«Επιβάτες πηδούσαν στο κενό, δεν ξέρω τι απέγιναν αυτοί οι άνθρωποι» περιγράφει η Ευδοκία Τσαγκλή
Τρόμος, πανικός, αγωνία. Η Ευδοκία Τσαγκλή προσπαθεί να βρει τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψει τα συναισθήματα της και το χρονικό του τρόμου στο τρένο του θανάτου στα Τέμπη, ούσα σοβαρά τραυματισμένη από την υπερπροσπάθεια που κατέβαλε να απεγκλωβιστεί από τα συντρίμμια. Ταξίδευε στο βαγόνι 3 της αμαξοστοιχίας IC62 μαζί με φίλους της. Ήταν από τους τυχερούς που κατάφεραν να αποδράσουν μέσα από μια συμπαγή μάζα σιδερικών με τις φλόγες να «γδέρνουν» τα σώματα τους.
Στο τρένο που ταξίδευε επί δέκα λεπτά προς τον θάνατο, τίποτα δεν προμήνυε όσα φρικτά θα επακολουθούσαν. "Ήμουν στο βαγόνι τρία, μέσα στο οποίο ήταν και μια άλλη κοπέλα μαζί με την γάτα της. Την πηγαίναμε βόλτα πάνω, κάτω και παίζαμε μαζί της. Γελάγαμε. Πού να φανταστούμε τι θα γινόταν μερικά λεπτά μετά”.