Η κυβέρνηση Σολτς λογάριαζε ότι οι αγρότες θα καταπιούν τη δυσαρέσκειά τους μαζί με την καινούργια οικονομική επιβάρυνση και θα γυρίσουν στα σπίτια τους. Όμως, οι διαδηλώσεις ήδη εξαπλώθηκαν σε όλη τη χώρα, και στο Βερολίνο η διαμαρτυρία των αγροτών προσελκύει έναν όλο και αυξανόμενο αριθμό εργαζομένων από άλλους τομείς, συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων επαγγελματιών, από μηχανικούς θέρμανσης μέχρι υδραυλικούς.
Όλοι τους είναι θυμωμένοι για το υψηλό κόστος ενέργειας, την αυξανόμενη γραφειοκρατία, το υψηλό πρόσθετο κόστος εργασίας και την έλλειψη διαβούλευσης με την κυβέρνηση, η οποία αποφασίζει και διατάζει.
Χθες στο Βερολίνο πάνω από 3.000 τρακτέρ «ακινητοποίησαν» το κέντρο της πόλης, καθώς παρατάχθηκαν στο κατώφλι του Κοινοβουλίου. Μόνο λίγα μέτρα χωρίζουν τη διαδήλωση από το κτίριο του Ράιχσταγκ, όπου στεγάζεται το γερμανικό ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο. Ανάμεσα στην Πύλη του Βρανδεμβούργου και στο Κοινοβούλιο είναι σταθμευμένο ένα κανόνι νερού. Κλήθηκαν 1.300 αστυνομικοί.
Όμως, τελικά 30.000 διαδηλωτές, από ένα ευρύ φάσμα βιομηχανιών και τομέων, απέκλεισαν τους δρόμους του κεντρικού Βερολίνου. Η διαδήλωση δεν είναι πια μόνο ζήτημα των αγροτών. Ξέφυγε από τα όρια της εύκολης διαχείρισης.
Όταν χθες ο Γιοακίμ Ρούκβιντ απευθύνθηκε ξανά στην κυβέρνηση, δεν ακούστηκε μόνο σαν εκπρόσωπος των αγροτών: «Είμαστε ένα σημαντικό κομμάτι της Γερμανίας. Σας παρακαλώ να μην το ξεχνάτε». Από το πλήθος των 30.000 ήρθε η «μαζική» απάντηση: «Είμαστε ο λαός».
Κι έτσι άρχισαν τα πράγματα να δυσκολεύουν σοβαρά για τον κυβερνητικό συνασπισμό. Άλλο πράγμα οι μόνοι αγρότες, αφού εύκολα μια κυβέρνηση στρέφει ένα κομμάτι της κοινωνίας ενάντια σε κάποιο άλλο. Όμως, αυτό το «Εμείς είμαστε ο λαός» από τα στόματα δεκάδων χιλιάδων μπροστά στην Πύλη του Βρανδεμβούργου, απαιτεί προσεκτικούς χειρισμούς.
Ήδη από τις προηγούμενες εβδομάδες, βλέποντας το κύμα να φουσκώνει αντί να εκτονώνεται, ο καγκελάριος Σολτς προχώρησε σε υποχωρήσεις. Αντέστρεψε την απόφαση για την κατάργηση της φορολογικής έκπτωσης για τα αγροτικά οχήματα και ανακοίνωσε ότι η επιδότηση ντίζελ θα καταργηθεί σταδιακά σε διάστημα τριών ετών, αντί να περικοπεί αμέσως.
Αλλά η Ένωση Αγροτών απάντησε ότι αυτό δεν φτάνει. Στο διάστημα που μεσολάβησε εργαζόμενοι κι από άλλους χώρους άρχισαν να εκδηλώνουν τη δυσαρέσκειά τους για την κυβέρνηση. Η χθεσινή διαδήλωση έδειξε ότι πολύς κόσμος στη Γερμανία θεωρεί πως η πολιτική του Βερολίνου βλάπτει πια σοβαρά την οικονομία στην ίδια τους τη χώρα.
Ο τρόπος με τον οποίο γίνεται αντιληπτή η γερμανική πολιτική στο εξωτερικό αποδεικνύεται τελικά πολύ διαφορετικός, όταν το ζητούμενο αφορά τους Γερμανούς πολιτικούς και τους Γερμανούς πολίτες.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, που υποχρεώθηκε από το Βερολίνο σε πρωτοφανούς κλίμακας μέτρα λιτότητας, με ταυτόχρονη οργανωμένη προπαγάνδα υπέρ της εξαΰλωσης κάθε αντίθετης φωνής, η Γερμανία επέβαλε τη θέλησή της, διακινδυνεύοντας ακόμα και την ίδια την ευρωπαϊκή ενότητα, μέχρι να υποτάξει πλήρως την Αθήνα. Τον δικό τους λαό, όμως, οι Γερμανοί πολιτικοί συνεχίζουν να τον φοβούνται.
Τις τελευταίες μέρες ο κυβερνητικός συνασπισμός στη Γερμανία κάνει βήματα πίσω σχεδόν κάθε λίγες ώρες: Ο υπουργός Γεωργίας Τζεμ Οζντεμίρ των Πρασίνων τάχθηκε ουσιαστικά στο πλευρό των αγροτών κι έριξε το φταίξιμο στον Λίντνερ, τον υπουργό Οικονομικών από το φιλοεπιχειρηματικό κόμμα των Φιλελευθέρων.
Στις δημοσκοπήσεις ο κυβερνητικός συνασπισμός έχει χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Η Κεντροαριστερά (SPD) του Σολτς έπεσε στο 14%. Οι Πράσινοι στο 15%. Ο τρίτος του συνασπισμού, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP), κατεδαφίζονται, καθώς παρουσιάζεται να είναι κάτω από το όριο του 5%.
Πρώτο είναι το CDU (Χριστιανοδημοκράτες), ενώ το AfD έρχεται με φόρα, στο 23% και στη 2η θέση, με το μεγαλύτερο ποσοστό που έχει καταγράψει ποτέ. Η δυσαρέσκεια για τις αποφάσεις του Βερολίνου διατρέχει όλη τη μεσαία τάξη.
Χθες ο «σκληροπυρηνικός» νεοφιλελεύθερος Λίντνερ αναγκάστηκε να κατέβει στη διαδήλωση του Βερολίνου και να πάρει τον λόγο μπροστά στο πλήθος: «Η προσφορά μου προς εσάς είναι: Ας διαβουλευτούμε μαζί τώρα. Είμαι έτοιμος να μιλήσω για οτιδήποτε ισχυροποιεί την αγροτική παραγωγή».
Προσπαθώντας να γίνει αρεστός στον κόσμο, «έπαιξε» και με το ζήτημα των μεταναστών: «Θα περικοπούν και τα επιδόματα για τους αιτούντες άσυλο, όχι μόνο τα επιδόματα για τους πολίτες». Παρά ταύτα, ο υπουργός Οικονομικών αντιμετωπίστηκε με γιουχαΐσματα. Τον αποκάλεσαν «ψεύτη» και «υποκριτή».
Η μάχη των Γερμανών αγροτών για κοινωνική δικαιοσύνη συνεχίζεται με μια ζέση που μας υποχρεώνει να επανεξετάσουμε τι σημαίνει αντίσταση σε μέτρα που θεωρούμε απάνθρωπα. Στην Ελλάδα μάς επιβλήθηκαν ασύγκριτα μεγαλύτερες απώλειες, αλλά το Βερολίνο μάς υπέταξε, και τις συνέπειες συνεχίζουν να πληρώνουν ακόμη οι αθώοι. Τους αγρότες της, όμως, η Γερμανία δεν κατάφερε ακόμα να τους υποτάξει, γι’ αυτό και είναι παράδειγμα προς μίμηση. Καμιά κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει τον λαό της με σεβασμό, αν δεν αναγκαστεί από τη στάση του ίδιου του λαού.
