Άλλοι γονείς μαλώνουν το παιδί και ενισχύουν την αρνητική του συμπεριφορά,… μερικοί το αγνοούν εντελώς, πληγώνοντας το και τέλος, ορισμένοι του κάνουν λανθασμένα όλα τα χατίρια. Πως μπορούμε, όμως, να διαχειριστούμε σωστά τη γκρίνια του παιδιού μας, έτσι ώστε να αλλάξει συμπεριφορά;
Ας σκεφτούμε τι ενεργοποιεί την γκρίνια του
Μήπως το παιδί μας γκρινιάζει, όταν έχει μια ιδιαίτερα κουραστική μέρα; Ή όταν πεινάει ή δεν περνά αρκετό χρόνο μαζί μας; Μήπως υπήρξαν αλλαγές στη ζωή του, όπως ένα νέο αδελφάκι ή ένα πρόβλημα στο σπίτι; Τέτοιες αφορμές σίγουρα δικαιολογούν τη γκρίνια. Ας ακούσουμε τι προσπαθεί να μας πει και ας σημειώσουμε τις λεπτομέρειες της κατάστασης σε ένα χαρτί. Ίσως, ένα απλό σνακ μετά το πρωινό να αποκρούσει τη μεσημεριανή γκρίνια ή μια βόλτα στο πάρκο να του χαρίσει μια θετική διάθεση.
Μιλάμε με ηρεμία και σαφήνεια
Τα παιδιά θα χτυπηθούν πάνω κάτω και θα φωνάξουν για να τους κάνουμετο χατίρι! Ας αφήσουμε πίσω τις φωνές και ας μιλήσουμε ήρεμα και αποφασιστικά στο παιδί μας. Πρέπει να του πούμε: «Μην χτυπάς ή φωνάζεις στη μαμά, γιατί πονάει» ή «Να ζητάς ευγενικά αυτό που θέλεις». Αν του μιλάμε με κανονικό τόνο φωνής και συνεχίζει να γκρινιάζει, καλό είναι να κάνουμε την αδιάφορη, π.χ. τραγουδώντας ή διαβάζοντας ένα βιβλίο, ώστε να καταλάβει ότι με το κλαψούρισμα δεν βγαίνει άκρη!
Δεν παραδίνουμε τα «όπλα» για να σταματήσει
Μόλις το παιδί παίρνει μια καραμέλα ή ένα πολυπόθητο παιχνίδι σταματάει τη γκρίνια, αλλά αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος! Μια τέτοια κίνηση, θα του δώσει να καταλάβει ότι με την κλάψα μπορεί να αποκτήσει όσα θέλει. Αντίθετα, ας ακούσουμε τι θέλει να πει και για ποιο λόγο γκρινιάζει, ώστε να μειώσουμε τα παράπονα του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε φορά που ζητά επίμονα κάτι… εμείς θα υποκύψουμε! Δεν πρέπει να νιώθουμε ενοχές, αφού η κίνηση μας δεν είναι τιμωρία, αλλά μάθημα ζωής.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο γιός ή η κόρη μας είναι ακόμη παιδιά. Όταν το μυαλό τους είναι απορροφημένο στην παιδική χαρά, δεν μπορεί να καταλάβει ότι πρέπει να επιστρέψει σπίτι. Πρέπει να πλησιάσουμε το παιδί και να του πούμε: «Εντάξει, μπορούμε να μείνουμε στο πάρκο για πέντε ακόμη λεπτά, αλλά στο σπίτι θα κοιμηθείς αμέσως». Ο συμβιβασμός με το παιδί μας, θα τους διδάξει ότι η συζήτηση βοηθά περισσότερο από τη γκρίνια.
Δεν φοβόμαστε την πειθαρχία, αλλά ούτε και τον έπαινο
Το «όπλο» για την πειθαρχία του παιδιού μας είναι η συνέπεια. Αν το παιδί συμπεριφέρεται άσχημα ή γκρινιάζει χωρίς σταματημό, μάλλον ήρθε η ώρα για την καρέκλα των «άτακτων». Πρέπει να το βάλουμε να κάτσει εκεί για πέντε λεπτά και να του επιτρέψουμε να σηκωθεί, μόνο όταν είναι ήρεμος ή ζητήσει συγνώμη. Μετά, βέβαια, μια αγκαλιά είναι ο,τι πρέπει! Αντίθετα, αν το παιδί λύνει το πρόβλημα χωρίς κλαψούρισμα, τότε πρέπει να το επαινέσουμε.
Δεν χαρακτηρίζουμε ποτέ το παιδί ως «γκρινιάρη»
Εκφράσεις, όπως «είσαι πολύ γκρινιάρης» ή «είσαι ανυπόφορος» δεν θα βοηθήσουν καθόλου την κατάσταση! Μπορούμε να μιλήσουμε για το πόσο μας ενοχλεί η συμπεριφορά του, αλλά πρέπει να αναφερθούμε στην πράξη και όχι στον ίδιο, ώστε να καταλάβει ότι το πρόβλημα βρίσκεται στους τρόπους του! Δεν είναι δύσκολο να του πούμε: «αν συνεχίσεις τη γκρίνια, δεν θα σε αφήσω να παίξεις άλλο».
Δίνουμε προσοχή στο πόσο κοιμάται το παιδί
Όταν το παιδί μας είναι κουρασμένο… θα γκρινιάξει! Κάθε παιδί ανάλογα με την ηλικία χρειάζεται ύπνο σε μεγάλη ποσότητα και συχνότητα. Το πρόγραμμα ύπνου του παιδιού μας πρέπει να κρατιέται με συνέπεια, ειδικά αν βλέπουμε ότι κλαίει νωρίς το απόγευμα. Άλλωστε, δεν είναι παράλογο να κλαίει επειδή χρειάζεται να κοιμηθεί μισή ώρα νωρίτερα.
Δεν του δίνουμε πολλά γλυκά ή σοκολάτες
Η ζάχαρη αποτελεί τον εθισμό των παιδιών. Ακόμα και ένα παραπάνω ποτήρι με χυμό μπορεί να αυξήσει τα ποσοστά ζάχαρης στο αίμα, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει τη συμπεριφορά του παιδιού μας. Το ίδιο ισχύει και για τα γλυκά, τα αναψυκτικά ή και άλλα παρασκευασμένα τρόφιμα με ζάχαρη. Ας προσέξουμε τις διατροφικές συνήθειες του και ας καταλάβουμε ότι το φαγητό συνδέεται άμεσα με τις κινήσεις του.
