Νέες αυξήσεις στα διόδια: Γιατί όχι;;;
Νέες αυξήσεις στα διόδια;;; Οπωσδήποτε νέες αυξήσεις στα διόδια, κι άλλες ακόμη που θάρθουν το 2015, τον επόμενο χρόνο κ.ο.κ., γιατί όχι; Εάν αποδεχτήκαμε την επιβολή τους, τουτέστιν τη παράδοση όλου του δημόσιου οδικού δίκτυου στους εργολάβους της αρπαχτής και των τερατωδών υπερκοστολογήσεων στις κατασκευές και τις ψευτοπαρεμβάσεις ασφάλειας, που πληρώνουμε εμείς στην ουσία, γιατί όχι; Περίμενε κάποιος ότι οι κρατικοδίαιτοι εργολάβοι θα αρκούνταν στα προηγούμενα; Μόλις εισέπραξαν ήδη 1,3 δις από τα 2,2 που τους χάρισε η κυβέρνησή τους. Αλλά δεν φτάνουν …θέλουν κι άλλα. Γιατί όχι; Ποιος θα τους σταματήσει; Ο επόμενος «εθνοσωτήρας»; Εάν έχουμε ακόμη περιθώρια να ελπίζουμε, πληρώνουμε και περιμένουμε …Επιλέγουμε να απαντήσουμε έτσι στους χιλιάδες εργαζόμενους που μπαίνουν καθημερινά στις αντίστοιχες σελίδες αυτού του ιστολόγιου και σε όσους από τους εκατοντάδες που μας τηλεφωνούν κι ο χρόνος δεν περισσεύει να απαντούμε. Γιατί οι αυξήσεις είναι το δέντρο, κι όσοι ασχολούνται με το δέντρο αδυνατούν να ιδούν μπροστά τους το δάσος. Το δάσος των μνημόνιων και της αρπαχτής κάθε δημόσιου και λαϊκού αγαθού και κεκτημένου, το δάσος των μεθοδεύσεων της μείωσης μισθών, μεροκάματων, συντάξεων. Το δάσος της ανεργίας.
Οι αυξήσεις ήταν αναμενόμενες. Το ίδιο και οι επόμενες. Η αδυναμία του λαϊκού παράγοντα να μεταφράσει τη δυσαρέσκεια και την οργή σε κίνημα ανατρεπτικό που θα σαρώσει μνημόνια, εργολάβους, αρπαχτές, διόδια, εισιτήρια στα νοσοκομεία και χαράτσια κάθε λογής και επιλογής αυτού του ανθρωποβόρου καπιταλιστικού συστήματος ή θα μετατραπεί σε ορμητικό ποτάμι αντίστασης και ανατροπής ή θα υποταχτεί στη βούλησή τους και θα ζήσει τη νέα αβάσταχτη κοινωνική σκλαβιά που μεθοδικά μας προετοιμάζουν.
Η «αδυναμία» των πολιτικών δυνάμεων που υπόσχονται αλλαγή και ανακούφιση στο μέλλον παραπέμποντας στις κάλπες, αντί να αντιδράσουν τώρα, άμεσα, οφείλει να μας προβληματίσει σοβαρά και στην ουσία. Εάν αντίθετα η υποσχεσιολογία μπορεί ακόμα να θρέψει ελπίδες, δεν θα αφήσει το ποτάμι της οργής να φουσκώσει. Μετά τις κάλπες, πάλι εδώ θάμαστε, πάλι θα ακούμε διαμαρτυρίες και οργές που δεν θα βρίσκουν δικαίωση απευθυνόμενες σε ώτα μη ακουόντων. Πότε βρήκαν άλλωστε δικαίωση κοινωνικά ζητήματα με αντιπροσώπευση και ανάθεση; Ποτέ. Το δίκιο μας πρέπει να το κατακτήσουμε στους δρόμους πολεμώντας.
Ιδού η ρόδος ιδού και το πήδημα: Μαζική άρνηση πληρωμών παντού. Παντού όπου κάθε δημόσιο και κοινωνικό αγαθό μετατρέπεται χωρίς τη βούλησή μας σε εμπόρευμα.
Είμαστε νόμιμοι να το κάνουμε;;; Όχι είμαστε παράνομοι. Ποτέ το λαϊκό δίκιο και τα λαϊκά συμφέροντα δεν ήταν νόμιμα. Νόμος , κράτος και τάξη είναι τα συμφέροντα των εργολάβων της ζωής μας. Όσα διατηρήσαμε μέχρι σήμερα μετά από σκληρούς λαϊκούς αγώνες στο παρελθόν ήρθε η ώρα να τα χάσουμε επειδή η μαχητικότητα υποχώρησε μπροστά στις υποσχέσεις, στις αναμονές, στο φόβο, στη καλλιέργεια ψευδαισθήσεων, στο λαιφσταιλ και τον ωχαδερφισμό, στο δε βαριέσαι εγώ καλά τη βγάζω, στην υπερκατανάλωση της σαβούρας, στο νεοσυντηρητισμό και τη κάθε λογής γκλαμουριά της συμφοράς.
Όταν καταφέρουμε να δούμε το δάσος, τότε θα απελευθερωθούμε. Η δύναμη μας είναι εδώ, είμαστε η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, αλλά όπως έλεγε ο ποιητής για τα παρόντα και τα μελλούμενα, «αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος έχεις με τα χέρια σου να σηκωθείς».
ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ
