Αγωνιζόμαστε, υποτίθεται, να «κρατηθούμε» στο ευρώ γιατί αν επιστρέψουμε στη δραχμή θα ξαναγυρίσουμε στην Ελλάδα του…’50. Διερωτώμαι όμως ποια Ελλάδα ευαγγελίζονται κάποιοι από αυτούς που μας κυβερνούν και εξακολουθούν να αιφνιδιάζουν δυσάρεστα την απελπισμένη ελληνική κοινωνία με ανόητες ή και προκλητικές εμπνεύσεις.
Πρώτο και καλύτερο το υπουργείο ανάπτυξης που σε μία σπάνια επίδειξη…κοινωνικής ευαισθησίας αποφάσισε να επιτρέψει στα σούπερ μάρκετ, να βγάζουν τα ληγμένα στα ράφια για να τα προμηθεύονται, σε…τιμή ευκαιρίας, οι κάθε λογής πεινασμένοι και αναξιοπαθούντες!
Ειλικρινά δεν πίστευα στα μάτια μου όταν είδα να διατυπώνεται αυτή η μοναδική στα χρονικά… «κοινωνική πρόνοια». Στο ίδιο σούπερ μάρκετ, θα έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο, πολίτες δύο κατηγοριών: Αυτοί που χάρις στην οικονομική τους άνεση και μόνο, διατηρούν το δικαίωμα να εξασφαλίζουν τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις υγιεινής διατροφής και η…πλέμπα που θα καταναλώνει τα ληγμένα , αφού έτσι κι αλλιώς δεν έχει υψηλό προσδόκιμο ζωής.
Δυστυχώς, μετά το αρχικό σοκ, συνειδητοποίησα ότι η πρωτοφανής αυτή επινόηση αυτή δεν είναι και τόσο μοναδική. Θυμήθηκα λοιπόν μια σκηνή πριν πολλά χρόνια, όταν σε ένα ταξίδι στη πρώην Ροδεσία, μπήκα σε ένα κρεοπωλείο. Το κατάστημα έλαμπε από καθαριότητα, λογιών-λογιών κρέατα περιωπής κρέμονταν στα τσιγκέλια και ο λευκός Ολλανδός ιδιοκτήτης ήταν εξυπηρετικότατος. Λίγο πιο πέρα όμως, πίσω από ένα παραβάν, είδα κίνηση και άκουσα ψιθύρους. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι στο ίδιο κατάστημα όσοι μαύροι, έρχονταν να ψωνίσουν, έμπαιναν από διαφορετική είσοδο. Κι όταν από περιέργεια χώθηκα μέσα στο…παράρτημα του χασάπικου, είδα με φρίκη μέσα σε μία ατμόσφαιρα βαριάς δυσοσμίας και πίσω από ένα σύννεφο μύγες, ρακένδυτους ντόπιους να προμηθεύονται τρίτης διαλογής κρέατα και εντόσθια σε κατάσταση αποσύνθεσης που λογικός άνθρωπος θα δυσκολευόταν να αγγίξει.
Τουλάχιστον εκεί βέβαια, οι μεν δεν έβλεπαν τους δε. Ένα παραβάν συγκρατούσε τη μαρτυρία της απόλυτης ταπείνωσης. Αλλά στα ελληνικά ταμεία των σούπερ μάρκετ οι σύγχρονοι «μαύροι» θα πρέπει να ψωνίζουν το ληγμένο γάλα για τα παιδιά τους, βλέποντας τους «λευκούς» να φορτώνουν το καρότσι με τα «ντελικατέσσεν»!
Μιλάμε για την επιτομή της κοινωνικής αθλιότητας και θα πρέπει αμέσως το υπουργείο ανάπτυξης να πάρει πίσω την ρατσιστική αυτή πατέντα.
Αν θέλει ο κ. Χατζηδάκης ή όποιος άλλος εμπνεύσθηκε το μέτρο να συνεισφέρει πράγματι στο δράμα των απόρων, ας υποχρεώσει τις μεγάλες αλυσίδες των σούπερ μάρκετ να διανέμουν ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ τα ληγμένα τρόφιμα, σε όσους πραγματικά τα έχουν ανάγκη. Όλα τα υπόλοιπα απλώς εξυπηρετούν τις κοινωνικές διακρίσεις…
Υ.Γ.: Εξίσου βλακώδης, αν και όχι τόσο προκλητική ήταν η σκέψη κάποιων στο υπουργείο παιδείας να επιστρέφονται, λέει, τα βιβλία στο τέλος της χρονιάς και να αναδιανέμονται στις επόμενες τάξεις. Να κάνουν δηλαδή τα παιδιά μάθημα με μεταχειρισμένα, τσαλακωμένα και μουτζουρωμένα βιβλία κι όποιος δεν τα επιστρέφει να πληρώνει και…πρόστιμο.
Εντελώς άστοχο το μέτρο, θα είχε ίσως κάποια έννοια αν υποχρέωνε τους μαθητές να επιστρέφουν τα βιβλία (αντί να τα…καίνε στο τέλος της χρονιάς)με στόχο την ανακύκλωση που θα προσέφερε μία κάποια εξοικονόμηση. Αλλά το να εξαναγκάζεις τα παιδιά να κάνουν μάθημα μέσα από το βιβλίο που θα έχει τις σημειώσεις του προηγούμενου, είναι αδιανόητο. Δυστυχώς έτσι η Ελλάδα επιστρέφει στο 1950…
