Ο Χάρρυ Κλυνν δεν αστειεύεται…!

Γράφει ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης

Να πω μια καλησπέρα και καλό μήνα... Ποιος ξέρει, μπορεί να πιάσει!

Καλησπέρα συνέλληνες η ζωή τραβάει την ανηφόρα με μέτρα θανατηφόρα, χαράτσια, κουτσούρεμα μισθών και συντάξεων, χωρίς σημαίες, χωρίς ταμπούρλα και μ΄ ένα μαλάκα λαό αραχτό στον καναπέ που περιμένει στωικά το μοιραίο.

Προτείνω να φύγουμε από το ευρώ και αντί της δραχμής να υιοθετήσουμε ως εθνικό μας νόμισμα το μάρκο!!!

Στο σπίτι λόγω έλλειψης χρημάτων, τρώμε με κλήρωση. Eμένα μια βδομάδα τώρα μου πέφτει συνέχεια το νερό. Δηλαδή και πάλι ευχαριστημένος να' μαι, γιατί τον προηγούμενο μήνα, μου είχε πέσει 8 φορές το αλάτι και 9 φορές η χαρτοπετσέτα!

"Πέφτουν μνημεία στην Ελλάδα λόγω κακής συντήρησης"... Πρώτα τα μνημεία και μετά εμείς. Κι εμείς μνημεία είμαστε!

Η Ρεπούση απόχτησε τον απαιτούμενο συστημικό καθωσπρεπισμό που της επιτρέπει να εξακοντίζει τις παπαριές της με χάρη...

Λοιπόν φίλε Λαφαζάνη, όταν απευθύνεσαι σε πολιτικά όντα τύπου Βορίδη και Μαργαρίτη, προσπαθώντας να επικοινωνήσεις δια της κοινής λογικής, θα πρέπει να λάβεις υπόψη σου την ικανότητα νοητικής διεργασίας των ως άνω όντων, των οποίων η ταχύτητα απορρόφησης και επεξεργασίας της εγκεφαλικής τους λειτουργίας μόλις και μετά βίας ξεπερνά τα επίπεδα ταχύτητας του Αρχάνθρωπου των Πετραλώνων!

Ακούστε ξεπουλημενο-πασοκο-μυαλο-τσιμενταρισμένοι, η κίνηση του πρωθυπουργού δεν ήταν «απρεπής», απλώς ο Κομανέτσης σας έγραψε στα @@@@@ του!

Όσο πιο ψηλά, τόσο πιο έντονη η μυρωδιά της σήψης.

Ποια τελευταία μέτρα ρε αληταρά Κομανέτση... Ετοιμαστείτε μαλάκες Έλληνες μετά από ένα εξάμηνο για τα «επόμενα τελευταία» μέτρα 4,6 δις

Τα οριζόντια μέτρα τα υπολογίσατε, την κλοπή συντάξεων και μισθών την υπολογίσατε… Τις ροχάλες και τις κλωτσιές που θα φάτε τις υπολογίσατε;

Στης Βουλής την ολόμαυρη ράχη

Περπατώντας η Ελλάδα μονάχη

Μελετά τα λαμπρά παλικάρια

Που εθνική έχουν υψώσει κραυγή

Κι έχουν αρπάξει κασμάδες και φτυάρια

Να τη θάψουν στην έρημη γη!

Στην Ελλάδα της Ρεπούση, του Μπίστη, του Γιώργου και των άλλων φαιδρών

Σε ενα δημοτικό σχολείο κάπου στην Αθήνα, την πρώτη ημέρα της νέας σχολικής χρονιάς η δασκάλα παίρνει παρουσίες...

- Χακίμ καζάλ αλ νταρουί;
- Παρών.
- Χασάν ντομάν ντα σαρουί;
- Παρών.
- Γιόν κιμ λι γκόνγκ;
- Παρών.
- Σουλειμάν αλη ζαουάχρι;
- Παρών.
- Χατζή λαζά ρούμιχ αλής;

Τίποτα...

- Χατζή λαζά ρούμιχ αλής; επαναλαμβάνει η δασκάλα...

Πάλι τίποτα.

Εκει που ετοιμάζεται να σημειώσει απουσία η δασκάλα βλέπει δειλά-δειλά ενα παιδάκι να σηκώνει το χέρι του από την τελευταία σειρά...

- Κυρία, μάλλον εγω είμαι αυτός, αλλά το όνομά μου δεν διαβάζεται έτσι...
Χατζηλαζάρου Μιχάλη με λένε...!

Το φωτομοντάζ είναι από το "Γρέκι"