Ως γνωστόν, ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) που υπάγεται στο υπουργείο Οικονομικών, δημοσιεύει κάθε τρεις μήνες το Δελτίο Δημοσίου Χρέους. Ο ΟΔΔΗΧ στο συγκεκριμένο δελτίο, παραθέτει στατιστικά στοιχεία που αναλύουν την δομή και τα χαρακτηριστικά του χρέους της κεντρικής διοίκησης. Στο Δελτίο Δημοσίου Χρέους περιλαμβάνεται επίσης ένα παράρτημα, το οποίο περιέχει στατιστικά στοιχείου μεγάλου ενδιαφέροντος.…….
……….Αν και τα στοιχεία αυτά είναι εξαιρετικής σημασίας, εντούτοις ο καθεστωτικός ημερήσιος και περιοδικός τύπους, για ευνόητους λόγους αποφεύγει να τα αναφέρει. Πιο συγκεκριμένα, στο παράρτημα αυτό υπάρχουν δύο στατιστικοί πίνακες, που περιέχουν ιδιωτικές και δημόσιες επιχειρήσεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται ΔΕΚΟ (Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί) και δανειοδοτούνται από διάφορες ελληνικές και ξένες τράπεζες, με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Αυτό σημαίνει ότι τραπεζικά δάνεια, που αν αυτές οι δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις δεν εξυπηρετούν, εκπίπτουν και ως καταπτώσεις εγγυήσεων εξυπηρετούνται από το ελληνικό κράτος.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι εξυπηρετήσεις των χρεών αυτών από την πλευρά του ελληνικού κράτους, δεν αθροίζονται στις επίσημες δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού, υποεκτιμώντας έτσι το πραγματικό μέγεθος των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, αλλά αθροίζονται απευθείας στο δημόσιο χρέος. Για να γίνουμε πιο κατανοητοί, ας εξετάσουμε τους δύο πίνακες που περιλαμβάνονται στο παράρτημα του Δελτίου Δημοσίου Χρέους μηνός Σεπτεμβρίου 2014. Στον πρώτο πίνακα, περιλαμβάνονται οι ΔΕΚΟ “εντός γενικής κυβέρνησης”, όπως ΕΑΣ, ΟΣΕ, Αττικό Μετρό, ΚΕΕΛΠΝΟ (Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων) ΚΕΔ (Κτηματική Εταιρία Δημοσίου), ΟΣΚ (Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων) κ.λπ. Τον Σεπτέμβριο του 2014, οι φορείς εντός γενικής κυβέρνησης είχαν χρέη προς τις τράπεζες ύψους 9,7 δις ευρώ (€). Ο δεύτερος πίνακας περιλαμβάνει δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις, που αποκαλούνται “φορείς εκτός γενικής κυβέρνησης”. Τον Σεπτέμβριο του 2014, τα τραπεζικά χρέη των δημόσιων και των ιδιωτικών επιχειρήσεων εκτός γενικής κυβέρνησης ανέρχονταν σε 7,1 δις €.
Αξιοπρόσεκτο είναι ότι στους φορείς εκτός γενικής κυβέρνησης, που ο νόμος τους δίνει την δυνατότητα να δανείζονται με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, συγκαταλέγονται η ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ, ο ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑΣ ΑΘΗΝΩΝ, η ΔΕΣΦΑ, η ΔΕΗ, ο ΟΜΜΑ, κ.λπ. Από νομικής άποψης, οι επιχειρήσεις αυτές θεωρούνται Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι επιχειρήσεις αυτές, είναι ταυτισμένες με συγκεκριμένους επιχειρηματίες και ιδιαίτερα επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ με οικογένεια Μπόμπολα, ΔΕΣΦΑ με οικογένεια Λάτση, ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑΣ ΑΘΗΝΩΝ με γερμανικά συμφέροντα, κ.λπ. Τα χρέη των επιχειρήσεων αυτών προς το εγχώριο και το διεθνές τραπεζικό σύστημα εκτιμώνται σήμερα σε 7,1 δις €. Τα καίριο ερώτημα που ανακύπτει και οπωσδήποτε επιζητεί απάντησης είναι: Ποια είναι η αξία των δανείων των συγκεκριμένων ιδιωτικών επιχειρήσεων, που από έτους ίδρυσής τους έχει καταπέσει και εξυπηρετήθηκαν από το ελληνικό δημόσιο, επιβαρύνοντας στη συνέχεια το δημόσιο χρέος της χώρας;
Ενδέχεται οι καταπτώσεις εγγυήσεων των συγκεκριμένων επιχειρήσεων, που τελικά εξυπηρετήθηκαν από το ελληνικό κράτος, να ανέρχεται σε αρκετά δις €. Δεν θα πρέπει να λησμονούμε, ότι, το ελληνικό δημόσιο έχει αναλάβει τα χρέη και το κόστος εξυγίανσης των ελληνικών ιδιωτικών τραπεζών ύψους πολλών δις €. Δεν είναι δυνατόν σε εποχές εντονότατης και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, οι πολίτες να χαρατσώνονται και παράλληλα η κυβέρνηση να αναλαμβάνει την εξυπηρέτηση των χρεών διαφόρων ιδιωτικών φορέων, που θεωρούνται Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου. Δηλαδή, τα γνωστά υποζύγια, μισθοσυντήρητοι, συνταξιούχοι και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, έχουν αναλάβει το κόστος εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους και την εξυπηρέτηση ενός μέρους των χρεών κρατικοδίαιτων ιδιωτικών επιχειρήσεων.
