Γράφει ο Αντώνης Καρακούσης
Το απαστράπτον τετρακίνητο τζιπ των 3.500 c.c. , γερμανικής εμπνεύσεως και παραγωγής, εισέρχεται μεγαλοπρεπώς στο βενζινάδικο κοντά στις 9 το βράδυ.
Ο οδηγός του καλοντυμένος, γύρω στα σαράντα, μεταδίδει αίσθηση πλουσίου και επιτυχημένου. Σταματάει και δεν χρειάζεται να κάνει ούτε νεύμα. Ο υπάλληλος του πρατηρίου σπεύδει ταχέως βλέποντας το όχημα και τον οδηγό του.
Η προσδοκία του είναι μεγάλη. Βαρύ το όχημα, υπερκαταναλωτικό, το ντεπόζιτο μεγάλο, αντίστοιχος θα είναι ο ……..λογαριασμός σκέπτεται και πιθανώς το πουρμπουάρ ενδιαφέρον.
«Να το γεμίσω κύριε;» ρωτάει ο υπάλληλος. Σοβαρός ο κύριος, χωρίς να σπάσει το πρόσωπό του, λέει κοφτά: «10 ευρώ».
Τον κοιτάζει ο υπάλληλος, τον ξανακοιτάζει όλος απορία, αλλά βλέποντας το πρόσωπό του ανέκφραστο γυρίζει και πάει προς το πίσω μέρος του αυτοκινήτου, ανοίγει την τάπα, βάζει την αναλογούσα βενζίνη, την κλείνει όσο γρήγορα την άνοιξε, παίρνει το δεκάρικο και απομακρύνεται μονολογώντας: «Τι το κρατάς άνθρωπέ μου, δώστο το ρημάδι αν δεν μπορείς ούτε βενζίνη να βάλεις, με δυο γκαζιές τα έκαψες τα δέκα ευρώ καημένε μου».
Μια εικόνα χίλιες λέξεις που λένε και οι κινέζοι. Είναι η παραπάνω απεικόνιση της τρέχουσας περιόδου, ενδεικτική της μεγάλης ελληνικής κρίσης, αλλά και των αιτίων που την προκάλεσαν.
Και όντως, το μοντέλο του βενζινοκίνητου τζιπ των 3.500 κυβικών έχει τελειώσει, έχει ξοφλήσει από όλες τις απόψεις. Δεν υποστηρίζεται οικονομικά, ούτε ηθικά.
Ας το πάρουμε λοιπόν απόφαση όλοι και να τελειώνουμε με την ελαφράδα που μας κατακυρίευσε και συνεχίζει να μας βυθίζει.
kafeneio-gr.blogspot.com
