Κανένας δὲν ἐνδιαφέρεται νὰ «ἀφομοιωθεῖ» σὲ μία χώρα ποὺ ἐπιδίδεται συστηματικὰ στὸν ἐθνικὸ μαζοχισμὸ ἀποτάσσοντας τὸν πολιτισμό της καὶ διαπράττοντας τὴν ἐθνοκτονία της. Καμμία «συμβίωση πολιτισμῶν» δὲν λαμβάνει χώρα στὴν Γαλλία οὔτε κανένας ἄλλος ἐπιθυμεῖ ἕναν πολυπολιτισμικὸ κόσμο ἐκτὸς ἀπὸ τὶς σημερινὲς εὐρωπαϊκὲς ψευδοελίτ.
Αὐτὸ ποὺ συμβαίνει τώρα στὴν Γαλλία δὲν εἶναι τὸ ὄργιο τῶν ἐμπρησμῶν καὶ τῶν λεηλασιῶν ποὺ προκάλεσαν «ἄχρωμοι καὶ ἄοσμοι» διαδηλωτὲς οὔτε ἡ ἀστυνομικὴ καταστολὴ ποὺ στρέφεται κατὰ τῆς «δίκαιης ὀργῆς» ἑνὸς ἀδιευκρίνιστου λαοῦ, ἀλλὰ ἡ κατάφωρη διάψευση τῶν μεγάλων φιλελεύθερων μύθων ποὺ κατασκεύασε ἡ Γενιὰ τοῦ Μάη τοῦ '68 καὶ καλλιέργησε ἐπὶ σαράντα χρόνια ἡ ὕστερη Πέμπτη Γαλλικὴ Δημοκρατία: τῶν μύθων τῆς πολυπολιτισμικῆς καὶ τῆς πολυφυλετικῆς κοινωνίας σὲ μία χώρα ποὺ ἔχει ἀναδειχθεῖ σὲ Ἰσλαμικὴ μητρόπολη τῆς Εὐρώπης...
Άρθρο από Τὸ Ἔνζυμο
Αὐτὸ ποὺ συμβαίνει τώρα στὴν Γαλλία εἶναι ἡ ὠμὴ πραγματικότητα ἑνὸς ἐσωτερικοῦ πολέμου ποὺ ὑποβόσκει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ὑπὸ τὴν μορφὴ τῆς συνεχοῦς αὔξησης τῆς ἐγκληματικότητας καὶ τῆς γενικευμένης ἀνομίας ποὺ κυριαρχεῖ στὶς ἐκατοντάδες ἐπικίνδυνες ζῶνες, καὶ ποὺ σήμερα ἐκδηλώνεται ἀνοικτά, προαναγγέλλοντας τὴν βέβαιη κλιμάκωσή του στὸ προβλεπτὸ μέλλον, ὅπως τὸ ἔχει ἤδη ἀνακοινώσει ἡ πρόσφατη ταινία «Ἀτένα» τοῦ Ρομὲν Γαβρᾶ -καὶ ὁ κινηματογράφος δὲν εἶναι μονάχα τέχνη!
Προσοχή! Δὲν μιλῶ γιὰ ἐμφύλιο πόλεμο ἀλλὰ γιὰ ἐσωτερικὸ πόλεμο. Ὁ ἐμφύλιος πόλεμος εἶναι ἕνας πόλεμος ποὺ διεξάγεται μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀνήκουν στὸ ἴδιο ἔθνος ἤ στὸν ἴδιο λαό. Ἕνας ἐσωτερικὸς πόλεμος εἶναι ἕνας πόλεμος μέσα στὴν ἴδια τὴν χώρα. Διότι, προφανῶς, οἱ πρωτόγνωρες ταραχὲς ποὺ μαίνονται ἀνεξέλεγκτα ἐδῶ καὶ τρεῖς μέρες στὴν Γαλλία δὲν εἶναι ἕνας πόλεμος ἀνάμεσα σὲ Γάλλους ἀλλὰ ἕνας πόλεμος ἐναντίον τῶν Γάλλων. Τὸ μόνο ἐμφύλιο στοιχεῖο εἶναι οἱ ἰσλαμοαριστεροί, ποὺ παίζοντας τὸν ρόλο τοῦ χρήσιμου ἠλιθίου ἐπικουρώντας τὴν λιτανεία μιᾶς ἐξέγερσης ποὺ στρέφεται ἐναντίον του ἴδιου τους τοῦ ἔθνους.
Αὐτὸ ποὺ συμβαίνει τώρα στὴν Γαλλία δὲν εἶναι τὸ ὄργιο τῶν ἐμπρησμῶν καὶ τῶν λεηλασιῶν ποὺ προκάλεσαν «ἄχρωμοι καὶ ἄοσμοι» διαδηλωτὲς οὔτε ἡ ἀστυνομικὴ καταστολὴ ποὺ στρέφεται κατὰ τῆς «δίκαιης ὀργῆς» ἑνὸς ἀδιευκρίνιστου λαοῦ, ἀλλὰ ἡ κατάφωρη διάψευση τῶν μεγάλων φιλελεύθερων μύθων ποὺ κατασκεύασε ἡ Γενιὰ τοῦ Μάη τοῦ '68 καὶ καλλιέργησε ἐπὶ σαράντα χρόνια ἡ ὕστερη Πέμπτη Γαλλικὴ Δημοκρατία: τῶν μύθων τῆς πολυπολιτισμικῆς καὶ τῆς πολυφυλετικῆς κοινωνίας σὲ μία χώρα ποὺ ἔχει ἀναδειχθεῖ σὲ Ἰσλαμικὴ μητρόπολη τῆς Εὐρώπης.
Τοὺς μύθους γιὰ μία λειτουργικὴ ἀεθνικὴ κοινωνία-χυλό, ποὺ ἐνστερνίστηκε τὸ γαλλικὸ κατεστημένο καὶ ἐφήρμοσαν τόσο οἱ κυβερνήσεις τῆς ἀριστερᾶς ὅσο καὶ τῆς δεξιᾶς, μαζὶ καὶ ὁ «ἀκροκεντρῶος» Μακρόν, προωθώντας τὴν μαζικὴ μετανάστευση καὶ δημιουργώντας ἰσλαμοπόλεις, τοὺς γκρέμισε τὸ ἀσίγαστο μῖσος αὐτῶν ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ἀργὰ ἤ γρήγορα θὰ «ἀφομοιώνονταν» σὲ μία μεταμοντέρνα Γαλλία, ποὺ ἀπεμπολοῦσε τὴν ταυτότητά της καὶ ἀπέβαλλε τὴν ἴδια τὴν γαλλικότητά της.
Τί εἴδους ἀφομοίωση μπορεῖ παράσχει ἕνα Σύστημα ποὺ προβάλλει ὡς πρότυπό της τὸ φάντασμα ἑνὸς «παγκοσμιοποιημένου» πολίτη χωρὶς ταυτότητα, χωρὶς πατρίδα, ἀποκομμένου ἀπὸ τὸν δεσμὸ τοῦ αἵματος καὶ τοῦ ἐθνικοῦ πολιτισμοῦ καὶ δεσμευμένου ἀτομικὰ μονάχα μὲ ἕνα «κοινωνικὸ συμβόλαιο» σὲ μία χώρα ποὺ διακηρύττει πὼς θέλει νὰ γίνει ἡ «πατρίδα ὅλων τῶν ἀνθρώπων» καὶ «ἡ δημοκρατία τῆς ἀνθρωπότητας»;
Κανένας δὲν ἐνδιαφέρεται νὰ «ἀφομοιωθεῖ» σὲ μία χώρα ποὺ ἐπιδίδεται συστηματικὰ στὸν ἐθνικὸ μαζοχισμὸ ἀποτάσσοντας τὸν πολιτισμό της καὶ διαπράττοντας τὴν ἐθνοκτονία της. Καμμία «συμβίωση πολιτισμῶν» δὲν λαμβάνει χώρα στὴν Γαλλία οὔτε κανένας ἄλλος ἐπιθυμεῖ ἕναν πολυπολιτισμικὸ κόσμο ἐκτὸς ἀπὸ τὶς σημερινὲς εὐρωπαϊκὲς ψευδοελίτ.
Οἱ φορεῖς τῆς μαζικῆς ἐποικιστικῆς μετανάστευσης ὄχι μόνο δὲν «ἐμπλουτίζουν τὸν εὐρωπαϊκὸ πολιτισμὸ» σὲ μία Εὐρώπη ποὺ στήνει στὸν τοῖχο τοὺς πολιτισμούς της γιὰ νὰ τοὺς ἀντικαταστήσει μὲ τὶς ἀξίες τῆς «παγκοσμιοποίησης», ἀλλὰ ἁπλούστατα ἀντικαθιστοῦν τοὺς εὐρωπαϊκοὺς πολιτισμοὺς μὲ τοὺς δικούς τους. Στὴν πραγματικότητα, τὸ αἴτημα τῆς «ἀφομοίωσης» σημαίνει νὰ ἀποδεχθοῦν οἱ ταχέως γηράσκοντες καὶ παρηκμασμένοι Εὐρωπαῖοι τὴν ἀντικατάστασή τους, πρωτίστως ἀπὸ τὸ ἀνερχόμενο ἰσλάμ.
Δὲν θὰ κουράσουμε μὲ πολλὰ νούμερα καὶ στατιστικές. Ἤδη στὴν Γαλλία τὸ ποσοστὸ τῶν μουσουλμάνων μεταναστῶν φθάνει τὸ 8-9% τοῦ γενικοῦ πληθυσμοῦ. Ἡ ἐκτίμηση γιὰ τὸ ποσοστό τους ἕως τὸ 2050 φθάνει τὸ 18%. Δὲν θέλει ἰδιαίτερη σκέψη ὅτι μέσα σὲ λίγες γενιὲς ἀπὸ τώρα, ἄν συνεχισθεῖ ἡ ἀθρόα μετανάστευση καὶ ἡ δημογραφικὴ κατάρρευση τῶν Γάλλων, ἀρκοῦν μονάχα λίγες γενιὲς γιὰ νὰ γίνουν οἱ Γάλλοι μειονότητα στὴν (ἄλλοτε) χώρα τους. Καὶ δὲν εἶναι μονάχα αὐτοί...
Αὐτὸ ποὺ συμβαίνει τώρα στὴν Γαλλία εἶναι τὸ προανάκρουσμα ἑνὸς κανονικοῦ ἐσωτερικοῦ πολέμου ποὺ θὰ λάβει χώρα σχεδὸν σὲ ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη, ὅπου ὑπάρχουν ἰσχυροὶ μεταναστευτικοὶ πυρῆνες. Καὶ ξέρετε ἤδη ὅτι δὲν πρέπει νὰ ψάξετε καὶ πολὺ γιὰ νὰ τοὺς βρεῖτε.
Ἀκόμα κι ἄν σταματοῦσε τώρα ἡ μετανάστευση, ὁ δημογραφικὸς δυναμισμὸς τῶν μουσουλμάνων καὶ ἐν γένει τῶν μὴ Εὐρωπαίων μεταναστῶν ὑπερτερεῖ τῆς δημογραφικῆς αὐτοκαταστροφῆς τῆς Εὐρώπης, ποὺ ἔχει καταστεῖ τὸ μεγάλο γηροκομεῖο τοῦ κόσμου. Τὸ «εὐρωπαϊκὸ ζήτημα» ἐπιτείνεται ἀκόμη περισσότερο, ἄν σκεφθεῖ κανεὶς ὅτι ἡ Εὐρώπη ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς πιὸ δυσγονικοὺς ἀνθρώπους ἔχει ὅλο περισσότερους παρακμιακοὺς ἀνθρώπους. Πράγματα ποὺ εἶναι στενὰ συνυφασμένα, διότι ὁ ψυχικὸς ἐκφυλισμὸς προηγεῖται τοῦ βιολογικοῦ, καὶ μάλιστα τὸν προϋποθέτει. Ὁ ἡδονισμὸς καὶ ἡ παρακμὴ εἶχαν πάντοτε στενὴ σχέση μεταξύ τους.
Οἱ ρωμαλέες ἐξωευρωπαϊκὲς μειονότητες διεκδικοῦν τὴν θέση τους στὶς θνήσκουσες εὐρωπαϊκὲς κοινωνίες μὲ τὸν τρόπο ποὺ αὐτὲς ξέρουν. Κανένα ἔκτακτο μέτρο καταστολῆς τῶν κυβερνήσεων τῶν μηδενιστῶν Εὐρωπαίων γέρων καὶ γηρασκόντων, ἀλλὰ οὐδέποτε διδασκομένων, δὲν μπορεῖ νὰ σταματήσει τὸ ἀναπόδραστο, ἐκτὸς κι ἄν ἀναληφθεῖ δράση ἀπὸ τὸ ἐναπομεῖναν ἀφυπνισμένο τμῆμα τῆς ἐγχώριας κοινωνίας ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο γιὰ λογαριασμὸ τῶν ἑπομένων γενεῶν -καὶ πάντοτε μὲ σεβασμὸ στὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ στὸ διεθνὲς δίκαιο, διότι εἶναι πρόδηλο ὅτι μόνο ἔτσι μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπισθεῖ ἡ κατάσταση.
Λαοὶ ποὺ ἀποφάσισαν πανηλιθίως νὰ ζήσουν εἰς βάρος τῶν ἀπογόνων τους κινδυνεύουν νὰ μείνουν ὄχι μονάχα χωρὶς ἀπογόνους ἀλλὰ χωρίς τίποτα. Ἄν μία κοινωνία ζεῖ εἰς βάρος τοῦ μέλλοντός της, τότε αὐτὴ ἡ κοινωνία εἶναι αὐτοκαταστροφικὴ καὶ βλαμμένη, τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ μᾶς λέει ὅτι εἶναι μία ἀνοικτόμυαλη καὶ κοσμοπολίτικη κοινωνία.
Δίχως νὰ λυπᾶμαι καθόλου, δὲν πρόκειται νὰ πάρω θέση στὴν σύγκρουση μερῶν ποὺ ἐκτυλίσσεται στὴν Γαλλία. Ὅσο δὲν θέλω σαρία, ἄλλο τόσο δὲν θέλω καὶ «γάμους», μὲ ὅ,τι συνεπάγονται αὐτὰ τὰ δύο ἀντίστοιχα. Γιὰ νὰ μὴν πῶ ὅτι σὲ ἀρκετὰ πράγματα βρίσκομαι πολὺ πιὸ κοντὰ στοὺς ξένους ἀπ' ὅ,τι στοὺς ἐκφυλισμένους γηγενεῖς.
Γι' αὐτὸ καὶ δὲν προτίθεμαι νὰ παίξω τὸν ρόλο τοῦ «πρώτων βοηθειῶν» γιὰ νὰ σώσω κανέναν ραγιᾶ ἀπὸ τὴν ἀσύστολη βλακεία του, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὲ χειροκροτήσει τὴν Δευτέρα, καὶ τὴν Τρίτη νὰ μοῦ γυρίσει τὴν πλάτη, ὅταν ἔρθουν τὰ δύσκολα.
Ὁ ἐθνικισμὸς πρέπει νὰ δράσει ἐπιβάλλοντας τοὺς δικούς του ὅρους καὶ ἐργαζόμενος μὲ κριτήριο τὶς νέες καὶ μελλοντικὲς γενεές.
Σὲ ὅσους ἀρέσει ἡ ἀθηναϊκὴ δημοκρατία (ἐμένα δὲν μ' ἀρέσει) θὰ τοὺς θυμίσω -κάπως τροποποιημένο- τὸν Νόμο τοῦ Σόλωνος:
«Σὲ ἕναν ἐσωτερικὸ πόλεμο κάθε πολίτης ὑποχρεοῦται νὰ διαλέξει πλευρά
