Όταν μια γυναίκα γίνεται μητέρα βιώνει μια από τις σημαντικότερες
μεταβατικές περιόδους της ζωής της. Πέρα από τις βιολογικές και
ψυχοσυναισθηματικές αλλαγές στις οποίες καλείται να προσαρμοστεί,
αναλαμβάνει ίσως τον πιο απαιτητικό ρόλο της ζωής της. Έναν ρόλο που τη
δεσμεύει περισσότερο από κάθε άλλον, με έναν τρόπο που δεν μπορεί
εύκολα να τον αντιληφθεί, ή να τον περιγράψει. Ρόλος και ταυτότητα μαζί ,
η μητρότητα έρχεται να αλλάξει μια για πάντα την καθημερινότητα της
γυναίκας, τον τρόπο που ζει και απολαμβάνει.
Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο ιδιαίτερα στα πλαίσια της δυτικής κουλτούρας, ο ρόλος της μητέρας να έρχεται στη θέση του ρόλου της γυναίκας που απολαμβάνει την σεξουαλικότητα της. Ο μητρικός ρόλος δηλαδή δε συμπληρώνει , αλλά αντικαθιστά το γυναικείο. Δεν πρόκειται λοιπόν για μια γόνιμη εξέλιξη της γυναικείας σεξουαλικότητας, αλλά για το διαχωρισμό της από τη μητρότητα.
Η επιστήμη βέβαια σήμερα έχει όχι μόνο απενεχοποιήσει τη σεξουαλική δραστηριότητα της μητέρας, κόντρα στα άκαμπτα κοινωνικά ιδεώδη της «καλής μητέρας» που θέλουν τη γυναίκα να θυσιάζει την δική της απόλαυση και να αφιερώνεται ολοκληρωτικά στο παιδί της, αλλά έχει επίσης αναδείξει τα οφέλη της υγιούς σεξουαλικής ζωής τόσο στη γενική υγεία της γυναίκας, όσο και στη μητρική λειτουργία.
Παρόλα αυτά, σε ότι ονομάζουμε συλλογικό ασυνείδητο, η έκφραση της σεξουαλικότητας είναι περισσότερο συνυφασμένη με την εικόνα νεαρών, ανέμελων γυναικών χωρίς παιδιά. Μια πρόσφατη μελέτη μάλιστα διερεύνησε την επίδραση της μητρότητας στη σεξουαλικότητα της σύγχρονης γυναίκας. Η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών που ήταν μητέρες, δήλωσαν ότι μετά τη γέννηση του παιδιού άλλαξε σημαντικά η επιθυμία τους για σεξ, ο βαθμός στον οποίο αντιλαμβανόντουσαν τον εαυτό τους ως ελκυστικό, καθώς και εν γένει η στάση τους απέναντι στην σεξουαλικότητα.
Οι ειδικοί επισημαίνουν πως οι νέες ευθύνες φέρνουν άγχος και κόπωση και κατά συνέπεια οι αλλαγές στην ερωτική ζωή είναι φυσιολογικές και αναμενόμενες για ένα διάστημα. Ιδιαίτερα εάν η νέα μητέρα εργάζεται κιόλας οι απαιτήσεις είναι ακόμα περισσότερες και η προσαρμογή στα νέα δεδομένα πιο δύσκολη. Ο διαχωρισμός της μητρότητας από τη σεξουαλικότητα είναι για πολλές γυναίκες ο τρόπος διαχείρισης αυτής της ιδιαίτερα απαιτητικής περιόδου, ενώ παράλληλα μπορεί να αποτελεί και μια σιωπηλή έκκληση της γυναίκας για βοήθεια και υποστήριξη.
Η μητρότητα δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως εμπόδιο στη σεξουαλικής έκφρασης της γυναίκας, ή ως το σταθμό που σηματοδοτεί την κάμψη της σεξουαλικής δραστηριότητας, αλλά ως μια εξέλιξη της γυναικείας σεξουαλικότητας που δίνει ξανά την ευκαιρία στη γυναίκα να διερευνήσει τη σεξουαλική της ταυτότητα ως μητέρα και ταυτόχρονα γυναίκα που απολαμβάνει. Στη διερεύνηση αυτή η γυναίκα μπορεί να χρειαστεί τη συμβουλευτική υποστήριξη ειδικών που θα την καθοδηγήσουν και θα την ενθαρρύνουν να βρει το νέο, δικό της τρόπο σεξουαλικής έκφρασης.
Το άρθρο υπογράφει η Αλεξάνδρα Γυφτοπούλου
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, επιστημονική συνεργάτιδα του Ανδρολογικού
Ινστιτούτου Αθηνών
www.andrologia.gr
