Πρεμιέρα: Σάββατο 7 Ιουνίου 2014 και για έξι (6) μόνο παραστάσεις -Σάββατο 7, Κυριακή 8 & Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014-Σάββατο 14, ..

Κυριακή 15   &   Δευτέρα  16   Ιουνίου 2014.Το έργο μας. Το σώμα φωνάζει. Το σώμα σωπαίνει. Το σώμα αρχίζει. Το σώμα πεθαίνει. Ξανά και ξανά.Έτσι άρχισαν όλα. Δοκιμάσαμε, νιώσαμε, αμφισβητήσαμε, ρισκάραμε, ζήσαμε ξανά και ξανά. Αυτό το ξανά είναι η ζωή.  

Το ξανά στη ζωή. Το πριν και το μετά, το αναρίθμητο των αισθήσεων, η χαρά της απώλειας, η γνώση της ήττας, η δύναμης της μετάνοιας. Όλα μέσα από την λήθη. Αφού αυτό που λησμονήθηκε, δεν έχει φόβο να λησμονηθεί. Τη λήθη, που χαμηλώνει τις φωνές, χαμηλώνει τους θορύβους, τη μεγαλύτερη δύναμη της μνήμης, της αιώνιας μνήμης που εξαγριώνει, σκληραίνει, μισεί, επειδή ελπίζει. Έτσι! Χωρίς ελπίδα, χωρίς προσδοκία. Μόνο με τη συνειδητοποίηση της ασημαντότητας μας. Και μόνο με το σώμα. Τη μοναδική πηγή της ζωής. Μακριά από τις τοξίνες του ανταγωνισμού. Εκεί που το σώμα γεμίζει διαλόγους, χωρίς δισταγμούς και ενοχές, στην περιπέτεια και τη φαντασία των αισθήσεων. Όλα εδώ. Στο έπειτα από το έπειτα. Εδώ που το σώμα αρχίζει. Εδώ που το σώμα τελειώνει. Δεν υπάρχει άλλη αλήθεια. Δεν υπάρχει. Μόνο η ζωή και ο θάνατος. Παράλληλοι θρίαμβοι. Συμβίωση θριάμβων. Κοιτάξτε! Ακούστε!...
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Ζωή-θάνατος, ύπαρξη-ανυπαρξία, συνείδηση και συνειδητοποίηση του εφήμερου, του εύθραυστου της ζωής, αλλά και της μεγάλης τύχης που είναι αυτή καθεαυτή η γέννησή μας. Μνήμες και απολογισμοί, αλλά και σοφία ως καταστάλαγμα, ως εμπειρία, από ένα μυαλό που μπορεί να σκέφτεται, να αντιδρά και να συνδιαλέγεται με το σώμα - το κατατρεγμένο, φετιχοποιημένο, κομματιασμένο, εμπορευματοποιημένο σώμα του σημερινού ανθρώπου. Αυτή είναι η παράστασή μας. Ερεθίσματα που προκλήθηκαν από τα υπέροχα κείμενα του Δημήτρη Δημητριάδη και τη διάθεση-θέληση να οδηγηθούμε στα άκρα, εκεί που ο ορίζοντας ως σύνορο είναι πίσω μας και η ελευθερία του νου και του σώματος είναι κάτι το πραγματικό, έχει χρώμα, σώμα και φωνή.
http://www.olympiobima.gr