του Λευτέρη Ριζά
Σε αναμονή της συνάντησης των τριών αρχηγών και με την αγωνία στο κατακόρυφο για τα αποτελέσματα της, δηλαδή πως θα λυθεί τελικά το μέγα για τη Δημοκρατία ζήτημα της ΕΡΤ , αφήσαμε τη σκέψη μας να περιπλανηθεί σε ερωτήματα και πιθανές απαντήσεις.
Δεν είναι κακό που οι κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης θυμήθηκαν την παραβίαση του συντάγματος και την καταπάτηση της Δημοκρατίας. Που ανήγαγαν το αυθαίρετο και αντισυνταγματικό κλείσιμο της ΕΡΤ σε κεντρικό πρόβλημα λειτουργίας της Δημοκρατίας. Καθόλου μάλιστα. Γιατί, έτσι, ίσως και άθελα τους άνοιξαν τη συζήτηση για το τι είναι και πως πρέπει να λειτουργεί – και να υπερασπιζόμαστε – ακόμα και αυτή την αστική, κοινοβουλευτική, Δημοκρατία. Που η πλήρης καταπάτηση ή εξαφάνιση της οπωσδήποτε δεν είναι προς το συμφέρον του λαού. Θα προσθέταμε ότι η μείωση των δημοκρατικών αντανακλαστικών της κοινωνίας – του λαού – που παρατηρούσαμε τα τελευταία χρόνια ήταν ανησυχητική. Ερμηνεύσιμη μεν. Ανησυχητική δε.
Οι σοσιαλδημοκρατικοί εταίροι της Ν.Δ. στην κυβέρνηση όμως – επιφανής συνταγματολόγος ο ένας, νομικός και με θητεία στην αριστερά και τις ιδέες της ο άλλος – δεν δικαιολογούνται και ούτε συγχωρούνται να ξεχνάνε και να αιφνιδιάζονται από τις αντιδημοκρατικές και αντισυνταγματικές συμπεριφορές της Ν.Δ. Η Ν.Δ., για άλλη μια φορά, αποδείχνεται ότι είναι πιστή στα βαθύτερα «πιστεύω» της. Δεν υπήρξε ποτέ η δεξιά δημοκρατική. Ούτε επί εποχής του καλού Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπως θέλησε να μας πείσει προ καιρού ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ κ.Αλ Τσίπρας, μιλώντας στο Ίδρυμα Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Ακόμα περισσότερο δεν δικαιολογούνται ούτε συγχωρούνται να μην έχουν σκεφτεί ότι Μνημόνια, εφαρμοστικοί νόμοι και τα σχετικά μέτρα ευθέως οδηγούσαν στην αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους και βεβαίως της λαϊκής κυριαρχίας, άρα κάθε λογής Δημοκρατίας: πολιτικής και κοινωνικής. Δηλαδή πάει να πει της ίδιας της Ελευθερίας μας. Όχι μόνο δεν ήθελαν να σκεφτούν κάτι τέτοιο αλλά με μεγάλη προθυμία εργάστηκαν – πάντοτε υπό το πρόσχημα της διάσωσης της χώρας από την κρίση και τους δανειστές – ακριβώς ενάντια στο Έθνος, το λαό και το Κράτος. Ενάντια στις ελευθερίες και κυριαρχία τους.
Δεν έχω την απαίτηση να είχαν διαβάσει και πάρει υπόψη τους αυτά που προέβλεπαν οι Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Ρόζα κλπ. Ότι δηλαδή ο καπιταλισμός, ιδιαίτερα στην ιμπεριαλιστική εποχή του, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον και κανένα συμφέρον από τη διατήρηση της Δημοκρατίας – πολύ περισσότερο το βάθεμα και την επέκταση της - της λαϊκής κυριαρχίας και ελευθεριών, ακόμα και την ανεξαρτησία των κρατών. Αλλά περίμενα ότι κάτι θα είχαν καταλάβει – υποψιαστεί έστω – από τις επαφές τους με τα μεγάλα αφεντικά της Ευρώπης και του τόπου (βιομήχανοι, τραπεζίτες, εκδότες και καναλάρχες, κλπ). Τίποτα δεν είχαν καταλάβει όταν υπέγραφαν και στη συνέχεια ψήφιζαν ως νόμους, τις απαιτήσεις τους; Όταν οι ίδιοι στη Βουλή, όχι μια αλλά πολλές φορές καταπάτησαν τον κανονισμό της Βουλής, παραβίασαν συνταγματικές αρχές και ελευθερίες του λαού; Το ήξεραν μια χαρά. Τώρα απλά ήρθε η ώρα οι δυο στους τρείς να περισσεύουν. Και τότε θυμήθηκαν τη Δημοκρατία.
Επαναλαμβάνω ότι κι έτσι είναι θετικό που τη θυμήθηκαν και σήκωσαν αεράκι γι αυτήν. Αλλά δεν πρέπει να πιστέψουν – και μαζί ο λαός μας – ότι κατά βάθος νοιάζονται για τη Δημοκρατία και τις ελευθερίες του λαού και συνεπώς της χώρας. Τα κάθε λογής στηρίγματα και υποστηρίγματα του καπιταλισμού / ιμπεριαλισμού, όσοι αποδέχονται και διαδίδουν τις αρχές τους: ανταγωνιστικότητα, ιδιωτική πρωτοβουλία, παγκοσμιοποίηση κλπ κλπ συνειδητά ή ασυνείδητα στρέφονται ενάντια στη Δημοκρατία και τις Ελευθερίες του λαού.
