Φίλε
Αποφάσισα να σου στείλω αυτό το e-mail και σου ζητώ να με συγχωρήσεις για τα τυχόν ορθογραφικά μου λάθη. Είμαι 20 χρονών κι όταν αποφασίζω να γράψω στο κομπιούτερ η οθόνη μου γεμίζει κόκκινες γραμμούλες. Σαν τη φανέλα της ομάδας μου, του Ολυμπιακού ένα πράγμα. Βλέπεις δεν ήμουν καλός μαθητής στο σχολείο και με το ζόρι έβγαλα το λύκειο.
Μένω στον Άγιο Ιερόθεο κι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ο πατέρας μου έψαχνε ένα μεροκάματο στην οικοδομή. Η οικοδομή έχει πεθάνει εδώ και χρόνια. Το ίδιο και τα μεροκάματα του πατέρα μου. Η μάνα μου καθάριζε σπίτια, αλλά την έφαγε ο ανταγωνισμός με τις αλλοδαπές. Πάντα βρισκόταν μια Ρωσίδα, μια Αλβανίδα να παίρνει καθαρίζει με φτηνότερο μεροκάματο το σπίτι της διπλανής κυρίας.
Βγήκα κι εγώ νωρίς στο μεροκάματο. Έχω κάνει του κόσμου τις δουλειές. Ντιλιβεράς, σερβιτόρος, ότι ήθελε προκύψει. Τρεις άνθρωποι μέσα σ’ ένα σπίτι και καθημερινά ψάχνουμε να κάνουμε κάποια δουλειά για να τη βγάλουμε.
Λεφτά για να βγαίνουμε έξω δεν έχουμε. Καθόμαστε και βλέπουμε τηλεόραση. Μου τα είχαν σκοτίσει τα τελευταία χρόνια με τους νέους φόρους. Άκουγα να μαλώνουν στα παράθυρα της τηλεόρασης για τις τιμές των ακινήτων και νόμιζα ότι μιλάγανε για κάτι εξωτικό. Εμάς δεν μας άγγιζε η φορολογία των ακινήτων. Το νοίκι κοιτάζουμε να μαζέψουμε με το ζόρι. Εφιάλτης κι αυτός!
Τώρα κοιτάμε όλοι τα 20χρονα παιδιά που έπιασαν. Τα μέλη των «πυρήνων της φωτιάς». Είδα ότι όλοι τους είναι από ευκατάστατες οικογένειες. Παιδιά των βορείων προαστίων. Δεν έχω τίποτα με τα βόρεια προάστια. Μικρός έβλεπα κι ένα σήριαλ όπου ένα παιδί της δικής μας τάξης ερωτεύτηκε ένα πλουσιοκόριτσο. Θύμιζε παλιά ελληνική ταινία, αλλά το σήριαλ αυτό μου άρεσε. Αργότερα όταν μεγάλωσα κατάλαβα ότι αυτά γίνονται μόνο στα σήριαλ.
Ακούω όλη αυτή τη φασαρία γιατί έφαγαν ξύλο, βλέπω τους μεγαλοδικηγόρους να λένε ακαταλαβίστικα πράγματα και φρικάρω. Στη γειτονιά μου οι μισοί συνομίληκοί μου έχουν φάει ξύλο από τους μπάτσους. Είτε στο γήπεδο, είτε σε κάποια συναυλία, είτε στα στέκια τους που συχνάζουν. Κανείς ποτέ δεν ασχολήθηκε μαζί τους. Πολλοί έχουν φάει ξύλο τσάμπα. Επειδή έτυχε να βρίσκονται κάπου που πέφτουν ψιλές, είτε επειδή έκλεισαν ένα περιπολικό στη προσπάθειά τους να πάνε γρήγορα τη πίτσα για να μη κρυώσει. Οι λόγοι είναι ασήμαντοι. Όμως κανείς τους δεν μπορούσε να βγει στη τηλεόραση. Και το βασικότερο κανείς μεγαλοδικηγόρος με πρόσβαση στα κανάλια δεν θα τους αναλάμβανε.
Ακούω τηλεαστέρες να αναρωτιούνται τι πήγε λάθος στη ζωή αυτών των παιδιών. Τι τους οδήγησε στη παρανομία. Γιατί αυτό που κατάλαβα είναι ότι στη παρανομία βγάζεις λεφτά. Κλέβεις τράπεζες, νοικιάζεις διαμερίσματα, αγοράζεις ακριβές μηχανές και έχεις το χρόνο να οργανώσεις την επανάστασή σου. Γενικά περνάς καλά χωρίς να ψάχνεις πώς να τη βγάλεις. Κανένας τηλεαστέρας δεν αναρωτήθηκε για τη δική μας ζωή. Έχω να κάνω μεροκάματο καμιά βδομάδα. Και σκέφτομαι να κόψω το τσιγάρο γιατί σε λίγο θα μου το κόψει ο περιπτεράς. Εμείς δεν έχουμε πάρει τη ζωή μας λάθος. Μάλλον μας πήρε αυτή.
Δεν έχω τίποτα με τα παιδιά αυτά, αλλά όπως καταλαβαίνω αυτά επέλεξαν να συνεχίσουν τη ζωή των πατεράδων τους. Απλά αποφάσισαν να κλέβουν τους γύρω τους με άλλο τρόπο. Οι πατεράδες τους έκλεβαν τη δική μας ζωή κι έκαναν λεφτά. Οι γιοί τους κλέβουν κι αυτοί με άλλο τρόπο. Καταλαβαίνω ότι τώρα που άλλαξαν οι εποχές άλλαξαν και οι τρόποι κλοπής, οι τρόποι του να γίνεις πλούσιος. Το μόνο που μένει ίδιο είναι η λογική του να ζεις καλά και με λεφτά.
Κάνε ότι θέλεις αυτό το e-mail. Τόγραψα πάνω στην απελπισία μου. Ένας φίλος μου διάλεξε κι αυτός τη παρανομία, αλλά τον έφαγαν λάχανο. Δεν ήταν «πυρήνας», αλλά βαποράκι. Κι αποφάσισε να σηκώσει κεφάλι. ..
Ένας φτωχός και άσημος 20χρονος
Μένω στον Άγιο Ιερόθεο κι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ο πατέρας μου έψαχνε ένα μεροκάματο στην οικοδομή. Η οικοδομή έχει πεθάνει εδώ και χρόνια. Το ίδιο και τα μεροκάματα του πατέρα μου. Η μάνα μου καθάριζε σπίτια, αλλά την έφαγε ο ανταγωνισμός με τις αλλοδαπές. Πάντα βρισκόταν μια Ρωσίδα, μια Αλβανίδα να παίρνει καθαρίζει με φτηνότερο μεροκάματο το σπίτι της διπλανής κυρίας.
Βγήκα κι εγώ νωρίς στο μεροκάματο. Έχω κάνει του κόσμου τις δουλειές. Ντιλιβεράς, σερβιτόρος, ότι ήθελε προκύψει. Τρεις άνθρωποι μέσα σ’ ένα σπίτι και καθημερινά ψάχνουμε να κάνουμε κάποια δουλειά για να τη βγάλουμε.
Λεφτά για να βγαίνουμε έξω δεν έχουμε. Καθόμαστε και βλέπουμε τηλεόραση. Μου τα είχαν σκοτίσει τα τελευταία χρόνια με τους νέους φόρους. Άκουγα να μαλώνουν στα παράθυρα της τηλεόρασης για τις τιμές των ακινήτων και νόμιζα ότι μιλάγανε για κάτι εξωτικό. Εμάς δεν μας άγγιζε η φορολογία των ακινήτων. Το νοίκι κοιτάζουμε να μαζέψουμε με το ζόρι. Εφιάλτης κι αυτός!
Τώρα κοιτάμε όλοι τα 20χρονα παιδιά που έπιασαν. Τα μέλη των «πυρήνων της φωτιάς». Είδα ότι όλοι τους είναι από ευκατάστατες οικογένειες. Παιδιά των βορείων προαστίων. Δεν έχω τίποτα με τα βόρεια προάστια. Μικρός έβλεπα κι ένα σήριαλ όπου ένα παιδί της δικής μας τάξης ερωτεύτηκε ένα πλουσιοκόριτσο. Θύμιζε παλιά ελληνική ταινία, αλλά το σήριαλ αυτό μου άρεσε. Αργότερα όταν μεγάλωσα κατάλαβα ότι αυτά γίνονται μόνο στα σήριαλ.
Ακούω όλη αυτή τη φασαρία γιατί έφαγαν ξύλο, βλέπω τους μεγαλοδικηγόρους να λένε ακαταλαβίστικα πράγματα και φρικάρω. Στη γειτονιά μου οι μισοί συνομίληκοί μου έχουν φάει ξύλο από τους μπάτσους. Είτε στο γήπεδο, είτε σε κάποια συναυλία, είτε στα στέκια τους που συχνάζουν. Κανείς ποτέ δεν ασχολήθηκε μαζί τους. Πολλοί έχουν φάει ξύλο τσάμπα. Επειδή έτυχε να βρίσκονται κάπου που πέφτουν ψιλές, είτε επειδή έκλεισαν ένα περιπολικό στη προσπάθειά τους να πάνε γρήγορα τη πίτσα για να μη κρυώσει. Οι λόγοι είναι ασήμαντοι. Όμως κανείς τους δεν μπορούσε να βγει στη τηλεόραση. Και το βασικότερο κανείς μεγαλοδικηγόρος με πρόσβαση στα κανάλια δεν θα τους αναλάμβανε.
Ακούω τηλεαστέρες να αναρωτιούνται τι πήγε λάθος στη ζωή αυτών των παιδιών. Τι τους οδήγησε στη παρανομία. Γιατί αυτό που κατάλαβα είναι ότι στη παρανομία βγάζεις λεφτά. Κλέβεις τράπεζες, νοικιάζεις διαμερίσματα, αγοράζεις ακριβές μηχανές και έχεις το χρόνο να οργανώσεις την επανάστασή σου. Γενικά περνάς καλά χωρίς να ψάχνεις πώς να τη βγάλεις. Κανένας τηλεαστέρας δεν αναρωτήθηκε για τη δική μας ζωή. Έχω να κάνω μεροκάματο καμιά βδομάδα. Και σκέφτομαι να κόψω το τσιγάρο γιατί σε λίγο θα μου το κόψει ο περιπτεράς. Εμείς δεν έχουμε πάρει τη ζωή μας λάθος. Μάλλον μας πήρε αυτή.
Δεν έχω τίποτα με τα παιδιά αυτά, αλλά όπως καταλαβαίνω αυτά επέλεξαν να συνεχίσουν τη ζωή των πατεράδων τους. Απλά αποφάσισαν να κλέβουν τους γύρω τους με άλλο τρόπο. Οι πατεράδες τους έκλεβαν τη δική μας ζωή κι έκαναν λεφτά. Οι γιοί τους κλέβουν κι αυτοί με άλλο τρόπο. Καταλαβαίνω ότι τώρα που άλλαξαν οι εποχές άλλαξαν και οι τρόποι κλοπής, οι τρόποι του να γίνεις πλούσιος. Το μόνο που μένει ίδιο είναι η λογική του να ζεις καλά και με λεφτά.
Κάνε ότι θέλεις αυτό το e-mail. Τόγραψα πάνω στην απελπισία μου. Ένας φίλος μου διάλεξε κι αυτός τη παρανομία, αλλά τον έφαγαν λάχανο. Δεν ήταν «πυρήνας», αλλά βαποράκι. Κι αποφάσισε να σηκώσει κεφάλι. ..
Ένας φτωχός και άσημος 20χρονος
