Στο δρόμο της εξόδου από την ευρωζώνη Ελλάδα και Κύπρος - Η ανάγκη για "Plan B"
Κρίσιμη σημασία αποκτά για το μέλλον του Ελληνισμού το θέμα του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, μια συζήτηση που επανέρχεται πιεστικά μετά τα τραγικά γεγονότα στην Κύπρο.
Όπου, όπως συνέβη και στην περίπτωση της Ελλάδας, αμέσως μετά την κυβερνητική αλλαγή και την αναρρίχηση στην εξουσία μιας ομάδα πολιτικών "έτοιμων" από καιρού να προχωρήσουν στην υπογραφή ενός εγκλήματος σε βάρος της ίδια της της χώρας συμφωνήθηκαν καταστάσης απόλυτα επιβλαβείς για το εθνικό μέλλον στο όνομα ποίου;
Στο όνομα ενός κοινού ευρωπαϊκού νομίμσατος το οποίο αν για την Ελλάδα οφείλεται σε ένα ποσοστό 70% για την οικονομική της κατασροφή, στην Κύπρο ευθύνεται 100% για την εξέλιξη του κράτους από "Ελβετία της Μεσογείου" σε "Αργεντινή της Μεσογείου".
Είναι πλέον ζήτημα εθνικής ευθύνης να αναζητηθεί μια δεύτερη λύση, μια λύση που θα οδηγεί την χώρα με ασφάλεια εκτός ευρωζώνης.
Για τον απλό λόγο ότι το κοινό νόμισμα είναι πλέον αβάσταχτο για οικονομίες όπως η Ελλάδα και η Κύπρος. Οδηγεί στην λεηλασία του ορυκτού τους πλούτου, του συνόλου των πλουτοπαραγωγικών πηγών από τον Βορρά και στην μόνιμη αδυναμία εξόδου από την κρίση.
Διότι ακόμα και όταν έρθει η ανάπτυξη η επάνοδος σε επίπεδα βιοτικού επιπέδου π.χ. 2007 θα απαιτήσει πολύ περισσότερα χρόνια απ'ότι υποστηρίζουν αυτοί που επέβαλαν αυτό το κακό.
Είναι αμφίβολο αν πριν το 2030 αν οι πολίτες της χώρας καταφέρουν να επανακτήσουν υψηλό βιοτικό επίπεδο. Και 17 χρόνια (και πάλι αμφίβολο είναι) συν τέσσερα που ήδη βρισκομαστε σε τραγική κατάσταση είναι πάρα πολλά.
Και ουδείς γνωρίζει αν όλα "θα πάνε καλά" μέχρι τότε και δεν υπάρξουν γεγονότα αρνητικά που θα ρίξουν την προσπάθεια ακόμα πιο πίσω.
Αλλά σε τελική ανάλυση, ποια είναι η οικονομική ένωση που αξίζει την οικονομική καταστραφή δύο ολόκληρων γενεών Ελλήνων, την διάλυση του δεύτερου ελληνικού ρκάτους, την αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών, την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και την απάλειψη του Ελληνισμού ως ισχυρού παίκτη από τον γεωστρατηγικό χάρτη της περιοχής;
Κανένας και τίποτα!
Όταν ακόμα και ο διακεκριμένος οικονομολόγος Δημήτρης Παπαδημητρίου, «καταστροφική» τη λύση για την Κύπρο και καλεί Ελλάδα και Κύπρο να εξετάσουν έξοδο από την ευρωζώνη, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό πως το ευρώ έχει χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο αρπαγής πλούτου.
Όπως δηλώνει σε συνέντευξή του στο Έθνος «οι επιλογές τόσο για την Κύπρο όσο και για την Ελλάδα έχουν περιοριστεί τρομερά και οι μελλοντικές τους προοπτικές είναι φρικτές. Η επιλογή της εξόδου από το ευρώ δεν μπορεί πλέον να αγνοηθεί. Προσωπικά βλέπω να έρχονται μεγάλες αναταραχές και ένα “σχέδιο Β” θα πρέπει να αναπτυχθεί εκτάκτως, το οποίο θα περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος ή μια δραματική επαναδιαπραγμάτευση των μέτρων λιτότητας».
Όσο για το αν θα πρέπει να αναμένεται ανάκαμψη προς το τέλος του 2013, ο Δ. Παπαδημητρίου είναι κατηγορηματικός. «Αυτό είναι όνειρο θερινής νυκτός. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να δείχνει ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε δρόμο ανάκαμψης, αντιθέτως βουλιάζει όλο και πιο βαθιά. Είναι επιτακτική ανάγκη να γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες ποιες επιλογές υπάρχουν και τους κινδύνους που συνοδεύουν κάθε μια από αυτές. Αλλά δεν μπορούν να συνεχίσουν να είναι παγιδευμένοι στην ιδέα του φόβου της χρεοκοπίας όταν η χώρα έχει ήδη χρεοκοπήσει».
Όσο για το ζήτημα των καταθέσεων, οι ελληνικές τράπεζες είναι είναι χρεοκοπημένες, εδώ και δύο χρόνια, όχι σήμερα. Η Τράπεζα Πειραιώς ήταν η πρώτη που χρεοκόπησε το 2011 και ζήτησε βοήθεια από τον ELA και ακολούθησαν και οι άλλες, συστημικές ή μη.
Η διαφορά με την Κύπρο είναι ότι εκεί αποφάσισαν "να τραβήξουν το σωληνάκι" του ELA αφού είχε έρθει η ώρα της άλωσης της χώρας με την κυβέρνηση Αναστασιάδη. Στην Ελλάδα, ακόμα, όχι. Αλλά είναι θέμα απλά απόφασης ξένων κέντρων. Αυτό δεν μπορεί πλέον να συνεχιστεί. Το εθνικό μέλλο της χώρας θα πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά και πειστικά κατά πόσον βρίσκεται εκτός ευρωζώνης.
Και αυτό μπορει να το κάνει μόνο μια πολιτική τάξη η οποία θα βρίσκεται πέρα από τα σχήματα που δοκιμάζει απώδυνα η χώρα από το 2009...
