Αποτελεί σχεδόν καθημερινό θέμα τα τελευταία χρόνια η σύνδεση που υπάρχει ανάμεσα στην πολιτική εξουσία, τις τράπεζες και τους επιχειρηματίες που ελέγχουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έχουν αποκαλυφθεί πάρα πολλά, όμως ακόμη όλοι κάθονται στις καρέκλες τους και ακόμη απολαμβάνουν τα προνόμιά τους.
Ένα πολύ μεγάλο ποσό αρκετών δις ευρώ αντί να διατεθεί για ελάφρυνση της κοινωνίας, έχει διατεθεί για την περιβόητη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Έχει επισήμως παρουσιαστεί, σαν το μείζον θέμα του σήμερα που άπτεται της ίδιας της ύπαρξής μας. Ο κόσμος που είναι άνεργος, άστεγος και δεν έχει να θρέψει τα παιδιά του δεν τους αφορά.
Τα πράγματα είναι απλά: Οι τράπεζες ιδρύθηκαν, για να αποταμιεύει ο κόσμος τα χρήματά του. Κάποια στιγμή και χάριν της τοκοφορίας που χορηγούσαν, στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα οι τράπεζες επένδυαν τα χρήματά μας. Κάποια άλλη στιγμή οι τράπεζες δάνειζαν με τα χρήματά μας και πάλι χάριν της τοκοφορίας αλλά τώρα αυτής που εισέπρατταν. Θεσπίστηκαν νόμοι για την λειτουργία των τραπεζών και υπάρχουν κρατικές και ιδιωτικές τράπεζες.
Τα ερωτήματα είναι επίσης απλά: Ποιος υποχρέωσε τις ιδιωτικές τράπεζες να εμπλακούν στο κρατικό παιχνίδι με τα ομόλογα; Ποιος υποχρέωσε τις ιδιωτικές τράπεζες να χορηγούν ανέλεγκτα δάνεια και πιστωτικές κάρτες; Από πότε το κράτος έγινε συνεταίρος των ιδιωτικών τραπεζών; Πότε και γιατί σταμάτησαν οι κρατικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί να κάνουν την δουλειά τους; Τι συμβαίνει με τις αγοραπωλησίες τραπεζών, που ίσως η υπόθεση Κοσκωτά να μην είναι τίποτα μπροστά τους; Σε ποιους ανήκουν, κυριολεκτικά, οι ιδιωτικές τράπεζες; Τα ίδια αυτά πρόσωπα έχουν σχέση με επιχειρήσεις που παίρνουν τα δημόσια έργα; Τα ίδια αυτά πρόσωπα έχουν στην κατοχή τους ΜΜΕ; Τα ίδια αυτά πρόσωπα τι σχέση έχουν με τους πολιτικούς και οι τελευταίοι τι ψηφίζουν;
Όπως όλοι μας έτσι και αυτοί έχουν ονοματεπώνυμο και οι ευθύνες θα αποδοθούν προσωπικά και αναλόγως του τι έκαναν και τι δεν έκαναν.
Απάντηση δεν περιμένουμε, την αλήθεια πλέον την γνωρίζουμε γιατί την βιώνουμε και περιμένουμε από την Δικαιοσύνη να πράξει το καθήκον της. Βέβαια, θα πρέπει και αυτή να κάνει την συνεχή αυτοκριτική και την συνεχή αυτοκάθαρσή της, για να μην παρατηρούνται φαινόμενα που προκαλούν δημόσιες αντιδράσεις ή αφήνουν υπονοούμενα.
Και μία απλή πράξη που μπορούμε να κάνουμε όλοι μας, για να καταδειχθεί η σκευωρία και να καταρρεύσει το όποιο επιχείρημά τους: Αν όλοι αύριο το πρωί πάμε στις τράπεζες και κάνουμε ανάληψη την όποια κατάθεσή μας, τι θα μας πουν; Ότι δεν έχουν τα χρήματά μας; Θα πρέπει να μας τα δώσουν. Τότε φαντάζεστε τι θα γίνει;
Αυτές είναι σήμερα οι ιδιωτικές τράπεζες που έχουν γίνει μέρος του συστήματος και έχουν ξεφύγει της αποστολής τους, στραγγαλίζοντας τον κόσμο και συγκεντρώνοντας την ιδιωτική περιουσία. Έτσι δεν είναι π.χ. κύριε Νανόπουλε της Eurobank ή κύριε Προβόπουλε που ελέγχεις το τραπεζικό σύστημα; Έτσι δεν είναι κύριε καναλάρχη ή εκδότη που επιλέγεις την είδηση και τον τρόπο ενημέρωσης; Έτσι δεν είναι κύριε βουλευτή που ψηφίζεις τις μεταβιβάσεις και που ανέχεσαι την κατάσταση της κοινωνίας;
Το μόνο που ζητάμε, είναι η εφαρμογή των νόμων προς κάθε κατεύθυνση. Δεν μπορεί συνολικά και δεν είναι τόσο δύσκολο να γίνει.
