Δημήτρης Μηλάκας
«Εμείς ξέρουμε ακριβώς που πατάμε, πατάμε πάνω στο αίτημα για σαρωτική αλλαγή, να τα αλλάξουμε όλα» είπε χτες ο πρωθυπουργός αναφερόμενος (και) στην ΕΡΤ και μας θύμισε έναν άλλο… οραματιστή και επίδοξο μεταρρυθμιστή, τον Γιώργο Παπανδρέου που αφού γκρέμισε, αντί να αλλάξει, τα πάντα, σήμερα κόβει βόλτες στην Εσπερία παραδίδοντας μαθήματα «προς αποφυγήν» , προφανώς…
Κατά τα φαινόμενα ο Αντώνης Σαμαράς έχει πάρει—θέλοντας και μη- τις αποφάσεις του και θα επιχειρήσει να τις υλοποιήσει, όπως ακριβώς ο τζογαδόρος που θα τα παίξει όλα για όλα σε μια ζαριά. Ο πρωθυπουργός, με το λουκέτο στην ΕΡΤ, πέταξε τα ζάρια στο τραπέζι και όπως έγραψε από την περασμένη Πέμπτη το έντυπο Ποντίκι περιμένει: είτε την υποταγή των αναξιόπιστων κυβερνητικών εταίρων του και τη σιωπή της κοινωνίας, είτε την προσφυγή στις κάλπες.
Όσο περνούν οι μέρες, διαφαίνεται ότι η ζαριά του Σαμαρά έχει ένα προϋπολογισμένο ρίσκο:
· Στην περίπτωση που οι κυβερνητικοί του εταίροι βρουν και κάποιες έσχατες δυνάμεις για μια τελευταία ανακυβίστηση ο πρωθυπουργός θα εμφανιστεί ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της πολιτικής του μνημονίου. Ο μόνος ικανός και αταλάντευτος να εφαρμόσει το μνημόνιο—που ας μην το λησμονούμε—είναι το μόνο υπαρκτό σχέδιο πάνω στο τραπέζι.
· Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και στην περίπτωση που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αποφασίσουν να ρίξουν την κυβέρνηση. Και σ αυτήν την περίπτωση ο Αντώνης Σαμαράς, εύκολα μπορεί να τους υπενθυμίσει ότι «παρεούλα» έχουν συμφωνήσει το «αλάφρωμα» του δημοσίου από καμιά εικοσαριά χιλιάδες εργαζόμενους—ακόμη και για συμβολικούς λόγους που έχουν να κάνουν με την υπονόμευση της έννοιας της μονιμότητας—ως προαπαιτούμενο για να συνεχιστεί η «βοήθεια» της τρόικας.
· Το φλερτ (ή η απειλή αν προτιμάτε) του Σαμαρά για εκλογές, θα πρέπει να σημειωθεί ότι εμφανίζεται σε μια στιγμή κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ συζητά «με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει». Έχει, λοιπόν, κάθε συμφέρον ο Αντώνης Σαμαράς να επιχειρήσει τον εκλογικό του αιφνιδιασμό όσο ακόμη ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει ξεκαθαρίσει το εσωκομματικό του τοπίο.
· Η πυγμή του Σαμαρά, ψαρεύει και στη δεξαμενή της Χρυσής Αυγής, η οποία μαζεύει το συντριπτικό ποσοστό των διαρροών της ΝΔ
Τον πήρανε χαμπάρι.
Ο πρωθυπουργός, ήταν απόλυτα ειλικρινής υπογραμμίζοντας χτες στην προεκλογικού αρώματος ομιλία του ότι ξέρει που πατάει και που πάει. Το δυστύχημα (γι αυτόν) είναι ότι μετά το λουκέτο της ΕΡΤ αρχίζουν να το αντιλαμβάνονται και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Δηλαδή το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων (εκτός των δικαστικών- οι μόνοι συνταγματικά κατοχυρωμένοι μόνιμοι) που βλέπει την πιθανότητα να οδηγηθεί στη γκιλοτίνα με μια απόφαση του Στουρνάρα και κάποιων συναρμόδιων υπουργών.
Το δυστύχημα (για τον πρωθυπουργό) είναι ότι μετά από τρία χρόνια μνημονιακά «φωτιά και τσεκούρι»– για να θυμηθούμε και τον πολιτικό του προπάτορα– ο κοινωνικός αυτοματισμός αρχίζει ίσως και παρουσιάζει κάποιες ρωγμές. Όχι γιατί οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα συμπάθησαν τους «βολεμένους» του δημοσίου, αλλά γιατί κι αυτοί δεν βλέπουν κανένα –μα απολύτως –κανένα φως και την παραμικρή προοπτική από την πολιτική της κυβέρνησης.
Στην οικονομική πιάτσα τα παραμύθια του κυβερνητικού επιτελείου περί της επιτυχούς ελληνικής ιστορίας υπό την καθοδήγηση του μεγάλου τιμονιέρη Σαμαρά, μόνο γέλια προκαλούν.
· Το γνωρίζουν οι άνεργοι
· Το γνωρίζουν οι συνταξιούχοι
· Το γνωρίζουν οι υπο-αμειβόμενοι εργαζόμενοι
· Το γνωρίζουν οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι
· Το γνωρίζουν οι μικροί επιχειρηματίες που έχουν στραγγίσει
· Το γνωρίζουν οι μεγάλοι επιχειρηματίες που βλέπουν πως γίνεται (ανεπιτυχώς) προς το παρόν η διαχείριση της μεγάλης αρπαχτής των αποκρατικοποιήσεων
· Το βλέπει κανείς στο νούμερα των στατιστικών για τα έσοδα, την πάταξη της φοροδιαφυγής, της μη εκτέλεσης του προϋπολογισμού
Αυτοδυναμία θερινής νυκτός
Όλα αυτά, προφανώς τα βλέπει και ο Αντώνης Σαμαράς και για αυτό φλερτάρει με τη ζαριά των εκλογών έχοντας κατά νου να εξαφανίσει (πολιτικά) τα δεκανίκια που τον στηρίζουν, θεωρώντας ότι μπορεί να πάρει την αυτοδυναμία.
Είναι περιττό να σημειώσουμε ότι η απόσταση ανάμεσα στους πολιτικούς υπολογισμούς και τις επιθυμίες μέχρι την υλοποίησή τους είναι τεράστια. Και η υπόθεση με την ΕΡΤ και τις αντιδράσεις του κόσμου για το λουκέτο το αποδεικνύει περίτρανα
Προφανώς, ο κόσμος δεν αγάπησε ξαφνικά την ΕΡΤ. Την εκτιμά (;) τόσο όσο την εκτιμούσε και πριν την αχαρακτήριστη απόφαση του Σαμαρά για το κλείσιμό της. Ο πρωθυπουργός, ωστόσο, ξέχασε ότι η συνταγή πονάει κεφάλι- κόβει κεφάλι, δεν είναι λύση. Λησμόνησε επίσης, ότι δεν είναι χτεσινός και ως εκ τούτου αυτός το κόμμα και η κυβέρνησή του- υπεύθυνοι για αυτό που είναι η ΕΡΤ– δεν μπορούν να πείσουν για τις εξυγιαντικές τους προθέσεις.
Αντίθετα, αυτό που αντιλαμβάνεται ο κόσμος είναι πώς ο Αντώνης Σαμαράς, με ποιες μεθόδους και διαδικασίες σκοπεύει να μην αφήσει τίποτε όρθιο στο Δημόσιο στο όνομα του εκσυγχρονισμού , αλλά προς χάρη των δανειστών.
ΥΓ. Όλα δείχνουν ότι είτε έτσι είτε αλλιώς, σε λίγο ή σε περισσότερο χρόνο η εν λόγω τρικολόρε κυβέρνηση έκαψε το λάδι της. Και καθώς στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, στις εκλογές θα αναδιατυπωθεί το κυρίαρχο πολιτικό δίλλημα. Ο Σαμαράς ήδη το θέτει ως εξής: «Να συνεχιστούν ή όχι οι μεταρρυθμίσεις»; Ωστόσο, και καθώς ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας αντιλαμβάνονται πια τι εννοεί ο πρωθυπουργός με τη λέξει μεταρρυθμίσεις, το δίλλημα ακούγεται κάπως απειλητικά: «περιμένεις απαθή και ήσυχος μέχρι να έρθει η σειρά σου»;
Θα περιμένουμε ήσυχοι;
το Ποντίκι
«Εμείς ξέρουμε ακριβώς που πατάμε, πατάμε πάνω στο αίτημα για σαρωτική αλλαγή, να τα αλλάξουμε όλα» είπε χτες ο πρωθυπουργός αναφερόμενος (και) στην ΕΡΤ και μας θύμισε έναν άλλο… οραματιστή και επίδοξο μεταρρυθμιστή, τον Γιώργο Παπανδρέου που αφού γκρέμισε, αντί να αλλάξει, τα πάντα, σήμερα κόβει βόλτες στην Εσπερία παραδίδοντας μαθήματα «προς αποφυγήν» , προφανώς…
Κατά τα φαινόμενα ο Αντώνης Σαμαράς έχει πάρει—θέλοντας και μη- τις αποφάσεις του και θα επιχειρήσει να τις υλοποιήσει, όπως ακριβώς ο τζογαδόρος που θα τα παίξει όλα για όλα σε μια ζαριά. Ο πρωθυπουργός, με το λουκέτο στην ΕΡΤ, πέταξε τα ζάρια στο τραπέζι και όπως έγραψε από την περασμένη Πέμπτη το έντυπο Ποντίκι περιμένει: είτε την υποταγή των αναξιόπιστων κυβερνητικών εταίρων του και τη σιωπή της κοινωνίας, είτε την προσφυγή στις κάλπες.
Όσο περνούν οι μέρες, διαφαίνεται ότι η ζαριά του Σαμαρά έχει ένα προϋπολογισμένο ρίσκο:
· Στην περίπτωση που οι κυβερνητικοί του εταίροι βρουν και κάποιες έσχατες δυνάμεις για μια τελευταία ανακυβίστηση ο πρωθυπουργός θα εμφανιστεί ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της πολιτικής του μνημονίου. Ο μόνος ικανός και αταλάντευτος να εφαρμόσει το μνημόνιο—που ας μην το λησμονούμε—είναι το μόνο υπαρκτό σχέδιο πάνω στο τραπέζι.
· Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και στην περίπτωση που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αποφασίσουν να ρίξουν την κυβέρνηση. Και σ αυτήν την περίπτωση ο Αντώνης Σαμαράς, εύκολα μπορεί να τους υπενθυμίσει ότι «παρεούλα» έχουν συμφωνήσει το «αλάφρωμα» του δημοσίου από καμιά εικοσαριά χιλιάδες εργαζόμενους—ακόμη και για συμβολικούς λόγους που έχουν να κάνουν με την υπονόμευση της έννοιας της μονιμότητας—ως προαπαιτούμενο για να συνεχιστεί η «βοήθεια» της τρόικας.
· Το φλερτ (ή η απειλή αν προτιμάτε) του Σαμαρά για εκλογές, θα πρέπει να σημειωθεί ότι εμφανίζεται σε μια στιγμή κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ συζητά «με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει». Έχει, λοιπόν, κάθε συμφέρον ο Αντώνης Σαμαράς να επιχειρήσει τον εκλογικό του αιφνιδιασμό όσο ακόμη ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει ξεκαθαρίσει το εσωκομματικό του τοπίο.
· Η πυγμή του Σαμαρά, ψαρεύει και στη δεξαμενή της Χρυσής Αυγής, η οποία μαζεύει το συντριπτικό ποσοστό των διαρροών της ΝΔ
Τον πήρανε χαμπάρι.
Ο πρωθυπουργός, ήταν απόλυτα ειλικρινής υπογραμμίζοντας χτες στην προεκλογικού αρώματος ομιλία του ότι ξέρει που πατάει και που πάει. Το δυστύχημα (γι αυτόν) είναι ότι μετά το λουκέτο της ΕΡΤ αρχίζουν να το αντιλαμβάνονται και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Δηλαδή το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων (εκτός των δικαστικών- οι μόνοι συνταγματικά κατοχυρωμένοι μόνιμοι) που βλέπει την πιθανότητα να οδηγηθεί στη γκιλοτίνα με μια απόφαση του Στουρνάρα και κάποιων συναρμόδιων υπουργών.
Το δυστύχημα (για τον πρωθυπουργό) είναι ότι μετά από τρία χρόνια μνημονιακά «φωτιά και τσεκούρι»– για να θυμηθούμε και τον πολιτικό του προπάτορα– ο κοινωνικός αυτοματισμός αρχίζει ίσως και παρουσιάζει κάποιες ρωγμές. Όχι γιατί οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα συμπάθησαν τους «βολεμένους» του δημοσίου, αλλά γιατί κι αυτοί δεν βλέπουν κανένα –μα απολύτως –κανένα φως και την παραμικρή προοπτική από την πολιτική της κυβέρνησης.
Στην οικονομική πιάτσα τα παραμύθια του κυβερνητικού επιτελείου περί της επιτυχούς ελληνικής ιστορίας υπό την καθοδήγηση του μεγάλου τιμονιέρη Σαμαρά, μόνο γέλια προκαλούν.
· Το γνωρίζουν οι άνεργοι
· Το γνωρίζουν οι συνταξιούχοι
· Το γνωρίζουν οι υπο-αμειβόμενοι εργαζόμενοι
· Το γνωρίζουν οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι
· Το γνωρίζουν οι μικροί επιχειρηματίες που έχουν στραγγίσει
· Το γνωρίζουν οι μεγάλοι επιχειρηματίες που βλέπουν πως γίνεται (ανεπιτυχώς) προς το παρόν η διαχείριση της μεγάλης αρπαχτής των αποκρατικοποιήσεων
· Το βλέπει κανείς στο νούμερα των στατιστικών για τα έσοδα, την πάταξη της φοροδιαφυγής, της μη εκτέλεσης του προϋπολογισμού
Αυτοδυναμία θερινής νυκτός
Όλα αυτά, προφανώς τα βλέπει και ο Αντώνης Σαμαράς και για αυτό φλερτάρει με τη ζαριά των εκλογών έχοντας κατά νου να εξαφανίσει (πολιτικά) τα δεκανίκια που τον στηρίζουν, θεωρώντας ότι μπορεί να πάρει την αυτοδυναμία.
Είναι περιττό να σημειώσουμε ότι η απόσταση ανάμεσα στους πολιτικούς υπολογισμούς και τις επιθυμίες μέχρι την υλοποίησή τους είναι τεράστια. Και η υπόθεση με την ΕΡΤ και τις αντιδράσεις του κόσμου για το λουκέτο το αποδεικνύει περίτρανα
Προφανώς, ο κόσμος δεν αγάπησε ξαφνικά την ΕΡΤ. Την εκτιμά (;) τόσο όσο την εκτιμούσε και πριν την αχαρακτήριστη απόφαση του Σαμαρά για το κλείσιμό της. Ο πρωθυπουργός, ωστόσο, ξέχασε ότι η συνταγή πονάει κεφάλι- κόβει κεφάλι, δεν είναι λύση. Λησμόνησε επίσης, ότι δεν είναι χτεσινός και ως εκ τούτου αυτός το κόμμα και η κυβέρνησή του- υπεύθυνοι για αυτό που είναι η ΕΡΤ– δεν μπορούν να πείσουν για τις εξυγιαντικές τους προθέσεις.
Αντίθετα, αυτό που αντιλαμβάνεται ο κόσμος είναι πώς ο Αντώνης Σαμαράς, με ποιες μεθόδους και διαδικασίες σκοπεύει να μην αφήσει τίποτε όρθιο στο Δημόσιο στο όνομα του εκσυγχρονισμού , αλλά προς χάρη των δανειστών.
ΥΓ. Όλα δείχνουν ότι είτε έτσι είτε αλλιώς, σε λίγο ή σε περισσότερο χρόνο η εν λόγω τρικολόρε κυβέρνηση έκαψε το λάδι της. Και καθώς στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, στις εκλογές θα αναδιατυπωθεί το κυρίαρχο πολιτικό δίλλημα. Ο Σαμαράς ήδη το θέτει ως εξής: «Να συνεχιστούν ή όχι οι μεταρρυθμίσεις»; Ωστόσο, και καθώς ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας αντιλαμβάνονται πια τι εννοεί ο πρωθυπουργός με τη λέξει μεταρρυθμίσεις, το δίλλημα ακούγεται κάπως απειλητικά: «περιμένεις απαθή και ήσυχος μέχρι να έρθει η σειρά σου»;
Θα περιμένουμε ήσυχοι;
το Ποντίκι
