ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ
ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Η κυβέρνηση στο σχέδιο νόμου «Οργάνωση και Λειτουργία Ιδρύματος Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης και Εθνικού Οργανισμού Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού και άλλες διατάξεις» και συγκεκριμένα στο άρθρο 39 αποκαθηλώνει ό,τι απέμεινε από δημόσια και δωρεάν ειδική εκπαίδευση. Με συνοπτικές διαδικασίες διαλύει ότι άφησαν όρθιο τα μνημόνια και οι εκπαιδευτικές πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Σε πολιτικό περιβάλλον που σφύζει από περικοπές δαπανών (κατάργηση φορέων ειδικής αγωγής, μηδενικό όριο σε ασφαλιστικά δικαιώματα, παροχές και θεραπείες) για να πιαστούν οι δημοσιονομικοί στόχοι και «να σωθεί η χώρα και το ευρώ», γκρεμίζει τα τελευταία καταφύγια υποστήριξης των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία (ΚΕΔΔΥ, ειδικά σχολεία και ΤΕ), ανοίγοντας την όρεξη για τρελό φαγοπότι στους ιδιώτες.
Μέσα από τις διατάξεις του άρθρου οι ιθύνοντες του υπουργείου προωθούν την κατάργηση των Τ.Ε. και τη διάλυση των Ειδικών Σχολείων καθώς ιδρύεται σε κάθε σχολική μονάδα του γενικού σχολείου ΕΔΕΑΥ, η οποία: «Θα διενεργεί διαγνωστική εκπαιδευτική αξιολόγηση, θα διαμορφώνει πρόγραμμα διαφοροποιημένης διδασκαλίας για τους μαθητές με δυσκολίες μάθησης και συμπεριφοράς, θα πραγματοποιεί «συνεργατική διεπιστημονική»!!! αντιμετώπιση των δυσκολιών στο σχολείο, θα παραπέμπει όσους μαθητές χρειάζονται υποστήριξη σε ειδικές εξωσχολικές υπηρεσίες! θα διαμορφώνει πρόγραμμα προσχολικής πρώιμης παρέμβασης σε συνεργασία με παιδιατρικές υπηρεσίες ή ΠΙΔ της περιοχής αρμοδιότητας της. Θα συντονίζει και θα παρακολουθεί τις δράσεις κοινωνικής στήριξης του μαθητή και της οικογένειας. Θα παρακολουθεί την εφαρμογή του εξατομικευμένου προγράμματος εκπαίδευσης και τέλος θα παραπέμπει μαθητές που χρειάζονται γνωμάτευση από το ΚΕΔΔΥ».
Με αυτόν τον τρόπο πολύ εύκολα το υπουργείο πετά από πάνω του την ευθύνη ίδρυσης και άλλων ΚΕΔΔΥ, τμημάτων ένταξης, ειδικών σχολείων. Περιορίζει διορισμούς, λειτουργικές δαπάνες, και υλικοτεχνική υποδομή καθώς δε θα κρίνεται πλέον αναγκαία η ίδρυση τμημάτων ένταξης και ειδικών σχολείων για την εκπαίδευση των μαθητών, αφού αυτό θα γίνεται μέσα από τα προγράμματα διαφοροποιημένης διδασκαλίας. Η ΕΔΕΑΥ δηλ. ο δάσκαλος, ο νηπιαγωγός του Τ.Ε. ή ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης μαζί με τον εκπαιδευτικό της γενικής τάξης θα έχουν την ευθύνη για τη διάγνωση και την εκπαίδευση του μαθητή. Οι εκπαιδευτικοί των τμημάτων ένταξης θα έχουν την ευθύνη του συνόλου των μαθητών του σχολείου που αντιμετωπίζουν δυσκολίες μάθησης και συμπεριφοράς. Η υποστήριξη των μαθητών θα γίνεται μέσω των προγραμμάτων της διαφοροποιημένης διδασκαλίας. Αλήθεια σε ποιες τάξεις, με ποιο αριθμό μαθητών αλλά και με ποια υλικοτεχνική υποδομή; Μοναδικός υπεύθυνος θα είναι ο δάσκαλος ο οποίος, θα αξιολογείται για το πόσο κατάφερε «να εντάξει» ή όχι τους μαθητές με αναπηρία. Επιδιώκουν να χρεώσουν στα σχολεία μέχρι και την πρώιμη παρέμβαση, όταν και οι κουτσουρεμένες δομές πρόνοιας κλείνουν η μια μετά την άλλη. Αποτελεί πρόκληση για την κοινωνία η επίκληση της ένταξης των ατόμων με αναπηρία στο γενικό σχολείο και την κοινωνία, όταν έχουν ήδη αποδομηθεί οι όποιες δομές υπήρχαν ή οδηγούνται στην κατάργησή τους. Όταν βρισκόμαστε στα τέλη Νοεμβρίου και ακόμη δεν έχει λυθεί το πρόβλημα της μεταφοράς των μαθητών, όταν υπάρχουν χιλιάδες κενά στην Ειδική Αγωγή.
Οι συγγραφείς του άρθρου κάνουν συνεχή αναφορά στην παράλληλη στήριξη ενώ γνωρίζουν ότι το πρόγραμμα αυτό πληρώνεται μέσω ΕΣΠΑ και θα διαρκέσει μέχρι το 2015.
Με το άρθρο 39 τα ειδικά σχολεία αποδομούνται καθώς το προσωπικό τους θα γυρίζει ως περιοδεύων θίασος στα σχολεία της περιοχής ευθύνης του για να κάνει αξιολογήσεις. Αλήθεια πότε θα κάνουν μάθημα ή θα υποστηρίζουν τους μαθητές τους;
Η απουσία διορισμών, η μη επαρκής στελέχωση ειδικών σχολείων, ΚΕΔΔΥ και ΤΕ ήταν ο προπομπός για όσα βλέπουμε και αποτελούν το προαπαιτούμενο για ό,τι έπεται: Την είσοδο των ιδιωτικών κέντρων ειδικής εκπαίδευσης στις δημόσιες δομές είτε με τη μορφή που προκύπτει από το άρθρο 39, είτε με τη μορφή ΜΚΟ μέσω των Δήμων, είτε πάλι με τη μορφή κουπονιών για την εξασφάλιση των θεραπειών των μαθητών με αναπηρία.
Με το άρθρο 39, το κάθε σχολικό δίκτυο έχει, μεταξύ όλων των άλλων, όχι την εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία, αλλά τη «συμπερίληψή» τους στο σχολείο των συνομηλίκων. Η απουσία αναφοράς στην υλοποίηση των μορφωτικών αναγκών των μαθητών με αναπηρία και η αποκλειστική αντικατάστασή τους από φράσεις όπως «συμπερίληψη, συνεκπαίδευση και ένταξη» δηλώνουν την στοχοπροσήλωση των κυβερνώντων στην από χρόνια σχεδιαζόμενη «πλήρη ένταξη» η οποία στην πολιτική της εφαρμογή ισοδυναμεί με τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν ειδικής εκπαίδευσης (5α).
Η λογική του ότι η ειδική εκπαίδευση υπηρετείται όταν οι δομές της καταλυθούν και οι ανάπηροι μαθητές απλά στοιβαχτούν στα γενικά σχολεία που θα «αναγκαστούν» να τους εντάξουν, είναι μια εκπαιδευτική πολιτική που γλυτώνει από έξοδα το κράτος και φυσικά καθόλου δεν υπηρετεί τα μορφωτικά δικαιώματα και τις ανάγκες των μαθητών αυτών. Μακροπρόθεσμα υπηρετεί την ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού απέναντι στους μαθητές με αναπηρία, οι οποίοι θα προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον που γρήγορα, μεθοδικά και σχεδιασμένα στερεί τα τυπικά δίκτυα υποστήριξης που έχουν: Την οικογένειά τους που μαστίζεται από ανεργία και φτώχια, τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα που εκποιούνται στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους και τα μορφωτικά τους δικαιώματα που θα παραπαίουν σε ένα σχολείο που όλοι θα νομιμοποιούνται να κάνουν τα πάντα, αλλά και τίποτε γιατί τα όρια, οι εκπαιδευτικές παρεμβάσεις και οι χρηματοδοτήσεις για την υλοποίησή τους θα είναι ρευστές, αλληλοσυγκρουόμενες και ιδιωτικές στη βάση τους.
Στο άρθρο 39 αναφέρεται επίσης ότι η Επιτροπή Διαγνωστικής Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης και Υποστήριξης υποστηρίζει τους μαθητές με αναπηρία με τα «μέσα και τους πόρους που είναι διαθέσιμοι στο σχολείο, στο σπίτι και στην κοινότητα και παραπέμπει μαθητές που χρειάζονται υποστήριξη από ειδικές εξωσχολικές Υπηρεσίες». Για ποια μέσα, για ποιους πόρους του σχολείου μιλάνε όταν η υποχρηματοδότηση του φετινού κρατικού προϋπολογισμού είναι στον πάτο του βαρελιού; Για ποιες ειδικές εξωσχολικές υπηρεσίες μιλάνε; Η απουσία του «δημόσιου και δωρεάν» χαρακτήρα των δημόσιων δομών υγείας, παιδείας και πρόνοιας που ενταφιάστηκε στην υλοποίηση των τελευταίων μέτρων σπρώχνει τη δημόσια εκπαίδευση στην αγκαλιά των ιδιωτών με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Στο άρθρο 39 τέλος «ο σχολικός ψυχολόγος και ο κοινωνικός λειτουργός της ΕΔΕΑΥ μπορούν να καλούνται στο σχολικό συμβούλιο των γενικών σχολείων του οικείου ΣΔΕΥ προκειμένου να εισηγηθούν για θέματα ένταξης μαθητών με αναπηρία στο γενικό σχολείο, αντιμετώπισης κρίσεων και σχολικής βίας, σχέσεων μεταξύ των μελών της σχολικής κοινότητας, κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων των μαθητών καθώς και για θέματα ανάπτυξης εξωσχολικών δραστηριοτήτων ελευθέρου χρόνου στο περιβάλλον του σχολείου και κοινωνικής υποστήριξης των μαθητών και των οικογενειών τους».
Αυτό που γίνεται αντιληπτό είναι ότι η κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει το ίδιο μοντέλο που χρησιμοποίησε και στα νοσοκομεία: Κάνοντας χρήση των δημόσιων δομών που για σειρά ετών πληρώνουν οι εργαζόμενοι, θα «ελαφρύνει» τους ιδιώτες από το λειτουργικό κόστος κτηρίων που νοικιάζουν για να στεγαστούν και θα προσφέρει τα σχολικά κτήρια για να εξυπηρετήσει τα ιδιωτικά κέντρα ειδικής αγωγής. Σε περιόδους άγριων περικοπών στην παιδεία, υγεία και πρόνοια, προετοιμάζουν τη χρήση του κουπονιού στους μαθητές με αναπηρία για την πληρωμή των θεραπειών που έχουν ανάγκη, με τους γονείς να ξαναβάζουν το χέρι στην τσέπη για τα επιπλέον.
Η ψήφιση και η εφαρμογή αυτού του άρθρου θα σημάνει την ουσιαστική κατάργηση της δημόσιας, δωρεάν ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Θα οδηγήσει στο περιθώριο και στην εγκατάλειψη του σχολείου χιλιάδες μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, ενώ παράλληλα η ιδιωτική ειδική αγωγή έχει ήδη βρει τρόπους να κερδίσει τη μερίδα του λέοντος από το εκπαιδευτικό κενό που η κυβέρνηση δημιουργεί.
Η εκπαιδευτική κοινότητα σε όλες τις βαθμίδες της και μέσα από συλλογικές δράσεις της (Γ.Σ. συλλόγων, κινητοποιήσεις) χρειάζεται να ανατρέψουν την πολιτική που γεννά παρόμοια τερατουργήματα και να παλέψουν για:
- Την ανατροπή του Μνημονίου κυβέρνησης - Ε.Ε – ΔΝΤ - ΕΚΤ.
- Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του τακτικού προϋπολογισμού.
- Κανένα κλείσιμο- συγχώνευση σχολικής μονάδας.
- ΟΧΙ στην αξιολόγηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών.
- Καθιέρωση αποκλειστικά δημόσιας, δωρεάν και υποχρεωτικής εκπαίδευσης, επαγγελματικής κατάρτισης και αποκατάστασης των ΑμΕΑ, σε σχολικές μονάδες του ΥΠΕΠΘ. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή.
- Διαχειριστικό κρατικό έλεγχο στις ιδιωτικές μονάδες ειδικής εκπαίδευσης και μετατροπή τους σε δημόσιες.
- Ουσιαστική ενίσχυση της Ειδικής Αγωγής με γενναία αύξηση των δαπανώνγια την έγκαιρη παρέμβαση (ίδρυση Κέντρων πρώιμης Παρέμβασης), την ειδική εκπαίδευση, την ειδική επαγγελματική κατάρτιση, την αυτόνομη διαβίωση και την προστατευμένη - υποστηριζόμενη εργασία.
- Έγκαιρη διάγνωση και καταγραφή των ατόμων με ειδικές ανάγκες.
- Δημιουργία Τμημάτων Ένταξης σε κάθε σχολική μονάδα και βαθμίδαεκπαίδευσης.
- Μαζικοί διορισμοί στην ειδική εκπαίδευση (ΣΜΕΑ, ΚΕΔΔΥ, ΕΕΕΕΚ) σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης. Καμία κατηγοριοποίηση, κατακερματισμό και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών.
- Ενιαία κριτήρια μεταθέσεων, διορισμών σε όλη την εκπαίδευση.
- Κατοχύρωση παιδαγωγικής – εκπαιδευτικής κατεύθυνσης των ΚΕΔΔΥ, άμεση στελέχωσή τους, μικρότερες περιοχές ευθύνης ανά δήμο, λιγότερες διοικητικές αρμοδιότητες, κινητές μονάδες που θα επισκέπτονται τα σχολεία και θα στηρίζουν εκπαιδευτικούς και μαθητές. Τα ΚΕΔΔΥ να υλοποιούν την υποστήριξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες εκεί που παρέχεται η εκπαίδευσή τους, δηλ. μέσα στα σχολεία. Άμεση στελέχωση με το απαραίτητο επιστημονικό προσωπικό.
- Διορισμός εκπαιδευτικών σε όλα τα δημόσια ιατροπαιδαγωγικά κέντρα.
- Αναβάθμιση των υπαρχόντων και ίδρυση νέων εκπαιδευτικών μονάδωνπαροχής δημόσιας και δωρεάν, ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης (ΕΕΕΕΚ), νομοθετική κατοχύρωση των αποφοίτων τους.
- Επαναλειτουργία των διδασκαλείων μετεκπαίδευσης, περιοδική ουσιαστική επιμόρφωση με τη χρηματοδότηση του υπουργείου του προσωπικού όλων των ΣΜΕΑ, αλλά και των εκπαιδευτικών της γενικής εκπαίδευσης σε θέματα ειδικής αγωγής.
- Κατάργηση των ν.2817, ν.3194/2003, ν.3699/2008, 3848/2010 που εμπορευματοποιούν την ειδική αγωγή, προωθούν την ιατρικοποίηση, κατηγοριοποιούν τους εκπαιδευτικούς της ειδικής εκπαίδευσης και ανατρέπουν κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στο χώρο της ειδικής αγωγής.
- Μόνιμη σταθερή, προστατευμένη - υποστηριζόμενη εργασία για τα άτομα με ειδικές ανάγκες τόσο στο Δημόσιο όσο και στον Ιδιωτικό Τομέα.
