Κατερίνη. Οι μικροί εθελοντές του παιδικού σταθμού «Καλημέρα Ζωή» καθαρίζουν τις ακτές

Είχα γράψει σε παλαιότερο άρθρο μου για τον εθελοντισμό προτείνοντας και μερικά βιβλία προκειμένου να διαβάσουν οι μικροί φίλοι αναγνώστες. Είχα θέσει ακόμη ερωτήματα προς τους γονείς αν μπορούν να σκεφθούν τι καλό μπορεί να κάνει στα παιδιά τους ο εθελοντισμός, η προσφορά στον συνάνθρωπο, στο περιβάλλον γενικά η αλληλεγγύη που στις μέρες μας απουσιάζει από τη κοινωνία.

Αν μπορούν να σκεφθούν ότι αν αυτή η προσφορά ξεκινήσει να μαθαίνεται από μικρή ηλικία, μπορεί να γίνει μέρος της ζωής του. Τι όμορφο θα είναι αλήθεια να γίνει συμμέτοχος στη κοινωνία, να θέλει και να ανυπομονεί να του δίνονται ευκαιρίες να βοηθά και μεγαλώνοντας να το υιοθετήσει και στη δική του οικογένεια. Μια ιδανική κοινωνία θα έλεγα, του σεβασμού και της αλληλοεκτίμησης. Τα παιδιά μας να γίνονται υπεύθυνα σε μια εποχή που τα προσφέρουμε άσωτα για να είναι ευτυχισμένα. Σίγουρα, αν τα ρωτήσουμε τι προτιμούν από τα δυο, δηλαδή υπερκαταναλωτικά αγαθά ή βοήθεια και δράσεις που τον ικανοποιούν, θα προτιμούσε το δεύτερο. Ξέρετε γιατί? Γιατί μπούχτισε, κουράστηκε να τα έχει όλα όποτε θέλει. Με τον εθελοντισμό οι έφηβοι αλλά και τα μικρότερα παιδιά μαθαίνουν τι σημαίνει η δέσμευση. Μαθαίνουν πώς να είναι συνεπείς σε χρονικές προθεσμίες, πώς να προσπαθούν για το καλύτερο νιώθοντας περηφάνια για τα αποτελέσματα της δουλειάς τους. Αυτό που όμως είναι πολύ σημαντικό είναι το γεγονός ότι με το εθελοντισμό, τα παιδιά μαθαίνουν ότι είναι υπεύθυνα μέλη της κοινωνίας στην οποία ζουν και ότι η υπευθυνότητά τους αυτή βοηθά τους γύρω τους. Ίσως το πιο δυνατό και υπέροχο μήνυμα για ένα παιδί είναι ότι το ίδιο, είναι τόσο σημαντικό ως προσωπικότητα που μπορεί να βοηθήσει ανθρώπους και καταστάσεις ακόμα και σε ατομικό επίπεδο. Το παιδί μας αναπτύσσει το αίσθημα της αυτοθυσίας. Χαρίζοντας ένα παιχνίδι σε κάποιο λιγότερο τυχερό παιδάκι, το παιδί μαθαίνει ότι είναι καλό μερικές φορές να θυσιαζόμαστε. Αν αντί να παίξει δύο ώρες με τους φίλους του, τη μία ώρα την αφιερώσει για να καθαρίσει, για παράδειγμα, την κοντινή παραλία από τα σκουπίδια, τότε το παιδί μαθαίνει ότι υπάρχουν και σημαντικότερα πράγματα από τις προσωπικές του ανάγκες και την άμεση ικανοποίηση του.

 Η Λένα Αποστολίδου διευθύντρια του παιδικού σταθμού «Καλημέρα Ζωή», πιστή στις αρχές της και τη φιλοσοφία του εθελοντισμού αφού και η ίδια είναι μέλος της Εθελοντικής Ομάδας δράσης Νομού Πιερίας, στην ομάδα «Μια ημέρα στο δάσος», πραγματοποίησε μια εκδρομή στη παραλία της Κατερινόσκαλας για να καθαρίσουν οι μαθητές της την αμμουδιά αφού εμείς οι μεγάλοι, οι Νεοέλληνες γονείς πετούμε τα σκουπίδια μας μη λογαριάζοντας το κακό που προξενούμε στο περιβάλλον και τα παιδιά μας. Αφού μίλησε με τα παιδιά για τις επιπτώσεις που θα έχουν αργότερα στην υγεία τους, τον τουρισμό και τον πολιτισμό, τους προμήθευσε γάντια και σακούλες και ξεκίνησαν με χαμόγελα και όρεξη για τον καθαρισμό των ακτών. Τα παιδιά γέμισαν τις σακούλες που τους είχαν δοθεί και χάρηκαν πολύ. Έζησαν τη προσφορά και το ξαναζήτησαν να το συνεχίσουν. Αποτσίγαρα, πλαστικά μπουκάλια, καλαμάκια, καπάκια, αλουμινένια κουτιά αναψυκτικών/ποτών, πλαστικές σακούλες, συσκευασίες τροφίμων, γυάλινα μπουκάλια, χάρτινες σακούλες και πολλά άλλα ήταν ο μικρός θησαυρός των μικρών πειρατών.

Το μήνυμα που ήθελε να δώσει σε όλα τα παιδιά ήταν ότι «ο καθαρισμός των ακτών μας, από πάσης φύσεως απορρίμματα, αποτελεί υπόθεση όλων μας και πως η προστασία του περιβάλλοντος είναι μια προσωπικά υπεύθυνη στάση που ενδυναμώνει το ρόλο και τα δικαιώματα μας ως πολιτών». Ότι ο εθελοντισμός είναι ο δείκτης του πολιτισμού μιας κοινωνίας, βασικό στοιχείο του κοινωνικού ιστού και μέσο για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Είναι η πράξη μέσα από την οποία τα άτομα συμβάλλουν στην ευημερία του συνανθρώπου, της κοινότητας και της κοινωνίας γενικότερα, προσφέροντας ανιδιοτελώς τον ελεύθερο χρόνο τους
Εύχομαι το παράδειγμα και οι προσπάθειες του παιδικού σταθμού να είναι ο φάρος ώστε να μιμηθούν και άλλα σχολεία τις εθελοντικές αυτές κινήσεις. Γιατί σύμφωνα με την φιλοσοφία του η Παιδεία εκτός από τη γραφή, την ανάγνωση και τις εκδηλώσεις, πρέπει να αγκαλιάζει όλες τις δράσεις. Τέχνη (μουσική, θέατρο,, βιβλίο, και φυσικά οικολογική συνείδηση και εθελοντισμός.

Δεν μπορώ να παραλείψω ότι επισκέφθηκαν τον σιδηροδρομικό σταθμό όπου έμαθαν για τα τραίνα και ρώτησαν τον σταθμάρχη για τα τραίνα και τι προσφέρουν !
Για μένα, έτσι πρέπει να λειτουργούν όλοι οι εκπαιδευτικοί σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσηςώστε να δημιουργείται μέσα στο σχολείο το φυτώριο σωστών , κατασταλαγμένων και ήρεμων ανθρώπων. Προτιμώ να μεγαλώνουμε ανθρώπους που έχουν ολοκληρωμένες γνώσεις και έτοιμους να βγουν στη κοινωνία παρά πτυχιούχους κενούς, χωρίς την αγάπη για τον συνάνθρωπο, χωρίς να νιώθουν την αλληλεγγύη και τον σεβασμό στις πανανθρώπινες αξίε
 Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη