Η εξουσία σκοτώνει το όνειρο

Το ξέραμε αυτό…

Κι ας υποψιαζόμασταν ότι μπορεί και να το κάνει πράξη, πραγματικότητα.

Και πάλι, αν το έκανε δεν θα ‘χαμε ανάγκη ονείρων; Ή θα καθόμασταν αναπαυτικά στις πολυθρόνες της ώσπου να σαπίσει ο πισινός μας;

Η εξουσία σκοτώνει το όνειρο… Το υποψιαζόμασταν αυτό…

Μόνο ο εκλογικευμένος, ο προσγειωμένος...

μπορεί να  υποστηρίξει το αντίθετο. Μα, αυτός, πάλι, δεν ονειρεύτηκε ποτέ. Δεν είδε εικόνες με ταχύτητα αστραπής να τελειώνουν σε μερικά αγωνιώδη και ενθουσιώδη και κοσμοπλημμυρισμένα, στριμωγμένα δευτερόλεπτα χαράς ή λύπης και αγωνίας. Αυτός μέσ’ στο μυαλό του τα έχει όλα τακτοποιημένα σε συρταριέρες με ετικέτες, ταξινομημένα με αλφαβητική σειρά.

Η λογική σκοτώνει το όνειρο…

Και με ξενίζουν όσοι λένε το αντίθετο.

Με θυμώνουν όσοι με περίσσια αυθάδεια εξαίρουν το όνειρο τη μια στιγμή και το εκλογικεύουν την επόμενη.

Με εξοργίζουν δε, αυτοί που καμώνονται τους ονειροπόλους για να αποκηρύξουν το όνειρο μόλις τάχα ξυπνήσουν. Και τι είν’ αυτό το ξύπνημα; Ξύπνημα στον εφιάλτη. Κι αυτοί αποζητούν και επιδιώκουν να φτιασιδώσουν τον εφιάλτη γιατί τάχα είναι το μόνο που μπορώ να δω τώρα.

Αφού δεν μπορείς να δεις το όνειρο μακιγιάρισε τον εφιάλτη.

Το όνειρο μετά…

Στα τηλεοπτικά παράθυρα, στα ηχεία του αυτοκινήτου μέσα από τα ραδιοκύματα, στα κοινωνικά δίκτυα, στον τοίχο μου, στο μέιλ μου, στις βαριές σελίδες των εφημερίδων και τις γυαλιστερές των περιοδικών, στις φωτογραφίες τους…

Στα λόγια φίλων και γνωστών, στην αγωνία και τον φόβο τους.

Αν αγαπάς το όνειρο δε νιώθεις την ανάγκη να το εκλογικεύσεις. Αν το αγαπάς το κυνηγάς μέχρι το τέλος για να μπορέσεις να ονειρευτείς καινούριο. Δεν συμβιβάζεσαι στον φόβο…

Αν αγαπάς το όνειρο δεν υποκρίνεσαι ότι το ζεις. Θέλεις να το ζήσεις.

Γι’ αυτό, μην προσπαθείτε να μου ερμηνεύσετε το όνειρο. Μην μου το τακτοποιείτε, μην μου το βάζετε σε λογική σειρά, μην το διαπραγματεύεστε γιατί θα πέσει μέσα στη μαύρη τρύπα της λογικής.

Κι η μόνη λογική που δέχομαι είναι αυτή που μου επιτρέπει να ονειρευτώ.

Από Yannis Florakis από punksmoker