Η ιστορία της Πρωτομαγιάς, όπως και συνολικά του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, σημαδεύεται από την ανειρήνευτη και συνεχή σύγκρουση δύο γραμμών μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η μία γραμμή είναι της ταξικής πάλης και της σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τα μονοπώλια, και η άλλη της υποταγής και της ενσωμάτωσης. Από το 1919, ακόμα, 6 μέλη της Διοίκησης της νεοσύστατης ΓΣΕΕ διέγραψαν τα άλλα 5 που ήταν συνδεμένα με το ΣΕΚΕ (μετέπειτα ΚΚΕ), επειδή οργάνωσαν σύσκεψη όπου πρότειναν συνθήματα για την Πρωτομαγιά ενάντια στην κυβερνητική πολιτική! Το 1928 αποκλείστηκαν οι συνεπείς και κομμουνιστές συνδικαλιστές από το Συνέδριο της ΓΣΕΕ και έτσι ιδρύθηκε και δεύτερη εργατική συνομοσπονδία σε ταξική κατεύθυνση, η Ενωτική ΓΣΕΕ. Το 1956, με τη ΓΣΕΕ να έχει διορισμένη διοίκηση, οι εργάτες γιορτάζουν την Πρωτομαγιά στο θέατρο “Κεντρικόν” ενώ στον “επίσημο” εορτασμό στο ΕΚΑ βρίσκονταν …τα λάβαρα των σωματείων και λιγοστοί εργατοπατέρες.
Η πάλη των δύο γραμμών συνεχίζεται ασίγαστα ως τις μέρες μας. Από τη μία βρίσκονται οι υποταγμένες δυνάμεις, που “κλαψουρίζουν” για “διάσπαση” του εργατικού κινήματος και θέλουν να δώσουν στη Πρωτομαγιά περιεχόμενο “εθίμου”, και από την άλλη βρίσκονται οι ταξικές δυνάμεις που γιορτάζουν τη μέρα της εργατιάς με τον μόνο τρόπο που της αξίζει: με νέους αγώνες για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης.
- Η Πρωτομαγιά διδάσκει ακόμα πως κάθε κατάκτηση της εργατικής τάξης, κάθε δικαίωμα δεν της χαρίστηκε από κανέναν. Από τη πιο “μεγάλη” ως τη, πιο “μικρή” κατάκτηση, η εργατική τάξη κατακτά τα δικαιώματά της, συσπειρωμένη στα ταξικά της σωματεία, με σκληρό αγώνα, με αναμέτρηση με την εργοδοσία. Όχι με το κεφάλι κάτω, με “διάλογο” και “ρεαλιστικά” αιτήματα.
- Ταυτόχρονα όμως πολύτιμο δίδαγμα από την ιστορία της Πρωτομαγιάς και των αγώνων της εργατικής τάξης είναι ότι οι όποιες κατακτήσεις της εργατικής τάξης μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού είναι προσωρινές. Όσες κατακτήσεις όμως κι αν αποσπάσει η εργατική τάξη με τον αγώνα της δεν αλλάζουν τη θέση της, δεν καταργούνται οι σχέσεις εκμετάλλευσης.
Επομένως ο αγώνας της εργατικής τάξης δε φτάνει να στοχεύει στην καλυτέρευση των όρων ζωής της. Η εργατική τάξη, με πρωτοπορία το κόμμα της, το Κομμουνιστικό Κόμμα, πρέπει να στοχεύει στη συγκέντρωση δυνάμεων, στην προετοιμασία της εργατικής τάξης για τη νίκη σε επίπεδο εξουσίας, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και την οικοδόμηση της δικής της εξουσίας: τον σοσιαλισμό–κομμουνισμό.
ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 1 ΜΑΗ ΚΑΙ ΩΡΑ 10:30π.μ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΜΕ ΤΟ Π.Α.ΜΕ.
