Στους δρόμους του πουθενά

     Της Μάρως Σαρίφ

      Κοιτάζω γύρω μου ανθρώπους
που 'χουν πάψει να γελούν
μόνοι μες στους πέντε δρόμους
κοιμούνται και ξυπνούν

Άνθρωποι εξαθλιωμένοι
και τόσα παιδιά ορφανά
κανείς δεν τους περιμένει
στους δρόμους του πουθενά

Τα δυό τους μάτια σαν κοιτάξεις

την απόγνωση θα δεις

το πόνο πως να ξεχάσεις

και συμπαράσταση να βρεις

       Δώσε φως στην ελπίδα
να λάμψει ο ήλιος ξανά
κάνε την αγάπη πυξίδα
με μια γλυκιά αγκαλιά

Με 'να χαμόγελό σου
και με μια πράξη απλή
δείξε το σ' αγαπώ σου
ουράνιο τόξο να φανεί
κάνε κάτι τώρα και συ

Πολιτικοί και κυβερνήσεις
σκοτώσαν την χώρα αυτή
αχ Ελλάδα γλυκιά μου αγάπη
σε αφήσανε μισή

Έχουν διώξει τα παιδιά σου
σ' άλλους τόπους μακρινούς
άφησαν άδεια την αγκαλιά σου
και σε στείλαν στους εχθρούς