Με 1.200 εργαζόμενους, όλους Έλληνες, η μεγαλύτερη φαρμακοβιομηχανία της χώρας δεν έχει κάνει καμία περικοπή μισθών και θέσεων εργασίας μέσα στην κρίση.
Η οικογένεια Γιαννακόπουλου υπάρχει στο φάρμακο πολύ πριν την ίδρυση της ΒΙΑΝΕΞ, της εταιρείας που έμελλε
να κατακτήσει την πρώτη θέση μεταξύ των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών.
Για την ακρίβεια, η σχέση του ονόματος «Γιαννακόπουλος» με το φάρμακο πάει σχεδόν 90 χρόνια πίσω, στο 1924. Τη χρονιά εκείνη, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ανοίγει το φαρμακείο του στην οδό Πειραιώς.
Είναι ένα από τα πρώτα φαρμακεία στην Αθήνα. Ο Δημήτρης δίνει όλη του την ψυχή σε αυτό που κάνει, γιατί πρώτα απ’ όλα αγαπάει τον άνθρωπο. Κάθε φορά που ανοίγει η πόρτα του φαρμακείου, δε βλέπει να μπαίνει μέσα ένας πελάτης, αλλά ένας συνάνθρωπός του που χρειάζεται βοήθεια.
Κι αυτό του το αναγνωρίζουν. Όλοι. Και πρώτα η γειτονιά. Αλλά, γρήγορα, η φήμη του εξαπλώνεται. Τότε, είναι η εποχή που ο φαρμακοποιός παρασκευάζει τα φάρμακα ο ίδιος. Δεν υπάρχουν έτοιμα όπως σήμερα. Και ο κόσμος ψάχνει εναγωνίως για τον καλό φαρμακοποιό. Και, σύντομα, έρχονται κι από τις δίπλα γειτονιές για να βρουν, ειδικά, τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Και, μετά, έρχονται από τις πιο πέρα γειτονιές. Και τις πιο πέρα.
Πριν απ’ όλα, όμως, ο Δημήτρης είναι οικογενειάρχης. Πλάι του, μαθαίνουν τη δουλειά τα τρία παιδιά του, ο Παύλος, ο Θανάσης και ο Κώστας.
Ο Παύλος ρουφάει σα σφουγγάρι τα πάντα για το φάρμακο. Δεν περνούν πολλά χρόνια και, αυτοί που ξέρουν, λένε ότι «αν θέλεις να μάθεις οτιδήποτε για οποιοδήποτε φάρμακο, έναν άνθρωπο στην Ελλάδα θα ρωτήσεις: τον Παύλο Γιαννακόπουλο». Το γραφείο του γεμίζει βιβλία για τα φάρμακα.
Είναι το 1951 που ο Παύλος Γιαννακόπουλος κάνει το βήμα που έμελλε να σημαδέψει για πάντα την πορεία της οικογένειας και ολόκληρου του κλάδου της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας. Ιδρύει την εταιρεία ΦΑΡΜΑΓΙΑΝ. Αρχικά, η εταιρεία δραστηριοποιείται εμπορικά παίρνοντας τις αντιπροσωπείες σχεδόν όλων των μεγάλων ξένων παραγωγών φαρμάκου (Jannsen,Roussel, Alcon, Merck, Takeda, Boots, Sigma Tau κ.λπ.). Λεπτομέρεια; Ο Παύλος Γιαννακόπουλος πείθει τους ξένους κολοσσούς να εμπιστευθούν αποκλειστικά τον ίδιο στην Ελλάδα, ενώ δεν μιλάει αγγλικά!
Το 1971 η ΦΑΡΜΑΓΙΑΝ μετατρέπεται σε Α.Ε. και μετονομάζεται σε ΒΙΑΝΕΞ. Στο μεταξύ, οι διεθνείς συνεργάτες της είναι ενθουσιασμένοι από την οικογένεια Γιαννακόπουλου, τον επαγγελματισμό και την προσήλωσή της στην ποιότητα, και της ζητούν πιεστικά να αναλάβει την παραγωγή των φαρμάκων τους (under license) στην Ελλάδα.
Πράγματι. Το 1974, η ΒΙΑΝΕΞ κατασκευάζει το πρώτο της εργοστάσιο, στην εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας. Η ανάπτυξη είναι πλέον αλματώδης και, στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’80, όταν οι ξένες πολυεθνικές εγκαταλείπουν την Ελλάδα, η ΒΙΑΝΕΞ αγοράζει άλλα δύο εργοστάσια: Αυτό της Winthrop-Sterling (το 1983) και εκείνο της Upjohn (το 1985) -και τα δύο στην Παλλήνη. Οι δύο νέες μονάδες εκσυγχρονίζονται και επεκτείνονται. Μάλιστα, η δεύτερη αναβαθμίζεται σε μονάδα-πρότυπο, που παράγει -με τη μέθοδο της λυοφιλοποίησης- ξηρά αντιβιοτικά, πολλά από τα οποία εντάσσονται στην κατηγορία των life savers. Είναι χαρακτηριστικό ότι αποτελεί τη δεύτερη σημαντικότερη -σε δυναμικότητα και ποιότητα παραγωγής- μονάδα του τομέα στην Ευρώπη, με πρώτο ένα γαλλικό εργοστάσιο.
Όμως, η ΒΙΑΝΕΞ δε σταματά εκεί. Το 1997 αγοράζει τις εγκαταστάσεις της Hoechst στη Βαρυμπόμπη, όπου στεγάζει την κεντρική διοίκηση και το κέντρο διανομής. Ακολουθεί, το 1999, η αγορά της μονάδας παραγωγής αντιβιοτικών του Ινστιτούτου Φαρμακευτικής Έρευνας και Τεχνολογίας στη Βιομηχανική Ζώνη Πατρών, που επίσης ανακαινίζεται και αναβαθμίζεται.
Το 2007, όμως, η ΒΙΑΝΕΞ κάνει το βήμα που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα. Ιδρύει την Eldrug (από το: Ελληνικό Φάρμακο), μια επένδυση 6 εκατ. ευρώ, η οποία έχει επιτύχει τεράστια πρόοδο στην παραγωγή του πρώτου πρωτότυπου φάρμακου made in Greece. Το εγχείρημα, στο οποίο η ΒΙΑΝΕΞ συμμετέχει (σε ποσοστό 50%) από κοινού με ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Πάτρας, με επικεφαλής τον κ. Ιωάννη Ματσούκα, δεν έχει προηγούμενο στη χώρα μας. Η Eldrug βρίσκεται σε προκλινικό στάδιο ανάπτυξης φαρμακευτικών προϊόντων κατά της σκλήρυνσης κατά πλάκας και της υπέρτασης. Μάλιστα, το πρώτο -που έχει φτάσει σε υψηλότερο στάδιο ωρίμανσης- δείχνει να έχει προοπτικές εμβολίου. Θα μπορούσε δηλαδή -σε μερικά χρόνια- να αποδειχθεί ότι πρόκειται για το πρώτο σκεύασμα που ρυθμίζει το ανοσοποιητικό σύστημα των ανθρώπων που προσβάλλονται από σκλήρυνση κατά πλάκας, σε αντίθεση με τα μέχρι σήμερα διαθέσιμα φάρμακα, που απλά επιβραδύνουν την εξέλιξη της ασθένειας. Με άλλα λόγια, σε αυτή την περίπτωση, από την Ελλάδα θα έχει ξεκινήσει η θεραπεία που θα αλλάξει τη ζωή περισσότερων από 2,5 εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο!
Όμως, οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι αντιστέκονται και στη φρενίτιδα του Χρηματιστηρίου το 1999. Οι Γιαννακόπουλοι κλείνουν τ’ αυτιά τους στις Σειρήνες της (τότε) Σοφοκλέους: η εταιρεία είναι και θα παραμείνει οικογενειακή. Διότι η εταιρεία των Γιαννακόπουλων ΕΙΝΑΙ οικογένεια, όπως διαβεβαιώνουν όλοι οι εργαζόμενοί της, από το ανώτερο και παλαιότερο στέλεχος μέχρι τον τελευταίο που προσλήφθηκε. Η ΒΙΑΝΕΞ απασχολεί σήμερα 1.200 εργαζόμενους, τόσο στα κεντρικά της Αθήνας, στις μονάδες παραγωγής όσο και ως ιατρικούς επισκέπτες σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας: Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Κρήτη, Βόλο, Αλεξανδρούπολη, Ρόδο κ.α. Όλοι οι εργαζόμενοι στην εταιρεία είναι Ελληνες.
Περισσότεροι από ένας στους τρεις εργαζόμενοι της ΒΙΑΝΕΞ έχουν ανώτερη και ανώτατη μόρφωση. Παρά την κρίση, και παρά τα ολοένα και χειρότερα μέτρα που επιβάλλει η τρόικα, προσπαθώντας να σβήσει την ελληνική φαρμακοβιομηχανία, η ΒΙΑΝΕΞ δεν έχει κάνει περικοπές όλα τα τελευταία χρόνια, ούτε σε προσωπικό, ούτε σε μισθούς. Το αντίθετο, μάλιστα. Την τελευταία διετία, αυτή της κρίσης, η ΒΙΑΝΕΞ προχώρησε σε περίπου 20 νέες προσλήψεις επιστημόνων. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι, τα χρόνια πριν από την κρίση, η ΒΙΑΝΕΞ έδινε αυξήσεις πολλαπλάσιες αυτών που προέβλεπαν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Η ΒΙΑΝΕΞ ήταν η πρώτη από το σύνολο των ελληνικών επιχειρήσεων - όλων των κλάδων- που πιστοποιήθηκε κατά το πρότυπο διασφάλισης ποιότητας ISO (μαζί με την Ελαΐς). Έχει δραστηριοποιηθεί έντονα και εξαγωγικά, καθώς τα προϊόντα της έχουν φτάσει σε κάθε γωνιά του πλανήτη, με εξαγωγές σε 128 χώρες (από την Ιαπωνία μέχρι το Περού). Τα τελευταία πολλά χρόνια, επιτυγχάνει μια υγιή κερδοφορία, με αύξηση των μεγεθών της, παρά τα νέα μέτρα που πλήττουν την φαρμακοβιομηχανία. Και, βέβαια, είναι από τις πρώτες επιχειρήσεις σε πληρωμή φόρων.
Πλέον, η διοίκηση της ΒΙΑΝΕΞ έχει περάσει στη νέα γενιά της οικογένειας, υπό την ηγεσία τουΔημήτρη Γιαννακόπουλου (γιου του Παύλου) και, βεβαίως, με την απόλυτη συμπαράσταση της Κατερίνας Γιαννακοπούλου (κόρης του Θανάση).
Η οικογένεια Γιαννακόπουλου υπάρχει στο φάρμακο πολύ πριν την ίδρυση της ΒΙΑΝΕΞ, της εταιρείας που έμελλε
να κατακτήσει την πρώτη θέση μεταξύ των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών.
Για την ακρίβεια, η σχέση του ονόματος «Γιαννακόπουλος» με το φάρμακο πάει σχεδόν 90 χρόνια πίσω, στο 1924. Τη χρονιά εκείνη, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ανοίγει το φαρμακείο του στην οδό Πειραιώς.
Είναι ένα από τα πρώτα φαρμακεία στην Αθήνα. Ο Δημήτρης δίνει όλη του την ψυχή σε αυτό που κάνει, γιατί πρώτα απ’ όλα αγαπάει τον άνθρωπο. Κάθε φορά που ανοίγει η πόρτα του φαρμακείου, δε βλέπει να μπαίνει μέσα ένας πελάτης, αλλά ένας συνάνθρωπός του που χρειάζεται βοήθεια.
Κι αυτό του το αναγνωρίζουν. Όλοι. Και πρώτα η γειτονιά. Αλλά, γρήγορα, η φήμη του εξαπλώνεται. Τότε, είναι η εποχή που ο φαρμακοποιός παρασκευάζει τα φάρμακα ο ίδιος. Δεν υπάρχουν έτοιμα όπως σήμερα. Και ο κόσμος ψάχνει εναγωνίως για τον καλό φαρμακοποιό. Και, σύντομα, έρχονται κι από τις δίπλα γειτονιές για να βρουν, ειδικά, τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Και, μετά, έρχονται από τις πιο πέρα γειτονιές. Και τις πιο πέρα.
Πριν απ’ όλα, όμως, ο Δημήτρης είναι οικογενειάρχης. Πλάι του, μαθαίνουν τη δουλειά τα τρία παιδιά του, ο Παύλος, ο Θανάσης και ο Κώστας.
Ο Παύλος ρουφάει σα σφουγγάρι τα πάντα για το φάρμακο. Δεν περνούν πολλά χρόνια και, αυτοί που ξέρουν, λένε ότι «αν θέλεις να μάθεις οτιδήποτε για οποιοδήποτε φάρμακο, έναν άνθρωπο στην Ελλάδα θα ρωτήσεις: τον Παύλο Γιαννακόπουλο». Το γραφείο του γεμίζει βιβλία για τα φάρμακα.
Είναι το 1951 που ο Παύλος Γιαννακόπουλος κάνει το βήμα που έμελλε να σημαδέψει για πάντα την πορεία της οικογένειας και ολόκληρου του κλάδου της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας. Ιδρύει την εταιρεία ΦΑΡΜΑΓΙΑΝ. Αρχικά, η εταιρεία δραστηριοποιείται εμπορικά παίρνοντας τις αντιπροσωπείες σχεδόν όλων των μεγάλων ξένων παραγωγών φαρμάκου (Jannsen,Roussel, Alcon, Merck, Takeda, Boots, Sigma Tau κ.λπ.). Λεπτομέρεια; Ο Παύλος Γιαννακόπουλος πείθει τους ξένους κολοσσούς να εμπιστευθούν αποκλειστικά τον ίδιο στην Ελλάδα, ενώ δεν μιλάει αγγλικά!
Αφού εξασφαλίζει τις συνεργασίες, ο Παύλος Γιαννακόπουλος οργώνει την Ελλάδα. Η ΦΑΡΜΑΓΙΑΝ αναπτύσσεται διαρκώς. Φτάνει και στο πιο απομακρυσμένο σημείο της πατρίδας μας, πάντα με το σκεπτικό που καταγράφεται ακόμη και σήμερα στο μότο της «Ποιότητα στην Παραγωγή - Φροντίδα για τον Άνθρωπο». Η οικογένεια Γιαννακόπουλου δεν κουράζεται ποτέ να λέει ότι «η Φαρμακοβιομηχανία πρέπει να υποτάσσει τους οικονομικούς στόχους, στην βασική της προτεραιότητα που είναι η φροντίδα του ασθενή».
Το 1971 η ΦΑΡΜΑΓΙΑΝ μετατρέπεται σε Α.Ε. και μετονομάζεται σε ΒΙΑΝΕΞ. Στο μεταξύ, οι διεθνείς συνεργάτες της είναι ενθουσιασμένοι από την οικογένεια Γιαννακόπουλου, τον επαγγελματισμό και την προσήλωσή της στην ποιότητα, και της ζητούν πιεστικά να αναλάβει την παραγωγή των φαρμάκων τους (under license) στην Ελλάδα.
Πράγματι. Το 1974, η ΒΙΑΝΕΞ κατασκευάζει το πρώτο της εργοστάσιο, στην εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας. Η ανάπτυξη είναι πλέον αλματώδης και, στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’80, όταν οι ξένες πολυεθνικές εγκαταλείπουν την Ελλάδα, η ΒΙΑΝΕΞ αγοράζει άλλα δύο εργοστάσια: Αυτό της Winthrop-Sterling (το 1983) και εκείνο της Upjohn (το 1985) -και τα δύο στην Παλλήνη. Οι δύο νέες μονάδες εκσυγχρονίζονται και επεκτείνονται. Μάλιστα, η δεύτερη αναβαθμίζεται σε μονάδα-πρότυπο, που παράγει -με τη μέθοδο της λυοφιλοποίησης- ξηρά αντιβιοτικά, πολλά από τα οποία εντάσσονται στην κατηγορία των life savers. Είναι χαρακτηριστικό ότι αποτελεί τη δεύτερη σημαντικότερη -σε δυναμικότητα και ποιότητα παραγωγής- μονάδα του τομέα στην Ευρώπη, με πρώτο ένα γαλλικό εργοστάσιο.
Το 2007, όμως, η ΒΙΑΝΕΞ κάνει το βήμα που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα. Ιδρύει την Eldrug (από το: Ελληνικό Φάρμακο), μια επένδυση 6 εκατ. ευρώ, η οποία έχει επιτύχει τεράστια πρόοδο στην παραγωγή του πρώτου πρωτότυπου φάρμακου made in Greece. Το εγχείρημα, στο οποίο η ΒΙΑΝΕΞ συμμετέχει (σε ποσοστό 50%) από κοινού με ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Πάτρας, με επικεφαλής τον κ. Ιωάννη Ματσούκα, δεν έχει προηγούμενο στη χώρα μας. Η Eldrug βρίσκεται σε προκλινικό στάδιο ανάπτυξης φαρμακευτικών προϊόντων κατά της σκλήρυνσης κατά πλάκας και της υπέρτασης. Μάλιστα, το πρώτο -που έχει φτάσει σε υψηλότερο στάδιο ωρίμανσης- δείχνει να έχει προοπτικές εμβολίου. Θα μπορούσε δηλαδή -σε μερικά χρόνια- να αποδειχθεί ότι πρόκειται για το πρώτο σκεύασμα που ρυθμίζει το ανοσοποιητικό σύστημα των ανθρώπων που προσβάλλονται από σκλήρυνση κατά πλάκας, σε αντίθεση με τα μέχρι σήμερα διαθέσιμα φάρμακα, που απλά επιβραδύνουν την εξέλιξη της ασθένειας. Με άλλα λόγια, σε αυτή την περίπτωση, από την Ελλάδα θα έχει ξεκινήσει η θεραπεία που θα αλλάξει τη ζωή περισσότερων από 2,5 εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο!
ΟΙ ΣΕΙΡΗΝΕΣ
Όπως είναι φυσικό, όλα αυτά τα χρόνια, οι προτάσεις εξαγοράς -από πολυεθνικούς κολοσσούς- πέφτουν βροχή. Αλλά, οι Γιαννακόπουλοι δε θέλουν ούτε να τ’ ακούσουν: η εταιρεία είναι και παραμένει ελληνική. Και, βέβαια, οι Γιαννακόπουλοι δείχνουν κατευθείαν την πόρτα στους κάθε λογής «συμβούλους» που, διαρκώς, τους θυμίζουν πόσα περισσότερα θα μπορούσαν να κερδίζουν αν μετέφεραν τα εργοστάσιά τους εκτός Ελλάδας. Ούτε κουβέντα για τις γειτονικές χώρες των φτηνών χεριών, ούτε βλέφαρο δεν πεταρίζει όταν κάποιοι διαφημίζουν την «επιτυχία» των ανταγωνιστών της ΒΙΑΝΕΞ, που έκλεισαν εργοστάσια στην Ελλάδα και τα μετέφεραν σε Ρουμανία, Βουλγαρία κ.λπ.