Σύμφωνα με την νομοθεσία, η φορολογική επιβάρυνση των αυτοκινήτων στην Ελλάδα, κατά την απόκτησή τους, είναι προοδευτικά ανάλογη με την αξία κάθε αυτοκινήτου, έτσι ώστε η επιβάρυνση αυτή να είναι και κοινωνικά δίκαιη. Στην πράξη όμως εμφανίζονται πολυτελή και πανάκριβα αυτοκίνητα να επιβαρύνονται με χαμηλότερους φόρους σε σύγκριση με αντίστοιχα μεσαία οικογενειακά αυτοκίνητα.
Πράγματι, όπως προκύπτει από την έρευνα που πραγματοποιήσαμε, δύο πολύ γνωστές θυγατρικές γερμανικών οίκων κατασκευής αυτοκινήτων, και συγκεκριμένα η Mercedes Benz Hellas και η BMW Hellas έχουν ανακαλύψει τον τρόπο να φοροδιαφεύγουν προκλητικά, κατά συρροή, στερώντας πολλά εκατομμύρια από το Ελληνικό Δημόσιο, ενώ παράλληλα διαστρεβλώνουν τον ανταγωνισμό στον κλάδο, δυσχεραίνοντας την θέση των ελληνικών εταιρειών οι οποίες βρίσκονται στα πρόθυρα της καταστροφής.
Μια σημαντική κατηγορία φόρων που επιβαρύνουν τα Αυτοκίνητα, όπως είναι το Τέλος Ταξινόμησης και ο Φόρος Πολυτελείας, επιβάλλονται στην λεγόμενη αξία CIF του αυτοκινήτου και καταβάλλονται κατά τον εκτελωνισμό του.
Πρόκειται ουσιαστικά για την εργοστασιακή αξία του αυτοκινήτου, δηλαδή για την τιμή που πουλάει ο κατασκευαστής στην εισαγωγική εταιρεία στην Ελλάδα. Αθροιστικά το ύψος των δύο αυτών φόρων ξεκινάει από 12% και μπορεί να φτάσει έως και το 90% της αξίας του.
Αποδεικνύεται όμως ότι στις περιπτώσεις όπου υπάρχει σχέση μητρικής – θυγατρικής του εισαγωγέα και του κατασκευαστή αυτοκινήτων, η υποτιμολόγηση των αυτοκινήτων με την πρακτική του Transfer Pricing μπορεί να εξασφαλίσει γι’ αυτές τις εταιρείες τεράστια οφέλη σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και κατ’ επέκταση του Έλληνα φορολογούμενου.
Ας υποθέσουμε για παράδειγμα ότι ένα αυτοκίνητο 2.000 κ.ε. διαθέτει εργοστασιακή αξία 24.000 €. Αυτή είναι η τιμή πώλησης του κατασκευαστή σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Αν η τιμή αυτή ίσχυε, όπως θα ανέμενε κανείς και στην Ελλάδα, κατά τον εκτελωνισμό του θα έπρεπε να καταβληθεί Τέλος Ταξινόμησης 40% (9.600 €) και Φόρος Πολυτελείας 30% (7.200 €), σύνολο φόρων 16.800 €.
Εάν όμως το ίδιο αυτοκίνητο υποτιμολογηθεί από την μητρική εταιρεία στην τιμή των 15.000 €, τότε απαλλάσσεται από τον Φόρο Πολυτελείας και καταβάλλεται Τέλος Ταξινόμησης 6.000 €, δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο ζημιώνεται κατά 10.800 € μόνο από ένα αυτοκίνητο!
Το ανωτέρω παράδειγμα δεν είναι ένα θεωρητικό παράδειγμα, αλλά μία αναμφισβήτητη πραγματικότητα και πρακτική που προκύπτει από τους επίσημους Τιμοκαταλόγους της MERCEDES και της BMW στην Ελλάδα και ισχύει αναλογικά για όλα τους τα μοντέλα.
Ας δούμε ενδεικτικά, ορισμένα μόνο παραδείγματα μέσα από αυτούς τους τιμοκαταλόγους και ας τα συγκρίνουμε με αντίστοιχα μοντέλα της ανταγωνίστριας εταιρείας AUDI:
* η βάση υπολογισμού του Τέλους Ταξινόμησης και του Φόρου Πολυτελείας
Έκπληκτοι διαπιστώνουμε ότι ενώ οι τιμές πώλησης των συγκρίσιμων μοντέλων έχουν μικρές διαφορές μεταξύ τους, οι τιμές με τις οποίες εκτελωνίζονται τα αυτοκίνητα στην Ελλάδα έχουν τεράστιες διαφορές. Οι τιμές με τις οποίες αγοράζουν η BMW ΕΛΛΑΣ και η MERCEDES BENZ ΕΛΛΑΣ είναι 2 και 3 φορές μικρότερες από τις αντίστοιχες της KOSMOCAR.
Βέβαια, υπάρχει μία σημαντική διαφορά μεταξύ αυτών των εταιρειών, η οποία έγκειται στο γεγονός ότι δύο πρώτες ανήκουν στους Γερμανικούς Ομίλους που κατασκευάζουν τα αυτοκίνητα, ενώ η τελευταία είναι μία ελληνικών συμφερόντων εισαγωγική εταιρεία όπου η σχέση που έχει με την γερμανική εταιρεία από την οποία προμηθεύεται τα αυτοκίνητά της, δεν της επιτρέπει την διαστρέβλωση των τιμών στις μεταξύ τους συναλλαγές.
Είναι λοιπόν προφανές ότι τα μοντέλα Mercedes και BMW έρχονται υποτιμολογημένα στην Ελλάδα, με σκοπό να πληρωθούν λιγότεροι φόροι προς όφελος των δύο εταιρειών και των γερμανικών πολυεθνικών στις οποίες ανήκουν.
Ορισμένα μάλιστα από αυτά τα μοντέλα έρχονται στην Ελλάδα με τόσο προκλητικά χαμηλές τιμές όπου προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι οι ελεγκτικές αρχές παραμένουν αδρανείς σε τέτοιου μεγέθους πρόκληση.
Παραθέτουμε τις τιμές αγοράς ορισμένων από αυτά τα μοντέλα:
Και για να έχουμε μέτρο σύγκρισης, αναλογιστείτε ότι μικρομεσαία μοντέλα όπως είναι το Fiat Punto, το Seat Ibiza, το Ford Fiesta, το WV Polo και πολλά άλλα, έχουν εργοστασιακή αξία που ξεπερνά τις 9.000 €.
Η συγκεκριμένη πρακτική επιφέρει σωρεία φορολογικών και τελωνειακών παραβάσεων στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα παραβιάζονται το άρθρο 155 του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα (ν.2960/2001) διότι η απώλεια δασμών συνεπεία υποτιμολόγησης συνιστά μορφή λαθρεμπορίας, το άρθρο 9 της υπουργικής απόφασης 5032319/5080 (ΦΕΚ 1763/25.08.2009) διότι δεν μετακυλίεται το όφελος από την υποτιμολόγηση στον καταναλωτή και τέλος το άρθρο 26 του ν.3728/2208 για αναιτιολόγητη απόκλιση ενδοομιλικών συναλλαγών.
Άραγε γνωρίζουν οι πολιτικοί και οικονομικοί ηγέτες του Γερμανικού κράτους, ορκισμένοι εχθροί και πολέμιοι της φοροδιαφυγής στην Ευρώπη, ότι οι εταιρείες τους χρησιμοποιούν παράνομες πρακτικές για να μεταφέρουν τεράστια χρηματικά ποσά από τα ελλειμματικά Ελληνικά κρατικά ταμεία προς τα ιδιωτικά πλεονασματικά ταμεία των Γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών τους;
Εκτός εάν η τήρηση των ευρωπαϊκών κανόνων και της νομιμότητας πρέπει να εφαρμόζονται στις τράπεζες του νότου αλλά όχι υποχρεωτικά και στις αυτοκινητοβιομηχανίες του βορρά…
Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την ανάλυση των τιμοκαταλόγων και των δημοσιευμένων οικονομικών καταστάσεων της MERCEDES BENZ ΕΛΛΑΣ Α.Ε., και της BMW ΕΛΛΑΣ ΑΕ είναι τα ακόλουθα:
- Οι εταιρείες είναι θυγατρικές των Γερμανικών Ομίλων Daimler AG και BMW GROUP AG αντίστοιχα.
- Το μικτό κέρδος που προκύπτει από την πώληση των αυτοκινήτων τους στην Ελλάδα, είναι αδικαιολόγητα υψηλό. Το μέσο μικτό κέρδος για τα μοντέλα της MERCEDES ανέρχεται σε 66%, για τα μοντέλα της BMW ανέρχεται σε 53%, ενώ οι λοιπές εταιρείες του κλάδου, που στην πλειοψηφία τους ανήκουν σε Έλληνες επιχειρηματίες, με δυσκολία ξεπερνούν το 15%. Αυτό αποδεικνύει ότι μητρικές Daimler και BMW, υποτιμολογούν τα αυτοκίνητα που πουλάνε στις θυγατρικές τους στην Ελλάδα.
- Είναι δε τόσο προκλητικά χαμηλή η εργοστασιακή αξία αυτών των αυτοκινήτων, όπου σχεδόν για κανένα μοντέλο δεν προκύπτει Φόρος Πολυτελείας. Και είναι πράγματι απίστευτο ότι τα αυτοκίνητα τα οποία έχουν συνδέσει το όνομά τους με την πολυτελή διαβίωση στην Ελλάδα, να απαλλάσσονται από τον φόρο πολυτελείας ακόμα και για τα πιο πανάκριβα μοντέλα τους, ενώ είναι προφανές ότι όταν ο νομοθέτης εμπνεύστηκε τον φόρο πολυτελείας στα αυτοκίνητα, είχε αυτές τις δύο μάρκες στο μυαλό του.
Το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής που αναλύθηκε, εκτός φυσικά από την κατά συρροή φοροδιαφυγή, τα ποσά της οποίας σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούν το 50% της εργοστασιακής αξίας του κάθε αυτοκινήτου, είναι επίσης η δημιουργία αθέμιτου ανταγωνισμού στον κλάδο του αυτοκινήτου, σε βάρος των ελληνικών επιχειρήσεων.
Αυτός ο αθέμιτος ανταγωνισμός, σε συνδυασμό με την δυνατότητα πρόσβασης των πολυεθνικών ομίλων σε τραπεζικό δανεισμό με επιτόκια μικρότερα από το 1/3 των αντίστοιχων επιτοκίων που επιβαρύνονται οι ελληνικές επιχειρήσεις, οδηγεί σταδιακά στον αφανισμό των ελληνικών επιχειρήσεων στον κλάδο.
Προφανώς, πρόκειται για ένα ακόμα βήμα προς την εφαρμογή της επιδιωκόμενης γερμανικού τύπου δημοσιονομικής πειθαρχίας…
