Οθεσμός της οριζόντιας ιδιοκτησίας (πολυκατοικία), ήταν έτσι κι αλλιώς προβληματικός ως θεσμός, καθόσον καθόρισε στην ουσία ένα κοινόβιο, με ιδιοκτησίες περιορισμένης ισχύος και στοίβαξε στις τσιμεντοπόλεις, μέσα σε ένα οικοδομικό γκέτο, ανθρώπινες υπάρξεις. Τώρα, μέσα στην οικονομική κρίση, βγαίνει σιγά σιγά στην επιφάνεια η ακαταλληλότητα του θεσμού.
Βασίστηκε πάνω στο ίδιο μοντέλο της αρχής της πλειοψηφίας και της αντιπροσώπευσης που βασίστηκε όλη η σύγχρονη...
Βασίστηκε πάνω στο ίδιο μοντέλο της αρχής της πλειοψηφίας και της αντιπροσώπευσης που βασίστηκε όλη η σύγχρονη...
αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Η πλειοψηφία των ιδιοκτητών αποφασίζει για σοβαρά θέματα της πολυκατοικίας που προβλέπει ο κανονισμός της πολυκατοικίας (σε ορισμένα δε θέματα απαιτείται και ομοφωνία). Με τον τρόπο αυτό περιορίζεται σημαντικά η ίδια η ιδιοκτησία και η ελεύθερη διάθεσή της. Η πλειοψηφία επίσης αποφασίζει για την εκλογή διαχειριστή, ως αντιπροσώπου της συνιδιοκτησίας.
Σήμερα όμως, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, αυτός ο θεσμός καθίσταται προβληματικός και αυξάνει τις έριδες και τις εντάσεις. Στο 50% περίπου των πολυκατοικιών, πολλοί ένοικοι δεν πληρώνουν κοινόχρηστα, είτε γιατί δεν έχουν είτε γιατί βρήκαν την ευκαιρία να παριστάνουν πως δεν έχουν. Τα κοινόχρηστα συσσωρεύονται. Όλες σχεδόν οι πολυκατοικίες μείωσαν τα έξοδά τους, αρχίζοντας από το πετρέλαιο, τις επισκευές, την απόλυση προσωπικού (θυρωρών κ.λ.π. όπου είχαν). Παρόλα αυτά, σχεδόν οι μισοί ένοικοι δεν πληρώνουν κοινόχρηστα και ο αριθμός αυξάνεται, κυρίως στις πολυκατοικίες που απαιτούνται πολλά έξοδα, όπως αυτές των γραφείων.
Η δικαστική διαδικασία είσπραξης είναι πολύ δύσκολη. Πρώτον απαιτούνται πολλά δυσανάλογα δικαστικά έξοδα σε σχέση με την επί μέρους οφειλή. Δεύτερον, οι δικαστές απορρίπτουν σωρηδόν ως αόριστες τις σχετικές αγωγές απαιτώντας αιτιολόγηση πιο ακριβή και λεπτομερή και από τον προϋπολογισμό του κράτους. Αλλά, ακόμα και πολυέξοδη δικαστική απόφαση να υπάρξει, δεν μπορεί να γίνει εκτέλεση της απόφασης, γιατί προστατεύεται η πρώτη κατοικία. Τελικά πληρώνουν τα έξοδα οι ίδιοι και οι ίδιοι.
Στις πολυκατοικίες σήμερα, συμβαίνει αυτό που συμβαίνει και με το κράτος. Τις συντηρούν οι φοβισμένοι και ευσυνείδητοι ένοικοι, που είτε γιατί φοβούνται την εμπλοκή με τα δικαστήρια, είτε γιατί ντρέπονται τους υπόλοιπους ένοικους, στερούνται άλλα πράγματα για να είναι εντάξει, στις υποχρεώσεις τους.
Όταν όμως κάποια στιγμή πάψει ο φόβος και η ντροπή, τότε θα καταρρεύσουν όλα, κράτος και πολυκατοικίες.
Από hassapis-peter
