Όλα τριγύρω αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν. Αυτό μπορεί κανείς να ισχυριστεί 3 1/2 χρόνια μετά την εφαρμογή του μνημονίου.
Του Στρατή Μαζίδη
Ίσως οι πρώτοι της παρέας της freepen να θυμούνται τα άρθρα του “Αγιάννη”, ενός ανθρώπου από μέσα τότε στο ΥΠΟΙΚ που μας έλεγε ότι η ελληνική πλευρά ουδέποτε κατέθεσε ένα σχέδιο για την κρίση.
Και δεν κατέθεσε διότι ο στόχος ήταν να κοροϊδέψει τους κουτόφραγκους, να μην κάνει τις απαραίτητες αλλαγές που χρειάζεται η ελληνική οικονομία και με λίγα οριζόντια μέτρα να τη σκαπουλάρει.
Άλλωστε πώς ήταν δυνατόν οι δημιουργοί αυτής της κατάστασης να θέλουν να επανορθώσουν;
Σήμερα λοιπόν οδηγηθήκαμε 2.000.000 άνθρωποι να μην έχουν εργασία, άλλοι τόσοι να είναι χαμηλόμισθοι – χαμηλοσυνταξιούχοι και πλέον να δημεύεται η ακίνητη περιουσία του ελληνικού λαού.
Η ελληνική οικονομία παράγει ψεύτικα πρωτογενή πλεονάσματα (αφού ξεχνά να συνυπολογίσει τα φέσια που έχει βάλει δεξιά κι αριστερά) ακρωτηριάζοντάς μας.
Με ημίμετρα δήμευσης της ακίνητης περιουσίας. Με την ουσία όμως τι γίνεται;
Αν στην αρχή της κρίσης είχαν απολυθεί εξαρχής όσοι δημόσιοι υπάλληλοι χρειαζόταν, μιας και το κράτος ήταν ελλειμματικό, 60.000; 100.000, σήμερα θα ήταν όλα πολύ καλύτερα. Κι άλλωστε είναι καλύτερα σήμερα με 2.000.000 αντί για 100.000 και όσους διασώθηκαν να είναι στην ουσία εγκλωβισμένοι σε δουλειές δίχως δικαιώματα;
Ποια μεγάλη αλλαγή έγινε;
Έκλεισαν οι ζημιογόνες ΔΕΚΟ; Όχι. Πουλήθηκε όμως ο κερδοφόρος ΟΠΑΠ που μας έφερνε έσοδα, συζητάμε το ξεπούλημα των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ και χαρίσαμε το οδικό δίκτυο της χώρας.
Έκλεισαν πχ οι εφορίες που ταλαιπωρούν τον κόσμο και απλά φορτώνουν τον κρατικό προϋπολογισμό με έξοδα για τους στόχους που δεν πιάνουν;
Απολύθηκαν όλοι οι επίορκοι και όσοι μπήκαν στη ζούλα στο δημόσιο;
Μία ΕΡΤ έκλεισε, για να ανοίξει μια καινούρια ενώ πέντε μήνε τώρα το κτίριο της παλιάς ΕΡΤ τελεί υπό κατάληψη και μεταδίδει πρόγραμμα.
Η μόνη αλλαγή που έγινε ήταν το κλείσιμο του γυμναστηρίου της βουλής.
Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η χώρα κυβερνάται από πολιτικούς τζογαδόρους, ανθρώπους δίχως σχέδιο, όραμα και όρεξη.
Με άθραυστα αυγά όμως ομελέτα δε γίνεται...
