Αυτό συνήθιζαν να λένε παλαιότερα, αφού πίστευαν ότι σύμφωνα με την παράδοση ο αναστημένος φίλος του Χριστού είχε παραγγείλει: «Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει…»
Το Σάββατο του Λαζάρου, οι γυναίκες τα παλιά χρόνια, ζύμωναν το πρωί ψωμάκια τα «λαζαράκια» ή «λαζαρήδες», όπου έδιναν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες.
Σε ανάμνηση λοιπόν της Ανάστασης του Λαζάρου οι νοικοκυρές το Λαζαροσάββατο, φτιάχνουν τα λαζαράκια. Όσα παιδιά είχε η οικογένεια, τόσα «λαζαράκια» έπλαθαν και στη θέση των ματιών έβαζαν δυο γαρίφαλα. Στην ουσία, τα λαζαράκια είναι σταφιδοψωμάκια. Μέσα στην ζύμη συνήθιζαν να βάζουνε μέλι, καρύδια, σταφίδες ή ότι άλλο έβγαζε ο κάθε τόπος.
Υλικά:
1 κιλό αλεύρι
1 φλιτζάνι του τσαγιού σταφίδες
4 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
½ φλιτζάνι του τσαγιού καλαμποκέλαιο
1 κουταλάκι του γλυκού γλυκάνισο ή μαστίχα Χίου
Μαγιά
Λίγα μοσχοκάρφια
1 φλιτζάνι του τσαγιού σταφίδες
4 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
½ φλιτζάνι του τσαγιού καλαμποκέλαιο
1 κουταλάκι του γλυκού γλυκάνισο ή μαστίχα Χίου
Μαγιά
Λίγα μοσχοκάρφια
Εκτέλεση
Διαλύουμε τη μαγιά με ένα φλιτζάνι χλιαρό νερό σε ένα μπολ και προσθέτουμε το καλαμποκέλαιο, τη ζάχαρη, τις σταφίδες, το γλυκάνισο ή τη μαστίχα και ένα ακόμη φλιτζάνι χλιαρό νερό. Ρίχνουμε το αλεύρι και ζυμώνουμε. Χωρίζουμε το ζυμάρι σε κομμάτια, τα πλάθουμε σε ανθρωπάκια τοποθετώντας τα μοσχοκάρφια για μάτια, μύτη κτλ. Σε ένα ταψί βάζουμε λαδόκολλα και τοποθετούμε μέσα τα λαζαράκια και τα σκεπάζουμε με βαμβακερή πετσέτα. Τα αφήνουμε σε ζεστό μέρος να φουσκώσουν. Τα ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 45-50 λεπτά.
Εκτός από τα λαζαράκια όμως, τα παιδιά λένε και τα κάλαντα. Ένα από τα κάλαντα που λένε είναι και το παρακάτω.
Εις την πόλη Βηθανία, Μάρθα κλαίει και Μαρία,
Λάζαρο τον αδερφό τους, τον γλυκύ και καρδιακό τους.
Λάζαρο τον αδερφό τους, τον γλυκύ και καρδιακό τους.
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν, και τον εμοιρολογούσαν.
Την ημέρα την τετάρτη, κίνησε ο Χριστός για να ’ρθει,