Η μηχανή είναι καλά φτιαγμένη και καλολαδωμένη, δουλεύει άρτια για την παραγωγή και αναπαραγωγή της κυρίαρχης αστικής προπαγάνδας. Εξάλλου υπάρχει εμπειρία χρόνων από την συγκρότηση του αστικού κράτους στην Ελλάδα. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις για να την δουλέψεις. Να είσαι πιστός στα ταξικά συμφέροντα της μπουρζουαζίας, να μην σε διακατέχει κανένας ενδοιασμός και να μην έχεις τύψεις όταν είναι να τα υπερασπιστείς με ότι αυτό συνεπάγεται για τον λαό, να μετατρέπεις το άσπρο μαύρο και το αντίθετο. Κάτι σαν τον Άδωνι, την Βούλτεψη, τον Γιακουμάτο, τον Λοβέρδο, Βενιζέλο, Σαμαρά και πολλούς άλλους. <<Λεβέντισσες>> και <<Λεβέντες>> αφοσιωμένοι νου και ψυχή στους ταξικούς σκοπούς του κεφαλαίου, δίνοντας την υπέρτατη μάχη της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των μονοπωλίων, στα πλαίσια της ευρωενωσιακής στρατηγικής. Όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω. Μόνο που μέσα στην Ε.Ε. του κεφαλαίου το μόνιμο υποζύγιο που σφάζεται για τα κέρδη της πλουτοκρατίας είναι ο εργαζόμενος λαός όλων των χωρών-μελών της Ε.Ε.
Η αστική προπαγάνδα καλά κρατεί από της κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Όχι μόνο τώρα στην λεγόμενη <<μνημονιακή>> εποχή, αλλά από χρόνια πριν. Σε ανίερη συμμαχία με τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα, εκδοτικά, δημοσιογραφικά συγκροτήματα (Λαμπράκη, Μπόμπολα, Αλαφούζο κ.α.) δημιουργούν κλίμα λαϊκής ανοχής, για να αποπροσανατολίσουν, να παραπλανήσουν εργατικές-λαϊκές δυνάμεις, να της χειραγωγήσουν στα πλαίσια της ευρωενωσιακής πολιτικής, που σφαγιάζει εργατικά-λαϊκά δικαιώματα, φτωχοποιεί, εξαθλιώνει τον λαό. Η προπαγάνδα στοχεύει στο ότι ο λαός να αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα αυτή την πολιτική, σαν μια πολιτική μονόδρομος. Που υπηρετεί και της ανάγκες του κεφαλαίου και θα εξυπηρετηθούν σε βάθος χρόνου και οι σύγχρονες εργατικές – λαϊκές ανάγκες μέσα από την λεγόμενη <<ανάπτυξη>>. Αυτό που δεν λένε και το αποκρύβουν, η ψεύδονται, είναι ότι η περιβόητη <<ανάπτυξη>> είναι ταξική και περνάει μέσα από την ισοπέδωση των εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων, από το φθήνευμα της τιμής της εργατικής δύναμης, από την φτωχοποίηση, εξαθλίωση του λαού και ότι τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών δεν συμβιβάζονται με της σύγχρονες λαϊκές-κοινωνικές ανάγκες και τα λαϊκά δικαιώματα. Εξελίξεις που έχουν αντικειμενικό χαρακτήρα, απορρέουν από της νομοτέλειες της καπιταλιστικής οικονομίας και χαρακτηρίζονται από αντιθέσεις και αντιφάσεις, που οξύνονται στο έπακρο σε περιόδους οικονομικής κρίσεις.
Μόνο έτσι πρέπει να εκλάβουμε τα εξαχρειωμένα ψέματα-επιχειρήματα που υποτιμάν τον Ελληνικό λαό. Ότι ο εργαζόμενος λαός ξόδευε περισσότερα από ότι παρήγαγε, ζούσε με δανεικά, πέρα από της δυνατότητες του και ότι δήθεν τώρα που θέλουν να μας <<νοικοκυρέψουν>> αντιδρούμε.
Επιχειρήματα-ψέματα που αναπαράγονται σε καθημερινή βάση, κατά κόρον από μεγάλα αστικά Μ.Μ.Ε, από τους θεματοφύλακες της κυρίαρχης αστικής πολιτικής(δημοσιολόγους σε διατεταγμένη υπηρεσία, αστούς πολιτικούς, κυρίως κυβερνητικούς). Αυτό γίνεται από την μια να συγκαλύψουν τον χαρακτήρα της κρίσης, σαν δομική κρίση του συστήματος, του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων και υπερπαραγωγής. Και από την άλλη να εξωραΐσου την πολιτική διαχείριση διεξόδου από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου, δηλαδή την πολιτική μαζικής φτωχοποιήσεις, εξαθλίωσης του Ελληνικού λαού.
Ο εκβιασμός που γίνεται στον Ελληνικό λαό, για να αποδεχτεί την σφαγή του, τα ψεύτικα τρομοκρατικά διλλήματα η εμείς, αλλιώς το χάος, μαζί με της αυταπάτες που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ ότι μέσα στην Ε.Ε. χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια, τους καπιταλιστές, μπορεί να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική πρέπει να πέσουν στο κενό. Βέβαια καμιά εμπιστοσύνη στα μαντρόσκυλα του συστήματος, τους ΝΑΖΙ της <<ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ>>, που αποτελούν το μακρύ χέρι των εκμεταλλευτών-καπιταλιστών και δρουν σα δύναμη κρούσης απέναντι στο εργατικό-λαϊκό κίνημα και τους αγώνες του.
Όχι αστοί πολιτικοί, φερέφωνα της αστικής τάξης. Δεν είναι αυτός ο λαός μας που θέλετε να παρουσιάσετε, για να εκμαιεύσετε την ανοχή του, για να δικαιολογήσετε την βάρβαρη, ταξική, αντιδραστική, αντιλαϊκή. πολιτική σας και να κάνετε τον λαό να την αποδεχτεί.
Ο εργαζόμενος λαός δεν χρωστάει πουθενά. Η εργατική τάξη, στην γραμμή παραγωγής, στα εργοστάσια, οι εργαζόμενοι γενικότερα σε ιδιωτικό, δημόσιο τομέα, οι μικροί καλλιεργητές γης, οι κτηνοτρόφοι, οι μικροί καταστηματάρχες, αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, οι μικροβιοτέχνες ποτέ δεν ζούσαν παρασιτικά, <<αεριτζίδικα>>, με δανεικά και πέρα από της δυνατότητές τους. Μοχθούσαν και μοχθούν καθημερινά για να ζήσουν της οικογένειες τους.
Παρασιτικά από την φύση τους και <<αεριτζίδικα>> ζούσαν και ζούνε οι κεφαλαιοκράτες, οι καπιταλιστές, το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτοί μάδησαν ζεστό κρατικό χρήμα, ξεκοκάλισαν διάφορα πακέτα χρηματοδότησης, κοινοτικά προγράμματα και φτιάχναν νόμους χρηματοδότησης τους στο <<όνομα>> της ανάπτυξης και των επενδύσεων. Αυτοί και τα παιδιά τους ζούσαν και ζούνε ακόμα στην χλιδή και προκλητικά, ξοδεύοντας χρήμα, πλούτο(κλεμμένη υπεραξία από την εργατική τάξη) ασύστολα.
Στις ρεμούλες, πάλι κάποια από τα δικά σας παιδιά ήταν, τα κομματικά, τα γαλαζοπράσινα. Όχι βέβαια όλοι οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Εσείς εκμεταλλευτήκατε το αστικό κράτος-δημόσιο, μέσα από την πολιτική διαχείριση του και δημιουργήσατε πελατειακές σχέσεις με τον λαό, για ρουσφέτια και άλλες είδους συναλλαγές. Αυτό ήταν συνειδητή τακτική και επιλογή και από τα δυο κόμματα της αστικής εξουσίας την Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ από την εποχή της ίδρυσής τους. Έπρεπε να δημιουργηθούν εκείνες οι τεχνητές κοινωνικές συμμαχίες για να διαχειριστούν Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ την αντιλαϊκή πολιτική, να συγκαλύψουν το ταξικό της περιεχόμενο, να υπάρχει σταθερότητα ως προς την υλοποίηση, χωρίς εντάσεις και όξυνσης των εργατικών-λαϊκών αγώνων. Και σήμερα πάλι μαζί φτωχαίνουν και εξαθλιώνουν τον λαό δημιουργώντας συμπλέγματα συνενοχής.
Καμιά αυταπάτη ότι αυτός ο δρόμος μπορεί να οδηγήσει πουθενά τον λαό. Το ίδιο ισχύει και για το μίγμα αστικής πολιτικής διαχείρισης που πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην στρούγκα της Ε.Ε., στον δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, το μέλλον για τους λαούς θα είναι δυσοίωνο. Η εκτίμηση αυτή πηγάζει από της νομοτέλειες της καπιταλιστικής οργάνωσης της οικονομίας, αλλά και από την αδυσώπητη καθημερινότητα, ανασφάλεια, αβεβαιότητα που βιώνουν οι λαοί.
Κανένας φόβος, καμιά υποταγή. Στην όξυνση της ταξικής πάλης, των εργατικών-λαϊκών αγώνων, βρίσκεται η λαϊκή προοπτική, η φιλολαϊκή διέξοδος από την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Αγώνες όχι γενικά και αόριστη, που θα απορροφάν σαν αμορτισέρ τους κραδασμούς της λαϊκής αγανάκτησης, για εκτόνωση(τύπου πλατείας <<αγανακτισμένων>>), αλλά αγώνες με συγκεκριμένη πολιτική, στρατηγική στόχευση στην κατεύθυνση, σε αντιδιαστολή, με την ευρωενωσιακή πολιτική, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.
Αυτός ο δρόμος της ταξικής ενότητας της εργατικής τάξης της λαϊκής συμμαχίας με τους μικρούς αγρότες , κτηνοτρόφους, καταστηματάρχες , αυτοαπασχολούμενος σε αντικαπιταλιστική-αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, είναι ο μόνος που μπορεί ο λαός να προχωρήσει μπροστά, με βάση την εξασφάλιση και εξυπηρέτηση όλων των σύγχρονων εργατικών-λαϊκών-κοινωνικών αναγκών.
Είναι ο δρόμος που ο λαός θα γίνει νοικοκύρης στον τόπο του. Ο δρόμος της εργατικής-λαϊκής εξουσίας, με παράλληλη αποδέσμευση από την Ε.Ε., με μονομερή διαγραφή του δημόσιου χρέους που δεν είναι του λαού και κοινωνικοποιημένα τα μονοπώλια, με τον ίδιο το λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.
Αυτός ο δρόμος σίγουρα δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά είναι ο μοναδικός δρόμος που οι λαϊκές θυσίες θα πιάσουν τόπο. Και με περηφάνια και αξιοπρέπεια ο ίδιος ο εργαζόμενος λαός θα γίνει χτίστης της νέας κοινωνικής-οικονομικής οργάνωσης, χωρίς εκμεταλλευτές, καπιταλιστές, ληστές του κοινωνικού πλούτου.
Σαββίδης Παναγιώτης μέλος του ΚΚΕ της Κ.Ο. Πιερίας
