Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων
Γράφονται και λέγονται διάφορα για την πιθανότητα να φορολογηθούν οι πολύτεκνοι κατά τρόπο άδικο. Διερωτάται ο απλός πολίτης αν τελικά τα παιδιά θα αποτελέσουν τεκμήριο για επιβάρυνση ή για μείωση της φορολογίας. Τα επιδόματα και τα άλλα δικαιώματα που είχαν μέχρι σήμερα τρίτεκνοι και πολύτεκνοι βρίσκονται στο επίκεντρο του προβληματισμού των αρμοδίων. Ελπίζω να επιληφθεί προσωπικά του θέματος ο Πρωθυπουργός με τη γνωστή εθνική ευαισθησία του και να δώσει λύσεις που δεν θα προκαλέσουν περαιτέρω δημογραφική συρρίκνωση. Το Έθνος χρειάζεται περισσότερα παιδιά. Δεν έχουμε περιθώριο για μεγαλύτερη δημογραφική αιμορραγία.
Το 1993 η τότε Βουλή απετελείτο από τρία κόμματα. Τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον Συνασπισμό της Αριστεράς, στον οποίο συστεγάζονταν το ΚΚΕ και η λεγόμενη «Ανανεωτική Αριστερά» . Ένα από τα λίγα θέματα, στα οποία συμφώνησαν τα τρία κόμματα, ήταν η έκδοση ενός πολυσέλιδου και πλούσιου σε διαπιστώσεις πορίσματος για το Δημογραφικό μας πρόβλημα. Για την ανάγκη αυξήσεως του ρυθμού γεννητικότητας, για τις συνέπειες της υπογεννητικότητας και της γηράνσεως του πληθυσμού, για τους εθνικούς και κοινωνικούς κινδύνους που επαπειλούνται και για τα αποτελεσματικά μέτρα που έλαβαν άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Καλό θα ήταν αυτό το τρικομματικό πόρισμα της ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής να το διαβάσουν όλοι οι βουλευτές μας και κυρίως οι προτείνοντες νέα μέτρα για τη φορολογία και τα επιδόματα.
Η υπογεννητικότητα εκφράζεται με τη μείωση του δείκτη γεννήσεων ανά γυναίκα (σε αναπαραγωγική ηλικία) κάτω από το 2,1 που είναι το όριο αντικαταστάσεως των γενεών Οι δύο γονείς κάποτε θα πεθάνουν και πρέπει να αφήσουν πίσω τους τουλάχιστον δύο παιδιά κατά μέσο όρο. Άλλος τρία, άλλος ένα, αυτό σημαίνει μέσος όρος. Στη χώρα μας ο δείκτης αυτός επισήμως είναι 1,3 παιδιά ανά γυναίκα , αλλά φοβούμαι ότι ανεπισήμως είναι ακόμη χαμηλότερος. Αντιστοίχως η γήρανση του πληθυσμού εκφράζεται με την αύξηση του ποσοστού των ανθρώπων άνω των 65 ετών και τη μείωση του ποσοστού των παιδιών κάτω των 14 ετών. Στην Τουρκία και στις ισλαμικές χώρες της Βορείου Αφρικής υπάρχει σφύζων νεανικός πληθυσμός. Η Ευρώπη αντιθέτως γερνάει και η Ελλάδα σε λίγο θα κρατά τα σκήπτρα της γήρανσης.
Οι εθνικοί κίνδυνοι είναι άμεσοι. Οι Ένοπλες Δυνάμεις ήδη βλέπουν το πρόβλημα με την ελάττωση των στρατευσίμων, όταν Τούρκοι και Αλβανοί χαίρουν άκρας δημογραφικής υγείας. Η αύξηση του ποσοστού των ηλικιωμένων θα επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τα Κοινωνικά Ταμεία δεδομένου ότι με το ισχύον αναδιανεμητικό σύστημα κάθε γενεά εργαζομένων χρηματοδοτεί τις συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων. Όταν οργανώθηκε το ΙΚΑ από Αμερικανούς Αναλογιστές (1950) η αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους ήταν 14 προς 1. Σήμερα η αναλογία αυτή προσεγγίζει το 2 προς 1. Ποιος θα χρηματοδοτήσει τις μελλοντικές συντάξεις αν δεν αυξήσουμε τη γεννητικότητα; Και πώς θα αυξήσουμε τη γεννητικότητα αν δεν δώσουμε φορολογικά κίνητρα και δίκαια επιδόματα στους τρίτεκνους και πολύτεκνους;
Η Γαλλία στη δεκαετία του 1980 ανέστρεψε τη δημογραφική της συρρίκνωση και βελτίωσε τη γεννητικότητα δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στα κίνητρα για το τρίτο παιδί. Η σύγχρονη οικονομική κρίση στη χώρα μας δεν αποτελεί δικαιολογία για να αδρανήσουμε στον τομέα αυτό. Αν δεν φροντίσουμε το δημογραφικό μέλλον μας θα δούμε κι άλλα σχολεία να κλείνουν, δασκάλους να μην έχουν δουλειά και δεκάδες τομείς του εμπορίου και της βιομηχανίας να χάνουν τους πελάτες τους, τα παιδιά.
Προσωπικά πιστεύω ότι η σοβαρότερη συνέπεια της υπογεννητικότητας και της γήρανσης είναι η ψυχολογική. Μία κοινωνία που γερνά δεν έχει διάθεση για πρωτοβουλίες, για νέα επιτεύγματα, για την αναζήτηση της ελπίδας και του οράματος. Περισσότερα παιδιά σημαίνουν περισσότερο χαμόγελο για την Ελλάδα!
