Οποιος ασχολείται με την εγκληματική δράση του τουρκισμού κατά της ανθρωπότητας γνωρίζει ότι τελικά ο Ερντογάν αποδεικνύεται περισσότερο επιθετικός κι απ’ τους κεμαλικούς προκατόχους του. Πρώτα είχαμε φασίστες με πηλήκιο, τώρα έχουμε ισλαμοφασίστα με μουστάκι, που ονειρεύεται νέο χαλιφάτο.
Ολα τα γουρούνια μπορεί να μην έχουν την ίδια μούρη, αλλά εν προκειμένω φασίστες ή ισλαμοφασίστες έχουν τις ίδιες πρακτικές.
Η κυβέρνηση του ισλαμιστή ηγέτη με πράξεις, δηλώσεις, ρηματικές διακοινώσεις κρατάει αμείωτη την ένταση της τουρκικής επιθετικότητας ενάντια στον Ελληνισμό, πρωταθλήτρια του αντισημιτισμού, δυναμίτισε τις σχέσεις με το Ισραήλ και τελικά έχει καταφέρει να συσσωρεύσει προβλήματα με τους πάντες γύρω της.
Πριν από λίγους μήνες φονιάδες με όπλα που έφεραν σιγαστήρα σκότωσαν τρεις Κούρδισσες αγωνίστριες στο Παρίσι. Πριν από λίγες εβδομάδες στην Ιταλία Τούρκοι «δημοσιογράφοι», που παρακολουθούσαν κούρδισσα, πρώην σημαντικό στέλεχος του κινήματος, έπειτα από συμπλοκή έστειλαν στην εντατική σε κώμα έναν Κούρδο. Τούρκοι αξιωματούχοι κάθε τόσο προβάλλουν ιταμές απαιτήσεις από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μέσα στην υστερία τους κατά της «τρομοκρατίας».
Οι συλλήψεις, τα βασανιστήρια καλά κρατούν, αμείωτη η βαρβαρότητα της τουρκικής κατοχής στο Κουρδιστάν, ενώ το καθεστώς προσπαθεί να υποχρεώσει το κίνημα σε αφοπλισμό κι υποταγή.
Προβλέπω απλώς πως ο «χαρισματικός» Ερντογάν θα ψωνίσει από σβέρκο, όπως κι οι προηγούμενοι. Εχει φορέσει το ματωμένο πουκάμισο των κεμαλικών και χρησιμοποιεί τις ίδιες τραμπούκικες μεθόδους α λα Τσατλί, ακόμη και μέσα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Το Κουρδιστάν είναι πολύ μεγάλο κι οι Κούρδοι πλήθος αμέτρητο στις τουρκικές μητροπόλεις. Θα ήθελαν πολύ να τους σφάξουν όλους, αλλά τώρα δεν είμαστε στο 1915. Δορυφόροι, κινητά, διαδίκτυο, ΜΜΕ, δεν επιτρέπουν την εν κρυπτώ σφαγή ενός ολόκληρου λαού. Ούτε τότε κατέστη εφικτό να χώσουν εκατομμύρια πτώματα Ελλήνων κι Αρμενίων κάτω από το χαλί. Πόσο μάλλον τώρα. Γιατί, μην έχετε αμφιβολία, τίποτα δεν άλλαξε. Απλώς τηρούν τα προσχήματα και δεν μπορούν να το κάνουν στη ζούλα. Αλλιώς μια χαρά θα τους πέρναγαν απ’ το λεπίδι και τους Κούρδους, όπως έκαναν και με τους χριστιανούς της Μικράς Ασίας. Μα γι’ αυτό άλλωστε αρνούνται πεισματικά ν’ αναγνωρίσουν τις γενοκτονίες που τέλεσαν με πάνδημη συμμετοχή. Γιατί δεν επρόκειτο για κανένα επιστημονικά οργανωμένο σχέδιο. Δεν υπήρχαν Αουσβιτς. Σφάξιμο και πλιάτσικο, όπου τα ανθρώπινα σφαχτάρια μακελεύονταν εν πορεία. «Ενα Αουσβιτς» εν ροή, όπως έγραψε ο σπουδαίος Ενεπεκίδης. Κι επειδή ήταν πρωτόγονη δουλειά, ήθελε πολλά χέρια, λαϊκή συμμετοχή. Το τουρκικό καθεστώς αρνείται λοιπόν ακόμη και στον 21ο αιώνα να αναγνωρίσει τα εγκλήματά του κατά της ανθρωπότητας, ν’ απολογηθεί. Ξέρετε γιατί; Πρώτον, διότι έτσι θα παραδεχτούν ότι συγκροτήθηκαν ως ψευδοέθνος με γενοκτονία και λεηλασία και, δεύτερον, δεν θέλουν ν’ απεμπολήσουν το know how της αλά τούρκα διευθέτησης των εθνοτικών ζητημάτων.
Αλλωστε, και το Ισλάμ εν γένει το 'χει εύκολο το λεπίδι.
Ο ισλαμοφασίστας πρωθυπουργός κρατά γερά στα χέρια του τη σκυτάλη της γενοκτονίας, της καταστολής, της ταύτισης του κράτους με το παρακράτος. Βαδίζει στα ίδια ματωμένα χνάρια με τον Ενβέρ, τον Ταλαάτ, τον Μπεχαεντίν Σακίρ, τον Τοπάλ Οσμάν, αλλά και τον Ετζεβίτ. Είναι κι αυτός χρισμένος με το αίμα Ελλήνων, Αρμενίων και Κούρδων. Με των τελευταίων πλένει το πρόσωπό του κάθε μέρα πια.
Η Τουρκία ανέκαμψε οικονομικά, βασισμένη σε σουνίτικο χρήμα από τον Κόλπο, στις κλεμμένες πατέντες, στην ανασφάλιστη εργασία, στα φτηνά, κακής ποιότητας προϊόντα και στη μειωμένη φορολογία των επενδύσεων. Ολο όμως το υπόστρωμα είναι σαθρό, η κοινωνική ειρήνη κρέμεται από μια τρίχα. Διότι εμείς έχουμε Μνημόνιο κι αφραγκία, προσωρινά, όμως ο Ερντογάν έχει δεκάδες εκατομμύρια οργισμένους Κούρδους και δεν έχει έθνος!
Κι όσο κι αν κάποιοι φοβούνται, ένεκα «πολιτικής ορθότητας», να το πουν, η απλή αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει «μετριοπαθές» ισλάμ κι είναι ασύμβατη με αυτό η έννοια της Δημοκρατίας και των ατομικών ελευθεριών, όπως τα εννοούμε στη Δύση. Βρείτε μου μια αληθινά αναπτυγμένη, δημοκρατική, ανεκτική ισλαμική χώρα, στην οποία ζουν ισότιμα κι ελεύθερα οι πολίτες της, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, φύλου και θρησκεύματος, και σας χαρίζω μια φωτογραφία του Πενταδάχτυλου, για να μην ξεχνάμε τις άλλες Θερμοπύλες μας, κι ένα αντίτυπο του «Mein Kampf» στην τουρκική έκδοση. Αν δεν το ξέρετε, είναι από τα πιο δημοφιλή βιβλία στην Τουρκία. Αν δεν ταιριάζανε, δεν θα συμπεθεριάζανε…
Ολα τα γουρούνια μπορεί να μην έχουν την ίδια μούρη, αλλά εν προκειμένω φασίστες ή ισλαμοφασίστες έχουν τις ίδιες πρακτικές.
Η κυβέρνηση του ισλαμιστή ηγέτη με πράξεις, δηλώσεις, ρηματικές διακοινώσεις κρατάει αμείωτη την ένταση της τουρκικής επιθετικότητας ενάντια στον Ελληνισμό, πρωταθλήτρια του αντισημιτισμού, δυναμίτισε τις σχέσεις με το Ισραήλ και τελικά έχει καταφέρει να συσσωρεύσει προβλήματα με τους πάντες γύρω της.
Πριν από λίγους μήνες φονιάδες με όπλα που έφεραν σιγαστήρα σκότωσαν τρεις Κούρδισσες αγωνίστριες στο Παρίσι. Πριν από λίγες εβδομάδες στην Ιταλία Τούρκοι «δημοσιογράφοι», που παρακολουθούσαν κούρδισσα, πρώην σημαντικό στέλεχος του κινήματος, έπειτα από συμπλοκή έστειλαν στην εντατική σε κώμα έναν Κούρδο. Τούρκοι αξιωματούχοι κάθε τόσο προβάλλουν ιταμές απαιτήσεις από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μέσα στην υστερία τους κατά της «τρομοκρατίας».
Οι συλλήψεις, τα βασανιστήρια καλά κρατούν, αμείωτη η βαρβαρότητα της τουρκικής κατοχής στο Κουρδιστάν, ενώ το καθεστώς προσπαθεί να υποχρεώσει το κίνημα σε αφοπλισμό κι υποταγή.
Προβλέπω απλώς πως ο «χαρισματικός» Ερντογάν θα ψωνίσει από σβέρκο, όπως κι οι προηγούμενοι. Εχει φορέσει το ματωμένο πουκάμισο των κεμαλικών και χρησιμοποιεί τις ίδιες τραμπούκικες μεθόδους α λα Τσατλί, ακόμη και μέσα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Το Κουρδιστάν είναι πολύ μεγάλο κι οι Κούρδοι πλήθος αμέτρητο στις τουρκικές μητροπόλεις. Θα ήθελαν πολύ να τους σφάξουν όλους, αλλά τώρα δεν είμαστε στο 1915. Δορυφόροι, κινητά, διαδίκτυο, ΜΜΕ, δεν επιτρέπουν την εν κρυπτώ σφαγή ενός ολόκληρου λαού. Ούτε τότε κατέστη εφικτό να χώσουν εκατομμύρια πτώματα Ελλήνων κι Αρμενίων κάτω από το χαλί. Πόσο μάλλον τώρα. Γιατί, μην έχετε αμφιβολία, τίποτα δεν άλλαξε. Απλώς τηρούν τα προσχήματα και δεν μπορούν να το κάνουν στη ζούλα. Αλλιώς μια χαρά θα τους πέρναγαν απ’ το λεπίδι και τους Κούρδους, όπως έκαναν και με τους χριστιανούς της Μικράς Ασίας. Μα γι’ αυτό άλλωστε αρνούνται πεισματικά ν’ αναγνωρίσουν τις γενοκτονίες που τέλεσαν με πάνδημη συμμετοχή. Γιατί δεν επρόκειτο για κανένα επιστημονικά οργανωμένο σχέδιο. Δεν υπήρχαν Αουσβιτς. Σφάξιμο και πλιάτσικο, όπου τα ανθρώπινα σφαχτάρια μακελεύονταν εν πορεία. «Ενα Αουσβιτς» εν ροή, όπως έγραψε ο σπουδαίος Ενεπεκίδης. Κι επειδή ήταν πρωτόγονη δουλειά, ήθελε πολλά χέρια, λαϊκή συμμετοχή. Το τουρκικό καθεστώς αρνείται λοιπόν ακόμη και στον 21ο αιώνα να αναγνωρίσει τα εγκλήματά του κατά της ανθρωπότητας, ν’ απολογηθεί. Ξέρετε γιατί; Πρώτον, διότι έτσι θα παραδεχτούν ότι συγκροτήθηκαν ως ψευδοέθνος με γενοκτονία και λεηλασία και, δεύτερον, δεν θέλουν ν’ απεμπολήσουν το know how της αλά τούρκα διευθέτησης των εθνοτικών ζητημάτων.
Αλλωστε, και το Ισλάμ εν γένει το 'χει εύκολο το λεπίδι.
Ο ισλαμοφασίστας πρωθυπουργός κρατά γερά στα χέρια του τη σκυτάλη της γενοκτονίας, της καταστολής, της ταύτισης του κράτους με το παρακράτος. Βαδίζει στα ίδια ματωμένα χνάρια με τον Ενβέρ, τον Ταλαάτ, τον Μπεχαεντίν Σακίρ, τον Τοπάλ Οσμάν, αλλά και τον Ετζεβίτ. Είναι κι αυτός χρισμένος με το αίμα Ελλήνων, Αρμενίων και Κούρδων. Με των τελευταίων πλένει το πρόσωπό του κάθε μέρα πια.
Η Τουρκία ανέκαμψε οικονομικά, βασισμένη σε σουνίτικο χρήμα από τον Κόλπο, στις κλεμμένες πατέντες, στην ανασφάλιστη εργασία, στα φτηνά, κακής ποιότητας προϊόντα και στη μειωμένη φορολογία των επενδύσεων. Ολο όμως το υπόστρωμα είναι σαθρό, η κοινωνική ειρήνη κρέμεται από μια τρίχα. Διότι εμείς έχουμε Μνημόνιο κι αφραγκία, προσωρινά, όμως ο Ερντογάν έχει δεκάδες εκατομμύρια οργισμένους Κούρδους και δεν έχει έθνος!
Κι όσο κι αν κάποιοι φοβούνται, ένεκα «πολιτικής ορθότητας», να το πουν, η απλή αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει «μετριοπαθές» ισλάμ κι είναι ασύμβατη με αυτό η έννοια της Δημοκρατίας και των ατομικών ελευθεριών, όπως τα εννοούμε στη Δύση. Βρείτε μου μια αληθινά αναπτυγμένη, δημοκρατική, ανεκτική ισλαμική χώρα, στην οποία ζουν ισότιμα κι ελεύθερα οι πολίτες της, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, φύλου και θρησκεύματος, και σας χαρίζω μια φωτογραφία του Πενταδάχτυλου, για να μην ξεχνάμε τις άλλες Θερμοπύλες μας, κι ένα αντίτυπο του «Mein Kampf» στην τουρκική έκδοση. Αν δεν το ξέρετε, είναι από τα πιο δημοφιλή βιβλία στην Τουρκία. Αν δεν ταιριάζανε, δεν θα συμπεθεριάζανε…
