Της Έφης Μπάσδρα*
Δυστυχώς δεν ξέφυγαν και αυτά από το αφήγημα της κυβέρνησης. Με καθαρά ψηφοθηρικό στόχο σχεδιάστηκε και κατατέθηκε πολυνομοσχέδιο συνενώσεων των ΤΕΙ με τα πανεπιστήμια που οδηγεί τελικά στην πλήρη πανεπιστημιοποίηση αλλά και οριστικό «αφανισμό» των ΤΕΙ. Η ιστορία ανωτατοποίησης των ΤΕΙ είναι μακρά και έχει βάθος εικοσαετίας.
Τα πρώην ΤΕΙ, έγιναν ΑΤΕΙ και εξελίχτηκαν όπως και τα πανεπιστήμια. Με διαφορετικές ταχύτητες. Κάποια σπιντάρησαν και ξέφυγαν πολύ, κάποια συνεχίζουν και σήμερα να αγκομαχούν. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Σήμερα συνενώνονται όλα με πανεπιστήμια σε ένα απόγευμα, αυτό της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου στη Βουλή, και γεννιούνται mega-πανεπιστήμια, έτσι χωρίς σχέδιο.
Ο χάρτης των πανεπιστημίων της χώρας αλλάζει άρδην με προχειρότητα και βιασύνη. Και η μεν προχειρότητα, είναι κατανοητό, χαρακτηρίζει την γενικότερη προσέγγιση της κυβέρνησης επί όλων των θεμάτων, η βιασύνη όμως μάλλον υποκρύπτει ψηφοθηρία και λαϊκισμό.
Γιατί τι χρειαζόμαστε δεκάδες επί πλέον σχολές μηχανικών, όταν η ανεργία στον αντίστοιχο κλάδο κοντεύει το 40%; Ή τέταρτη Νομική Σχολή όταν «εξάγουμε» αθρόα νομικούς ανά τον κόσμο; Βέβαια η αντίληψη της αναγκαιότητας των σπουδών καθώς και του απώτερου σκοπού της εκπαίδευσης για την ελληνική οικογένεια που στοχεύει στο πτυχίο για την επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών του, δεν φαίνεται να συμπίπτει με τη φιλοσοφία του υπουργείου. Σαφώς και χρειάζονται γνώσεις. Αυτό όμως δεν αποκλείει την απόκτηση δεξιοτήτων, απαραίτητο προσόν όπως έχουν αποδείξει πλείστες όσες έρευνες τα τελευταία δέκα χρόνια, με προεξάρχουσα αυτή της McKinsey. Το 45% των ελληνικών επιχειρήσεων αντιμετωπίζει πρόβλημα, λόγω της έλλειψης δεξιοτήτων των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας. Το πρόβλημα αυτό φαίνεται να μην απασχολεί το υπουργείο.
Ακόμη και αν δεχόμασταν τη φιλοσοφία του υπουργείου για τη στοχοπροσήλωση στην απόκτηση γνώσεων, το πολυνομοσχέδιο δεν εξασφαλίζει ούτε στο παραμικρό αυτή την ιδέα. Γιατί πως θα αποκτηθούν οι γνώσεις όταν δεν έχουν εξασφαλιστεί στο ελάχιστο για τα νέα τμήματα οι απαραίτητες προϋποθέσεις, όπως οι υποδομές, το επιστημονικό προσωπικό, ο σχεδιασμός και τα προγράμματα σπουδών, τα χρήματα και οι προϋπολογισμοί;
Και όλα αυτά εδώ και τώρα, για τον Σεπτέμβρη που μας έρχεται, παίζοντας στις πλάτες των παιδιών που για να συμπληρώσουν το μηχανογραφικό τους για την εισαγωγή τους στα νεοσχεδιασθέντα τμήματα θα πρέπει να ξέρουν να λύνουν γρίφους και να μην κάνουν τίποτε άλλο από το να πληροφορούνται καθημερινά τις όποιες αλλαγές.
Με 500.000 νέους στο εξωτερικό και συνεχή αιμορραγία ταλαντούχων αποφοίτων είναι βέβαιο πως το πολυνομοσχέδιο θα απαξιώσει έτι περαιτέρω τα ήδη απαξιωμένα ανώτατα ιδρύματα μας. Ο δονκιχωτισμός όσων προσπαθούν, φοιτητών και πανεπιστημιακών, δεν είναι ικανός να αντιπαλέψει τον λαϊκισμό και την προτροπή για ήσσονα προσπάθεια και αναξιοκρατία της κυβέρνησης. Η απουσία αξιολόγησης των υπαρχουσών δομών-τμημάτων και ο σχεδιασμός στο γόνατο με κλείσιμο το μάτι για επιμήκυνση πρυτανικών θητειών, έξτρα θέσεις και συμφωνίες, δεν έχει μέλλον.
Μόνο που και πάλι θα τα πληρώσει ακριβά ο ελληνικός λαός και οι νέοι μας που θα συνεχίσουν να φεύγουν. Αυτοί οι νέοι των δημοσίων πανεπιστημίων μας, των μέσων ελληνικών οικογενειών...
Με το πολυνομοσχέδιο αυτό ο υπουργός παιδείας μη ξεφεύγοντας της ειμαρμένης του υπουργείου, βάζει και αυτός την σφραγίδα του σε μία ακόμη μεταρρύθμιση της παιδείας μας που σίγουρα θα φέρει τα πάνω κάτω.
Ο κ. Γαβρόγλου είναι 72 ετών. Δήλωσε ότι με το τέλος της κυβέρνησης θα αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική για να ζήσει μια κανονική ζωή με την οικογένεια και τους φίλους του. Καλό θα ήταν αυτές οι σκέψεις να καθοδηγούσαν και τις αποφάσεις που θα επηρεάσουν το μέλλον και τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων νέων Ελλήνων που όπως δείχνουν τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο για τα ξένα...
Δυστυχώς δεν ξέφυγαν και αυτά από το αφήγημα της κυβέρνησης. Με καθαρά ψηφοθηρικό στόχο σχεδιάστηκε και κατατέθηκε πολυνομοσχέδιο συνενώσεων των ΤΕΙ με τα πανεπιστήμια που οδηγεί τελικά στην πλήρη πανεπιστημιοποίηση αλλά και οριστικό «αφανισμό» των ΤΕΙ. Η ιστορία ανωτατοποίησης των ΤΕΙ είναι μακρά και έχει βάθος εικοσαετίας.Τα πρώην ΤΕΙ, έγιναν ΑΤΕΙ και εξελίχτηκαν όπως και τα πανεπιστήμια. Με διαφορετικές ταχύτητες. Κάποια σπιντάρησαν και ξέφυγαν πολύ, κάποια συνεχίζουν και σήμερα να αγκομαχούν. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Σήμερα συνενώνονται όλα με πανεπιστήμια σε ένα απόγευμα, αυτό της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου στη Βουλή, και γεννιούνται mega-πανεπιστήμια, έτσι χωρίς σχέδιο.
Ο χάρτης των πανεπιστημίων της χώρας αλλάζει άρδην με προχειρότητα και βιασύνη. Και η μεν προχειρότητα, είναι κατανοητό, χαρακτηρίζει την γενικότερη προσέγγιση της κυβέρνησης επί όλων των θεμάτων, η βιασύνη όμως μάλλον υποκρύπτει ψηφοθηρία και λαϊκισμό.
Γιατί τι χρειαζόμαστε δεκάδες επί πλέον σχολές μηχανικών, όταν η ανεργία στον αντίστοιχο κλάδο κοντεύει το 40%; Ή τέταρτη Νομική Σχολή όταν «εξάγουμε» αθρόα νομικούς ανά τον κόσμο; Βέβαια η αντίληψη της αναγκαιότητας των σπουδών καθώς και του απώτερου σκοπού της εκπαίδευσης για την ελληνική οικογένεια που στοχεύει στο πτυχίο για την επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών του, δεν φαίνεται να συμπίπτει με τη φιλοσοφία του υπουργείου. Σαφώς και χρειάζονται γνώσεις. Αυτό όμως δεν αποκλείει την απόκτηση δεξιοτήτων, απαραίτητο προσόν όπως έχουν αποδείξει πλείστες όσες έρευνες τα τελευταία δέκα χρόνια, με προεξάρχουσα αυτή της McKinsey. Το 45% των ελληνικών επιχειρήσεων αντιμετωπίζει πρόβλημα, λόγω της έλλειψης δεξιοτήτων των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας. Το πρόβλημα αυτό φαίνεται να μην απασχολεί το υπουργείο.
Ακόμη και αν δεχόμασταν τη φιλοσοφία του υπουργείου για τη στοχοπροσήλωση στην απόκτηση γνώσεων, το πολυνομοσχέδιο δεν εξασφαλίζει ούτε στο παραμικρό αυτή την ιδέα. Γιατί πως θα αποκτηθούν οι γνώσεις όταν δεν έχουν εξασφαλιστεί στο ελάχιστο για τα νέα τμήματα οι απαραίτητες προϋποθέσεις, όπως οι υποδομές, το επιστημονικό προσωπικό, ο σχεδιασμός και τα προγράμματα σπουδών, τα χρήματα και οι προϋπολογισμοί;
Και όλα αυτά εδώ και τώρα, για τον Σεπτέμβρη που μας έρχεται, παίζοντας στις πλάτες των παιδιών που για να συμπληρώσουν το μηχανογραφικό τους για την εισαγωγή τους στα νεοσχεδιασθέντα τμήματα θα πρέπει να ξέρουν να λύνουν γρίφους και να μην κάνουν τίποτε άλλο από το να πληροφορούνται καθημερινά τις όποιες αλλαγές.
Με 500.000 νέους στο εξωτερικό και συνεχή αιμορραγία ταλαντούχων αποφοίτων είναι βέβαιο πως το πολυνομοσχέδιο θα απαξιώσει έτι περαιτέρω τα ήδη απαξιωμένα ανώτατα ιδρύματα μας. Ο δονκιχωτισμός όσων προσπαθούν, φοιτητών και πανεπιστημιακών, δεν είναι ικανός να αντιπαλέψει τον λαϊκισμό και την προτροπή για ήσσονα προσπάθεια και αναξιοκρατία της κυβέρνησης. Η απουσία αξιολόγησης των υπαρχουσών δομών-τμημάτων και ο σχεδιασμός στο γόνατο με κλείσιμο το μάτι για επιμήκυνση πρυτανικών θητειών, έξτρα θέσεις και συμφωνίες, δεν έχει μέλλον.
Μόνο που και πάλι θα τα πληρώσει ακριβά ο ελληνικός λαός και οι νέοι μας που θα συνεχίσουν να φεύγουν. Αυτοί οι νέοι των δημοσίων πανεπιστημίων μας, των μέσων ελληνικών οικογενειών...
Με το πολυνομοσχέδιο αυτό ο υπουργός παιδείας μη ξεφεύγοντας της ειμαρμένης του υπουργείου, βάζει και αυτός την σφραγίδα του σε μία ακόμη μεταρρύθμιση της παιδείας μας που σίγουρα θα φέρει τα πάνω κάτω.
Ο κ. Γαβρόγλου είναι 72 ετών. Δήλωσε ότι με το τέλος της κυβέρνησης θα αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική για να ζήσει μια κανονική ζωή με την οικογένεια και τους φίλους του. Καλό θα ήταν αυτές οι σκέψεις να καθοδηγούσαν και τις αποφάσεις που θα επηρεάσουν το μέλλον και τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων νέων Ελλήνων που όπως δείχνουν τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο για τα ξένα...
*Η Έφη Μπάσδρα είναι καθηγήτρια στο ΕΚΠΑ
