ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΖΗΤΙΑΝΟΣ;
Τρίτη 16 Απριλίου, Δήμος Ελευσίνας, Κέντρο Διαλογής και Ανακύκλωσης Υλικών, ένα όχημα τσουλάει και πατά τα πόδια ενός εργάτη ο οποίος δεν ξέρει καλά καλά ποιος είναι το αφεντικό του και παθαίνει πολλαπλά κατάγματα στο αριστερό πόδι ενώ φέρει κακώσεις στο δεξί. Πατέρας 5 ανήλικων παιδιών, μακροχρόνια άνεργος ο ίδιος και η γυναίκα του μπήκε στο πρόγραμμα «Κοινωφελούς» Εργασίας της Περιφέρειας Αττικής μέσω της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Αντίρροπον, με τη ελπίδα να ταΐσει τα παιδιά του.
Το ατύχημα συνέβη ενώ ήταν απλήρωτος μετά από 2 μήνες δουλειάς με τις χειρότερες συνθήκες, χωρίς συντάξιμα ένσημα, χωρίς πληρωμένες άδειες και με μηδαμινά μέτρα προστασίας, μέσα στα σκουπίδια. Η γυναίκα του επίσης απλήρωτη από το προηγούμενο «Κοινωφελές» πρόγραμμα που εργαζόταν. Την ίδια μέρα τους επισκέπτονται στο σπίτι τους ο ιδρυτής της Αντίρροπον και ο Δήμαρχος Ελευσίνας για να τον παρακαλέσουν να μη δηλώσει εργατικό ατύχημα αλλά ότι τον πάτησε αμάξι στο δρόμο εκτός δουλειάς! Πάλι καλά που υπήρχε και ένα σωματείο στο Δήμο να τον ενημερώσει ότι δεν δικαιούται αν κάνει κάτι τέτοιο, ούτε χρήματα για τον καιρό που δε θα μπορούσε να δουλέψει, ούτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ούτε αποζημίωση σε περίπτωση που του αφήσει κάποιο πρόβλημα υγείας.
Μα καλά ποιοι άνθρωποι μπορεί να τα ανέχονται όλα αυτά θα αναρωτιέστε; Μόνο οι σύγχρονοι σκλάβοι των (Μη)Κυβερνητικών Οργανώσεων. Έχει και συνέχεια όμως…Τοπική Αυτοδιοίκηση και Αντίρροπον εγγυώνται τότε ότι θα φροντίσουν να το βοηθήσουν να κάνει Πάσχα αυτός και η οικογένεια του. Αφού πηγαινοέρχεται από το Δήμο Ελευσίνας στο Δήμο Μάνδρας για να μάθει από ποιο Κοινωνικό Παντοπωλείο δικαιούται τρόφιμα, λόγω του ότι είχε στο δεύτερο την εντοπιότητά του, καταφέρνει να πάρει κάποια πακέτα μακαρόνια!
Σήμερα 3 μήνες μετά και ενώ το «κοινωφελές» πρόγραμμα συνεχίζεται δεν έχει πληρωθεί ούτε ο ίδιος, ούτε η γυναίκα του, ούτε κάποιος από τους συναδέλφους του. Όταν τον συνάντησα χτες με τις πατερίτσες στην Παραλία Ελευσίνας να ζητά ελεημοσύνη, ένας αξιοπρεπέστατος άνθρωπος μαζί με την 13χρονη κόρη του, για να μπει ένα πιάτο φαί στο σπίτι σάστισα. Όταν μου είπε ότι το κακό ήταν ότι επειδή πριν το Πάσχα δεν είχε αναρρώσει το δεύτερο του πόδι, δεν μπορούσε να κάνει το ίδιο ώστε να κάνουν Ανάσταση θύμωσα ακόμα περισσότερο.
Μετά κατάλαβα… να πως γίνεται κάποιος ζητιάνος! Είδα σε αυτόν τον άνθρωπο το μέλλον το δικό μου και πολλών άλλων αν δεν κάνουμε κάτι σύντομα.
Από τους διάφορους «φιλάνθρωπους» μόνο εξευτελισμό της αξιοπρέπειας μας έχουμε να περιμένουμε, έτσι μας θέλουν, μας οδηγούν στη ζητιανιά για να μας κάνουν τους καλούς αργότερα πετώντας μας ένα κομμάτι ψωμί από αυτά που ήδη δικαιούμαστε. Το πιο κυνικό της υπόθεσης είναι ότι αυτή η οικογένεια ανήκει στην ομάδα των Ρομά, για τους οποίους υποτίθεται η συγκεκριμένη ΜΚΟ θεωρείται και Εθνικός Παρατηρητής από το Συμβούλιο της Ευρώπης για τα δικαιώματά τους!
Π.Δ.
