ΠΟΙΟΣ ΕΡΙΞΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟ 1993 ΚΕ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ;

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

egerssi@otenet.gr

www.apostoloupanos.gr

            Το απόγευμα της Δευτέρας 25 Φεβρουαρίου 2013, στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», ο πρώην Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, παρουσίασε το βιβλίο του «Μπροστά από την εποχή της, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας 1990-1993».  

            Επιμελητής της έκδοσης ήταν ο πρώην Υπουργός κ. Ιωάννης Παλαιοκρασσάς και ο οποίος επισήμανε τη δήλωση του Henning Christophersen, τότε αντιπροέδρου και επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων της Ε.Ε., η οποία έγινε με αφορμή τη σημερινή κρίση της χώρας μας: «Αν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του είχαν αφεθεί να ολοκληρώσουν το μεταρρυθμιστικό τους έργο, η σημερινή Ελλάδα θα ήταν στις πρώτες θέσεις των οικονομικά πετυχημένων χωρών της Ευρωζώνης».

            Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στην ομιλία του επισήμανε: «…Αυτό που θα ήθελα εδώ να σημειώσω είναι ότι αν η κυβέρνηση εκείνη δεν είχε πρόωρα ανατραπεί, η πορεία της χώρας θα ήταν διαφορετική και η σημερινή καταστροφή θα είχε πιθανότατα αποτραπεί…».  

            Την επομένη ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Χρήστος Πασαλάρης έγραψε: «…Είκοσι χρόνια μετά την ανατροπή του, ο Κώστας Μητσοτάκης, ανεξίκακος, όπως όλες οι μπαρουτοκαπνισμένες “καραβάνες”, δεν κρατάει κακία ούτε με τον Σαμαρά, ούτε με τον Καραμανλή, ούτε με τον Παπανδρέου ούτε με όποιους έπαιξαν ανοιχτούς ή σκοτεινούς ρόλους εκείνη την εποχή…».

            Μετά 15 χρόνια (27 Απριλίου 2008), ο δημοσιογράφος Άρης Ραβανός γράφει μεταξύ άλλων τα εξής σε άρθρο του με τίτλο “Η κατάρα που καταδιώκει τη ΝΔ. Πώς έπεσε ο Μητσοτάκης”: «…Παρά τις έντονες αντιδράσεις, ο κ. Μητσοτάκης επιμένει και επιζητεί ευκαιριακό συμβιβασμό με τον κ. Μ. Έβερτ και τους “αντάρτες” βουλευτές - μερικοί εκ των οποίων συνομιλούσαν με τον πρώην υπουργό Εξωτερικών κ. Αντ. Σαμαρά - με στόχο να περάσει το νομοσχέδιο για τον ΟΤΕ… Η πίεση στη ΝΔ ήταν ιδιαίτερα έντονη, ειδικά μετά την ίδρυση στις 30 Ιουνίου 1993 από τον κ. Σαμαρά του κόμματος Πολιτική Άνοιξη…».

            Η πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη το ΄93 συνεχίζει να απασχολεί επί μια 20ετία τα πολιτικά δρώμενα της πατρίδας μας και έχουν διατυπωθεί δεκάδες αντικρουόμενες απόψεις. Στην προχθεσινή παρουσία του βιβλίου του, πολλοί είχαν πιστέψει πως θα τολμούσε ο επίτιμος Πρόεδρος της ΝΔ να αποκαλύψει τους πραγματικούς «προδότες» της ανατροπής της κυβέρνησής του. Δυστυχώς, όμως, ο κ. Μητσοτάκης ήταν υποχρεωμένος να σιωπήσει, προφανώς, για να απενοχοποιήσει τον σημερινό Πρωθυπουργό από τις ευθύνες του για το «βρώμικο ΄93», ελέω του πολιτικού μέλλοντος του Κυριάκου (πρωταρχικώς) και της Ντόρας (δευτερευόντος), στον θρυλούμενο σύντομο ανασχηματισμό της παρούσας κυβέρνησης!.  

            Ωστόσο, παρ΄ότι ο κ. Μητσοτάκης προχθές σιώπησε, δεν είχε σιωπήσει σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον σημερινό Υπουργό Εθνικής Άμυνας, τον κ. Πάνο Παναγιωτόπουλο, πριν τις εκλογές του 1993, στην εκπομπή του “Προφίλ” στον Αnt1 και εξηγούσε τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους ανατράπηκε η κυβέρνηση της ΝΔ και έτσι, αναγκάστηκε η χώρα να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές προκειμένου να επανέλθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία για να δρομολογήσει τις εξελίξεις για την σημερινή εξαθλίωση του λαού μας.

            Απόσπασμα αυτής της συνέντευξης παραθέτω παρακάτω προς χάριν της ξεκάθαρης αλήθειας: «…η κυβέρνησή μας είχε 151 βουλευτές και στη συνέχεια 152. Πάντοτε είχε τον κίνδυνο δυο άνθρωποι να φύγουν και να πέσει. Όταν ο κ. Σαμαράς απεχώρησε, έγινε ανεξάρτητος και απεφάσισε να ιδρύσει το κόμμα του, έκανε τη δήλωση ότι δεν πρόκειται να ρίξει την κυβέρνηση διότι η κυβέρνηση έχει την εντολή από τον Ελληνικό λαό να κυβερνήσει 4 χρόνια. Από αυτή την υποχρέωση ξέφυγε, παζάρεψε δεν ξέρω τι και πως, εννοώ παζάρεψε προς πολιτικές κατευθύνσεις και τελικά απεφάσισε να μας ρίξει. Θα ενθυμίστε, είχε εξαγγείλει πως θα κάνει μια βαρύγδουπο αποκάλυψη-έκπληξη στον κ. Χαρδαβέλα στα “Νέα”. Η έκπληξη δεν έγινε, η ανατροπή έγινε. Και η ανατροπή έγινε κατά τρόπο περίεργο. Ο Συμπιλίδης ήταν έκπληξη, διότι ακόμη την παραμονή υποσχότανε πως θα στείλει 30 πούλμαν στη Θεσσαλονίκη για να με υποδεχτεί και η μητέρα του, μια τραγική σκηνή στον Ant1, ρωτούσε έκπληκτη εκείνη την ημέρα τον ανταποκριτή σας, “μα τι είναι αυτά που μας λες παιδί μου, εμείς είμαστε με τον Μητσοτάκη”. Ε΄ τι συνέβη τη νύχτα, η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και ο Συμπιλίδης ήρθε κρυφά σαν κλέφτης από την πίσω πόρτα για να ρίξει την κυβέρνηση. Όλα αυτά δεν είναι ομαλά. Όλα αυτά δείχνουν ότι υπήρξε συνωμοσία και φυσικά προδοσία και η συνωμοσία ήταν συνωμοσία πολιτικών συμφερόντων. Η “Πολιτική Άνοιξη” δεν πάει για να κερδίσει τις εκλογές. Η ΠΟΛΑΝ ένα στόχο μπορεί να έχει, να βλάψει τη ΝΔ βοηθούντος και του εκλογικού νόμου. Άρα, αυτή την ώρα η ΠΟΛΑΝ γιατί ρίχνει τη ΝΔ; Τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετεί. Ποιοι είχαν σκοπό να ρίξουν την κυβέρνηση; Συμφέρον είχαν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, των οποίων το παιχνίδι έπαιξε η “Πολιτική Άνοιξη” ξεκάθαρα, γιατί δεν πάει για τον εαυτό του, καταστρέφεται, ο προδότης πληρώνει, καταστρέφεται. Ο κ. Σαμαράς, πιστεύει ειλικρινώς πως μπορεί να επιβιώσει σ΄ αυτή την κρίσιμο εκλογή; Και ακόμη υπάρχουν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα . η κυβέρνησή μας χάλασε λιγάκι το οικονομικό κατεστημένο και ήρθε σε αντίθεση μαζί του, όταν αποφάσισε να κάνει ιδιωτικοποίηση. Η ιδιωτικοποίηση σημαίνει, ότι ο ένας τεράστιος τομέας προμηθειών, βολέματος εάν θέλετε ακόμη και στενότερα διορισμού ημετέρων, παύει να υπάρχει προς εκμετάλλευση. Η πολιτική της ΝΔ στη ΔΕΗ και το ΟΤΕ έπληξε κατεστημένα συμφέροντα και υπήρξαν και άλλοι οι οποίοι είχαν λόγους να ρίξουν τη ΝΔ, εναντίον της οποίας, άλλωστε, εκτίθενται καθημερινώς προσωπικά. Δεν θα πω τίποτε περισσότερο αυτή την ώρα, πέραν του ότι εμείς δεν συμβιβαστήκαμε με κανένα οικονομικό συμφέρον και απευθυνθήκαμε στον Ελληνικό λαό…».                         

           

           

           

            Συμπερασματικά, με όλες τις παραπάνω πολύ σκληρές καταγγελίες που εκτοξεύει στην παρούσα συνέντευξη ο κ. Μητσοτάκης, καταδεικνύει σαφέστατα εκείνους που τον ανέτρεψαν το βρώμικο ΄93. Όπως, επίσης, καταρρίπτει τον ψευδεπίγραφο ισχυρισμό του κ. Σαμαρά, πως δηλαδή έριξε την κυβέρνηση για το όνομα της γειτονικής χώρας των Σκοπίων, από τη στιγμή που ο ίδιος και το κόμμα του σήμερα είναι υπέρ της λύσεως της διπλής ονομασίας, δηλαδή εκείνης της λύσεως που θα εμπεριέχει τη λέξη Μακεδονία.

           

            Συνεπώς, θεωρώ πως θα έπρεπε να κατονομάσει, εκ νέου, την προδοσία και τους προδότες, για να ικανοποιήσει τον κάθε Έλληνα πολίτη που εκείνη την εποχή τον στήριξε με την ψήφο του, επί τριών εκλογικών αναμετρήσεων. Επίσης, έχει ιερή υποχρέωση να πει την αλήθεια προς τους σημερινούς νέους, τα μεγάλα θύματα των μνημονίων, εξηγώντας τους, το ποιοι μεσολάβησαν και ανέτρεψαν την κυβέρνησή του, από τη στιγμή που εξακολουθεί να διακηρύττει πως «αν η κυβέρνηση εκείνη δεν είχε πρόωρα ανατραπεί, η πορεία της χώρας θα ήταν διαφορετική και η σημερινή καταστροφή θα είχε πιθανότατα αποτραπεί». Γιατί δεν αρκούν τα ευχολόγια που τους απηύθυνε προχθές, του τύπου: «Μην επιτρέπετε στο φόβο και στο αδιέξοδο να νικήσουν την ελπίδα. Το μέλλον είναι δικό σας. Είναι το μέλλον που εσείς θα κατακτήσετε».

            Τελειώνοντας, θα ήθελα να προκαλέσω καλόπιστα και καλόβουλα τον κ. Μητσοτάκη προκειμένου να απαντήσει στo παρακάτω ερώτημα, γιατί ο εξαθλιωμένος οικονομικά λαός μας αναζητεί και θέλει ξεκάθαρες κουβέντες:

            -Τι σημαίνει η επιστολή  που σας στάλθηκε στις 30 Αυγούστου 1993, λίγες ημέρες πριν την πτώση της κυβέρνησής σας, από την πολυεθνική εταιρεία Siemens, για να επέμβετε προσωπικά (γίνεται αναφορά δυο φορές), προκειμένου να καμφθούν οι αντιδράσεις του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας, κ. Μάνου, ώστε να καταχωρηθεί ο διεθνής διαγωνισμός 7753/92 των ψηφιακών παροχών (1 εκ. 100 χιλ.) του ΟΤΕ στην ως άνω εταιρεία (συνημμένη επιστολή); Μήπως, σ΄ αυτές τις παρεμβάσεις αναφερόσασταν σε εκείνη τη συνέντευξη όταν λέγατε: «Η πολιτική της ΝΔ στη ΔΕΗ και τον ΟΤΕ έπληξε κατεστημένα συμφέροντα και υπήρξαν και άλλοι οι οποίοι είχαν λόγους να ρίξουν τη ΝΔ»; Και εάν ναι, έπαιξε κάποιο ρόλο ο σημερινός Πρωθυπουργός από τη στιγμή που αναφέρατε (στη συνέντευξη) πως «Συμφέρον είχαν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, των οποίων το παιχνίδι έπαιξε η “Πολιτική Άνοιξη” ξεκάθαρα, γιατί δεν πάει για τον εαυτό του, καταστρέφεται, ο προδότης πληρώνει, καταστρέφεται»;     

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2MV3L8E1g

Το φαινόμενο Γκρίλο τρόμαξε τις Βρυξέλλες

Η ψήφος διαμαρτυρίας των Ιταλών, που ήρθε να προστεθεί στις έντονες κοινωνικές αντιδράσεις στις χώρες του Νότου της ευρωζώνης και την Ιρλανδία, έχει θορυβήσει τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, σηματοδοτώντας ραγδαίες εξελίξεις προς την κατεύθυνση της χαλάρωσης της δημοσιονομικής λιτότητας.

Από την περασμένη Δευτέρα που έγινε γνωστό το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών, ξεκίνησε πάλι η συζήτηση για τη «συνταγή» του μίγματος της οικονομικής πολιτικής, που έχει επιβάλει η Κομισιόν σε χώρες της ευρωζώνης, προφανώς υποκινούμενη από τη Γερμανία.

Το αρχικό σχέδιο της καγκελαρίου Μέρκελ ήταν να πάει στις γερμανικές εκλογές του φθινοπώρου με την υπάρχουσα κατάσταση, δηλαδή να «πουλήσει» στους ψηφοφόρους της ότι με την πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας που έχει επιβάλει, με γενικευμένο τρόπο, βάζει τάξη στην ευρωζώνη. Ωστόσο, οι τελευταίες εξελίξεις την υποχρεώνουν να μπει στη λογική των «εκπτώσεων».

Μπορεί η Κομισιόν δημόσια να αγνοεί το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών και να λέει ότι η επόμενη ιταλική κυβέρνηση οφείλει να εφαρμόσει την ίδια πολιτική με εκείνη της κυβέρνησης Μόντι, τηρώντας τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει για μείωση του χρέους και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ωστόσο, το κάνει για λόγους τακτικής και όχι γιατί το πιστεύει.

Κορυφαίοι κοινοτικοί αξιωματούχοι, όπως ο πρόεδρος της Ευρωβουλής, Μάρτιν Σουλτς, δηλώνουν δημόσια ότι η μονομερής πολιτικής της λιτότητας δεν οδηγεί πουθενά, εάν δεν συνδυαστεί με ανάπτυξη. Ο πρώην πρόεδρος του Εurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, σχολιάζοντας το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών είπε ότι η Ευρώπη βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με «ένα βουνό προβλημάτων» και πως εάν δεν βρεθεί λύση με τους Ιταλούς, η κατάσταση θα επιδεινωθεί ραγδαία σε ολόκληρη την ευρωζώνη.

Αυτή τη στιγμή τέσσερις κυβερνήσεις της ευρωζώνης, η ιρλανδική, η πορτογαλική, η ισπανική και η γαλλική, έχουν γνωστοποιήσει ότι δεν είναι σε θέση να τηρήσουν τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει για τη μείωση του δημόσιου ελλείμματος το 2013, ενώ καμία από αυτές δεν είναι διατεθειμένη να λάβει πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα γιατί δεν θέλουν να καταλήξουν σαν την Ελλάδα, που βρίσκεται για έκτο συνεχόμενο χρόνο σε ύφεση. Ζητούν, λοιπόν, ένα επιπλέον έτος για να πετύχουν τους δημοσιονομικούς στόχους.

Οι πρωθυπουργοί της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας έχουν υποβάλει και ένα άλλο κοινό αίτημα για ανάλογη μεταχείριση με εκείνη της Ελλάδας, ζητώντας επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων που έλαβαν από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Το αίτημα αυτό βρίσκεται στην τελική ευθεία ικανοποίησής του από την Κομισιόν και τους εταίρους.

Σε ό,τι αφορά τη χορήγηση πρόσθετου χρόνου για τη μείωση του ελλείμματος, η Κομισιόν και το Βερολίνο θέλουν πάση θυσία να αποφύγουν μια ομαδική ικανοποίηση των αιτημάτων, ώστε να μην εκληφθεί ως γενικευμένη χαλάρωση της λιτότητας. Για το λόγο αυτό ο αντιπρόεδρος Ολι Ρεν δήλωσε στη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας ότι η εξέταση των αιτημάτων θα γίνει «αλά καρτ» και κάθε χώρα θα κριθεί ανάλογα με τις επιδόσεις της, δηλαδή η Επιτροπή θα εξετάζει κατά περίπτωση εάν η δημοσιονομική απόκλιση οφείλεται σε απρόβλεπτους παράγοντες ή σε ολιγωρία της ενδιαφερόμενης χώρας.

Πάντως, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όλα τα αιτήματα θα ικανοποιηθούν, αλλά σε διαφορετική χρονική στιγμή, γιατί καμία κυβέρνηση του Νότου της ευρωζώνης, ούτε οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο, δεν επιθυμεί επανάληψη του ιταλικού φαινομένου με άλλους πρωταγωνιστές, δηλαδή ψήφο διαμαρτυρίας με αποδέκτες ακραία κόμματα ή δημαγωγούς. Με άλλα λόγια ο Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία με την εντυπωσιακή άνοδο που εμφάνισε, έστω και χωρίς πρόγραμμα, έχει τρομοκρατήσει τα συμβατικά κόμματα σε όλη την Ευρώπη.

Ελληνικές προσδοκίες για νέα μείωση χρέους και ανάπτυξη

Είναι σαφές ότι μια αλλαγή πλεύσης σε επίπεδο ευρωζώνης θα αποβεί ιδιαίτερα επωφελής και για την Ελλάδα. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει τηρήσει όλες τις δεσμεύσεις που ανέλαβε στο πλαίσιο της δεύτερης διάσωσης από τους εταίρους τον περασμένο Δεκέμβριο, αυξάνει τις πιθανότητες ικανοποίησης αιτημάτων, που θα διευκολύνουν την έξοδο της χώρας από την ύφεση. Άλλωστε, η ίδια η απόφαση του Δεκεμβρίου προβλέπει ότι εφόσον η Ελλάδα τηρήσει τις δεσμεύσεις της, τότε και οι εταίροι θα εξετάσουν τη λήψη πρόσθετων μέτρων για την περαιτέρω μείωση του δημόσιου χρέους. Εάν τα μέτρα αυτά συνδυαστούν με μια πιο ευέλικτη στάση από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) στη μαζική χορήγηση δανείων προς την πραγματική οικονομία και την ταχύτερη απορρόφηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, τότε μπορούν να δημιουργηθούν ταχύτερα οι προϋποθέσεις.

Μάλιστα οι ίδιοι οι εταίροι λένε δημόσια ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι επιτυγχάνονται. Το είπε άλλωστε ευθέως την Πέμπτη ανώτερος αξιωματούχος της ευρωζώνης, υπογραμμίζοντας ότι η προτεραιότητα των αξιολογήσεων της Τρόικας στην Ελλάδα στο εξής δεν θα είναι η δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, τις οποίες μάλιστα προσδιόρισε, αναφέροντας τις αποχωρήσεις από το Δημόσιο και τις μεταρρυθμίσεις του φορολογικού και της δημόσιας διοίκησης.

Πάντως, πέρα από την ικανοποίηση των επιμέρους αιτημάτων προβληματικών χωρών, απαιτούνται άμεσα και άλλες ενέργειες σε ευρωπαϊκό επίπεδο προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης, αλλά και της οικονομικής ενοποίησης της ευρωζώνης.

Για την αναχαίτιση της εκρηκτικής αύξησης της ανεργίας, την οποία ο εκπρόσωπος της Κομισιόν χαρακτήρισε «τραγωδία» για την Ευρώπη, θα πρέπει να υλοποιηθούν τώρα οι αποφάσεις που λήφθηκαν σε κοινοτικό επίπεδο τον περασμένο Ιούνιο σχετικά με το «πακέτο» των 120 δισ. ευρώ που θα χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη. Ταυτόχρονα πρέπει να κινητοποιηθούν όλοι οι διαθέσιμοι κοινοτικοί πόροι υπέρ της προώθησης της απασχόλησης στους νέους κάτω των 25 ετών, όπου η ανεργία έχει φτάσει στο 24% κατά μέσο όρο στην ευρωζώνη και από 35% μέχρι 60% στις χώρες με δημοσιονομικά προβλήματα.

Πρέπει να επιταχυνθεί η τραπεζική ενοποίηση, αλλά και η οικονομική ολοκλήρωση της ευρωζώνης, η οποία με βάση το σχέδιο που βρίσκεται στο «τραπέζι» προβλέπει και τη σύσταση χρηματοδοτικού μέσου για τη στήριξη των μεταρρυθμίσεων.

Νίκος Μπέλλος, στον «Τύπο της Κυριακής»

ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ "ΚΛΕΙΔΩΣΕΙ" Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΩΤΑΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ. ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΗΛΑΔΗ ΘΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΤΕΙ Ο ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ ΠΟΥ ΕΓΓΥΗΘΗΚΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟΝ ΚΑΤΩΤΑΤΟ??

«Παράθυρο» για τον επανακαθορισμό των κατώτατων ορίων των μισθών και των ημερομισθίων από το 2014 αν τα… πράγματα δεν πάνε καλά στην ελληνική οικονομία και στην αγορά εργασίας, «ανοίγει» ο «Μηχανισμός» προσδιορισμού του ελάχιστου νομοθετημένου μισθού που «κλειδώνει» την Τετάρτη σε συνάντηση του υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση με τους επικεφαλής της τρόικας.

Στον απόηχο των πολιτικών αναταράξεων που προκάλεσαν οι δηλώσεις Μέργου και Δαμανάκη για την «τύχη» του κατώτατου μισθού και παρά τη νομοθετημένη πρόβλεψη του Μνημονίου και την κυβερνητική δέσμευση ότι τα ήδη νομοθετημένα (και μειωμένα κατά 22% – 32% για τους νέους) όρια θα μείνουν «παγωμένα» έως το τέλος του Προγράμματος Δημοσιονομικής Προσαρμογής, ο «Μηχανισμός», ο οποίος θα τεθεί με Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου σε ισχύ από την 1η Απριλίου, θέτει συγκεκριμένα κριτήρια για το ύψος του. Με βάση το Μνημόνιο (ν. 4093/12) και το σχέδιο της απόφασης που θα παρουσιάσει η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας στους επικεφαλής της τρόικας την Τετάρτη, η διαδικασία διαμόρφωσης του νομοθετικά καθορισμένου κατώτατου μισθού και κατώτατου ημερομισθίου για τους εργαζόμενους ιδιωτικού δικαίου όλης της χώρας θα λαμβάνει υπόψη:

1. Την κατάσταση και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.
2. Τις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά εργασίας και ιδιαίτερα τα ποσοστά ανεργίας και απασχόλησης.
3. Τις θέσεις των κοινωνικών εταίρων και εξειδικευμένων επιστημονικών, ερευνητικών και άλλων φορέων, με τους οποίους θα διαβουλεύεται η κυβέρνηση.

Κορυφαία κυβερνητικά στελέχη υπογραμμίζουν στην «ΗτΣ» ότι η θεσμοθέτηση του ?Μηχανισμού? δεν φέρνει κατ’ ανάγκη νέες μειώσεις. Ερωτήματα υπάρχουν, ωστόσο, για την επιταγή του ίδιου νόμου ο οποίος προβλέπει τον καθορισμό ενός μοναδικού ελάχιστου νομοθετημένου μισθού (αντί της σημερινής κλιμάκωσής του με βάση τις «παγωμένες» πολυετίες) καθώς και την αξιολόγηση του «Μηχανισμού» που θα γίνει μέσα στο Α΄ τρίμηνο του 2014. Τότε θα κριθεί ο «Μηχανισμός» (και εμμέσως το ύψος του κατώτατου μισθού) με κριτήρια «την απλότητα και αποτελεσματικότητα της εφαρμογής, τη μείωση της ανεργίας, την αύξηση της απασχόλησης και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας».
«ΚΙΤΡΙΝΗ ΚΑΡΤΑ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΗΛΩΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
Πιο γρήγορα βήματα ζητά η τρόικα να γίνουν για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας και της εισφοροδιαφυγής που στερούν τα «γονατισμένα» από την ύφεση και την ανεργία ασφαλιστικά ταμεία από έσοδα δεκάδων δισ. ευρώ (πάνω από 8 δισ. ευρώ κοστίζει η εισφοροδιαφυγή και πάνω από 12 δισ. ευρώ είναι οι συσσωρευμένες οφειλές από απλήρωτες εισφορές).
Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τόσο στο ΣΕΠΕ όσο και στα Ταμεία συζητήθηκαν χθες σε συναντήσεις του κλιμακίου των εμπειρογνωμόνων της τρόικας, ενώ την ερχόμενη Τετάρτη στη συνάντηση με τους επικεφαλής των δανειστών θα ληφθούν αποφάσεις και για το εύρος της ρύθμισης των οφειλών προς τα Ταμεία που έχουν ζητήσει τόσο η κυβέρνηση όσο και οι φορείς της αγοράς.

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2MV1hlRfG

Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΥ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ… ΔΙΝΟΥΝ ΕΠΙΔΟΜΑ ΤΟΚΕΤΟΥ ΓΙΑ ΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ Ή ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΓΙΑ ΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ… ΠΑΡΑΝΟΜΗ!

ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΕΥΕΙ! seisaxthiablog

ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΔΙΑΔΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!  ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΝΕ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΕ ΔΙΩΚΟΥΝΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΓΕΝΝΗΣΕΣ?!?!?!?! 

Είναι αδύνατον να βγάλει κανείς άκρη με αυτό το κράτος, που μάλλον έχει σκοπό να μας στείλει όλους στα τρελάδικα. Αυτή τη φορά ο παραλογισμός έγκειται στο θέμα της γέννας και του επιδόματος, σε μια χώρα μάλιστα που μαστίζεται από την υπογεννητικότητα. Και εξηγούμαστε… Ουσιαστικά στην Ελλάδα η γέννα στο σπίτι θεωρείται παράνομη.

Μάλιστα, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, την περασμένη Τρίτη δικαστήριο της Θεσσαλονίκης καταδίκασε μαία και επαγγελματία Υγείας για «απλή σωματική βλάβη από αμέλεια» γιατί γυναίκα που γέννησε στο σπίτι υπέστη ρήξη περινέου, στο σημείο που, προληπτικά συνήθως, υπόκεινται οι γυναίκες σε περινεοτομή όταν γεννούν στα μαιευτήρια. Η υπόθεση πυροδότησε μια άνευ προηγουμένου έρευνα από τις υπηρεσίες, στο πλαίσιο της οποίας το Σώμα Επιθεωρητών Υγείας Πρόνοιας Μακεδονίας – Θράκης κατέγραψε όλους τους γιατρούς, τις μαίες, αλλά και τους γονείς που έχουν κάνει πρόσφατα κατ’ οίκον τοκετό στη Βόρεια Ελλάδα.

Μετά το πρωτοφανές profiling συνολικά 78 πολιτών και επαγγελματιών, οι οποίοι σχετίζονται με μια συνήθη πρακτική, όπως είναι ο τοκετός στο σπίτι, ακολούθησε η παραπομπή τους σε δίκη. Σε δίκη οδηγούνται έξι γιατροί, μία μαία (η ίδια που καταδικάστηκε πρωτοδίκως) και 71 γονείς, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν κλήθηκαν καν να απολογηθούν. Οι γιατροί κατηγορούνται για «ψευδή ιατρική πιστοποίηση», οι γονείς για «ηθική αυτουργία σε ψευδή ιατρική πιστοποίηση» και επιπροσθέτως, όπως και η μαία, για «ρύπανση περιβάλλοντος». Η κατηγορία για ρύπανση του περιβάλλοντος, η οποία αφορά και τους περισσότερους, στηρίζεται στο θέμα της διαχείρισης του πλακούντα, τον οποίο οι αρχές χαρακτηρίζουν «επικίνδυνο μολυσματικό απόβλητο που θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία».

Το δικαστήριο είναι στις 11/6/13 στις 9¨00 στο πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, και (το καλύτερο για το τέλος) δεν φαίνεται πουθενά ποιός μας έχει μυνήσει (;) αν η διαδικασία κινήθηκε αυταπάγγελτα (;), ποιοί είναι αυτοί που γνωρίζουν (;) ότι οι γιατροί δεν ήταν μπροστά στη γέννα, ότι οι γονείς τους τους πιέσαμε να πούνε ψέμματα (;), και ποιός γνωρίζει και με κατηγορεί ότι εγώ δεν διαχειρίστηκα όπως προβλέπεται τα απόβλητα της γέννας (;).

ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΙΣ ΓΕΝΝΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ -ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΕΔΩ !

Και ενώ συμβαίνουν τα παραπάνω, έρχεται ο νέος κανονισμός του ΕΟΠΥΥ που αφορά την καταβολή του επιδόματος γέννας, για να μας αποδείξει ακόμη μια φορά σε τι είδους κράτος ζούμε. Το επίδομα αυτό λοιπόν, προβλέπεται από τον νέο κανονισμό επιδομάτων του ΕΟΠΥΥ. Σύμφωνα με τον κανονισμό οι γυναίκες που γεννούν σε ένα κανονικό μαιευτήριο, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία, δεν δικαιούνται επίδομα τοκετού, αλλά μόνο κάλυψη των νοσηλείων – κι αυτά ως ένα βαθμό.

Αν όμως, συνεχίζει ο κανονισμός, η γυναίκα γεννήσει εκτός μαιευτηρίου τότε δικαιούται -αντί της μαιευτικής περίθαλψης που καλύπτει ο ΕΟΠΥΥ- εφάπαξ επίδομα τοκετού: 900 ευρώ για ένα παιδί, 1200 ευρώ για δίδυμα και 1600 ευρώ για τρίδυμα. Με άλλα λόγια, ο ΕΟΠΥΥ λέει στις γυναίκες ότι μόνο αν γεννήσουν στο σπίτι τους, στο δρόμο, μέσα σε κάποιο ταξί ή στην εξοχή, δικαιούνται και επίδομα! Είναι ή δεν είναι να τρελαίνετε κανείς;;;

Είδηση βόμβα: Η Μενεγάκη κινδυνεύει να χάσει την εκπομπή της

Το τελευταίο διάστημα ακούγονται διάφορα σενάρια για το νέο συμβόλαιο της Ελένης Μενεγάκη!

Oι νέες εκπομπές του «Alpha» δεν απέφεραν τα έσοδα, που περίμεναν και το κανάλι σκέφτεται να μετακομίσει την Ελένη Μενεγάκη στη βραδινή ζώνη με μια εκπομπή που θα προβάλλεται τρεις ή τέσσερις φορές την εβδομάδα και θα κοστίζει λιγότερο, μιας και η μεσημεριανή εκπομπή φαίνεται να αγγίζει το ένα εκατομμύριο ευρώ.

Εάν λοιπόν επιβεβαιωθεί αυτό το σενάριο δηλαδή η Μενεγάκη να αφήσει τη μεσημεριανή ζώνη και να μετακομίσει στην βραδινή το πρόσωπο που θα την αντικαταστήσει δεν θα είναι άλλο από την Κωνσταντίνα Σπυροπούλου.Όλα αυτά όμως, για την ώρα παραμένουν απλώς σενάρια... Έν αναμονή των εξελίξεων!

Πηγή: newsbomb

Διαψεύδει η Κομισιόν την ταξιδιωτική οδηγία

Βρυξέλλες: Του Θάνου Αθανασίου 

«Σκουπίδια, ανοησίες, γραμμένες σε άσχημα αγγλικά είναι σύμφωνα με δήλωση της υπηρεσίας εκπροσώπων Τύπου της Κομισιόν το θρυλούμενο email που δημοσιεύθηκε χθες σε ελληνική ιστοσελίδα.
 
Η Κομισιόν διαψεύδει με τον πιο επίσημο τρόπο την ύπαρξη «ταξιδιωτικής οδηγίας» ή διανομή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που αναφέρεται σε πιθανές ταραχές, νεκρούς και άλλα αποκυήματα της φαντασίας. 

Το Real.gr επικοινώνησε με κοινοτικούς αξιωματούχους μεταξύ των οποίων και ένας γενικός διευθυντής κανένας από τους οποίους παρότι εμπλέκονται σε τακτικές αποστολές στην Ελλάδα δεν έλαβε τέτοιο email. 

Είχε προηγηθεί δημοσιοποίηση ρεπορτάζ για ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που αποδίδεται στις Βρυξέλλες αλλά δεν αναφέρει αποστολέα για λόγους ασφαλείας. Το μήνυμα περιγράφει με μελανά χρώματα την κατάσταση στην Ελλάδα και προειδοποιεί για βίαιες εξεγέρσεις στην Αθήνα με Χ αριθμό νεκρών. 

Διαμαρτυρία Δαμανάκη στον Ζ.Μ.Μπαρόζο
Σε έντονο διάβημα διαμαρτυρίας προς τον Πρόεδρο της Κομισιόν κ. Μπαρόζο προχώρησε αμέσως μόλις ενημερώθηκε για την ηλεκτρονική οδηγία των υπηρεσιών ασφαλείας της Κομισιόν σχετικά με την Ελλάδα, η Ελληνίδα Επίτροπος κ. Δαμανάκη. 

Με σημερινή της επιστολή προς τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η κ. Δαμανάκη εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία της για την ηλεκτρονική αυτή ταξιδιωτική οδηγία των υπηρεσιών της Κομισιόν, την οποία αγνοούσε. 

Ζητά να ενημερωθεί αναλυτικά για τους λόγους και τις διαδικασίες έκδοσής της. Στην επιστολή της επίσης η κυρία Δαμανάκη επισημαίνει ότι η Ελλάδα είναι χώρα ειρηνική και ασφαλής για κάθε Ευρωπαίο και διεθνή αξιωματούχο, με ζωντανές και διαχρονικές παραδόσεις φιλοξενίας προς κάθε πολίτη.

Μόνο για γυναίκες..! - Τέλειο δέρμα μέχρι την επόμενη Κυριακή..!

Λίγα πράγματα μπορείς να πετύχεις μέσα σε μια εβδομάδα.

 Όπως για παράδειγμα να πάρεις τρία κιλά πράγμα το οποίο δεν 

είναι για καμιά μας στόχος οπότε δεν ανήκει στην "πετύχεις" κατηγορία. 

Τι θα έλεγες, όμως, αν...
σου έλεγα ότι μέσα σε μια εβδομάδα μπορείς να δεις μεγάλη διαφορά 

στην επιδερμίδα σου; Πριν βιαστείς να πεις ότι "αυτά τα πράγματα φίλη 

Νατάσα δεν γίνονται" σε προκαλώ να κάνεις το τεστ.

Τύπωσε τα παρακάτω, κόλλησέ τα στον καθρέφτη του μπάνιου σου και 

εφάρμοσε όσα σου λέμε για κάθε μέρα! Την επόμενη Κυριακή στείλε τις 

εντυπώσεις σου!

Δευτέρα: πέταξε τα παλιά σου καθαριστικά και επένδυσε σε νέα με ήπιο PH
Ξεκίνησε από τα βασικά! Αν χρησιμοποιείς το ίδιο gel προσώπου από τότε 

που ήσουν στο σχολείο και είχες λιπαρή επιδερμίδα πέταξέ το και επένδυσε 

σε ένα με PH 5.5 που δεν αφυδατώνει το δέρμα σου και δεν σου δημιουργεί

 αυτή την ενοχλητική αίσθηση τραβήγματος. Αν ανησυχείς για την λιπαρή 

σου επιδερμίδα, αρκεί να αναζητήσεις την ένδειξη Oil Free στο νέο προϊόν 

που θα αγοράσεις. Κάνε το ίδιο και με το shower gel. Απόφυγε τις σκληρές 

συνθέσεις και επίλεξε ένα ήπιο shower gel. Το ίδιο ισχύει και με την μυρωδιά

 του αφρόλουτρού σου. Κράτησε την διαδικασία απλή!

Τρίτη: ξεκίνησε την καθημερινή ήπια απολέπιση!
Αφού επέλεξες τα νέα καθαριστικά σου προϊόντα, μάθε να τα χρησιμοποιείς 

και με νέους τρόπους. Για το πρόσωπό σου αγόρασε ένα ειδικό βουρτσάκι

 (μπορεί να είναι και ηλεκτρικό). Άπλωσε το σαπούνι στο πρόσωπό σου και

 έπειτα τρίψε απαλά με το βουρτσάκι. Εναλλακτικά, μπορείς να απλώσεις το

 προϊόν απευθείας πάνω στο βουρτσάκι. Καν΄το για δύο λεπτά

 ακολουθώντας ήπιες κινήσεις.
Κάνε το ίδιο και για το σώμα σου επενδύοντας σε μια λούφα. Ακολούθησε 

πάντα απαλές, κυκλικές κινήσεις. Μετά το ντους σκούπισε ταμποναριστά 

την επιδερμίδα σου και άπλωσε ενυδατική lotion ώστε να κλειδώσεις την

 ενυδάτωση.

Τετάρτη: σταμάτα να χρησιμοποιείς πολύ ζεστό νερό στο ντους
Αν βγαίνοντας από το ντους δεν μπορείς να δεις που βρίσκεται η πετσέτα

 από τους ατμούς άλλαξε συνήθεια από σήμερα! Το καυτό ή έστω πολύ ζεστό

 νερό αφυδατώνει την επιδερμίδα μας. Κάνε πάντοτε ντους με χλιαρό νερό

 και σιγά- σιγά θα το συνηθίσεις.
Είναι σαν την δίαιτα: όταν δεις τα αποτελέσματα θα εξακολουθήσεις να το

 κάνεις!

Πέμπτη: πρόσθεσε τις σωστές τροφές στην διατροφή σου
Είμαστε ότι τρώμε! Και δεν έχω καλύτερο επιχείρημα από το να σου θυμίσω 

εκείνο το βράδυ που είχες πιει πολύ, είχες καπνίσει περισσότερο, είχες

 πιει πιο πριν και αρκετούς καφέδες, ξενύχτησες και το επόμενο πρωί η 

επιδερμίδα σου ήταν θαμπή, κουρασμένη και σχεδόν πονούσε! Τι κάνεις;

 Αν το πρόβλημά σου είναι η αφυδατωμένη σου επιδερμίδα ξεκίνησε να 

τρως τροφές πλούσιες σε Ωμέγα 3 λιπαρά οξέα, όπως ξηρούς καρπούς και

 σολομό. Αν σε απασχολεί η γήρανση πρόσθεσε τροφές πλούσια σε 

αντιοξειδοτικά. Πολύ καλά είναι τα μούρα, το πράσινο και το λευκό τσάι 

που καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες.

Παρασκευή: κάνε πιο βαθιά απολέπιση
Παρόλο που πλέον έχεις βάλει την απολέπιση για τα καλά στην

 καθημερινότητά σου, μια φορά την εβδομάδα (όρισε την Παρασκευή)

 κάνε μια βαθιά απολέπιση προσώπου με κάποιο scrub. Έτσι, διώχνεις το

 ξηρό δέρμα, η επιδερμίδα σου γίνεται πιο λαμπερή και απορροφά 

σωστότερα τα συστατικά της κρέμας που θα ακολουθήσει.

Σάββατο: αύξησε το SPF στο αντηλιακό σου!
Ας ξεκινήσουμε από αυτό: αντηλιακό πρέπει να φοράς πάντα! 365.

 Μέρες. Τον χρόνο. Τα Σαββατοκύριακα, όμως, που σίγουρα θα βγεις 

έξω, και ειδικά τώρα που ανοίγει ο καιρός, θα πρέπει να φοράς ένα 

αντηλιακό με ισχυρότερο SPF ή αν κάνεις sport ένα με οπωσδήποτε 

αδιάβροχη σύνθεση/

Κυριακή: κάνε μάσκα προσώπου
Η Κυριακή είναι η μέρα που μπορείς να διαθέσεις περισσότερο χρόνο 

για τον εαυτό σου. Αφού έχεις μείνει πιστή στο πρόγραμμα της 

εβδομάδας, αφιέρωσε την ημέρα αυτή για να κάνεις μια μάσκα 

προσώπου ανάλογα με τις ανάγκες σου. Στα καταστήματα καλλυντικών 

και στα φαρμακεία μπορείς να βρεις υπέροχες μάσκες σε μονοδόσεις 

για λάμψη, ενυδάτωση, αντιγήρανση...

Καλή επιτυχία!

tlife.gr

-

ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΒΡΗΚΑΝ Κ@ΛΟ ΚΑΙ ΕΙΠΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΜΠΗΣΟΥΝ @ΡΧΙΔΙ@

Πολυεθνικές σε Χατζηδάκη: Ανάπτυξη με μερική απασχόληση και 300 ευρώ μηνιαίως!!! 

 

Εκπρόσωποι από 11 πολυεθνικές εταιρείες ζήτησαν από τον υπουργό Ανάπτυξης, Κωστή Χατζηδάκη, να προσλαμβάνουν άνεργους νέους με μισθούς 300 ευρώ το μήνα για μερική απασχόληση.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «Βήμα της Κυριακής», στη σύσκεψη που έγινε πριν από λίγες ημέρες επισήμαναν ότι εκτός από τον περιορισμό της γραφειοκρατίας, τη μείωση του κόστους της ενέργειας και την απλοποίηση των διαδικασιών για τις παραγωγικές δραστηριότητες οι εκπρόσωποι των πολυεθνικών έθεσαν θέμα μείωσης των ημερομισθίων στην Ελλάδα.
«Σε μια χώρα όπου η ανεργία στους νέους έχει φτάσει σε απίστευτα επίπεδα, δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί πρέπει να υπάρχει η δέσμευση του κατώτατου ημερομισθίου», είπε διευθύνων σύμβουλος μιας πολυεθνικής ζυμαρικών κατά τη διάρκεια της σύσκεψης.
Ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης φέρεται ότι πέταξε το μπαλάκι στον υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση λέγοντας πως: «Δεν είναι δική μου αρμοδιότητα ».


 dailynews24

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2MV3h0QVh

Φαίη Σκορδά: Η αλήθεια για την δεύτερη εγκυμοσύνη… η αποβολή και η οργή της!!!

Εδώ και μερικές μέρες κυκλοφορεί έντονα η φήμη ότι η Φαίη Σκορδά, δεν είναι πολύ καλά...
...

Έχει διαλυμένη ψυχολογία και όλα τις φταίνε. Κάποιοι ισχυρίζονται πώς υπάρχει και λόγος και αιτία για την κακή ψυχολογία της.

Η έλευση ενός δεύτερου παιδιού, σύμφωνα με τις «πληροφορίες» μπορεί να έφερε χαρά στο ζευγάρι όμως η χαρά πέντε βδομάδες μετά μετετράπη σε Εφιάλτη.

Γιατί; Διότι σύμφωνα με τις ίδιες πηγές μια επιπλοκή υποχρέωσε την Φαίη να προβεί σε αποβολή.Με το που άκουσα τα κακά νέα επικοινώνησα με τον Γιώργο. Η οργή του παρουσιαστή ήταν μεγάλη.

Όπως και της ίδιας της Φαίης «Δεν υπάρχει κανέναν τέτοιο θέμα. Απορώ με αυτούς που βγάζουν αυτές τις ανακρίβειες».Δε χρειάζεται να πώ ούτε να γράψω κάτι άλλο. Οι δηλώσεις του Γιώργου αρκούν!

πηγή gossip.tv

Τελικά η ψυχή ζυγίζει 21 γραμμάρια;

Πρόκειται για ένα θέμα το οποίο βασανίζει την ανθρώπινη κοινότητα περισσότερο από έναν αιώνα...

Πρώτος έθιξε το θέμα το 1907 ο Αμερικανός γιατρός Duncan Macdugall του Haverhill της Μασσαχουσέττης, ο οποίος έκανε το “μακάβριο” πέιραμα να μετράει το βάρος των ασθενών του λίγο πριν πεθάνουν, και αμέσως μετά το θάνατό τους.

Τα αποτελέσματα; 21 γραμμάρια, 21 γραμμάρια ήταν αυτά που έχανε ο κάθε νεκρός αμέσως μετά το θάνατο του! Μη έχοντας να δώσει κάποια άλλη επιστημονική εξήγηση, ο γιατρός υπέθεσε ότι τα 21 γραμμάρια είναι το βάρος της ψυχής.

Αν και για πολλούς υπερβολική, η υπόθεση αυτή δεν έχει καταρριφθεί ακόμη από τη σύγχρονη επιστήμη. Παρόλα αυτά, η μείωση του βάρους μπορεί επίσης να οφείλεται στην εκπνοή και την ατμοποίηση, και σήμερα οι περισσότεροι επιστήμονες θεωρούν ότι τα αποτελέσματα εκείνων των πειραμάτων αντικατοπτρίζουν κυρίως το πνεύμα της εποχής για την ύπαρξη της ψυχής παρά ένα πραγματικό φαινόμενο.

Ο γιατρός είχε απάντηση και γι’ αυτό:

Η απώλεια του βάρους δεν θα μπορούσε να ήταν από την υγρασία που βγαίνει με την εκπνοή και την εξάτμιση του ιδρώτα καθώς τους υπολόγισε αυτούς τους δύο παράγοντες και βρήκε πως είναι μισό γραμμάριο κάθε λεπτό, ενώ στο πείραμά του υπάρχει απότομη απώλεια του βάρους (21 γραμμάρια στο πρώτο του test) μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα που δεν μπορεί να εξηγηθεί με τα μέχρι τώρα δεδομένα.

Επίσης δεν θα μπορούσε να ήταν από κόπρανα των εντέρων καθώς θα μπορούσαν τα σπλάχνα να κινηθούν μεν απότομα αλλά ο γιατρός το είχε αυτό υπολογίσει και θα παρέμεναν τα κόπρανα όπως και τα ούρα της κύστης πάνω στο κρεββάτι. Βεβαίως η όποια εξάτμιση των ουσιών αυτών θα ήταν σταδιακή και σε καμμία περίπτωση απότομη σε λίγα δευτερόλεπτα.

Επιπροσθέτως, δε θα μπορούσε να ήταν από τον συνολικό αέρα που υπάρχει στα πνευμόνια, καθώς ανέβηκε τόσο ο ίδιος ο γιατρός για να δοκιμάσει όσο και οι βοηθοί του, εκπνέοντας όσο το δυνατόν περισσότερο την μία φορά και εισπνέοντας με όλη την δύναμη την άλλη, και δεν υπήρξε καμία μεταβολή στην ζυγαριά.

Τέλος, ο γιατρός συνέχισε τα πειράματά του σε 15 σκυλιά στα οποία πειράματα όμως δεν παρατηρήθηκε καμία μεταβολή στο βάρος κατά την διάρκεια του θανάτου των ζώων. Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα δεν τον ανησύχησε καθόλου αφού πίστευε πωςτα ζώα δεν έχουν ψυχή όπως οι άνθρωποι, άρα δεν έπρεπε να χάσουν καθόλου βάρος σύμφωνα πάντα και με το θρησκευτικό δόγμα του γιατρού.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι το εξής: αν και το ζήτημα “άνοιξε” έναν αιώνα πριν, ακόμη δεν έχει βρεθεί λύση στο αίνιγμα αυτό...

eglimatikotita

Γ. Κοντογιώργης: Τι σημαίνει περικύκλωση της Βουλής και τι πρέπει να αντιληφθεί η κοινωνία των πολιτών.

Γ. Κοντογιώργης, Τι κάνουμε; Για να γίνει η εικόνα του “στόχου” δυνατότερη από την εικόνα του “μέσου”

Επισήμανση αναγνώστη στο “κάλεσμα/μανιφέστο για μια κοινωνία των πολιτών”:

“Πιστεύω πως εκείνο που έμεινε στους περισσότερους, τουλάχιστον, από όσους άκουσαν την πρότασή σας αυτή, είναι το περικυκλώστε και όχι το ότι μέσω της περικύκλωσης σκοπούμε στη θεσμική συμμετοχή του πολίτη. Το πρόβλημα δεν έγκειται στο ότι δεν έχετε συμπληρώσει την πρότασή σας αλλά στο ότι είναι τόσο μεγάλη η δύναμη της εικόνας του περικυκλώστε ώστε μόνον αυτό απομένει.
Και ενώ εξηγείτε πως δεν μπορούμε να περιμένουμε πλέον από τις διαδηλώσεις – όπως στο παρελθόν – ταυτόχρονα καλείτε στην περικύκλωση. Από πρώτο άκουσμα – σας το επεσήμανε ήδη σε μιά εκπομπή του ο Σεραφείμ Κοτρώτσος – αυτά τα δύο είναι αντιφατικά.
Χρειάζεται, πιστεύω, και επειγόντως, μία νέα εικόνα που να προβάλει το τί ζητάμε από την περικύκλωση.
Δεν είναι κάτι εύκολο αλλά, δυστυχώς, η ζωντάνια της εικόνας περί περικύκλωσης ματαιώνει το μήνυμα του τι ζητάμε.
Πρέπει η εικόνα του στόχου να είναι δυνατότερη από την εικόνα του μέσου”.

Διευκρινίσεις στην επισήμανση από τον Γ. Κοντογιώργη.

Ευχαριστώ για την επισήμανση. Έχω πλήρη συνείδηση του προβλήματος. Είχα μάλιστα εξηγήσει στους φίλους μου, που με ενθάρρυναν να γράψω κάτι, ότι θα το έπραττα για να τους καταδείξω πως μια εναλλακτική πρόταση, η οποία θα υπερέβαινε τα εσκαμμένα, θα περνούσε απαρατήρητη. Όπως και έγινε. Νομίζω επομένως ότι η μετάθεση του επικέντρου από τον “στόχο” στο “μέσον”, οφείλει να αναζητηθεί αλλού. Θέλω να πω ότι συναρτάται με δυσκολίες μείζονος σημασίας, που αφορούν στις βεβαιότητές μας, δηλαδή στον βιολογικό μας χρόνο, στο στάδιο της ωριμότητάς μας:

Η μια, αφορά στην κατήχηση που έχει ενσταλαχτεί στις συνειδήσεις μας ότι…

το πολίτευμα που βιώνει ο νεότερος κόσμος είναι δημοκρατία. Άρα, μετά τη δημοκρατία τι άλλο μπορούμε να επιδιώξουμε; Τον αυταρχισμό; Πρώτη μας πράξη είναι, επομένως, η αποκάθαρση από τις ιδεολογικές αυτές ανοησίες, η επίγνωση του κόσμου που ζούμε. Αναθεωρώντας τις έννοιες, θα αντιληφθούμε ότι ζούμε σε ένα ουδέ καν αντιπροσωπευτικό σύστημα, και ότι, ως εκ τούτου, τελούμε σε καθεστώς ιδιωτείας. Με άλλα λόγια, πέραν της δυσκολίας της “γλώσσας” μου, υπάρχει μια αντικειμενική δυσκολία που συναρτάται με το ότι μας έχουν πείσει πως ζούμε σε άλλη εποχή από αυτήν που πράγματι υπάρχουμε.

Η επισήμανση αυτή δεν αποτελεί απλό σχήμα λόγου: έχουμε την βεβαιότητα ότι δημοκρατία είναι να διαδηλώνουμε για να πείσουμε τους κατόχους της πολιτείας να μας συνεκτιμήσουν στις πολιτικές τους. Πέραν του γνωσιολογικού, λοιπόν, προβλήματος, διερωτώμαι, εν απορία, γιατί πρέπει να διαδηλώνουμε για να διεκδικήσουμε την επίλυση των προβλημάτων μας από τρίτους, και δεν διεκδικούμε το αυτονόητο: να έχουμε εμείς ή, έστω, να συμμετέχουμε και εμείς στην αρμοδιότητα αυτή. Εάν επομένως, γνωρίζαμε ότι το πολιτικό σύστημα δεν είναι ούτε δημοκρατικό, αλλά και ούτε αντιπροσωπευτικό, θα θέταμε, είμαι βέβαιος, σε άλλη βάση το ερώτημα. Θα είχαμε αντιληφθεί ότι μας έχουν εγκιβωτίσει στην ιδιωτική μας σφαίρα, μας διδάσκουν να ασχολούμαστε με τα ιδιωτικά μας πράγματα, ότι μάλιστα αυτά είναι αντιθετικά και ασύμβατα με τη συλλογικότητά μας. Με τον τρόπο αυτόν, όμως, όχι μόνο δεν θέλουμε, αλλά και δεν μπορούμε να συγκροτήσουμε τη συλλογικότητα μας, απέναντι στον κάτοχο της απόλυτης εξουσίας, παρά μόνο διαδηλώνοντας ή εξεγειρόμενοι. Ώστε, ξεκαθαρίζοντας τις έννοιες, θα είχαμε αυτομάτως τη διάγνωση της σημερινής μας κακοδαιμονίας. Αποφασίζουν άλλοι για εμάς και, μάλιστα, κατά την απολύτως ελευθέραν τους βούληση και σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα. Ουδείς τους υποχρεώνει για το αντίθετο.

Η άλλη δυσκολία έχει να κάνει με την αυτονόητη σχεδόν αντίληψή μας ότι ο μόνος τρόπος που μια κοινωνία έχει για να συναντηθεί με την πολιτική είναι εξωθεσμικός, στους δρόμους, στα κομματικά ή στα βουλευτικά γραφεία και τα συναφή. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι βαθιά πεπεισμένος ότι τον πολιτικό θα τον συναντήσει είτε ως “άμορφη μάζα” είτε ως “ατομικός πελάτης”. Έχει επίσης την βεβαιότητα ότι ο πολιτικός τον εκπροσωπεί, ότι δηλαδή η ψήφος του έχει αντιπροσωπευτικό περιεχόμενο. Θα τον συμβούλευα να μπει στον κόπο να διαβάσει το όποιο Σύνταγμα, έστω το ελληνικό, αφού ενημερωθεί για το περιεχόμενο της έννοιας αντιπροσώπευση.

Αν, ωστόσο, στο παρελθόν οι συσχετισμοί επέτρεπαν τη διαμόρφωση κάποιων ισορροπιών που συνέβαλαν και στη συμμετοχή της κοινωνίας στην ευημερία, τώρα πια δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες. Η ισορροπία ανάμεσα στην κοινωνία, στην πολιτική και στις αγορές έχει ανατραπεί δραματικά. Και θα έλεγα επίσης τελεσίδικα. Σ’αυτό διαφέρει η κρίση του 1929 και οι άλλες που προηγήθηκαν, από την τωρινή. Εκείνες ήταν κρίσεις που συνέχονταν με τη εδραίωση του συστήματος, η παρούσα αφορά στην υπέρβασή του. Επομένως, για να αποκατασταθεί η ισορροπία, με την επάνοδο των κοινωνιών στο πολιτικό προσκήνιο, θα απαιτηθούν τρόποι δράσης, θεσμοί και λειτουργίες από το μέλλον, που θα εναρμονίζουν ότι έμεινε πίσω -την πολιτεία, τη σχέση κοινωνίας και πολιτικής- με τη δυναμική των εξελίξεων.

Στο κείμενο μου, “τι πρέπει να γίνει”, διέκρινα σαφώς τη διάφορα μεταξύ της διαδήλωσης (του λαού ως μάζας, που ακολουθεί τους επαγγελματίες καθοδηγητές) και της περικύκλωσης (δίκην δημοαλυσίδας, όπου ο λαός στέκεται απέναντι σ’αυτούς και αξιώνει την απόδοση της πολιτικής του κυριαρχίας). Η διαδήλωση τελειώνει σε προκαθορισμένο χρόνο, η δημοαλυσίδα με την επίτευξη του στόχου. Έδωσα το διάγραμμα της διαδικασίας, κυρίως όμως περιέγραψα το περιεχόμενο του στόχου. Συγκεκριμένες νομοθετικές ρυθμίσεις, που θα άλλαζαν το πολίτευμα και θα μετέβαλαν εφεξής την κοινωνία των πολιτών σε διαρκή θεσμό της πολιτείας. Εξηγούσα ότι εάν δεν γινόταν υποχρεωτική η διατύπωση της γνώμης της κοινωνίας των πολιτών για την λήψη μιας πολιτικής απόφασης, η τελευταία μόνο σε δεινά μπορούσε να ελπίζει. Έλεγα, λοιπόν, ότι αντί οι “αγανακτισμένοι” να περιφέρονται στο Σύνταγμα και να νομίζουν πως βιώνουν την λεγόμενη “άμεση δημοκρατία”, να συμπεριφέρονται δηλαδή ως βραχονησίδα στον Ατλαντικό, να συνάψουν αναγκαστικό γάμο με τους απέναντι, στη Βουλή, να τους εξαναγκάσουν να αλλάξουν τη θεμέλια λογική του πολιτεύματος και, προφανώς, τις πολιτικές τους προτεραιότητες. Υπενθύμιζα ακριβώς ότι ενομιμοποιούντο γι’αυτό εκ του γεγονότος ότι η κοινωνία είναι ο λόγος ύπαρξης της πολιτικής και των αγορών, κι όχι το αντίθετο. Δεν νοείται, επομένως, οι πολιτικές να ανάγονται στο συμφέρον των αγορών (και του πολιτικού προσωπικού) και όχι των κοινωνιών.

Η πρόσκληση για την περικύκλωση της Βουλής, υπεδείκνυε τον τρόπο για την επίτευξη του σκοπού, δεν ήταν ο αυτοσκοπός. Γι’αυτό και υπογράμμιζα ότι έπρεπε να συγκροτηθούν ως εάν ήταν πραγματικός δήμος, δηλαδή σε συντεταγμένη θεσμικά πολιτειακή οντότητα, με σταθερή παρουσία: να παραμείνουν εκεί έως ότου εξαναγκασθεί η Βουλή να ψηφίσει τις προτάσεις τους.

Το πρόβλημα, πιστεύω, δεν είναι ότι δεν διευκρίνισα με σαφήνεια το στόχο, αλλά ότι οι τότε “αγανακτισμένοι”, είχαν χειραγωγηθεί από διάφορες ομάδες -όπως το ανέμενα και το πρόβλεψα ότι θα γίνει- που τους καθοδήγησαν στον εκφυλισμό του εγχειρήματος. Η κοινωνία είναι και σήμερα αντιμέτωπη με το καθεστώς της. Είναι δομημένη ως ιδιώτης, η έμφαση δίδεται στην ατομικότητα που ευδοκιμεί, τρώγοντας τις σάρκες της συλλογικότητας. Έχει συλληφθεί και θα έλεγα διαπαιδαγωγηθεί ως λειτουργός της ιδιωτείας, όχι ως θεσμός της πολιτείας. Εξού και δεν δύναται να συμπήξει συλλογικότητα, να βρεθεί έτσι απέναντι, αντιμέτωπη με την πολιτική τάξη, που κατέχει και νέμεται το κράτος. Το γεγονός ότι η κοινωνία δεν συγκροτεί πολιτική κατηγορία, οδηγεί την πολιτική τάξη να ορίζει το πολιτικό κόστος σε συνάρτηση με την αντίδραση των αμάδων που κινούνται γύρω από τα ΜΜΕ ή την πολιτική εξουσία και όχι με τις όποιες αντιδράσεις της κοινωνίας των πολιτών.

Που καταλήγουμε; Ότι απαιτείται η κοινωνία των πολιτών να αντιληφτεί δυο τινά:

Πρώτον, ότι πρέπει να αλλάξει το πρόταγμά της. Να αντιληφτεί πρωταρχικά ότι το σύστημα που έχει ο νεότερος κόσμος σήμερα δεν είναι ούτε αντιπροσωπευτικό ούτε δημοκρατικό. Και ότι η αιτία της κακοδαιμονίας της είναι ότι δεν μετέχει της πολιτείας, στην διαδικασία λήψεως των αποφάσεων. Να αξιώσει τη συμμετοχή της στην πολιτεία ως θεσμός, να εξαναγκάσει τη μεταβολή του πολιτεύματος σε αντιπροσωπευτικό. Είναι εύκολο πια, με τα επιστημονικά μέσα που διαθέτουμε, να αντλούμε τη γνώμη, δηλαδή την βούληση της κοινωνίας για κάθε θέμα, κάθε στιγμή. Το θέλουμε όμως; Ή μήπως μας έχουν τόσο βαθιά ενσταλάξει την ολιγαρχική ιδεολογία ώστε η ιδέα να προσεπικληθεί η κοινωνία, δηλαδή εμείς ως συλλογικότητα, μας τρομάζει, εάν δεν προκαλεί αποστροφή; Έως ότου αντιληφτούμε, λοιπόν, ότι είναι η μόνη λύση -και πάψουμε να φοβόμαστε τον συλλογικό εαυτό μας- θα συνεχίσουμε την κάθοδό μας στον Άδη….

Δεύτερον, ότι η κατάσταση δεν θα αλλάξει με την επίκληση της δεοντολογίας, με διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις, αλλά μόνο με τον ενεργό εξαναγκασμό της πολιτικής τάξης. Εάν δεν θέλουμε να μας οδηγήσουν στην απόλυτη εξαθλίωση, οπότε θα μας απομένει μόνον η εξέγερση, πρέπει να πάψουμε να σπαταλάμε απίθανη ενέργεια σε αδιέξοδους τρόπους δράσης, που μόνο τη νομιμοποίηση των δυναστών μας επιφέρει.

Η δομική αλλαγή του πολιτικού συστήματος έναν δρόμο γνωρίζει: τον εξαναγκασμό, την συνολική απόρριψη της ιδέας ότι η εναλλαγή στην εξουσία των δυνάμεων της καθεστωτικής κομματοκρατίας δημιουργεί ελπίδα. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να χαλυβδώσουμε το ταυτοτικό μας έρμα, ότι μας συνδέει ως συλλογικότητα. Να διατυπώσουμε το εναλλακτικό μας αίτημα (την μεταβολή της πολιτείας σε αντιπροσωπευτική) και τέλος να ορθώσουμε όχι το ατομικό μας εγώ, αλλά την συλλογικότητά μας απέναντι στο πολιτικό προσωπικό που μας κατέχει, μέσω της ενσάρκωσης από αυτό του πολιτικού συστήματος. Με άλλα λόγια, η κοινωνία να χειραφετηθεί διανοητικά και να συνειδητοποιήσει ότι διαθέτει ως συλλογικό υποκείμενο μια απολύτως εκρηκτική δύναμη. Αντιμέτωπη με τη δύναμη της κοινωνικής συλλογικότητας, είναι βέβαιο ότι η πολιτική τάξη, η καθεστωτική ή άλλη, θα προσέλθει παράκλητη στην κοινωνία των πολιτών για να την “υπηρετήσει”.

Η άλλη λύση, εάν δεν δημιουργηθούν δικλείδες εκτόνωσης, δηλαδή υπέρβασης του παρόντος με άλμα προς το μέλλον, θα είναι καταστροφική: η μεν ελληνική χώρα θα εκφυλισθεί σε έναν περιδεή έρημο χώρο, ο δε δυτικός κόσμος, τον οποίο επίσης αφορά το σημερινό πρόβλημα, θα οδηγηθεί σε εξεγερτικές καταστάσεις. Η Ελλάδα, θα εκφυλισθεί διότι, ενώ, τη στιγμή αυτή, συντρέχει αφενός η θεματική της εξέγερσης (η εξαθλίωση και ο αποκλεισμός) και αφετέρου η επίγνωση της αιτίας, δηλαδή του στόχου, η κοινωνία τελεί υπό ένα καθεστώς απόλυτης αδυναμίας και η χώρα σε πλήρη κατοχική επιτροπεία. Οι δυνάμεις εσωτερικής κατοχής, οι δυνάμεις της ολιγαρχίας, σιδηρόφραχτες και προστατευμένες από τις δυνάμεις της κατοχικής επιτροπείας, δεν έχουν λόγο να αναζητήσουν την κοινωνική τους νομιμοποίηση. Διότι αυτή προϋποθέτει την εκδήλωση έμπρακτης συγνώμης, αλληλεγγύης και προσήνειας στο κοινωνικό διακύβευμα. Φοβούνται μόνο το “τυχαίο συμβάν”, που θα διαρρήξει την “συνοχή” με πρόσημο την εξαθλίωση και θα αποτελέσει μια ανεξέλεγκτη εξεγερτική θρυαλλίδα. Ή, ακόμη, την ώρα που θα οδηγήσει στη γενικευμένη διαφυγή των εξαθλιωμένων σε πράξεις ασύμμετρης ατομικής αυτοδικίας, προκειμένου να επιζήσουν.

Εάν όμως σήμερα το πρόβλημα απαντάται έντονο σε ορισμένες μόνο χώρες, με πρώτη την Ελλάδα, σε λίγο θα γενικευθεί στον Δυτικό κόσμο. Διότι αυτό που σηματοδοτεί η σημερινή κρίση, όπως προείπα, είναι η συνολική διάρρηξη της ισορροπίας μεταξύ κοινωνίας, κράτους και αγοράς, με την αγορά να έχει μεταβληθεί σε πολιτικά κυρίαρχη πραγματικότητα και τις κοινωνίες σε παρίες μέσα στις ίδιες τις χώρες τους.

Με διαφορετική διατύπωση, το ζητούμενο για τις κοινωνίες εστιάζεται στην υπέρβαση, πρωταρχικά, των βεβαιοτήτων τους, του τρόπου που σκέπτονται, ώστε να αντιληφθούν το διακύβευμα, δηλαδή το πρόβλημά τους. Το εγχείρημα αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Αυτός είναι και ο λόγος, πιστεύω, που δεν έγινε και δεν θα γίνει αντιληπτή η πρόταση μου στο άμεσο μέλλον. Και θα συνεχίσει να μην γίνεται αντιληπτή έως ότου η ανάγκη οδηγήσει τις εξελίξεις.

Γ. Κοντογιώργης

udemand

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2MV2skOM2

Απαιτούν υποταγή που να μας αρέσει κιόλας

 seisaxthiablog

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία γύρω από έννοιες όπως οιμπεριαλισμός, η εξάρτηση, η εθνική ανεξαρτησία, οπατριωτισμός κλπ. Ως συμβολή στη συζήτηση, δημοσιεύουμε ένα άρθρο που γράφτηκε για τον Προσυνεδριακό διάλογο του 16^ου Συνεδρίου αλλά παραμένει ιδιαίτερα επίκαιρο. Γράφτηκε από τον αξέχαστο Θανάση Παπαρήγα. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας.

Μερικά κρίσιμα ζητήματα ιδιαίτερης προσοχής

Για να μην απασχολώ τον αναγνώστη με μακρούς προλόγους, θα μπω άμεσα στο θέμα μου:

Έχω την αίσθηση ότι μερικά εδάφια των Θέσεων για το 16ο Συνέδριο χρειάζονται καλύτερη επεξεργασία, ώστε να μας προφυλάσσουν από πιθανές – και εντελώς δυνατές στις σημερινές συνθήκες – παρεξηγήσεις. Συγκεκριμένα:

- Γιατί, τέλος πάντων, δίνουμε τόση σημασία και κάνουμε τόσο θόρυβο για την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό; Φοβούμαι (και εύχομαι να πέφτω εντελώς έξω) ότι, στις Θέσεις, δε φαίνεται επαρκώς ότι το υπόβαθρο όλων αυτών είναι η προστασία της εθνικής μας ανεξαρτησίας, η απόκρουση του κινδύνου της ολοκληρωτικής εθνικής μας υποδούλωσης. Και, πράγμα ακόμη σοβαρότερο, δε φαίνεται ότι πρόκειται όχι απλώς για υπόβαθρο αλλά και για πιεστικό καθήκον. Πράγματι, ενάμιση αιώνα μετά την κραυγή αγωνίας του Α. Κάλβου, που θεωρούσε ακόμη και την καταστροφή της χώρας σαν προτιμητέα λύση «παρά προστάτας νάχωμεν», σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι όχι απλώς με «προστάτες», αλλά με δυνάμεις που απαιτούν πλήρη υποταγή και, μάλιστα, να μας αρέσει κιόλας. Ακόμη χειρότερα: Δυναμώνει εξαιρετικά ο τρομαχτικός, δε διστάζω να πω ο φρικιαστικός κίνδυνος να δούμε τη χώρα μας όχι μόνο υπόδουλη την ίδια, αλλά και όργανο για την υποδούλωση και την καταπάτηση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας άλλων λαών. Αναρωτιέμαι: Δεν είναι, άραγε, χρέος και καθήκον, όχι εθελοντικό αλλά υποχρεωτικό και απαράγραπτο, όλων των Ελλήνων πατριωτών να μην αφήσουν, όσον εξαρτάται από αυτούς, κάτι τέτοιο να συμβεί;

- Είναι ο πατριώτης αναγκαστικά αντίπαλος και του καπιταλιστικού συστήματος; Η διατύπωση στη Θέση 48, Παρ. 11 (σελ. 41 του φυλλαδίου) αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας τέτοιας παρεξήγησης. Μιας παρεξήγησης, επισημαίνουμε, η οποία

1) Αντανακλά μια άποψη η οποία δεν είναι γενικά σωστή και 2) Αντανακλά μια άποψη η οποία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει δεκτή στη σημερινή συγκυρία.

Αν έχω καταλάβει καλά, η πολιτική του μετώπου δεν είναι πολιτική συσπείρωσης μόνο των αντιπάλων του καπιταλισμού, πολιτική συσπείρωσης της συνειδητής πρωτοπορίας, εκείνων, δηλαδή, που αντιλαμβάνονται σήμερα ότι οι εθνικές αντιθέσεις και ο εθνικός ζυγός δεν είναι τυχαία ούτε επιφανειακά φαινόμενα, αλλά εδράζονται στέρεα και βαθιά στην ίδια τη φύση του καπιταλισμού. Είναι πολιτική συσπείρωσης όλων όσοι θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιδρομή είτε είναι συνειδητοί αντίπαλοι του καπιταλιστικού συστήματος είτε όχι.

- Δε θα πρέπει, άραγε, να είμαστε κάπως πιο προσεκτικοί σε μερικές διατυπώσεις; Το κείμενο θεωρεί αναγκαίο να τονίσει δύο φορές (Θέση 24, Παρ. 1 και Θέση 48, Παρ. 11, σελ. 23 και 41 του φυλλαδίου, αντίστοιχα) ότι το ΚΚΕ είναι αντίπαλο του «εθνικισμού» και του «θρησκευτικού φανατισμού». Κατ’ αρχήν, πρόκειται για όρους ασαφείς και θολούς, που απαιτούν διευκρίνιση. Πέραν, όμως, από την ανάγκη διευκρίνισης όρων, δεν μπορεί κανείς να μην ρωτήσει δυο πράγματα:

1. Δε θα έπρεπε το κείμενο να υπογραμμίζει και να προβάλλει με τουλάχιστον παράλληλο τρόπο και σε τουλάχιστον παράλληλη έκταση το σαφή κίνδυνο του μεγαλοαστικού κοσμοπολιτισμού, φιλοϊμπεριαλιστικού και υποτακτικού στον ιμπεριαλισμό από τη φύση του, αλλά και από τον σημερινό προσανατολισμό του;

2. Συμφωνεί το ΚΚΕ με την άποψη ότι «απορρίπτουμε κάθε εθνικισμό»; Θεωρεί ότι ο εθνικισμός του έθνους που καταπιέζεται είναι επίσης απορριπτέος; Ο εθνικισμός των λαών που αγωνίζονται ενάντια στην ιμπεριαλιστική υποδούλωση είναι ο ίδιος και, συνεπώς, εξ ίσου καταδικάσιμος και απορριπτέος με τον εθνικισμό της μεγάλης δύναμης των ιμπεριαλιστών κυριάρχων;

Τα θέματα αυτά, σύντροφοι, δεν είναι απλά ούτε εύκολα στις απαντήσεις τους. Συνδέονται άμεσα με το ερώτημα αν έχουμε πραγματικά καταλάβει τι σημαίνει «εξάρτηση από τον ιμπεριαλισμό», αν δεχόμαστε ότι, στη χώρα μας αυτή τη στιγμή, το κύριο πρόβλημα είναι αυτό που ήταν πάντα από τότε που υπάρχει νεοελληνικό κράτος: Το εθνικό πρόβλημα, με τη μορφή της εξάρτησης, σήμερα της εξάρτησης από τον ιμπεριαλισμό, σε συνθήκες πλήρους τυπικής πολιτικής ανεξαρτησίας. Συνδέονται επίσης με το ότι η ίδια η κρισιακή πορεία του ιμπεριαλισμού δυναμώνει τις εθνικές, εκκλησιαστικοθρησκευτικές, πολιτιστικές και άλλες αντιθέσεις, όπως είναι προφανές στα Βαλκάνια αλλά και αλλού (τι άλλο συμβαίνει π.χ. στη Μέση Ανατολή;). Φυσικά, οι δυνάμεις που υπηρετούν το σύστημα, το σύστημα της υποδούλωσης και της εκμετάλλευσης, δε μένουν αδρανείς. Δε θα πουν, βέβαια, ανοιχτά στα θύματα ότι πρέπει να σκύψουν τον αυχένα στον ασήκωτο ζυγό της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Αν έλεγαν κάτι τέτοιο έτσι ανοιχτά, τότε δε θα υπηρετούσαν το σύστημα, τουλάχιστον αποδοτικά. Γι’ αυτό, επιστρατεύουν την «πάλη ενάντια στον εθνικισμό» κτλ. (σαν να έφταιγε αυτός και όχι ο ιμπεριαλισμός). Αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι, πρόσφατα ακόμη, είχε επιστρατευτεί, σαν τεκμηρίωση της σωτηρίας μας από τους ξένους και, συνεπώς, της υποχρέωσής μας να τους υπακούμε εν παντί, ακόμη και… η ναυμαχία του Ναυαρίνου (φυσικά, με πλήρη παραχάραξη των ιστορικών πλαισίων που οριοθετούσαν αυτό το όντως σημαντικότατο ιστορικό περιστατικό), καταλαβαίνει κανείς τι γίνεται. Δεν είμαστε, ασφαλώς, τόσο προπετείς ώστε να πιστεύουμε ότι όλα εξαρτώνται από μας, αλλά το ερώτημα παραμένει: Οσο εξαρτώνται από μας, θα το αφήσουμε να γίνει;

Πέραν, όμως, και αυτών, συνδέονται με κάτι ίσως ακόμη σοβαρότερο: Με την πιθανότητα τα κηρύγματα αυτά να βρουν αντανάκλαση μέσα στις ίδιες τις γραμμές του ΚΚΕ. Ο κίνδυνος είναι σοβαρότατος, ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε, όπως τώρα, με δυνάμεις επιβλητικής υπεροχής, μεγάλων εμπειριών και εκτεταμένων μέσων επιβολής και επηρεασμού. Ο γράφων δε διστάζει να πει καθαρά ότι θα ήταν σοβαρό λάθος να θεωρήσουμε μερικά γνωστά γεγονότα των τελευταίων ημερών σαν ένα τυχαίο φαινόμενο και, πάντως, σαν κάτι που «θα περάσει». Δε θα περάσει καθόλου. Πρόκειται για συστηματική εκστρατεία φθοράς, μέσω ηχηρών συνθημάτων, που προσφέρονται για διείσδυση. Και η εμφάνιση, μέσα στον τρέχοντα προσυνεδριακό διάλογο, της άποψης της ανάγκης της πάλης «ενάντια στον εθνικισμό ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΟΡΦΕΣ» (υπογ. δική μας), πρέπει να μας θέσει σε κατάσταση επαγρύπνησης.

Τέλος, υπάρχει και ένα άλλο σημείο στο οποίο πρέπει να προφυλαχτούμε από παρεξηγήσεις. Το αναφέρω μόνο επιτροχάδην γιατί δεν αποτελεί το θέμα μου: Δεν πρέπει να δίνουμε αθέλητα την εντύπωση ότι δίνουμε «αφ’ υψηλού μαθήματα» σε οποιονδήποτε για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Εξ όσων, τουλάχιστον, γνωρίζω και εφ’ όσον δεν κάνω κάποιο ιδιαίτερα σοβαρό λάθος, το Κόμμα μας δεν έχει ποτέ ως τώρα επωμιστεί ευθύνες εξουσίας και, συνεπώς, δεν μπορεί να ξέρει επακριβώς τι αυτό σημαίνει. Πρέπει, συνεπώς, να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο ζήτημα αυτό και να μην ξεχνάμε ότι άλλο εκφράζω μια γνώμη με κάθε επιφύλαξη και άλλο προσπαθώ να γίνω καθηγητής.

Εργατικός Αγώνας

Ο αστεροειδής 2012 DA14 την επόμενη φορά θα προσεγγίσει τη Γη το 2046

Η βαρύτητα της Γης άλλαξε την τροχιά του αστεροειδούς 2012 DA14. Προηγουμένως αυτή βρισκόταν εκτός της τροχιάς της Γης γύρω από τον Ήλιο, ενώ μετά την προσέγγιση με τον πλανήτη μας σε ελάχιστη απόσταση των 27700 χλμ τη νύχτα της 16 Φεβρουαρίου, εντάχθηκε στον κύκλο αυτό.

Σχετική δήλωση έκανε ο υποδιευθυντής του Αστρονομικού ΠαρατηρητηρίουΠούλκοβο Αλεξάντρ Ντεβιάτκιν.

Ο αστεροειδής 2012 DA14 θα προσεγγίσει ξανά τη Γη το 2046. Μεταξύ των άλλων διακοσίων αστεροειδών που κυκλοφορούν στο Ηλιακό Σύστημα, η μεγαλύτερη απειλή εισέρχεται από τον Άποφις, όμως όχι στην επόμενή του επίσκεψη προς τον πλανήτη μας το 2029, αλλά μετά το 2036. «Όμως μέχρι τότε κάτι θα σκεφτούμε», καθησύχασε ο επιστήμονας.

ΠΗΓΗ