Η απόσυρση αποταμιεύσεων από τις ελληνικές τράπεζες, είτε για την αποστολή τους στο εξωτερικό ή για τη φύλαξή τους σε «σεντούκια», ενέχει κινδύνους σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή. Τα ρίσκα που θα έχουν οι κάτοχοι ευρώ στο υποθετικό σενάριο που η χώρα μας επιστρέψει στο εθνικό της νόμισμα, σχετίζονται με τους περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων που θα επιβάλει το ελληνικό κράτος για να προστατεύσει τη νέα δραχμή.
Έτσι, μπορεί ο καταθέτης που έχει εκτός ελληνικού τραπεζικού συστήματος τα χρήματά του, να γλυτώνει σε πρώτη φάση την αυτόματη μετατροπή τους σε νέες δραχμές και κατ΄ επέκταση μία μεγάλη υποτίμηση, ωστόσο δεν μπορεί να αποφύγει ορισμένους κινδύνους.
Τα ρίσκα που παραμένουν
Επειδή δεν υπάρχει στην ιστορία προηγούμενο μετάπτωσης από ένα σκληρό νόμισμα σε ένα πιο αδύνατο στις οικονομίες της Δύσης, κανείς δεν μπορεί να ξέρει με ακρίβεια τι μπορεί να συμβεί με τις καταθέσεις.
Ωστόσο, οι καταθέτες θα πρέπει να γνωρίζουν ότι στην περίπτωση που τα χρήματά τους βρίσκονται σε τράπεζα στο εξωτερικό, είναι πιθανό να κινδυνέψουν από τα εξής:
1) Διακρατικές συμφωνίες
Είναι πιθανό να υπάρξει μία διακρατική συμφωνία της Ελλάδας και της χώρας στην οποία εδρεύει η τράπεζα στην οποία τηρείται ο λογαριασμός.
Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να αποφασιστεί η εφαρμογή των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων που θα ισχύσουν στην Ελλάδα και στα χρήματα που βρίσκονται στο εξωτερικό και προήλθαν από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Αν για παράδειγμα, αποφασιστεί η δέσμευση των καταθέσεων κατά 10% στην Ελλάδα για το δημόσιο συμφέρον, μπορεί να υπάρξει μία διακρατική συμφωνία με τη Βρετανία για να γίνει κάτι αντίστοιχο με τα «ελληνικά» κεφάλαια που βρίσκονται σε τράπεζες που εποπτεύονται από την Τράπεζα της Αγγλίας.
2) Ομόλογα αγγλικού δικαίου
Η τράπεζα στο εξωτερικό είναι πιθανό, ειδικά μετά το PSI, να έχει στο χαρτοφυλάκιό της ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που διέπονται από το αγγλικό δίκαιο.
Αν και το σενάριο αυτό θεωρείται ακραίο, δεν μπορεί να αποκλειστεί η τράπεζα αυτή να διεκδικήσει, κινούμενη νομικά, την κατάσχεση των καταθέσεων Ελλήνων υπηκόων προς αποζημίωσή της, μετά από μία στάση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου.
Δηλαδή, ο Έλληνας καταθέτης σε μία τέτοια περίπτωση θα κληθεί να αποπληρώσει απευθείας με τις καταθέσεις του, την τράπεζα που κατέχει εγχώριους κρατικούς τίτλους.
Ο κίνδυνος των σεντουκιών
Εκτός από τον κίνδυνο να πέσει κάποιος θύμα ληστείας όταν φυλάσσει μετρητά στο σπίτι του ή σε άλλες προσωπικές κρυψώνες, σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ η διακίνηση των χρημάτων αυτών θα διέπεται από τους περιορισμούς που θα θέσει το ελληνικό κράτος.
Σε περίπτωση επιστροφής στη δραχμή το ευρώ θα θεωρείται συνάλλαγμα, που σημαίνει ότι κάθε συναλλαγή σε επίσημη αγορά θα σημαίνει και την αυτόματη υποχρεωτική μετατροπή των χαρτονομισμάτων του ευρώ στο νέο ελληνικό νόμισμα.
Αυτή η περίοδος μπορεί να διαρκέσει από λίγες ημέρες έως και μερικούς μήνες, κατά τη διάρκεια της οποίας η χρήση ευρώ θα θεωρείται κατά μία έννοια «παράνομη».
Αν και τα ευρώ θα είναι ανάρπαστα, καθώς κανείς δε θα θέλει να πληρώνεται με δραχμές λόγω του σοβαρού κινδύνου περαιτέρω υποτίμησής τους, οι κάτοχοί τους θα περιορίζονται στην κίνηση ή στη χρήση τους, ανάλογα με τους κανόνες που θα θέσει η κυβέρνηση.
Υποχρεωτική μετατροπή σε δραχμές
Μπορεί για παράδειγμα, η Τράπεζα της Ελλάδος να υποχρεώσει τις τράπεζες να μετατρέπουν αυτόματα σε δραχμές κάθε ευρώ που κατατίθεται σε λογαριασμόύς τους.
Αρα, οι αποταμιευτές αν θέλουν να καταθέτουν στην τράπεζα τα χρήματά τους, θα πρέπει αναγκαστικά να τα μετατρέψουν σε δραχμές.
Από την άλλη βέβαια, εφόσον τα εμφανίσουν στη «μαύρη» αγορά, δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος να αρνηθεί να τα λάβει για να τους πουλήσει κάποιο αγαθό.
πηγή:moneyonline.gr
