Hαπουσία εφημερίδων την Κυριακή και τη Δευτέρα και ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης Σαμαρά, στον οποίον βεβαίως επικεντρώθηκε η προσοχή της κοινής γνώμης, οδήγησαν σε αντικειμενική υποβάθμιση των εσωτερικών διεργασιών στο ΠΑΣΟΚ. Η μετεκλογική αναστάτωση που επικρατεί στο κόμμα, που από το 44% των βουλευτικών εκλογών του 2009 καταποντίστηκε στο 12,3% των βουλευτικών του Ιουνίου του 2012 και τώρα βυθίστηκε στο 8% των ευρωεκλογών, είναι πολύ πιο σοβαρή από όσο φαντάζεται κανείς. Η δήλωση-βόμβα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου την περασμένη Πέμπτη σε εκδήλωση της Ελιάς αποτυπώνει με δραματικό τρόπο την οξύτητα της ενδοκομματικής σύγκρουσης: «Υπήρχε και πέμπτη φάλαγγα ανάμεσα σε αυτούς που δηλώνουν ότι...
ανήκουν στην παράταξη και που περίμεναν την καταστροφή και την αποτυχία»!
Το να κατηγορεί ο Ευ. Βενιζέλος ως «πέμπτη φάλαγγα (!)» προδοτών και υπονομευτών γνωστά στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν είναι κατά κανένα τρόπο ένα περιστατικό που μπορεί κανείς να το αντιπαρέλθει. «Στο στόχαστρο του κ. Βενιζέλου βρέθηκαν επί της ουσίας οι κ. Ρέππας, Σκανδαλίδης, Μωραΐτης, Κασσής, Καρχιμάκης, Κεδίκογλου αλλά και η Φώφη Γεννηματά», διευκρίνιζε το ρεπορτάζ του «Εθνους» την Παρασκευή. «Είναι ανιστόρητη η συζήτηση για τη σχέση ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ», επέμεινε με ιδιαίτερη έμφαση ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, απορρίπτοντας κατηγορηματικά κάθε υπόδειξη από στελέχη του κόμματος για αναπροσανατολισμό της πολιτικής του ώστε να συμπεριλάβει και το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά τα άρθρα των Κ. Σκανδαλίδη, Δ. Ρέππα και Π. Γερουλάνου, στα οποία είχαμε αναφερθεί στο άρθρο μας της περασμένης Πέμπτης, ακολούθησε μπαράζ δηλώσεων στελεχών του ΠΑΣΟΚ που ζητούσαν νέα ηγεσία στο κόμμα. «Απαιτείται νέα ηγεσία στην παράταξη», δήλωσε ο Θ. Μωραΐτης. «Αλλαγή πολιτικής πλεύσης με αριστερή κατεύθυνση», ζήτησε ο Μιχ. Καρχιμάκης, προσθέτοντας ότι «αν δεν μπορεί η υπάρχουσα ηγετική ομάδα να το κάνει, να το πει». Στη σχετική συζήτηση παρενέβη και η Κ. Μπατζελή, λέγοντας πως «σε κάθε συνέδριο τίθενται όλα τα ζητήματα, άρα και της ηγεσίας». Οξύτερος ήταν ο Μιχ. Κασσής, ο οποίος, αφού καταλόγισε στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τις ευθύνες για το εκλογικό αποτέλεσμα, πρόσθεσε: «Δηλαδή ένας αρχηγός κόμματος πόσο πρέπει να το φτάσει το κόμμα για να αποχωρήσει;». Στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ «πρέπει να συζητηθεί και το θέμα της ηγεσίας», δήλωσε ο εν συνεχεία καρατομηθείς υφυπουργός Συμεών Κεδίκογλου, τονίζοντας ότι το αποτέλεσμα που έφερε το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές «συνιστά αποτυχία».
Σε ένα κόμμα που συρρικνώνεται ραγδαία σαν το ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα να έχει πέσει σε μονοψήφιο εκλογικό ποσοστό, ενώ ήταν μαθημένο να κυβερνά εδώ και τριάντα χρόνια, τόσο η αμφισβήτηση του αρχηγού από πολλά στελέχη όσο και οι κατηγορίες της ηγεσίας προς τα στελέχη αυτά για «υπονομευτική δράση» είναι συνήθη φαινόμενα. Πέραν αυτών, όμως, νομίζουμε ότι υπάρχει και κάτι άλλο, βαθύτερο που προκαλεί φόβο στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών οδήγησε στη σχεδόν βέβαιη κοινοβουλευτική εξαφάνιση τόσο της ΔΗΜΑΡ όσο και των ΑΝΕΛ στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, στερώντας τον ΣΥΡΙΖΑ από δυνητικούς κυβερνητικούς συμμάχους.
Με δεδομένο ότι μέχρι στιγμής ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εμφάνισε καμιά δυναμική αυτοδυναμίας, η μόνη ορατή -τώρα που μιλάμε- ελπίδα του Αλέξη Τσίπρα να γίνει πρωθυπουργός είναι να συγκυβερνήσει με το... ΠΑΣΟΚ ή το Ποτάμι ή και με τα δύο ή με κάποια Κεντροαριστερά που θα εμφανιστεί. Ο Ευ. Βενιζέλος τρέμει δικαιολογημένα με την ιδέα ότι καθόλου δεν αποκλείεται κάποιοι ισχυροί παράγοντες του οικονομικού κατεστημένου να το δουν αυτό ως «χρυσή ευκαιρία» να εγκλωβίσουν ευθύς εξαρχής τον ΣΥΡΙΖΑ σε συστημική πολιτική, καθιστώντας τον Αλέξη Τσίπρα «πολιτικό όμηρο» κάποιου δικού τους κόμματος, χωρίς το οποίο δεν θα έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία!
Θεωρητικά πάντα μιλώντας, αν όντως γίνει κάτι τέτοιο, είναι βέβαιο ότι ο ίδιος ο Ευ. Βενιζέλος θα απομακρυνθεί από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για να υλοποιηθεί μια υποθετική κυβερνητική συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ! Οι τεράστιες υπηρεσίες που ο ίδιος έχει προσφέρει στο σύστημα, δεν είναι σε θέση να τον γλιτώσουν από την πολιτική καρατόμηση, όπως έχει διαπιστώσει και με τη δική του πολιτική ανέλιξη. Ισως γι' αυτό χρησιμοποίησε και τον βαρύ όρο της «πέμπτης φάλαγγας» για τους εσωκομματικούς αντιπάλους του.
