Του Νίκου Μπογιόπουλου
Η κυβέρνηση αποφάσισε, λοιπόν, να δράσει... προληπτικώς. Αυτό περιγράφεται κι έτσι: Πλην της πράξης, διώκεται και η σκέψη! Μόνο που ακόμα και η χούντα, σε επίπεδο προσχημάτων, ισχυριζόταν πως «η σκέψις δεν διώκεται, μόνο η πράξις -έλεγαν- διώκεται»...
Βεβαίως, η κυβέρνηση έχει αγαθές προθέσεις. Διαπνέεται από την αρχή «κάλλιον του θεραπεύειν, το προλαμβάνειν».
(Ασχετο: Το ίδιο κάνουν, για παράδειγμα, οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους: Βομβαρδίζουν προληπτικά)...
Αλλά ας γυρίσουμε στο θέμα μας. Η κυβέρνηση επιστρατεύει τους καθηγητές πριν αυτοί κάνουν απεργία. Γιατί; Μα για να μην κάνουν την απεργία που σκέφτονται.
Η κυβέρνηση, συνεπώς, τους επιστρατεύει επειδή θέλει να προλάβει την «αρρώστια» (σ.σ.: για την κυβέρνηση η απεργία είναι «αρρώστια»). Για την ακρίβεια, η κυβέρνηση θέλει να προλάβει το «έγκλημα» (σ.σ.: για την κυβέρνηση η απεργία είναι «έγκλημα») πριν τη διάπραξή του (σ.σ.: πριν δηλαδή γίνει απεργία).
Αν το δει κανείς από αυτή την σκοπιά (την κυβερνητική), τότε η κυβέρνηση θα πρέπει ίσως να δει και το ενδεχόμενο μιας εξ ολοκλήρου «προληπτικής» θεραπείας της κοινωνίας από την «ασθένεια» της απεργίας. Γιατί, δηλαδή, οι απεργίες - «αρρώστια», οι απεργίες - «έγκλημα» να απαγορεύονται μόνο όταν γίνονται; Γιατί να απαγορεύεται η απεργία μόνο όταν κάποιος τη σκέφτεται; Και γιατί να μην απαγορεύεται, αν πρόκειται για «αρρώστια» και «έγκλημα», πριν καν ακόμα την σκεφτεί!
Οποιος το εξετάσει ψύχραιμα θα το διαπιστώσει:
Μια κυβέρνηση που με την πολιτική της έχει οδηγήσει το 65% των νέων στην ανεργία, γιατί να μη θέλει να δώσουν τα παιδιά μας κανονικά τις εξετάσεις τους ώστε - χωρίς καθυστέρηση - να γίνουν άνεργα;
Μια κυβέρνηση που με την πολιτική της έχει οδηγήσει σε μια τριετία 120.000 πτυχιούχους Ελληνες στη μετανάστευση, γιατί να μη θέλει να δώσουν τα παιδιά μας κανονικά τις εξετάσεις τους ώστε να σπουδάσουν, να πάρουν το πτυχίο τους και - χωρίς καθυστέρηση - να μεταναστεύσουν;
Μια κυβέρνηση που με την πολιτική της αφήνει τα παιδιά μας χωρίς θέρμανση στα σχολεία γιατί να μη θέλει να δώσουν τα παιδιά μας κανονικά τις εξετάσεις τους ώστε να φύγουν - χωρίς καθυστέρηση - από αυτό το «ανθυγιεινό» και «κρύο» σχολικό περιβάλλον;
Μια κυβέρνηση που απαρτίζεται από εκείνους οι οποίοι έφτασαν να μοιράζουν στα σχολεία φωτοτυπίες αντί για βιβλία, είναι δυνατόν να μη σκέφτεται τα παιδιά μας;
Μια κυβέρνηση που με την πολιτική της 500.000 παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, που με την πολιτική της έφτασαν να λιποθυμούν παιδιά στα σχολεία λόγω υποσιτισμού γιατί να μη θέλει να δώσουν τα παιδιά μας κανονικά τις εξετάσεις τους ώστε - χωρίς καθυστέρηση - να περιφέρουν την πείνα τους εκτός σχολείου;
Θα επαναλάβουμε πως - το ίδιο με τους μαθητές - η κυβέρνηση αγαπάει και τους γονείς των μαθητών.
Η κυβέρνηση αποφάσισε, λοιπόν, να δράσει... προληπτικώς. Αυτό περιγράφεται κι έτσι: Πλην της πράξης, διώκεται και η σκέψη! Μόνο που ακόμα και η χούντα, σε επίπεδο προσχημάτων, ισχυριζόταν πως «η σκέψις δεν διώκεται, μόνο η πράξις -έλεγαν- διώκεται»...
Βεβαίως, η κυβέρνηση έχει αγαθές προθέσεις. Διαπνέεται από την αρχή «κάλλιον του θεραπεύειν, το προλαμβάνειν».
(Ασχετο: Το ίδιο κάνουν, για παράδειγμα, οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους: Βομβαρδίζουν προληπτικά)...
Αλλά ας γυρίσουμε στο θέμα μας. Η κυβέρνηση επιστρατεύει τους καθηγητές πριν αυτοί κάνουν απεργία. Γιατί; Μα για να μην κάνουν την απεργία που σκέφτονται.
Η κυβέρνηση, συνεπώς, τους επιστρατεύει επειδή θέλει να προλάβει την «αρρώστια» (σ.σ.: για την κυβέρνηση η απεργία είναι «αρρώστια»). Για την ακρίβεια, η κυβέρνηση θέλει να προλάβει το «έγκλημα» (σ.σ.: για την κυβέρνηση η απεργία είναι «έγκλημα») πριν τη διάπραξή του (σ.σ.: πριν δηλαδή γίνει απεργία).
Αν το δει κανείς από αυτή την σκοπιά (την κυβερνητική), τότε η κυβέρνηση θα πρέπει ίσως να δει και το ενδεχόμενο μιας εξ ολοκλήρου «προληπτικής» θεραπείας της κοινωνίας από την «ασθένεια» της απεργίας. Γιατί, δηλαδή, οι απεργίες - «αρρώστια», οι απεργίες - «έγκλημα» να απαγορεύονται μόνο όταν γίνονται; Γιατί να απαγορεύεται η απεργία μόνο όταν κάποιος τη σκέφτεται; Και γιατί να μην απαγορεύεται, αν πρόκειται για «αρρώστια» και «έγκλημα», πριν καν ακόμα την σκεφτεί!
Οποιος το εξετάσει ψύχραιμα θα το διαπιστώσει:
Μια κυβέρνηση που με την πολιτική της έχει οδηγήσει το 65% των νέων στην ανεργία, γιατί να μη θέλει να δώσουν τα παιδιά μας κανονικά τις εξετάσεις τους ώστε - χωρίς καθυστέρηση - να γίνουν άνεργα;
Μια κυβέρνηση που με την πολιτική της έχει οδηγήσει σε μια τριετία 120.000 πτυχιούχους Ελληνες στη μετανάστευση, γιατί να μη θέλει να δώσουν τα παιδιά μας κανονικά τις εξετάσεις τους ώστε να σπουδάσουν, να πάρουν το πτυχίο τους και - χωρίς καθυστέρηση - να μεταναστεύσουν;
Μια κυβέρνηση που με την πολιτική της αφήνει τα παιδιά μας χωρίς θέρμανση στα σχολεία γιατί να μη θέλει να δώσουν τα παιδιά μας κανονικά τις εξετάσεις τους ώστε να φύγουν - χωρίς καθυστέρηση - από αυτό το «ανθυγιεινό» και «κρύο» σχολικό περιβάλλον;
Μια κυβέρνηση που απαρτίζεται από εκείνους οι οποίοι έφτασαν να μοιράζουν στα σχολεία φωτοτυπίες αντί για βιβλία, είναι δυνατόν να μη σκέφτεται τα παιδιά μας;
Μια κυβέρνηση που με την πολιτική της 500.000 παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, που με την πολιτική της έφτασαν να λιποθυμούν παιδιά στα σχολεία λόγω υποσιτισμού γιατί να μη θέλει να δώσουν τα παιδιά μας κανονικά τις εξετάσεις τους ώστε - χωρίς καθυστέρηση - να περιφέρουν την πείνα τους εκτός σχολείου;
Θα επαναλάβουμε πως - το ίδιο με τους μαθητές - η κυβέρνηση αγαπάει και τους γονείς των μαθητών.
