Φτάσαμε στο σημείο όπου ακόμα και οι λέξεις χάνουν το νόημά τους μπροστά στις εικόνες που φτάνουν από τη Ρόδο και το (μη) συνέδριο της ΓΣΕΕ. «Πρωτοφανή», «αχαρακτήριστα», «αδιανόητα»;
Μετά το συνέδριο της ΟΙΥΕ, τα γεγονότα της Καλαμάτας, όσα διαδραματίστηκαν στη Ρόδο και τις καταγγελίες που εκτοξεύονται και πάλι ένθεν κακείθεν είναι και πρωτοφανή και αχαρακτήριστα και αδιανόητα. Είναι όμως κάτι παραπάνω: εξαιρετικά επικίνδυνα, όχι μόνο για τον συνδικαλισμό και τις διαδικασίες του, αλλά και για τη δημοκρατία μας.
Πώς αλλιώς να αντιμετωπίσει κανείς τις απίστευτες καταγγελίες του γενικού γραμματέα της ΓΣΕΕ Νίκου Κιουτσούκη, που «τσουβαλιάζει» το ΠΑΜΕ με τη Χρυσή Αυγή, επιστρατεύοντας τη θεωρία των δύο άκρων για να επικρίνει την (αμφιλεγόμενη όντως) τακτική του;
Πώς όμως να χαρακτηρίσει κανείς και τη στάση του ίδιου του ΠΑΜΕ, που παίζει και αυτό με τη σειρά του το χαρτί του συμψηφισμού, χαρακτηρίζοντας «χρυσαυγίτη» τον Κιουτσούκη, συνδικαλιστή της ΔΑΚΕ; Οταν συνδικαλιστές αλληλοκατηγορούνται ως φασίστες και χρυσαυγίτες, οι μόνοι που επωφελούνται είναι οι πραγματικοί φασίστες και χρυσαυγίτες, βλέποντας τα δικά τους εγκλήματα να σχετικοποιούνται.
Ο εκφυλισμός των συνδικαλιστικών διαδικασιών είναι γνωστός εδώ και καιρό, όπως γνώριμα είναι πια και τα συνέδρια σε ξενοδοχεία πολυτελείας, μακριά από τους εργαζόμενους και τα πραγματικά προβλήματά τους. Η σφοδρή σύγκρουση του ΠΑΜΕ με τη συνδικαλιστική ηγεσία της ΟΙΥΕ και της ΓΣΕΕ αποκάλυψε πάρα πολλά στοιχεία για τη δράση των συνδικαλιστικών παρατάξεων. Η εφημερίδα μας έχει από την πρώτη στιγμή υποστηρίξει ότι οι μοναδικοί χαμένοι από το παιχνίδι των ηγεσιών είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και η έννοια του συνδικαλισμού, που τώρα είναι πιο απαραίτητος από ποτέ.
Υπάρχει όμως ένας μεγάλος νικητής, και οι δυο πλευρές που συγκρούονται πάνω από το ημιθανές σώμα του συνδικαλισμού, αν και τον επικαλούνται για να κατηγορήσουν αλλήλους, μοιάζουν να τον αγνοούν: Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Χρυσή Αυγή και ο «φιρερίσκος» της έσπευσαν να αξιοποιήσουν τις δηλώσεις του κ. Κιουτσιούκη.
Οταν οι συλλογικές διαδικασίες απαξιώνονται, όταν τα συνέδρια υπονομεύονται, όταν οι συνδικαλιστές οι ίδιοι απαξιώνουν τους αντιπάλους τους, οι ναζί μπορούν να χαμογελούν μακαρίως..
