Αντί να παρακολουθούμε την ένταση της κινδυνολογίας με τις αρλούμπες του κάθε… ανθυπο-τίποτα «παπάγαλου» του συστήματος κατά του ΣΥΡΙΖΑ, το ζήτημα είναι αν επιτέλους, θα μας πει ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος και οι υπόλοιποι νεοφιλελεύθεροι οπαδοί της «εθνικής συναίνεσης» («επενδυτές», κεντρώοι διαπλεκόμμενοι και δανειστές), πότε θα εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους.
Νομίζω ότι δεν υπάρχει κανείς σ’ αυτή τη χώρα που να μην έχει αντιληφθεί τη σκοπιμότητα του «μικρού διαλείμματος» που συμφωνήθηκε μεταξύ τρόικας και συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, ώστε:………
………..
- πρώτον, η μεν κυβέρνηση να γλιτώσει την κοινωνική κατακραυγή από τα ακόμα πιο επώδυνα μνημονιακά μέτρα που δεν έχει ακόμα εφαρμόσει (αν και τα έχει υπογράψει) και να κερδίσει λίγο χρόνο ακόμα για να κανονίσει τις τελευταίες της.. δουλειές,
- και δεύτερον, η τρόικα κουτοπόνηρα με αυτόν τρόπο να φορτώσει το φονικό -κι απ’ όλες τις απόψεις αδιέξοδο για τη χώρα-, «ελληνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής», στην εγχώρια πολιτική ανικανότητα και τη σοβούσα σύγκρουση (την οποία και προκάλεσε).
«Ας τα ξαναπούμε το Γενάρη, όταν τελειώσετε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας», είπαν οι Ευρωπαίοι «εταίροι» και δανειστές στη συγκυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, γνωρίζοντας ότι οι άμεσες δανειακές υποχρεώσεις της Ελλάδας (λήξη ομολόγων κλ.π) για πέντε χρόνια έχουν κουτσά στραβά εξασφαλιστεί. Και συγκεκριμένα, από το συνολικό επίσημο ελληνικό χρέος των 321 δισ. ευρώ, τα κράτη της ευρωζώνης κατέχουν τα 220 δισ. ευρώ τα οποία πρέπει να αποπληρωθούν μετά από 5 χρόνια.
Συνεπώς ο πόλεμος με όλα τα μέσα (και όλα τα ψέματα) κατά της Αριστεράς ο οποίος κηρύχθηκε από Σαμαρά, Βενιζέλο, τρόικες, «Οίκους Αξιολόγησης», «επενδυτικά» funds, Στουρνάρες και λοιπές δυνάμεις που θέλουν να «μας σώσουν», δηλαδή να πάρουν, σε βάρος του ελληνικού λαού, τη… δόση τους (λεφτά, εξουσία, περιουσίες, καρέκλες, κέρδη κ.ά), αποκτά μια ακόμα διάσταση: Να κρυφτεί το πραγματικό ταξικό διακύβευμα και η ευρωπαϊκή πλευρά αυτής της εκλογικής αναμέτρησης που είναι η ανεμπόδιστη εφαρμογή των μέτρων που έχουν αποφασιστεί και αποτελεί και το αληθινό και μοναδικό πρόγραμμα της συγκυβέρνησης των Μνημονίων. Κι αυτό διότι έφτασε η κρίσιμη ώρα: η διεθνής πλουτοκρατία (με τα ακροδεξιά – δεξιά και κεντρώα – κεντροαριστερά στηρίγματά της) πρέπει να επιβάλλει τα ίδια προγράμματα λιτότητας ύψους πολλών εκατοντάδων δισ. στις μεγάλες οικονομίες της ευρωζώνης, δηλαδή, στην Ιταλία και στη Γαλλία …ενώ θα συνεχίζονται αενάως τα «μέτρα πειθαρχίας» στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία και βεβαίως στο «πειραματόζωο» Ελλάς, για να σωθεί το Ευρώ και οι κυρίαρχες τάξεις.
Για να μην τα πολυλογούμε λοιπόν. Αντί να παρακολουθούμε την ένταση της κινδυνολογίας με τις αρλούμπες του κάθε… ανθυπο-τίποτα «παπάγαλου» του συστήματος κατά του ΣΥΡΙΖΑ, το ζήτημα είναι αν επιτέλους, θα μας πει ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος και οι υπόλοιποι νεοφιλελεύθεροι οπαδοί της «εθνικής συναίνεσης» («επενδυτές», κεντρώοι διαπλεκόμμενοι και δανειστές), πότε θα εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους. Δηλαδή, πότε θα κόψουν κι άλλο και ακόμα πιο άδικα τις συντάξεις και τη δημόσια ιατροφαρμακευτική ασφάλιση, πότε θα προσθέσουν τους νέους φόρους, πότε και πόσα σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια και δομές πρόνοιας θα κλείσουν, πόσες θέσεις εργασίας θα χαθούν ακόμα, πόσο θα πέσουν κι άλλο οι μισθοί, πότε θα καταργηθούν τελείως τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και οι πολιτικές ελευθερίες της εργατικής τάξης και της νεολαίας κ.ο.κ. Με λίγα λόγια αγαπητή κυβέρνηση πότε θα μας εξοντώσεις και πότε;
