Τον Μάρτιο του 2010, η ανεργία υπολογίζόταν στο 11,3% (574.000 άνεργοι) ενώ τον Μάρτιο του 2013 σε 27% (1.320.000 άνεργοι). Το ΑΕΠ το 2010 ήταν 227,3 δις ενώ κατά το 2013 υπολογίζεται με αισιοδοξες εκτιμήσεις στα 180 δις. Μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια, μπορεί η οικονομία να έχει καταστραφεί, η κοινωνία να έχει φτωχοποιηθεί και ο δημόσιος πλούτος να συνεχίζει να εκποιείται, όμως όλα τα παραπάνω δεν έγιναν χωρίς κάποιο σκοπό…
Το δημόσιο χρέος από 310,3 δις μειώθηκε στα… 309 δις!
Ο βασικός λόγος της εφαρμογής του Μνημονίου σύμφωνα με τις διαδοχικες κυβερνήσεις ήταν η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους και η επιστροφή στις αγορές.
Για να καταστεί το δημόσιο χρέος βιώσιμο, εφαρμόστηκε ένα πρωτοφανές σε παγκόσμιο επίπεδο πρόγραμμα λιτότητας διαλύοντας την ελληνική οικονομία και κοινωνία, ενώ εφαρμόστηκε το περίφημο PSI που λεηλάτησε τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων και των πανεπιστημίων και η απαναγορά ομολόγων
Το αποτέλεσμα όχι απλά ήταν μηδαμινό (μέιωση δημόσιου χρέους σε απόλυτο μέγεθος κατά 1,3 δις) αλλά το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ από 145% το 2010 εκτοξεύτηκε σε 175% το 2013.
Παρά την καλλιέργεια κλίματος αισιοδοξίας από την ελληνική κυβέρνηση, τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους. Ούτε ο πιο αισιοδοξος σύμβουλος του κ. Στουρνάρα δεν μπορεί να πιστεύει ότι το δημόσιο χρέος μπορεί να καταστεί βιώσιμο με αυτή την πολιτική. Η αισιοδοξία για τα πρωτογενή πλεονάσματα και τους υψηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης από το 2015 και μετά, μόνο ως επιστημονική φαντασία μπορεί να θεωρηθεί ακολουθώντας την εφαρμοζόμενη πολιτική λιτότητας.
Ο βασικός λόγος της εφαρμογής του Μνημονίου σύμφωνα με τις διαδοχικες κυβερνήσεις ήταν η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους και η επιστροφή στις αγορές.
Για να καταστεί το δημόσιο χρέος βιώσιμο, εφαρμόστηκε ένα πρωτοφανές σε παγκόσμιο επίπεδο πρόγραμμα λιτότητας διαλύοντας την ελληνική οικονομία και κοινωνία, ενώ εφαρμόστηκε το περίφημο PSI που λεηλάτησε τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων και των πανεπιστημίων και η απαναγορά ομολόγων
Το αποτέλεσμα όχι απλά ήταν μηδαμινό (μέιωση δημόσιου χρέους σε απόλυτο μέγεθος κατά 1,3 δις) αλλά το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ από 145% το 2010 εκτοξεύτηκε σε 175% το 2013.
Παρά την καλλιέργεια κλίματος αισιοδοξίας από την ελληνική κυβέρνηση, τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους. Ούτε ο πιο αισιοδοξος σύμβουλος του κ. Στουρνάρα δεν μπορεί να πιστεύει ότι το δημόσιο χρέος μπορεί να καταστεί βιώσιμο με αυτή την πολιτική. Η αισιοδοξία για τα πρωτογενή πλεονάσματα και τους υψηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης από το 2015 και μετά, μόνο ως επιστημονική φαντασία μπορεί να θεωρηθεί ακολουθώντας την εφαρμοζόμενη πολιτική λιτότητας.
