ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΛΑΘΟΧΕΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Την «μπάλα στην εξέδρα» της συγκάλυψης των πραγματικών ευθυνών για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη προσπαθεί να στείλει η κυβέρνηση με μπροστάρη τον πρωθυπουργό.
Μετά τις διάφορες προσπάθειες αποπροσανατολισμού, που δεν έπιασαν τόπο, ήρθε η ώρα να προβάλλει ένα ακόμα επικίνδυνο “επιχείρημα”. “Φταίμε όλοι, όσοι κυβερνήσαμε, αλλά φταίνε και οι συντεχνίες, που αντιστέκονται τόσα χρόνια στην αξιολόγηση” είπε ο πρωθυπουργός στις 9/3/2023, στο Υπουργικό Συμβούλιο!
Για άλλη μια φορά, όπως χωρίσανε το τραίνο από τις ράγες με τον τεμαχισμό του ΟΣΕ για να πουλήσουν το κερδοφόρο κομμάτι, έτσι και την «αξιολόγηση» την απομονώνουν από το ποιος την κάνει και για ποιο σκοπό την κάνει, παρουσιάζοντας την σαν το φάρμακο για κάθε νόσο.
Αλήθεια γιατί δεν λένε ότι:
- Οι σιδηροδρομικές εταιρείες του ΟΣΕ, της Hellenic Train κ.α. είναι «αξιολογημένες» και εφάρμοζαν συστήματα «αξιολόγησης». Και είναι αυτές που έχουν ευθύνη γιατί εφάρμοζαν την πολιτική των κυβερνήσεων, που δεν πρότασσαν την ασφάλεια των πολιτών, αλλά την κερδοφορία τους.
- Αυτές οι «αξιολογημένες» σιδηροδρομικές εταιρείες που δεν εκπαίδευαν το προσωπικό και λειτουργούσαν με τεράστια υποστελέχωση και χωρίς τον αναγκαίο εξοπλισμό είχαν και έχουν «πιστοποιητικά πιστοποίησης» ΠιστοποιήσειςΟΣΕ (ose.gr) !!!!, το δε «Επιχειρησιακό Σχέδιο του ΟΣΕ για τα έτη 2022-2025», προχώρησε με τις υπηρεσίες υποβοήθησης εξειδικευμένης ιδιωτικής εταιρείας συμβούλων!!!!, ακολουθώντας τις «οδηγίες» και τις «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ, όπου μόνο το 2021 καταγράφηκαν 1.389 σημαντικά σιδηροδρομικά ατυχήματα, με συνολικά 636 νεκρούς και 513 τραυματίες, εκ των οποίων τα 97 αφορούσαν συγκρούσεις τρένων.
Είναι οι ίδιες «αξολογημένες» εταιρείες που υλοποιώντας την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική «επιλέγουν» τα δικά τους παιδιά σε κρίσιμες θέσεις ευθύνης, που βάζουν managers για την υλοποιούν γρήγορα και τεχνοκρατικά. Αυτοί δε οι αξιολογημένοι μανατζαρέοι των σιδηροδρομικών εταιρειών «αξιολογούσαν» τον κάθε σταθμάρχη και όλο το προσωπικό και είδαμε τα θανάσιμα αποτελέσματά της.
- Είναι οι ίδιες που μαζί με το πολιτικό προσωπικό όλων των κυβερνήσεων έβαζαν στο συρτάρι όλες τις καταγγελίες και τα εξώδικα των εργαζομένων, αυτών που πρωθυπουργός αποκαλεί «συντεχνίες» που «αξιολογώντας» το σιδηροδρομικό έργο προειδοποιούσαν για το δυστύχημα που έρχεται…
Το “επιχείρημα” αυτό βέβαια δεν ειπώθηκε τυχαία. Προσπαθούν να βάλουν ξανά όλους τους εργαζόμενους στο στόχαστρο, καλλιεργώντας τον επικίνδυνο κοινωνικό αυτοματισμό για να βγουν λάδι! Ενοχλήθηκαν, που η προσπάθειά τους, κατέρρευσε όταν αποκαλύφθηκαν οι προειδοποιήσεις των Συνδικάτων στο Σιδηρόδρομο, ενοχλήθηκαν που ένα μεγάλο μέρος του Λαού μας είδε στην πράξη το ρόλο, την σημασία και την αξία των Συνδικάτων και του συνδικαλισμού, όταν βέβαια αυτός βάζει στο επίκεντρο τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα-ζητήματα.
Φταίει λοιπόν η απουσία της αξιολόγησης στο δημόσιο και οι “συντεχνίες” για:
- Την υποστελέχωση που σπάει κόκαλα, σε όλο το Δημόσιο, σε όλες τις υπηρεσίες, που αφορούν βέβαια την εξυπηρέτηση του Λαού και των βασικών του αναγκών και την ίδια ώρα ανατίθενται οι υπηρεσίες αυτές σε ιδιώτες ή σπρώχνουν τους εργαζόμενους να απευθυνθούν στον ιδιωτικό τομέα;
- Την ιδιωτικοποίηση και παράδοσης στον “Όμιλο Μαριάννα Βαρδινογιάννη” της μοναδικής δημόσιας παιδοογκολογικής δομής της χώρας, για τη αντιμετώπιση του παιδικού καρκίνου;
- Το ρεύμα, που πέφτει σε ώρα εφημερίας, στο Νοσοκομείο “Ευαγγελισμός”;
- Τις ατέλειωτες ώρες που περιμένουν στα “Επείγοντα” άνθρωποι μέχρι να τους δει ένας γιατρός;
- Την αναβολή την περίοδο της πανδημίας κρίσιμων χειρουργείων, ενώ καρκινοπαθείς περιμένουν μήνες μέχρι να ξεκινήσουν τις αναγκαίες και κρίσιμες θεραπείες τους στα Δημόσια Νοσοκομεία;
- Τα εκατοντάδες θύματα που θρηνήσαμε την περίοδο της πανδημίας, γιατί δεν βρέθηκε ένα κρεβάτι ΜΕΘ ή, σε πολλές περιπτώσεις, όπου αυτό βρέθηκε, ήταν ΜΕΘ μόνο στα χαρτιά, χωρίς τον απαιτούμενο εξοπλισμό και προσωπικό;
- Τα σχολεία που κάθε χρόνο έχουν κενά μέχρι τον … Ιούνιο και το 1/3 των εκπαιδευτικών είναι συμβασιούχοι-αναπληρωτές, που γυρίζουν όλη την Ελλάδα, απολύονται και προσλαμβάνονται αλλού;
- Τους 37 κοινωνικούς λειτουργούς στην Περιφέρεια Αττικής που καλούνται να ελέγξουν πάνω από 6 χιλιάδες Γηροκομεία και άλλους φορείς κοινωνικής φροντίδας σε όλη την Αττική, χώρια την πολύ σοβαρή υπόθεση με την οποία είναι επιφορτισμένοι, αυτή που αφορά την αναδοχή και την υιοθεσία παιδιών; Πριν λίγους μήνες, που βγήκε στη φόρα το Γηροκομείο “κολαστήριο” στον Κορυδαλλό, έκαναν πως έπεσαν από τα σύννεφα...
- Την Πολιτική Προστασία της Περιφέρειας Αττικής που διαθέτει 3 μόλις εκχιονιστικά μηχανήματα, με ισάριθμους χειριστές. Μόλις πέρσι, έκλεισαν οι δρόμοι και η Αττική Οδός, εγκλωβίζοντας ανθρώπους για ώρες, με κίνδυνο τη ζωή τους;
- Σε έναν υπάλληλο Εφορίας, σε μια ΔΟΥ, αντιστοιχούν χιλιάδες αιτήματα φορολογουμένων, μια απλή μεταβίβαση μπορεί να πάρει από πολλούς μήνες, μέχρι και χρόνο!
- Τα ραντεβού στον ΕΦΚΑ που μπορεί να είναι… «ηλεκτρονικά» αλλά κλείνονται μετά από 2 μήνες λόγω έλλειψης προσωπικού!!!
- Την μεταβίβαση του ελέγχου της αξιοπλοΐας των πλοίων, εδώ και χρόνια, σε ιδιωτικές εταιρείες, τους γνωστούς νηογνώμονες, δηλαδή “Γιάννης πίνει, Γιάννης κερνάει”.
Για όλα αυτά και πολλά άλλα φαίνεται πως η κυβέρνηση έχει βρει τον ένοχο… Γι αυτό εξάλλου και ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Βορίδης λίγες ημέρες μετά την τραγωδία στα Τέμπη (!), προσέφυγε στο Δικαστήριο, απαιτώντας να κηρυχθεί παράνομη η Απεργία-Αποχή που κήρυξε η ΑΔΕΔΥ, από τις διαδικασίες αξιολόγησης στο Δημόσιο, βαδίζοντας στον ίδιο δρόμο των απανωτών προσφυγών της Υπουργού Παιδείας, απέναντι σε αντίστοιχες αποφάσεις των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ.
Είναι η πολλοστή φορά που η κυβέρνηση με «όπλο» τον απεργιακό και απεργοκτόνο νόμο Χατζηδάκη, προσφεύγει στα Δικαστήρια για να καταργήσει, επί της ουσίας, το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία.
Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο δηλώνουμε για μία ακόμη φορά πως όσες δικαστικές προσφυγές κι αν κάνει η κυβέρνηση κι ο Υπουργός Εσωτερικών θα συνεχίσουμε να ασκούμε το δικαίωμα μας στην απεργία και να αγωνιζόμαστε για την κατάργηση του Νόμου Χατζηδάκη και της αντιδραστικής αξιολόγησης, που μέσα από ένα δαιδαλώδες σύστημα με κριτήρια υποκειμενικά και μη μετρήσιμα προσπερνά την τραγική υποστελέχωση των υπηρεσιών και την έλλειψη εξοπλισμού και μέσων και μεταθέτει ευθύνες που δεν τους αναλογούν σε προϊσταμένους και υπαλλήλους, και δεν έχει καμία σχέση με την απαίτηση για υπηρεσίες σύγχρονες και ποιοτικές, που θα καλύπτουν τις ανάγκες του λαού.
