Είμαστε μια χρεοκοπημένη χώρα. Μια αποικία χρέους, το μέγεθος του οποίου βρίσκεται πλέον στο 175% του ΑΕΠ μας! Η κατρακύλα άρχισε επί Σημίτη, με την είσοδό μας στο ευρώ, και ολοκληρώθηκε επί ΓΑΠ.
Τα τελευταία πέντε χρόνια είχαμε κυβερνήσεις οσφυοκαμπτών, οι οποίοι στο εξωτερικό υπέγραφαν μνημόνια ακυρώνοντας το μέλλον των νεότερων γενεών, ενώ στο εσωτερικό χτυπούσαν όσους διαμαρτύρονταν και τρομοκρατούσαν τηλεοπτικώς όσους...
κλείνονταν στα σπίτια τους.
Το 2012, όταν η κατάσταση μπορούσε ακόμα να αναστραφεί, ο ελληνικός λαός δεν τόλμησε να διαβεί τον Ρουβίκωνα κι έδωσε τα κλειδιά στους Σαμαροβενιζέλους, που ολοκλήρωσαν την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και ξεπούλησαν τα ασημικά.
Κάποτε βλέπαμε και τέτοιες αγάπες!
Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 2014, η τέως κυβέρνηση προκάλεσε πρόωρες εκλογές, πιστεύοντας ότι οι οικονομικές εκκρεμότητες θα μετέτρεπαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε "αριστερή παρένθεση". Μετά, αυτή θα αναλάμβανε ξανά τα ηνία μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.
Ο λαός έκανε την υπέρβαση, αλλά τσιγκούνικα: το 37%, έστω και με τις 50 έδρες μπόνους (νόμος Παυλόπουλου), δεν έφτανε για το σχηματισμό βιώσιμης κυβέρνησης. Μεταξύ Ποταμιού, ΠΑΣΟΚ και ΑΝΕΛ, ο ΣΥΡΙΖΑ προτίμησε να συνεργαστεί με τους τελευταίους, που ήταν συνεπείς αντιμνημονιακοί.
Μερικοί ποταμίσιοι βουλευτές, για να κάνετε τη σύγκριση
Για να συνεργαστείς, πρέπει και να συμβιβαστείς. Έτσι, ο Καμμένος έγινε υπουργός Άμυνας και ο Παυλόπουλος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τα υπόλοιπα είναι φληναφήματα.
Η νέα κυβέρνηση δεν δέχτηκε νέες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, οι υπόλοιποι συμφώνησαν, με αποτέλεσμα να πιστέψουμε ότι το σύμπαν θα συνωμοτήσει υπέρ μας.
Για πρώτη φορά ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις. Με Βαρουφάκη και όχι με Λαπαβίτσα. Επειδή ο λαός έδειξε με κάθε τρόπο ότι δεν θέλει Grexit. Ούτε και μνημόνια, όμως. Σαν κακομαθημένο παιδί, δεν καταλαβαίνει ότι και τα δυο δεν γίνονται. Όπως λέει ο ποιητής, "Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία".
Η υφήλιος παρακολούθησε τον τύπο με το ξυρισμένο κεφάλι και το μπέρμπερι κασκόλ να μιλάει με άνεση και να γελάει. Μέχρι αργά τη νύχτα της Παρασκευής, που καραβοτσακισμένος και εξόχως ταραγμένος ανακοίνωσε ότι θα στείλει μέιλ με τις ελληνικές προτάσεις στους "θεσμούς" για έγκριση.
Όμως οι γερμανοί και ισπανοί υπάλληλοι των τραπεζών συνέχισαν να βρίζουν την Ελλάδα και να "λυπούνται τον ελληνικό λαό που είναι άτυχος επειδή έχει ανεύθυνη κυβέρνηση"! (Δώσε θάρρος στον χωριάτη, να σ' ανέβει στο κρεβάτι) Την ίδια στιγμή, στα κοινωνικά μέσα έγινε το σύστριγγλο. Ο καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του, ενώ οι ξοφλημένοι τέως κυβερνήτες σιγοντάριζαν τους εκβιαστές μας.
Ο υπουργός Οικονομικών έστειλε τη Δευτέρα το μέιλ και πήραμε τετράμηνη ανάσα. Μέχρι το τέλος της χρονιάς, πρέπει να πληρώσουμε 29 δισεκατομμύρια στους δανειστές. Στο μεταξύ, η Πρόεδρος της Βουλής δήλωσε ότι θα αρχίσει λογιστικός έλεγχος του χρέους.
Τι περιμένουμε, δεδομένων των συνθηκών; Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, είσπραξη φόρων από τους μπαταξήδες και τα λαμόγια, κάποια αποκατάσταση του κοινωνικού κράτους και πάταξη της γραφειοκρατίας. Δηλαδή, δικαιοσύνη. Αν κελαϊδήσει μάλιστα ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου στο Ειδικό Δικαστήριο όπου οδηγήθηκε χθες, τότε θα έχουμε και άλλες διώξεις. Για να αποκατασταθεί το κοινό περί Δικαίου αίσθημα.
Η δήλωση του Μανώλη Γλέζου προκάλεσε ηλιακή καταιγίδα. Από τη μια, τα διεθνή ΜΜΕ την αναπαρήγαγαν σε κλάσματα δευτερολέπτου και από την άλλη έγινε νέος χαμός στο τουίτερ.
Σκίτσο του Τάσου Αναστασίου στη σημερινή Αυγή
Μετά τη συγγνώμη που μας ζήτησε, όμως, δεν παραιτήθηκε από ευρωβουλευτής. Η κυβέρνηση ψέλλισε κάτι περί ελλιπούς ενημέρωσης και επικράτησε σιωπή. Περίεργα πράγματα. Ώσπου προχθές διάβασα ένα άρθρο του Δημήτρη Ψαρρά (ενός από τους συντελεστές του "Ιού" στην Εφ.τ.Συντ) με τίτλο Μια άλλη ανάγνωση της δήλωσης Γλέζου και το βρήκα πολύ λογικό και πιθανό.
Εκείνο που πράγματι με ενόχλησε ήταν ο υπερβάλλων ζήλος του Πρωθυπουργού όταν καταδίκαζε το σκίτσο του Τ. Αναστασίου, μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (εδώ). Είναι απαράδεκτο να δίνει τόση έμφαση, επειδή ο Σόιμπλε θυμήθηκε να ενοχληθεί πέντε μέρες μετά τη δημοσίευση.
Ήταν μια σύντομη ανασκόπηση των τελευταίων γεγονότων, επειδή γρήγορα ξεχάσατε την καταστροφή πέντε χρόνων. Ίσως πιστέψατε ότι έγινε πρωθυπουργός η Μαίρη Πόππινς, που θα τα αλλάξει όλα με μαγικό τρόπο σε λίγα λεπτά.
Δεν θυμάμαι τέτοια αδημονία το 2012! Είναι δυνατόν να μην βλέπετε πως, αν η κυβέρνηση αποτύχει, δεν υπάρχει καμία ελπίδα πια; Είναι δυνατόν να συμπεριφέρεστε με τη χαιρεκακία του ΚΚΕ;
Μήπως πρέπει να σας θυμίσω ποιους άλλους έχετε ψηφίσει;
Εδώ ο Ψαριανός μυρίζει το παλτό της Ραχήλ Μακρή, υπό τα βλέμματα Τατσόπουλου και Μεϊμαράκη και τα χάχανα των άλλων!
Ας περιμένουμε, λοιπόν, λιγάκι να βρει το βηματισμό της η νέα κυβέρνηση, μετά τις σφαλιάρες στο Eurogroup. Κι αν έχουμε μία από τα ίδια, ας απαιτήσουμε δημοψήφισμα, με το δίλημμα,
"Καμιά θυσία για το Ευρώ ή πάση θυσία στο Ευρώ;"
