Ακούει κανείς;

Γράφει ο Νίκος Χατζηνικολάου

ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΑΣΙΦΑΝΕΣ και στο παρασκήνιο ομολογείται ανοικτά ακόμη και από στελέχη της κυβέρνησης του Βερολίνου ότι η κόντρα Μέρκελ – Λαγκάρντ για την οριστική, συνολική και μόνιμη λύση του ελληνικού προβλήματος οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις επικείμενες γερμανικές εθνικές εκλογές…

Η καγκελάριος θέλει πάση θυσία να αποφύγει να «χρεωθεί» στο εσωτερικό της χώρας της και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο το υψηλό πολιτικό κόστος ενός «γενναίου» κουρέματος του ελληνικού δημόσιου χρέους. Γνωρίζει πολύ καλά ότι οι Γερμανοί ψηφοφόροι θα δυσφορούσαν. Δεν θέλουν να «πληρώσουν».

Αλλωστε, η ίδια τους «διαπαιδαγώγησε» έτσι, με την υψηλών τόνων ανθελληνική ρητορεία της στο πρόσφατο παρελθόν. Και ακριβώς γι’ αυτό αντιδρά έντονα σήμερα στις προτάσεις που διατυπώνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, παρότι γνωρίζει πως είναι λογικές και επιβεβλημένες, όχι μόνον για το συμφέρον της Ελλάδας, αλλά και -πρωτίστως- για το μέλλον της ευρωζώνης.

ΩΣΤΟΣΟ, την άκαμπτη και επικίνδυνη αυτή για την Ελλάδα και την Ευρώπη στάση της κ. Μέρκελ, η οποία προσπαθεί να «σπρώξει» το θέμα της βιωσιμότητας του χρέους μας στη γωνία μέχρι το φθινόπωρο του 2013 οπότε και θα στηθούν οι κάλπες στη Γερμανία, δίνοντας τώρα μια προσωρινή λύση χωρίς δανεικά, χωρίς δηλαδή οικονομικό και πολιτικό κόστος, τη «διευκολύνει» σημαντικά και το δικό μας πολιτικό σύστημα.

Τη «διευκολύνει» άλλοτε με την παροιμιώδη ανικανότητά του και άλλοτε με την εξοργιστική και ύποπτη ανοχή του στη διαφθορά και τη διαπλοκή. 

Μια απλή ανάγνωση της συνέντευξης που παραχωρεί σήμερα στην «R» ο Γερμανός βουλευτής κ. Γιούργκεν Κόπελιν, ηγετικό στέλεχος του συγκυβερνώντος κόμματος FDP, είναι αρκετή για να αποκωδικοποιήσει κανείς ορισμένες από τις βασικές αιτίες της γερμανικής αδιαλλαξίας και του ανθελληνικού κλίματος που επικρατεί στο Βερολίνο.

«ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ υπέρ της Ελλάδας», δηλώνει το ηγετικό στέλεχος των Φιλελευθέρων του κ. Ρέσλερ, «γίνονται όλο και πιο δύσκολες για τους Γερμανούς βουλευτές». Και συμπληρώνει: «Γιατί να βοηθήσουμε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου σε αυτή την κρίση επιβάλλονται βαριά φορτία στους απλούς ανθρώπους, ενώ οι πλούσιοι μπορούν να βγάζουν τα χρήματα τους στο εξωτερικό;

Ακόμη και στο Βερολίνο ανεβαίνουν οι τιμές των ακινήτων, διότι ξαφνικά πλούσιοι Ελληνες αγοράζουν ακίνητα! 

Οσο υπάρχει η εντύπωση ότι ακόμη και χρήματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την Ελλάδα καταλήγουν στις λάθος τσέπες, πολλοί βουλευτές θα απορρίπτουν νέα βοήθεια για την Ελλάδα».

Ο κ. Γιούργκεν Κόπελιν εξηγεί ότι «η γερμανική κυβέρνηση θα άλλαζε κατά πάσα πιθανότητα τη στάση της αν η Ελλάδα ήταν πρόθυμη για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις». «Αυτές οι μεταρρυθμίσεις, όμως» -λέει ο βουλευτής- «δεν πρέπει πάντα να αφορούν τους απλούς πολίτες, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, αλλά θα έπρεπε να καταδικαστεί η φυγή των κεφαλαίων των πλούσιων Ελλήνων και να ποινικοποιηθεί». Και καταλήγει: «Η Ελλάδα δεν θα σταθεί στα δικά της πόδια, όσο δεν καταπολεμάται η διαφθορά»…

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ, δυστυχώς, το πολιτικό σύστημα ασχολείται τους τελευταίους μήνες μόνο με την εξασφάλιση και την εκταμίευση της επόμενης δόσης των δανεικών. Συζητούμε για τη δόση, διχαζόμαστε ή συμφωνούμε για τη δόση, ζούμε για τη δόση. Ζούμε με -και για- τα δανεικά.

Ανακυκλώνουμε τη μιζέρια μας και βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθειά στην ύφεση και στην απελπισία. 

Κανείς στη χώρα δεν ασχολείται σήμερα σοβαρά με τη διαμόρφωση ενός νέου, φιλόδοξου και ελπιδοφόρου εθνικού σχεδίου για την έξοδο από την κρίση. Κανείς δεν ασχολείται πραγματικά με την εκπόνηση και την εφαρμογή ενός νέου, ρηξικέλευθου και επαναστατικού προγράμματος μεγάλων και καινοτόμων μεταρρυθμίσεων για την αναδιάρθρωση της εθνικής μας παραγωγής και την ανάπτυξη της οικονομίας μας.

Και βέβαια κανείς δεν προσπαθεί να επαναφέρει στοιχειωδώς στους πολίτες το αίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης. 

Η λίστα Λαγκάρντ δεν αξιοποιήθηκε ποτέ. Και οι υπεύθυνοι για το θάψιμό της, όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά μας κουνούν και το δάκτυλο προκλητικά! Οπως μας το κουνούν και οι πρωταγωνιστές των μεγάλων σκανδάλων των τελευταίων δεκαετιών, που με εξαίρεση τον Ακη Τσοχατζόπουλο κυκλοφορούν όλοι ελεύθεροι και… ωραίοι, με την ανοχή ή την κάλυψη του πολιτικού συστήματος.

Και η λαϊκή οργή δυναμώνει… Ακούει άραγε κανείς στην πολιτική μας σκηνή την υπόκωφη βοή του μεγάλου σεισμού που έρχεται; Ακούει κανείς;