Δεν πρόλαβε καλά-καλά να εγκαταλείψει το ελληνικό έδαφος η Άγκελα Μέρκελ και υποχρεωθήκαμε στην ανάγνωση ενός νέου προπαγανδιστικού κεφαλαίου, υπό τον τίτλο «Τι δώσαμε;».
Σωστά. Διότι εμείς πρέπει πάντα να παίρνουμε – αγροτικές επιδοτήσεις, κοινοτικά πακέτα, μίζες, ό,τι αρπάξουμε, τέλος πάντων, από τους κουτόφραγκους.
Συγγνώμη, αλλά είχαμε κάτι το οποίο μέχρι σήμερα εκμεταλλευόμασταν και ευημερούσαμε;
Υπάρχει στη χώρα που λέγεται Ελλάς κάτι εν λειτουργία, το οποίο να αποδίδει έσοδα σ’ αυτό το άχρηστο κράτος;
Επενδυτές δεν γυρεύουμε;
Γιατί μόλις πάει να γίνει μια συμφωνία – λες και δεν θα εισπράττει φόρους το κράτος, λες και δεν θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας – αμέσως η διαδικασία παρουσιάζεται ως… πράξη προδοσίας;
Είναι δηλαδή περίεργο να επιζητούν κάποιοι διμερείς οικονομικές σχέσεις μαζί μας;
Αυτό δεν επιζητούμε στο κάτω-κάτω;
Είναι υποχρεωτικό να συναφθούν βλαπτικές και επαχθείς συμφωνίες;
Πάρε – Δώσε δεν είναι όλα στη ζωή;
Είμαστε ανίκανοι να καταλήξουμε σε μια συμφέρουσα συμφωνία;
Αυτή η ιστορία – θα μας πάρει η Μέρκελ τα σκουπίδια μας, θα μας πάρει τον ήλιο μας (λες και θα… μας τελειώσει)- θυμίζει εκείνη την άλλη προπαγάνδα, που στάθηκε η αρχική πηγή των δεινών μας.
Όλοι θυμόμαστε τι μας έλεγαν κάποτε οι τότε «εθνικά υπερήφανοι»:
«Δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης»!
Οπότε – με πλέρια εθνική υπερηφάνεια – εγκαταλείψαμε το πολυτιμότερο κεφάλαιο της χώρας μας σε όλους τους γείτονες που ευχαρίστως ασχολήθηκαν με τον τουρισμό και δεν ντράπηκαν να κάνουν τα γκαρσόνια και τους φύλακες σε μαρίνες, κερδίζοντας χρήματα την ώρα που εμείς ζούσαμε με δανεικά.
Σωστά. Διότι εθνικά υπερήφανος δεν είσαι όταν εκμεταλλεύεσαι εργαζόμενος τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας σου, αλλά όταν κυκλοφορείς ως επαίτης με απλωμένη την παλάμη για ελεημοσύνη.
Και οπωσδήποτε, εθνικά υπερήφανος είσαι όταν παίρνεις τα δανεικά και τους βρίζεις και από πάνω, αποκαλώντας τους τοκογλύφους, ενώ εσύ (δια των εκλεγμένων εκπροσώπων σου) έχεις συμφωνήσει τα επιτόκια.
Όσο για τα σκουπίδια μας, προτιμούμε να τα κρύβουμε κάτω από το χαλί…
Σωστά. Διότι εμείς πρέπει πάντα να παίρνουμε – αγροτικές επιδοτήσεις, κοινοτικά πακέτα, μίζες, ό,τι αρπάξουμε, τέλος πάντων, από τους κουτόφραγκους.
Συγγνώμη, αλλά είχαμε κάτι το οποίο μέχρι σήμερα εκμεταλλευόμασταν και ευημερούσαμε;
Υπάρχει στη χώρα που λέγεται Ελλάς κάτι εν λειτουργία, το οποίο να αποδίδει έσοδα σ’ αυτό το άχρηστο κράτος;
Επενδυτές δεν γυρεύουμε;
Γιατί μόλις πάει να γίνει μια συμφωνία – λες και δεν θα εισπράττει φόρους το κράτος, λες και δεν θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας – αμέσως η διαδικασία παρουσιάζεται ως… πράξη προδοσίας;
Είναι δηλαδή περίεργο να επιζητούν κάποιοι διμερείς οικονομικές σχέσεις μαζί μας;
Αυτό δεν επιζητούμε στο κάτω-κάτω;
Είναι υποχρεωτικό να συναφθούν βλαπτικές και επαχθείς συμφωνίες;
Πάρε – Δώσε δεν είναι όλα στη ζωή;
Είμαστε ανίκανοι να καταλήξουμε σε μια συμφέρουσα συμφωνία;
Αυτή η ιστορία – θα μας πάρει η Μέρκελ τα σκουπίδια μας, θα μας πάρει τον ήλιο μας (λες και θα… μας τελειώσει)- θυμίζει εκείνη την άλλη προπαγάνδα, που στάθηκε η αρχική πηγή των δεινών μας.
Όλοι θυμόμαστε τι μας έλεγαν κάποτε οι τότε «εθνικά υπερήφανοι»:
«Δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης»!
Οπότε – με πλέρια εθνική υπερηφάνεια – εγκαταλείψαμε το πολυτιμότερο κεφάλαιο της χώρας μας σε όλους τους γείτονες που ευχαρίστως ασχολήθηκαν με τον τουρισμό και δεν ντράπηκαν να κάνουν τα γκαρσόνια και τους φύλακες σε μαρίνες, κερδίζοντας χρήματα την ώρα που εμείς ζούσαμε με δανεικά.
Σωστά. Διότι εθνικά υπερήφανος δεν είσαι όταν εκμεταλλεύεσαι εργαζόμενος τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας σου, αλλά όταν κυκλοφορείς ως επαίτης με απλωμένη την παλάμη για ελεημοσύνη.
Και οπωσδήποτε, εθνικά υπερήφανος είσαι όταν παίρνεις τα δανεικά και τους βρίζεις και από πάνω, αποκαλώντας τους τοκογλύφους, ενώ εσύ (δια των εκλεγμένων εκπροσώπων σου) έχεις συμφωνήσει τα επιτόκια.
Όσο για τα σκουπίδια μας, προτιμούμε να τα κρύβουμε κάτω από το χαλί…
