Α) Την ιστορία την γράφει πάντα ο Νικητής (Αν κέρδιζαν οι κομμουνιστές το '49, αυτή την στιγμή θα ήμασταν στην κατάσταση της Γιουγκοσλαβίας). Δεν κέρδισαν αυτοί, κέρδισαν οι άλλοι. Ωραία. Και τι γίνανε οι κομμουνιστές; Εξορία, ξύλο, ασφάλεια. Οι "φασίστες"; "Ταγματασφαλίτες"; "Πές τους όπως θες". Πάμε τώρα κι απο την άλλη. Άντε και νικούσανε οι αριστεροί, άντε και τον διώχναμε τον Βασιλιά. Τα ίδια δεν θα έκαναν κι εκείνοι; O Στάλιν με την Μεγάλη Κάθαρση (Wikipedia: Great Purge) πόσο κόσμο έφαγε; Για το "προλετάριο"; Μπα δεν νομίζω. Για να μη! ν ταρακουνηθεί η καρέκλα του. Πόσα και πόσα δεν έχουμε ακούσει από τους ήρωες παππούδες μας, εμείς οι βουτυρομπεμπέδες του καναπέ και του ίντερνετ (και βάζω και τον εαυτό μου μέσα), για τα εγκλήματα και των μέν, και των δε;
Β) Μια ζωή σ' αυτό το μεγάλο μπουρδέλο, που τα τελευταία χρόνια απο Ελλάδα και Ελλάς έχει καταντήσει Ελλαδιστάν (Ελλάδα και Πακιστάν/Ιράκ/Ιράν = Ελλαδιστάν), σκοτωνόμασταν. Φιλοβασιλικοί, αντιβασιλικοί. Φίλοβενιζελικοί, αντιβενιζελικοί. Δεξιοί, αριστεροί. Υπέρ της επανάστασις, κατά της επανάστασις. Πασόκοι, Νεοδημοκράτες. Ακροδεξιοί, ακροαριστεροί. Ενώ το μπουρδέλο, που έγινε τριμπούρδελο πλέον διαλύεται εκ των έσω, εμείς αναλωνόμαστε στο αν η Χρυσή Αυγή είναι νεοναζιστικό κίνημα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρετεί συμφέροντα. Κι αντί όλοι αυτοί μαζ! ί, οι εκλεγμένοι, αυτοί που κάθε μέρα μιλάνε για ΛΑΪΚΗ ΕΝΤΟΛΗ να πούνε οτι ΠΡΕΠΕΙ ΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΝΑ ΤΟ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ, μαλώνουν στα παράθυρα, μας παραμυθιάζουν και μας οδηγούνε σε ένα φαύλο κύκλο, όπως κάνανε χρόνια πριν οι Κωστάκηδες και οι Γιωργάκηδες.
Γ) Ο Σκοπός Αγιάζει τα Μέσα; Αν ναι ο Χίτλερ και ο Στάλιν, δυο άνθρωποι με αντιδιαμετρική ιδεολογία που κάνανε ακριβώς το ίδιο πράγμα, είναι άγιοι. Ω ναι. Καταφέρανε να βγάλουν τις χώρες τους απο κρίση, απο λοιμούς, από πολλά πράγματα. Να τις δυναμώσουν, να δώσουν φαΐ στον κόσμο. Γιατί όταν ο κόσμος πεινάει, παίρνει τα όπλα (πόσα καθεστώτα πέσανε έτσι; άπειρα). Αντί να σκεφτούμε ποιος θα μας προμηθεύσει αύριο με τροφή, πώς θα γίνουμε αυτάρκης, πώς θα εκμεταλλευτούμε την ΑΟΖ τώρα που φύγανε αρκετοί τσίροι και γρανάζια του σάπιου πολιτικού καθεσ! τώτος (γιατί δεν ήταν ποτέ συστημα, ήταν καθεστώς, ένα καθεστώς που πάντα ο ένας έδινε την σκυτάλη στον άλλον κι εμείς χαιρόμασταν, σαν τα Πάντα στους ζωολογικούς κήπους που τα ταίζουν με ψίχουλα), καθόμαστε και βριζόμαστε μεταξύ μας για το ποιός είναι αριστερός, ποιος είναι δεξιός και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.
Δ) Θέλετε να πάμε σε εμφύλιο; Γιατί εκεί οδεύουμε. Σιγά σιγά. Να πολεμήσουμε με τί; Με τα λεφτά που έφαγε ο Τσοχατζόπουλος και ο κάθε ένας απο αυτούς που ακόμη δεν έχουν κατονομαστεί; Για ποιόν; Για μια ιδεολογία; Συμφωνούμε όλοι στο τι πρέπει να γίνει και σαν ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ που ήμαστε μαλώνουμε για το όνομα, ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ! Όλοι λέμε οτι πρέπει να πέσει χρήμα στην αγορά, να εκμεταλλευτούμε τους πόρους μας, να μην γίνουμε Βουλγαρία, Αργεντινή, Ουγκάντα αλλά κολλάμε που; ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ (Ναι εντάξει το κατάλαβαμε όλοι, είμαστε Έλληνες, Αθήνα! εναντίων Σπάρτης).
Ε) Ο Έλληνας δεν δύναται να είναι Ραγιάς καμιάς ευρώπης, καμιάς γερμανίας, κανενός ΔΝΤ. Αυτοί που τα φάγανε ας τα δώσουν απο την τσέπη τους. Γιατί να τα δώσω εγώ; Τους τα χρωστάω; Δεν νομίζω. Μα όσο η κατάσταση είναι έτσι, τα πράγματα θα χειροτερέψουν. Μείωση μισθών σου λέει. Και τι να κάνω ρε φίλε; Να ζώ με την μάνα μου και την γυναίκα μου αύριο μεθαύριο και τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου στο ίδιο σπίτι; Πίσω στην δεκαετία του '60 που φεύγαμε ΕΜΕΙΣ για Γερμανία, Αυστραλία και Αμερική και ήμασταν εμείς οι Μετανάστες; Δεν μάθαμε τίποτα απο την ιστ! ορία σ' αυτό το κράτος.
ΣΤ) Δεν είναι θέμα πολιτικών πιστεύω πλέον. Δεν τίθεται θέμα χρώματος. Ιδεολογίας. Άποψης. Σε μια δημοκρατία ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφέρει την γνώμη του. Αυτές οι γνώμες υπάρχουν, ο λαός μίλησε κι όπως λέει κι ένα ρητο "Φωνή λαού, οργή Θεού". Γι αυτό αφήστε τις ταμπέλες στην άκρη και τους καυγάδες, μόνο η ενότητα μπορεί να μας σώσει τώρα. Όχι η διχόνοια που σπέρνουν καθημερινά ανάμεσά μας. Εμείς έχουμε πραγματικά την δύναμη, ενωμένοι να κάνουμε κάτι.
Ζ) Διαλύθηκε ο δικομματισμός, ένα ακόμη κατόρθωμα του ΓΑΠ λένε. Κι εμείς τι κάνουμε; Δημιουργούμε ένα τελείως νέο δικομματισμό. Πολυχρωμία και πολυφωνία χρειαζόμαστε. Και πάνω απ όλα ενότητα. Γιατί έρχονται μέρες σκοτεινές. Όποιος κι αν ανέβει αύριο - μεθαύριο στην εξουσία.
Αναγνώστης
