Αυτό που γίνεται το φετινό χειμώνα με τη θέρμανση είναι έγκλημα εκ προμελέτης. Η αιθαλομίχλη από τα τζάκια και τις σόμπες, που ανάβουν οι πολίτες για να ζεσταθούν τις κρύες νύχτες, γεμίζει ασφυκτικά την ατμόσφαιρα των μεγάλων πόλεων με επικίνδυνα για την υγεία αιωρούμενα σωματίδια.
Και η κυβέρνηση ακούει αμήχανη και ανίκανη να αντιδράσει τις προειδοποιήσεις των ειδικών. Για να δείξει μάλιστα πως κάτι κάνει, εκδίδει ανακοινώσεις με τις οποίες συνιστά στους πολίτες να μην κάνουν χρήση των συγκεκριμένων θερμαντικών μέσων γιατί οι ρύποι έχουν υπερβεί τα όρια!
Αυτή που έχει υπερβεί πραγματικά όμως κάθε όριο ανοχής και σοβαρότητας είναι η κυβέρνηση. Η οποία επιχειρεί να απαντήσει σ' ένα υπαρκτό πρόβλημα, την ανάγκη των ανθρώπων να μην ξεπαγιάσουν από το κρύο, με φανταστικό τρόπο. Γιατί είναι απολύτως εκτός πραγματικότητας η απάντηση «πάρτε επίδομα πετρελαίου», που δίνουν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, σε ανθρώπους που προφανώς δεν έχουν τα χρήματα να αγοράσουν πετρέλαιο θέρμανσης. Γιατί, προφανώς, εάν μπορούσαν να το κάνουν, έστω και κατ' ελάχιστον θα το έκαναν και δεν θα έκαιγαν ό,τι ξύλο βρουν μπροστά τους.
Η κυβέρνηση, δέσμια της πολιτικής που έχει συμφωνήσει με την τρόικα, δεν κάνει ούτε βήμα πίσω στη... μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης, που εκτίναξε την τιμή του πετρελαίου. Οι δικαιολογίες που ψελλίζει ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας, για δήθεν πάταξη του λαθρεμπορίου, ακούγονται αστείες. Γιατί η αμφιλεγόμενη πάταξη του λαθρεμπορίου δεν αξίζει περισσότερο από τις ζωές των ανθρώπων.
Η χρήση καυσόξυλων αμφίβολης ποιότητας έχει προκαλέσει μέχρι τώρα το θάνατο αρκετών πολιτών. Ομως αυτό δεν συγκινεί τους αρχιερείς της πολιτικής εξουσίας. Το κυρίαρχο γι' αυτούς είναι οι δημοσιονομικοί στόχοι.
Χρειάστηκε να ξεψυχήσει η μικρή Σάρα για να ευαισθητοποιηθούν η κυβέρνηση και η ΔΕΗ. Τώρα υπόσχονται ρεύμα σε 10.000-15.000 νοικοκυριά, όταν χωρίς ρεύμα είναι εκατοντάδες χιλιάδες!
Οι ίδιοι αυτοί «υπεύθυνοι» πολιτικοί άνδρες στην αρχή κατηγορούσαν τους αντιπάλους τους για λαϊκισμό. Ως γνωστόν, δεν έβλεπαν καμία σύνδεση ανάμεσα στους θανάτους από μαγκάλια και καυσόξυλα και την πραγματική φτώχεια.
Δίπλα τους στέκεται συνένοχη η δημοσιογραφία της συγκάλυψης και της σιωπής. Ολοι εκείνοι που δεν βλέπουν τραγωδίες, αλλά επαγγελματική υπερβολή. Που γίνονται τιμητές των άλλων, όταν χρειάζεται, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν πολιτικές πελατείες και συμφέροντα. Στις μέρες μας, και οι δύο πρακτικές της παλιάς εξουσίας ανήκουν οριστικά στο παρελθόν.
