Τα κόμματα τις συγκυβέρνησης του
κεφαλαίου (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) βρίσκονται σε κοινή στρατηγική σύμπλευση προς όφελος των
μεγαλοεπιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Αυτό βέβαια δεν αποτελεί κάποια καινούρια ανακάλυψη, αφού αυτά τα δύο κόμματα
αποτελούσαν χρόνια τώρα τους βασικούς πυλώνες του συστήματος, μέσα από τη
δικομματική εναλλαγή της κυβερνητικής εξουσίας στα πλαίσια της αστικής
διαχείρισης του συστήματος.
Σήμερα τα
ίδια αυτά κόμματα βάζουν πλάτη στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού.
Σαν κόμματα της αστικής τάξης είναι έτοιμα να θυσιαστούν. Να κάνουν προσωρινές
υποχωρήσεις σε ιδιοτελείς σκοπιμότητες για τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα
συμφέροντα του κεφαλαίου, για τη μακροημέρευση του απάνθρωπου, εκμεταλλευτικού
καπιταλιστικού συστήματος.
Το σύστημα
της δικομματικής εναλλαγής πλέον δυσκολεύεται να διαχειριστεί την αντιλαϊκή
πολιτική, όπως δυσκολεύεται στο να χειραγωγεί και να ενσωματώνει εργατικές -
λαϊκές δυνάμεις με την ευκολία που γινόταν τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό φάνηκε
πιο καθαρά από τα μέσα του 2008 που ξεκίνησε η καπιταλιστική οικονομική κρίση
στη χώρα μας.
Η νέα
διάταξη και αναδιάταξη του αστικού πολιτικού προσωπικού στοχεύει στη συγκρότηση
νέας διαχείρισης του συστήματος με τη μορφή του δίπολου. Το ένα τμήμα του θα
έχει για πυρήνα τη ΝΔ και το άλλο τον αναβαπτισμένο μετά και το συνέδριο του το
ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ. Στο νέο σκηνικό που πάει να στηθεί ο λαός όχι μόνο δεν πρέπει να
τσιμπήσει αλλά να αδράξει την ευκαιρία και να περάσει στην αντεπίθεση.
Οι
εργατικές - λαϊκές δυνάμεις πρέπει να προσπεράσουν την κυβερνητική προπαγάνδα
και τις παγίδες που στήνει το σύστημα για να βάλει εμπόδια στην οργάνωση της
εργατικής - λαϊκής πάλης για να αντιμετωπιστεί ο ορυμαγδός των αντιλαϊκών
μέτρων που φτωχαίνει την εργατική - λαϊκή οικογένεια.
Ο λαός δεν πρέπει να κάνει σημαία
του τους στόχους τις πλουτοκρατίας που εντέχνως τους αναγορεύουν σε «εθνικούς»
και ταυτίζουν τα συμφέροντα αυτά με τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού. Τα
συμφέροντα των εργαζομένων με τις πλουτοκρατίας είναι διαμετρικά αντίθετα,
έχουν εκμεταλλευτικό χαρακτήρα, αφού η πλουτοκρατία ζει παρασιτικά και
πλουσιοπάροχα κλέβοντας το μόχθο και τον κόπο της εργατικής τάξης. Η προπαγάνδα
περί κοινών «εθνικών» στόχων στοχεύει στο να συσκοτιθεί το ταξικό περιεχόμενο
της πολιτικής του κράτους, των κομμάτων, για να υποταχθεί πιο εύκολα ο λαός
στις επιδιώξεις του κεφαλαίου.
Δεν υπάρχει σωτηρία για το λαό
μέσα στην ΕΕ, στις συμπληγάδες των μονοπωλίων και την εξουσία τους. Χρειάζεται
οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης, ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας της εργατικής
τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, συμπόρευση με το ΚΚΕ. Μόνο έτσι μπορεί να
μπουν εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα και να ανοίξει ο δρόμος για φιλολαϊκή διέξοδο
από την κρίση. Με αποδέσμευση από την ΕΕ, κατάργηση μνημονίων και δανειακών
συμβάσεων, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων,
εργατική - λαϊκή εξουσία. Αυτός ο δρόμος είναι ο μοναδικός ρεαλιστικός που απαντάει
στις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες και κατοχυρώνει την κοινωνική προκοπή
και πρόοδο.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Μέλος ΚΚΕ
της Τ.Ε Πιερίας
