Τα αμερικανικά κέντρα ισχύος έχοντας υιοθετήσει τη διατυπωθείσα άποψη της Wall Street Journal ότι «η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι απλώς ένα κεφάλαιο μιας πολύ μεγαλύτερης οικονομικής και πολιτικής τραγωδίας, άρχισαν ξανά να προειδοποιούν για τον πραγματικό συστημικό κίνδυνο που εξακολουθεί να απειλεί την Ευρώπη.
Η Ευρώπη αποτελεί ωρολογιακή βόμβα από τη σκοπιά των Αμερικανών, επισημαίνει ο Αμερικανός οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί και προτείνει ριζικό κούρεμα του ελληνικού χρέους άμεσα, τη δημιουργία τοίχους προστασίας γύρω από τις υπερχρεωμένες χώρες Ισπανία και Ιταλία και την ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Διάσωσης EFSF από τα 440 δισ. στα 2 τρισ. ευρώ, για να αποτραπεί η έκρηξη στην Ευρωζώνη!
Λίγες μόνον εβδομάδες απομένουν για να αποφευχθεί η κλιμάκωση της κρίσης, προειδοποιεί με συνέντευξή του στο Stern ο Ρουμπινί και καλεί τη Γερμανία να διασώσει την Ευρωζώνη! Ο Ρουμπινί καλεί το Βερολίνο να επιδείξει μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, καθώς εξαντλείται ο χρόνος που απομένει για την αντιμετώπιση της κρίσης. Η ευθύνη βρίσκεται πλέον κατά τον Ρουμπινί στα χέρια της Μέρκελ, αφού σε τελική ανάλυση μόνο η Γερμανία μπορεί να σώσει την Ευρωζώνη.
Από την πλευρά του ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν προειδοποιεί ότι «το ζήτημα της ευρωπαϊκής οικονομικής ύφεσης μόλις άρχισε» και ότι «με το κούρεμα του χρέους της, η Ελλάδα, όπως και άλλα ευρωπαϊκά κράτη που εξαναγκάστηκαν σε μέτρα λιτότητας εν μέσω ύφεσης, καταδικάζεται σε πολλά ακόμη χρόνια δεινών». Αυτό που πραγματικά δείχνει η ελληνική εμπειρία είναι ότι, ενώ τα ελλείμματα σε ανθηρές οικονομικά περιόδους μπορούν να προκαλέσουν πρόβλημα (περίπτωση που ισχύει για την Ελλάδα, αλλά όχι και για την Ισπανία, η οποία την παραμονή της κρίσης παρουσίαζε χαμηλό κρατικό χρέος και πλεόνασμα προϋπολογισμού), η προσπάθεια για μείωση του ελλείμματος, όταν έχεις ήδη πρόβλημα, συνιστά επικίνδυνη συνταγή για ύφεση.
Οταν διαπιστώθηκε από τους εταίρους-δανειστές της Ελλάδας πως η χώρα δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της, δηλαδή σε... ελληνικότερη και πολιτικότερη διατύπωση, όταν έγινε αντιληπτό ότι τα Μνημόνια δεν μπορούν να αποτρέψουν τη χρεοκοπία και τη στάση πληρωμών, το Βερολίνο μαζί με τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον την «εκούρευσαν», αφού διασφάλισαν τα νώτα τους. Με πικρές αλήθειες διά στόματος του κορυφαίου Κρούγκμαν.
Ανάλογους φόβους εκφράζουν, επίσης, περίπου 100 προσωπικότητες με επικεφαλής τον μεγαλοεπενδυτή Τζορτζ Σόρος. Σε ανοιχτή επιστολή τους προς τους ηγέτες της Ευρωζώνης εκτιμούν ότι τα τωρινά μέτρα δεν είναι επαρκή, έρχονται καθυστερημένα και προκαλούν αναταραχές στις αγορές. Την επιστολή προσυπογράφουν εκτός από τον Σόρος, οι πρώην πρωθυπουργοί της Ιταλίας και του Βελγίου, Μάσιμο Ντ’ Αλέμα και Γκι Φερχόφσταντ, ο πρώην Ευρωπαίος επίτροπος Πέντρο Σόλμπες, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ, κ.λπ.
Ως ανησυχούντες Ευρωπαίοι, καλούν τους ηγέτες της Ευρωζώνης να υιοθετήσουν ένα πρόγραμμα τριών σημείων. Σε αυτό προβλέπεται η δημιουργία ενός κοινού οικονομικού ιδρύματος, που θα λειτουργεί σαν ευρωπαϊκό υπουργείο Οικονομικών. Ζητούν επίσης καλύτερες ρυθμίσεις και αποτελεσματικότερους ελέγχους του οικονομικού συστήματος και διασφάλιση των καταθέσεων, όπως επίσης την εφαρμογή μιας στρατηγικής με στόχο τη σύγκλιση και την ανάπτυξη της οικονομίας στην Ευρωζώνη. Το ευρώ χρειάζεται μία ευρωπαϊκή λύση, τονίζουν οι υπογράφοντες την επιστολή και υπογραμμίζουν ότι η επιδίωξη εθνικών λύσεων οδηγεί αναπότρεπτα στην κατάρρευση.
Δυστυχώς, ο ελληνικός «Τιτανικός» συνεχίζει την πορεία του μαζί με όλη την απελπισία και την εξαθλίωση που φορτώνει στην κοινωνία με τα πρόσθετα σκληρά μέτρα για εισοδήματα, φόρους, ασφαλιστικό, κύριες και επικουρικές συντάξεις και με στόχο το γκρέμισμα του κοινωνικού κράτους. Η διαπίστωση ότι ακόμα και με τη μεγαλύτερη προσπάθεια και με τις μεγαλύτερες θυσίες που θα προστεθούν σε αυτές που ήδη έχουν γίνει, η κατάσταση θα είναι αβίωτη με την εφαρμογή του κύκλου ζωής του νέου Μνημονίου, με περαιτέρω μέτρα και αποδιάρθρωση της αγοράς εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, είναι κοινός τόπος.
Και θα έρχεται η ιεροεξεταστική τρόικα και θα αποσαφηνίζει ότι οι στόχοι δεν επιτεύχθηκαν και οι θυσίες χάθηκαν στον τετρημένο πίθο των Δαναΐδων ξανά και ξανά.
Και τελικώς... αναρωτιέμαι πώς θα γίνει η αναδιάρθρωση της χαμένης εμπιστοσύνης του λαού προς το πολιτικό και οικονομικό σύστημα, καθώς αναδεικνύεται πλέον σε ζήτημα εθνικής επιβίωσης.
