«Να ζει κανείς ή να μη ζει· αυτό είναι το ζήτημα» Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Από αναρμόδιες πηγές πληροφορούμαι ότι η στρατηγική Σαμαρά προς τις ευρωεκλογές συμπυκνώνεται, λέει, στο δίλημμα «ναι ή όχι στην Ευρώπη». Αστείο, θα έλεγα.
Να ‘ταν κανένα άλλο δίλημμα, λ.χ. «βουνό ή θάλασσα», να πω «αυτό, μάλιστα! Είναι σοβαρό.» Επίσης: «ξανθιά ή μελαχροινή;» Κι ακόμα: “η κότα έκανε τ’ αυγό ή το αυγό την κότα;» Αλλά «ναι ή όχι στην Ευρώπη», όχι, δεν είναι σοβαρό. Είδανε, να ‘ούμ’, ότι δεν πήγε ο Τσίπρας στη φιέστα, κι αμολάνε εκεί πέρα μια κοτσάνα, σε δουλειά να βρισκόμαστε.
Η Ευρώπη, αλήθεια, τι απαντάει; Ναι ή όχι στην Ελλάδα; Η Ευρώπη του Μπαρόζο, εννοείται… Του Ρεν, και του Ρομπάι –φρικ άουτ, μιλάμε! Η Ευρώπη της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Που απαντάνε «για», υποτίθεται, αλλά με τους όρους τους. «Για», που εξυπακούεται «για τα μπάζα».
Εμείς; Βάζουμε όρους; Ή δεν μας παίρνει; Ε, άμα δεν βάζουμε κι εμείς όρους, τι σόι δίλημμα είναι αυτό τότε; Και τι Ευρώπη είναι αυτή, ξανθιά ή μελαχροινή, που μας βγήκε με το μαλλί βαμμένο;
Από το ψευδοδίλημμα του Ευρώ, φτάσαμε σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά την αποφράδα ημέρα των εθνικών εκλογών πέρισυ, και θα κλείσουμε κοντά δυο χρόνια από τότε στις προσεχείς ευρωεκλογές, να μας λέει ο Σαμαράς ότι το δίλημμα είναι πια όχι «ευρώ ή δραχμή», αλλά «ναι ή όχι στην Ευρώπη»! Πώς να το χαρακτηρίσω, πείτε μου. Γιατί πρόοδο, όσο νάναι, δεν το λες…
Κατάλαβες, φίλε μου… Γελάνε οι ναυαγοσώστες στην παραλία με τις φραγκόκοτες που γυρεύουν να μαζέψουν φύκια στο βουνό, να μας τα πουλήσουν για μεταξωτές κορδέλλες και να κάνουμε εμείς τ’ αυγά για πάρτη τους. Ε, όχι!
Όσοι χάφτουν από τέτοια και αντιλαμβάνονται την Ευρώπη σαν φαραωνική φιέστα στο Ζάππειο, αυτοί και να απαντάνε στο δίλημμα «ναι ή όχι στην Ευρώπη». Έλληνες ή ξένοι ελόγου τους, εγώ με τέτοιους Ευρωπαίους παρτίδες δεν γουστάρω.
Αυτή η Ευρώπη δεν είναι Ευρώπη. Και η Ελλάδα που, για να είναι τάχα Ευρωπαία, αποδέχεται αυτήν την Ευρώπη με τεμενάδες, ούτε Ευρωπαία είναι, ούτε Ελλάδα. Απλά πράγματα. Καμιά ανάγκη για διλήμματα.
Τώρα, το να δοκιμάσουμε να την αλλάξουμε την Ευρώπη μπας και τη φέρουμε στα ίσια της, κάτι λέει. Μας παίρνει-δεν μας παίρνει, «ες μικρόν γενναίοι», που γράφει και ο ποιητής. Και κάτι τέτοιο ούτε μπορούν, ούτε θέλουν οι Σαμαράδες. Διαφορετικά δεν θα βάζανε τέτοια φτηνά και ανόητα διλήμματα στον κόσμο.
Ένα είναι το δίλημμα. Μην ψάχνετε. Το γράφει στην αρχή του κειμένου. Πόσο πιο σαφής πια;
sotosblog
