Με ποιες σκέψεις και ποια δεδομένα
καθορίζουν την τελική πολιτική στάση τους οι… κ.κ. Αντώνης Σαμαράς, Ευ.
Βενιζέλος, Αλ. Τσίπρας, Π. Καμμένος, Αλ. Παπαρήγα και Φ. Κουβέλης
Λίγο καιρό μετά το μούδιασμα του εκλογικού αποτελέσματος, τα γεγονότα των τελευταίων 24ωρων συνιστούν το σκηνικό ενός φοβικού πολιτικού συστήματος.
Χαρακτηριστικοί είναι οι τακτικισμοί που διαπιστώνονται στο μετεκλογικό τοίο κι όχι μόνο επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα αυτό, αλλά επιτείνουν στην αβεβαιότητα.
Το σκηνικό αυτό συνιστάται από τα ακόλουθα στοιχεία:
Θα υπήρχαν κινήσεις ευθείας αμφισβήτησης του αρχηγού της Ν.Δ. αν δεν υπήρχε η εκκρεμότητα των διερευνητικών εντολών και το ενδεχόμενο νέων εκλογών των Ιούνιο.
Η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, που αριθμεί 108 βουλευτές με το μπόνους των 50 εδρών, λειτουργεί με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Αυτό λένε οι πολιτικοί παρατηρητές.
Οι βουλευτές που εξελέγησαν δεν θέλουν εκλογές, όπως και ο κ. Σαμαράς, ο οποίος ζητεί χρόνο ώστε να κρατηθεί στην ηγεσία του κόμματος. Γνωρίζει ότι αν η χώρα οδηγηθεί σε νέες εκλογές και η Ν.Δ. κάνει μία ακόμα χαμηλή πτήση, τότε η επόμενη μέρα θα είναι ακόμη πιο δύσκολη για εκείνον.
Για το λόγο αυτό συμμετέχει πάση θυσία σε όλες τις προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης, με οποιαδήποτε σύνθεση και συμμετοχή.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Ν.Δ. έχει δεχθεί όλες σχεδόν τις εκδοχές. Από το να δώσει ψήφο ανοχής σε κυβέρνηση υπό τον κ. Αλέξη Τσίπρα έως να σχηματιστεί κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ υπό την πρωθυπουργία του κ. Φώτη Κουβέλη και κυβέρνηση τύπου Μόντι με συμμετοχή προσωπικοτήτων.
Και όμως η Ν.Δ. θα μπορούσε να αποτελεί πόλο συσπείρωσης των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων για:
-Να αναδείξει το πραγματικό διακύβευμα για την χώρα που είναι ευρώ ή δραχμή, να προσδιορίσει πέντε σημεία του μνημονίου για επαναδιαπραγμάτευση.
-Να αξιοποιήσει τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ, να συμπιέσει το κόμμα του κ. Πάνου Καμένου και τη Χρυσή Αυγή, να διεισδύσει στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που θέλουν την παραμονή της χώρας στο ευρώ.
-Να κινηθεί με όρους σχηματισμού μιας ευρύτερης παράταξης ενσωματώνοντας όλες τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις.
Γιατί δεν το κάνει;
Επειδή δεν υπάρχει διάθεση. Η ΝΔ δίνει την αίσθηση πως δεν έχει δυνάμεις να δώσει μία πολιτική μάχη. «Δεν υπάρχουν κουράγια» όπως θα λέγαμε. Αν κανείς δει δημόσιες εμφανίσεις του προέδρου της Ν.Δ. και στελεχών της από την περασμένη Δευτέρα ως σήμερα, αντιλαμβάνεται την ψυχολογία τους.
ΣΥΡΙΖΑ:
Ο κ. Αλέξης Τσίπρας αντιλαμβάνεται ότι οι εκλογές των ανέδειξαν σε κυρίαρχο πόλο του αντιμνημονιακού μπλοκ. Έχει αποφασίσει σταδιακά να γίνει ο μοναδικός πόλος αυτού του μπλοκ.
Γι’ αυτό δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε καμία κυβέρνηση. Θέλει να συμμετέχουν όλοι οι άλλοι για να «σαπίσουν», να πληρώσουν βαρύ τίμημα και πολιτικό κόστος. Ήδη θεωρεί ότι έχει «καθαρίσει» με το κόμμα του κ. Φώτη Κουβέλη, συμπιέζει το ΚΚΕ και λεηλατεί πρώην και νυν ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.
Είναι βέβαιο, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει κρυφή ατζέντα. Γνωρίζει ότι η καταγγελία ή οι μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις για το μνημόνιο οδηγούν στη δραχμή.
Υπάρχουν δυνάμεις στο ΣΥΡΙΖΑ που θεωρούν βέβαιη την επιστροφή της χώρας στη δραχμή αφού η συνταγή του Μνημονίου δεν βγαίνει και δεν την αποδέχονται οι Έλληνες πολίτες. Μόνο που αυτά δεν λέγονται ανοικτά και ιδιαίτερα σε αυτή τη συγκυρία.
Ο καταλληλότερος χρόνος για το ΣΥΡΙΖΑ θα είναι όταν διογκωθεί περισσότερο το αντιευρωπαϊκό κλίμα στη χώρα, όταν επιδεινωθούν ακόμα περισσότερο οι κοινωνικές συνθήκες.
Τα πρώην μεγάλα κόμματα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., πιστεύουν ότι «στριμώχνουν» το ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύοντας την αδιαλλαξία του και επισημαίνοντας ότι οι επιλογές του κ. Τσίπρα οδηγούν την Ελλάδα έξω από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι λάθος μεγάλο.
Ο κ. Αλέξης Τσίπρας απευθύνεται στο 30 – 35% του ελληνικού λαού που τα έχει χάσει σχεδόν όλα, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Σε όλους αυτούς δεν λέει τίποτα το ευρώ και κυρίως δεν τους δίνει κανείς άλλος κάποια ψήγματα ελπίδας. Ούτε όμως ο κ. Τσίπρας θέλει εκλογές έστω και αν οι δημοσκοπήσεις τον δείχνουν πρώτο. Και ο κ. Τσίπρας θέλει χρόνο για να μπορέσει να φέρει το ΣΥΡΙΖΑ στη θέση εκκίνησης που είχε το ΠΑΣΟΚ το 1981.
Το 2012 για το ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ήταν για το ΠΑΣΟΚ το 1977 όταν έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Ο κ. Τσίπρας προτιμά το σχηματισμό κυβέρνησης από όλους τους άλλους έσω και μίας κυβέρνησης τύπου Μόντι αφού θεωρεί ότι το κόστος για τα κόμματα που θα τη στηρίξουν θα είναι τεράστιο.
Κυρίως προτιμά το ρόλο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τα κέρδη που απορρέουν από αυτή.
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ το «σπρώχνει» προς το Κέντρο. Ωστόσο, αυτός ο χώρος είναι πολύ μικρός πλέον. Το 13,18% της 6ης Μαΐου μπορεί να γίνει μονοψήφιο σε ενδεχόμενες επαναληπτικές εκλογές και οι 41 βουλευτές να γίνουν 20.
Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος θέλει να ανανεώσει το ΠΑΣΟΚ να έχει μπροστά του χρόνο για να το ανασυγκροτήσει. Αυτό που θέλει όμως πιο πολύ είναι να μην γίνουν εκλογές γιατί γνωρίζει ότι το αποτέλεσμά τους μπορεί να οδηγήσει στην ουσιαστική αυτοδιάλυση του ΠΑΣΟΚ.
Παράλληλα ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν θέλει να συμμετέχουν στην κυβέρνηση που σχηματιστεί πολιτικά στελέχη του Κινήματος για να μην έχει περαιτέρω φθορά. Όσο αυτό είναι δυνατόν αφού είναι αμφίβολο αν οι πολίτες θα το εκλάβουν έτσι.
Ο στρατηγικός και πολιτικός σχεδιασμός του κ. Βενιζέλου είναι η μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ σε ένα κόμμα της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό το κόμμα θα αποτελεί εταίρο στις κυβερνήσεις συνεργασίας του μέλλοντος είτε με την Κεντροδεξιά είτε με την Αριστερά.
Για όλα αυτά όμως χρειάζεται χρόνος και δεν χρειάζονται εκλογές.
Όπως λένε στελέχη του κόμματος, απαιτείται επίσης ανανέωση σε ιδέες και πρόσωπα. Το τελευταίο ενδέχεται να είναι το μεγάλο «αγκάθι» για τον κ. Βενιζέλο αφού για να βγάλει από τη βιτρίνα το ΠΑΣΟΚ που πάσχει από κυβερνητισμό θα πρέπει να απομακρύνει ή να περιθωριοποιήσει πρόσωπα όπως οι κ.κ.: Κ. Σκανδαλίδης, Μ.Χρυσοχοΐδης, Α. Διαμαντοπούλου, Χ. Παπουτσής, Δ. Ρέππας κ.ά.
Οι συμφωνίες που είχε κάνει με τους περισσότερους από αυτούς, κατά την περίοδο της εκλογής του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο. Ωστόσο, μεγαλύτερο «βαρίδι» θεωρείται η εικόνα που έχει το εκλογικό σώμα για το ΠΑΣΟΚ.
Πολιτικοί παρατηρητές εκτιμούν ότι οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» είναι ένα κόμμα που «θέρισε» ψήφο διαμαρτυρίας αλλά δεν έχει χτιστεί ή έστω, δεν έχει προλάβει να χτιστεί σε σταθερά θεμέλια και βάσεις.
Ο αντιμνημονιακός του χαρακτήρας του επιβάλλει να μείνει εκτός κυβέρνησης αλλά ο κ. Καμμένος φοβάται άλλα πράγματα. Ένα από αυτά αφορά στην ενδεχόμενη επιστροφή του κ. Κώστα Καραμανλή στην ενεργό πολιτική δράση με σκοπό τη δημιουργία μιας νέας μεγάλης Κεντροδεξιάς παράταξης.
Σε μια τέτοια περίπτωση, ο κ. Καμένος γνωρίζει ότι δέκα από τους 33 τουλάχιστον βουλευτές του θα τον εγκαταλείψουν την επόμενη ώρα. Ουσιαστικά το κόμμα των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η ηγεσία των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» θα ευχόταν να σχηματιστεί τριμερής κυβέρνηση από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Όμως, οι τελευταίες εξελίξεις περιπλέκουν το πράγματα.
Μία νέα εκλογική αναμέτρηση τον Ιούνιο ενδέχεται να κρύβει δυσάρεστες εκπλήξεις για τον κ. Καμμένο λόγω κυρίως του “non paper”. Γι’ αυτό κι οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» προσανατολίζονται στο να δώσουν ψήφο ανοχής σε μία κυβέρνηση προσωπικοτήτων για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα. Αν δουν, σε αυτό το διάστημα ότι διογκώνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια θα αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους.
Το 16,8% του ΣΥΡΙΖΑ αιφνιδίασε τον Περισσό που γνωρίζει ότι η προοπτική εξουσίας του κ. Τσίπρα ενδέχεται να συμπιέσει περισσότερο τα ποσοστά του ΚΚΕ. Αντιθέτως, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εμπλακεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στο σχηματισμό κυβέρνησης, αυτό θα αποτελούσε θείο δώρο για το ΚΚΕ.
Ο Περισσός, στο επόμενο χρονικό διάστημα, θα επιχειρήσει να περιχαρακώσει το χώρο του, θα επιτίθεται συνεχώς στον ΣΥΡΙΖΑ και θα επιδιώκει να καρπωθεί μέρος της λαϊκής δυσαρέσκειας για να συγκρατήσει τα ποσοστά του.
Κανείς δεν πρέπει να εκπλαγεί αν το φθινόπωρο υπάρχει μία όχι και τόσο αιφνιδιαστική αλλαγή ηγεσίας με τον κ. Θανάση Παφίλη, ο οποίος θεωρείται ο επικρατέστερος για να διαδεχθεί την κ. Αλέκα Παπαρήγα στη θέση του γενικού γραμματέα.
Και το ΚΚΕ θέλει χρόνο για να αρχίσει να αποδίδει η στρατηγική του.
Όλοι γνωρίζουν πως ο κ. Κουβέλης προτίθετο αρχικώς να συμμετάσχει σε ένα κυβερνητικό σχήμα. Κάποιοι μάλιστα τον ήθελαν να έχει ρόλο πρωθυπουργού σε μία κυβέρνηση προσωπικοτήτων. Η οξεία αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ταύτισε τον κ. Κουβέλη με το μνημονιακό μπλοκ και προκάλεσε έντονο προβληματισμό στη ΔΗΜΑΡ.
Ο κ. Κουβέλης θεωρεί ότι στόχος του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η εκλογική αποδυνάμωση της ΔΗΜΑΡ σε ενδεχόμενες επαναληπτικές εκλογές τον Ιούνιο. Γνωρίζει επίσης ότι θα υποστεί φθορά από τη συμμετοχή ή τη στήριξη της ΔΗΜΑΡ σε οποιαδήποτε κυβέρνηση στην οποία δεν θα συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και είναι αμετακίνητος σε μια τέτοια θέση.
Μπορεί να εξέφρασε επιφυλάξεις για την κυβέρνηση προσωπικοτήτων και να εμμένει στην ανάγκη συμμετοχής του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζει όμως ότι η πρώτη λύση είναι η εφικτή, συγκριτικώς με τη δεύτερη, ενώ βρίσκεται σε δίλημμα. Οι εκλογές πολύ πιθανόν να αποδειχθούν μάχη επιβίωσης για τη ΔΗΜΑΡ προκειμένου να ξεπεράσει το 3% ενώ μία κυβέρνηση προσωπικοτήτων δίνει περιθώρια χρόνου στον κ. Κουβέλη για να επανασχεδιάσει τη στρατηγική του.
Το μεγάλο ερωτηματικό είναι η σχέση της ΔΗΜΑΡ με αυτή την κυβέρνηση προσωπικοτήτων. Θα είναι ψήφος ανοχής ή θα συνοδεύεται με όρους που θα αναδύουν την εικόνα ότι η ΔΗΜΑΡ επέβαλε την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου.
Λίγο καιρό μετά το μούδιασμα του εκλογικού αποτελέσματος, τα γεγονότα των τελευταίων 24ωρων συνιστούν το σκηνικό ενός φοβικού πολιτικού συστήματος.
Χαρακτηριστικοί είναι οι τακτικισμοί που διαπιστώνονται στο μετεκλογικό τοίο κι όχι μόνο επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα αυτό, αλλά επιτείνουν στην αβεβαιότητα.
Το σκηνικό αυτό συνιστάται από τα ακόλουθα στοιχεία:
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ:
Το
αποτέλεσμα της 6 Μαΐου ήταν σοκ για τους περισσότερους και κυρίως για
τον κ. Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος βρίσκεται σε δεινή θέση τόσο σε πολιτικό,
όσο και σε εσωκομματικό επίπεδο.Θα υπήρχαν κινήσεις ευθείας αμφισβήτησης του αρχηγού της Ν.Δ. αν δεν υπήρχε η εκκρεμότητα των διερευνητικών εντολών και το ενδεχόμενο νέων εκλογών των Ιούνιο.
Η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, που αριθμεί 108 βουλευτές με το μπόνους των 50 εδρών, λειτουργεί με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Αυτό λένε οι πολιτικοί παρατηρητές.
Οι βουλευτές που εξελέγησαν δεν θέλουν εκλογές, όπως και ο κ. Σαμαράς, ο οποίος ζητεί χρόνο ώστε να κρατηθεί στην ηγεσία του κόμματος. Γνωρίζει ότι αν η χώρα οδηγηθεί σε νέες εκλογές και η Ν.Δ. κάνει μία ακόμα χαμηλή πτήση, τότε η επόμενη μέρα θα είναι ακόμη πιο δύσκολη για εκείνον.
Για το λόγο αυτό συμμετέχει πάση θυσία σε όλες τις προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης, με οποιαδήποτε σύνθεση και συμμετοχή.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Ν.Δ. έχει δεχθεί όλες σχεδόν τις εκδοχές. Από το να δώσει ψήφο ανοχής σε κυβέρνηση υπό τον κ. Αλέξη Τσίπρα έως να σχηματιστεί κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ υπό την πρωθυπουργία του κ. Φώτη Κουβέλη και κυβέρνηση τύπου Μόντι με συμμετοχή προσωπικοτήτων.
Και όμως η Ν.Δ. θα μπορούσε να αποτελεί πόλο συσπείρωσης των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων για:
-Να αναδείξει το πραγματικό διακύβευμα για την χώρα που είναι ευρώ ή δραχμή, να προσδιορίσει πέντε σημεία του μνημονίου για επαναδιαπραγμάτευση.
-Να αξιοποιήσει τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ, να συμπιέσει το κόμμα του κ. Πάνου Καμένου και τη Χρυσή Αυγή, να διεισδύσει στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που θέλουν την παραμονή της χώρας στο ευρώ.
-Να κινηθεί με όρους σχηματισμού μιας ευρύτερης παράταξης ενσωματώνοντας όλες τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις.
Γιατί δεν το κάνει;
Επειδή δεν υπάρχει διάθεση. Η ΝΔ δίνει την αίσθηση πως δεν έχει δυνάμεις να δώσει μία πολιτική μάχη. «Δεν υπάρχουν κουράγια» όπως θα λέγαμε. Αν κανείς δει δημόσιες εμφανίσεις του προέδρου της Ν.Δ. και στελεχών της από την περασμένη Δευτέρα ως σήμερα, αντιλαμβάνεται την ψυχολογία τους.
ΣΥΡΙΖΑ:
Ο κ. Αλέξης Τσίπρας αντιλαμβάνεται ότι οι εκλογές των ανέδειξαν σε κυρίαρχο πόλο του αντιμνημονιακού μπλοκ. Έχει αποφασίσει σταδιακά να γίνει ο μοναδικός πόλος αυτού του μπλοκ.
Γι’ αυτό δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε καμία κυβέρνηση. Θέλει να συμμετέχουν όλοι οι άλλοι για να «σαπίσουν», να πληρώσουν βαρύ τίμημα και πολιτικό κόστος. Ήδη θεωρεί ότι έχει «καθαρίσει» με το κόμμα του κ. Φώτη Κουβέλη, συμπιέζει το ΚΚΕ και λεηλατεί πρώην και νυν ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.
Είναι βέβαιο, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει κρυφή ατζέντα. Γνωρίζει ότι η καταγγελία ή οι μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις για το μνημόνιο οδηγούν στη δραχμή.
Υπάρχουν δυνάμεις στο ΣΥΡΙΖΑ που θεωρούν βέβαιη την επιστροφή της χώρας στη δραχμή αφού η συνταγή του Μνημονίου δεν βγαίνει και δεν την αποδέχονται οι Έλληνες πολίτες. Μόνο που αυτά δεν λέγονται ανοικτά και ιδιαίτερα σε αυτή τη συγκυρία.
Ο καταλληλότερος χρόνος για το ΣΥΡΙΖΑ θα είναι όταν διογκωθεί περισσότερο το αντιευρωπαϊκό κλίμα στη χώρα, όταν επιδεινωθούν ακόμα περισσότερο οι κοινωνικές συνθήκες.
Τα πρώην μεγάλα κόμματα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., πιστεύουν ότι «στριμώχνουν» το ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύοντας την αδιαλλαξία του και επισημαίνοντας ότι οι επιλογές του κ. Τσίπρα οδηγούν την Ελλάδα έξω από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι λάθος μεγάλο.
Ο κ. Αλέξης Τσίπρας απευθύνεται στο 30 – 35% του ελληνικού λαού που τα έχει χάσει σχεδόν όλα, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Σε όλους αυτούς δεν λέει τίποτα το ευρώ και κυρίως δεν τους δίνει κανείς άλλος κάποια ψήγματα ελπίδας. Ούτε όμως ο κ. Τσίπρας θέλει εκλογές έστω και αν οι δημοσκοπήσεις τον δείχνουν πρώτο. Και ο κ. Τσίπρας θέλει χρόνο για να μπορέσει να φέρει το ΣΥΡΙΖΑ στη θέση εκκίνησης που είχε το ΠΑΣΟΚ το 1981.
Το 2012 για το ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ήταν για το ΠΑΣΟΚ το 1977 όταν έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Ο κ. Τσίπρας προτιμά το σχηματισμό κυβέρνησης από όλους τους άλλους έσω και μίας κυβέρνησης τύπου Μόντι αφού θεωρεί ότι το κόστος για τα κόμματα που θα τη στηρίξουν θα είναι τεράστιο.
Κυρίως προτιμά το ρόλο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τα κέρδη που απορρέουν από αυτή.
ΠΑΣΟΚ:
Αυτή
τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στη θέση που βρισκόταν η ΕΔΗΚ το 1977.
Θεωρείται πλέον γερασμένο και παρηκμασμένο. Δεν υπάρχει εκλογικά στους
νέους και στις δυναμικές ηλικίες.Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ το «σπρώχνει» προς το Κέντρο. Ωστόσο, αυτός ο χώρος είναι πολύ μικρός πλέον. Το 13,18% της 6ης Μαΐου μπορεί να γίνει μονοψήφιο σε ενδεχόμενες επαναληπτικές εκλογές και οι 41 βουλευτές να γίνουν 20.
Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος θέλει να ανανεώσει το ΠΑΣΟΚ να έχει μπροστά του χρόνο για να το ανασυγκροτήσει. Αυτό που θέλει όμως πιο πολύ είναι να μην γίνουν εκλογές γιατί γνωρίζει ότι το αποτέλεσμά τους μπορεί να οδηγήσει στην ουσιαστική αυτοδιάλυση του ΠΑΣΟΚ.
Παράλληλα ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν θέλει να συμμετέχουν στην κυβέρνηση που σχηματιστεί πολιτικά στελέχη του Κινήματος για να μην έχει περαιτέρω φθορά. Όσο αυτό είναι δυνατόν αφού είναι αμφίβολο αν οι πολίτες θα το εκλάβουν έτσι.
Ο στρατηγικός και πολιτικός σχεδιασμός του κ. Βενιζέλου είναι η μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ σε ένα κόμμα της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό το κόμμα θα αποτελεί εταίρο στις κυβερνήσεις συνεργασίας του μέλλοντος είτε με την Κεντροδεξιά είτε με την Αριστερά.
Για όλα αυτά όμως χρειάζεται χρόνος και δεν χρειάζονται εκλογές.
Όπως λένε στελέχη του κόμματος, απαιτείται επίσης ανανέωση σε ιδέες και πρόσωπα. Το τελευταίο ενδέχεται να είναι το μεγάλο «αγκάθι» για τον κ. Βενιζέλο αφού για να βγάλει από τη βιτρίνα το ΠΑΣΟΚ που πάσχει από κυβερνητισμό θα πρέπει να απομακρύνει ή να περιθωριοποιήσει πρόσωπα όπως οι κ.κ.: Κ. Σκανδαλίδης, Μ.Χρυσοχοΐδης, Α. Διαμαντοπούλου, Χ. Παπουτσής, Δ. Ρέππας κ.ά.
Οι συμφωνίες που είχε κάνει με τους περισσότερους από αυτούς, κατά την περίοδο της εκλογής του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο. Ωστόσο, μεγαλύτερο «βαρίδι» θεωρείται η εικόνα που έχει το εκλογικό σώμα για το ΠΑΣΟΚ.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ:
Το
“non paper” με το οποίο ο κ. Πάνος Καμένος δημοσιοποιούσε τις
απαιτήσεις του για να στηρίξει ένα κυβερνητικό σχήμα, ενδέχεται να
αποδειχθεί θρυαλλίδα εξελίξεων.Πολιτικοί παρατηρητές εκτιμούν ότι οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» είναι ένα κόμμα που «θέρισε» ψήφο διαμαρτυρίας αλλά δεν έχει χτιστεί ή έστω, δεν έχει προλάβει να χτιστεί σε σταθερά θεμέλια και βάσεις.
Ο αντιμνημονιακός του χαρακτήρας του επιβάλλει να μείνει εκτός κυβέρνησης αλλά ο κ. Καμμένος φοβάται άλλα πράγματα. Ένα από αυτά αφορά στην ενδεχόμενη επιστροφή του κ. Κώστα Καραμανλή στην ενεργό πολιτική δράση με σκοπό τη δημιουργία μιας νέας μεγάλης Κεντροδεξιάς παράταξης.
Σε μια τέτοια περίπτωση, ο κ. Καμένος γνωρίζει ότι δέκα από τους 33 τουλάχιστον βουλευτές του θα τον εγκαταλείψουν την επόμενη ώρα. Ουσιαστικά το κόμμα των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η ηγεσία των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» θα ευχόταν να σχηματιστεί τριμερής κυβέρνηση από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Όμως, οι τελευταίες εξελίξεις περιπλέκουν το πράγματα.
Μία νέα εκλογική αναμέτρηση τον Ιούνιο ενδέχεται να κρύβει δυσάρεστες εκπλήξεις για τον κ. Καμμένο λόγω κυρίως του “non paper”. Γι’ αυτό κι οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» προσανατολίζονται στο να δώσουν ψήφο ανοχής σε μία κυβέρνηση προσωπικοτήτων για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα. Αν δουν, σε αυτό το διάστημα ότι διογκώνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια θα αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους.
ΚΚΕ:
Το ΚΚΕ μπορεί να είναι το μόνο κόμμα που ζητεί ευθέως εκλογές αλλά ουσιαστικά δεν τις θέλει και τις ξορκίζει. Το 16,8% του ΣΥΡΙΖΑ αιφνιδίασε τον Περισσό που γνωρίζει ότι η προοπτική εξουσίας του κ. Τσίπρα ενδέχεται να συμπιέσει περισσότερο τα ποσοστά του ΚΚΕ. Αντιθέτως, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εμπλακεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στο σχηματισμό κυβέρνησης, αυτό θα αποτελούσε θείο δώρο για το ΚΚΕ.
Ο Περισσός, στο επόμενο χρονικό διάστημα, θα επιχειρήσει να περιχαρακώσει το χώρο του, θα επιτίθεται συνεχώς στον ΣΥΡΙΖΑ και θα επιδιώκει να καρπωθεί μέρος της λαϊκής δυσαρέσκειας για να συγκρατήσει τα ποσοστά του.
Κανείς δεν πρέπει να εκπλαγεί αν το φθινόπωρο υπάρχει μία όχι και τόσο αιφνιδιαστική αλλαγή ηγεσίας με τον κ. Θανάση Παφίλη, ο οποίος θεωρείται ο επικρατέστερος για να διαδεχθεί την κ. Αλέκα Παπαρήγα στη θέση του γενικού γραμματέα.
Και το ΚΚΕ θέλει χρόνο για να αρχίσει να αποδίδει η στρατηγική του.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ:
Η φράση «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» αποδίδει το κλίμα που χαρακτηρίζει το κόμμα του κ. Φώτη Κουβέλη.Όλοι γνωρίζουν πως ο κ. Κουβέλης προτίθετο αρχικώς να συμμετάσχει σε ένα κυβερνητικό σχήμα. Κάποιοι μάλιστα τον ήθελαν να έχει ρόλο πρωθυπουργού σε μία κυβέρνηση προσωπικοτήτων. Η οξεία αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ταύτισε τον κ. Κουβέλη με το μνημονιακό μπλοκ και προκάλεσε έντονο προβληματισμό στη ΔΗΜΑΡ.
Ο κ. Κουβέλης θεωρεί ότι στόχος του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η εκλογική αποδυνάμωση της ΔΗΜΑΡ σε ενδεχόμενες επαναληπτικές εκλογές τον Ιούνιο. Γνωρίζει επίσης ότι θα υποστεί φθορά από τη συμμετοχή ή τη στήριξη της ΔΗΜΑΡ σε οποιαδήποτε κυβέρνηση στην οποία δεν θα συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και είναι αμετακίνητος σε μια τέτοια θέση.
Μπορεί να εξέφρασε επιφυλάξεις για την κυβέρνηση προσωπικοτήτων και να εμμένει στην ανάγκη συμμετοχής του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζει όμως ότι η πρώτη λύση είναι η εφικτή, συγκριτικώς με τη δεύτερη, ενώ βρίσκεται σε δίλημμα. Οι εκλογές πολύ πιθανόν να αποδειχθούν μάχη επιβίωσης για τη ΔΗΜΑΡ προκειμένου να ξεπεράσει το 3% ενώ μία κυβέρνηση προσωπικοτήτων δίνει περιθώρια χρόνου στον κ. Κουβέλη για να επανασχεδιάσει τη στρατηγική του.
Το μεγάλο ερωτηματικό είναι η σχέση της ΔΗΜΑΡ με αυτή την κυβέρνηση προσωπικοτήτων. Θα είναι ψήφος ανοχής ή θα συνοδεύεται με όρους που θα αναδύουν την εικόνα ότι η ΔΗΜΑΡ επέβαλε την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου.
Πηγή
kostasxan.blogspot.com