Έχει πολλά να σου διδάξει η αχαριστία. Στην αρχή, δεν την καταλαβαίνεις. Κάνει αισθητή την παρουσία της σιγά σιγά. Κινείται υποχθόνια και κάνει τη δουλειά της. Δεν μπορείς να της αντισταθείς. Εξασθενεί τις άμυνες σου και παραλύει τις εσωτερικές σου δυνάμεις.
Σου κάνει ψυχολογικό πόλεμο. Μπαίνει μέσα στο μυαλό σου και προσπαθεί να το κουμαντάρει με τις κατηγορίες που σου προσάπτει. Μπαίνει στη μάχη πάντα με την ίδια πρόταση.
Μα εσύ δεν καταλαβαίνεις.
Ότι και εάν κάνεις, δεν είναι αρκετό για τις απαιτήσεις της. Και εσύ σαν καλός Σαμαρείτης προσπαθείς όλο και περισσότερο χωρίς να ανταμείβονται οι προσπάθειες σου. Ο πόλεμος συνεχίζεται με το αγαπημένο της όπλο. Ξεκινά την επίθεση της με την υποτίμηση. Σε μειώνει με το παραμικρό σου λάθος. Με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να σου δείξει πόσο μικρός και ανήμπορος είσαι.
«Δεν έκανες και τίποτα. Όλα μόνος μου τα έκανα».
Έτσι σου μιλάει και γυρνάει το μυαλό σου ανάποδα. Προσπαθείς να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό καθώς σου λέει κατάμουτρα πως η παρουσία σου δεν παίζει κανένα ρόλο στη ζωή της.
Ξεχνάει εκείνες τις νύχτες που καθόσουν ξάγρυπνος δίπλα της για να ακούσεις τα παραπονά της. Σβήνει από τη μνήμη της τα ξενύχτια που έριξες για να την κανείς χαρούμενη και να την αποφορτίσεις από το άγχος της. Παραβλέπει τις θυσίες σου αλλά θυμάται πάντα τις σκληρές σου κουβέντες και τα λάθη σου.